FULLDISTRIBUSJON - Kyrkja i Kvinnherad

More documents

Recommendations

Info

Den pensjonist som ikkje har noko meiningsfylt arbeid å gå til, har det trist. Det er bildeprosjektet som held meg i live! Denne erklæringa er det Gunnar Kjærland (83) i Uskedalen som kjem med. På papiret er misjonæren i Uskedalen pensjonist, men i praksis er han framleis i full aktivitet. – Eg har enno mykje upublisert material liggjande, seier Gunnar, som har eit imponerande livsverk bak seg: Han har lært verdas analfabetar bibelhistoria – til no i 27 land og gjennom bildeprosjektet ”Bibelen i bilder”. Ei oversetting til swahili er klår – det opnar for intensivert misjonsarbeid i mange land i Afrika. Gunnar er fødd i Haugesund, men faren John var som namnet fortel frå Uskedalen. Han drog til Amerika, men kom att etter fem år og busette seg i Haugesund. I 1936 overtok han garden her i dalen, men pakta den bort til i 1940. Då flytta han heim. Gunnar budde i Haugesund til han var 17, men han var heime eit par år under krigen og dreiv då mellom anna med skogsarbeid. - Når vart du ein kristen? - Spiren vart sådd under krigen. Eg var 12 år og gjekk på sundagsskulen. Ein sundag høyrde eg ei forteljing som eg ikkje gløymde – den om Livingstone. Etter krigen gjekk eg Fjellhaug Misjonsskole og i 1952 reiste eg ut, fortel Gunnar, som tilsaman har vore i teneste ute i verda i 35 år for Norsk Luthersk Misjonssamband. Av dei har han vore 30 år i Afrika og medgjev at hjarta hans framleis er hos Borana-nomadane i Etiopia. Han har også eit antropolog-hjarta! I dei 12 Uskedelingen som har lært verdas analfabetar bibelhistoria tre åra frå 1985 til1988 budde han saman med stamma og dette var dei finaste åra han har hatt som misjonær. Det var godt å komma attende til dei i år 2000. Mellom anna var det godt å sjå kyrkja i landsbyen. Ho skilde seg ikkje ut frå dei andre grashyttene på noko anna vis enn at ho hadde ein trekross på toppen. For meg var ho mykje flottare enn eit firkanta, kalka hus! Boranarane er ikkje opptekne av tid, alt handla om grunnleggjande behov. Då dei kom heimatt til Noreg etter fem-seks år hadde dei ikkje dei store resultata å skilta med: Berre eitpar var blitt døypt. Og då dei kom attende etter den andre perioden, hadde Gunnar ein ide: Det måtte finnast ein eller annen nøkkel til å nå sjølv analfabetar med evangeliet. Han las mykje, til dømes ei bok som heitte ”Guds broer” og som var skreve av amerikanaren Donald McGavran. Gunnar tok kontakt med han og svaret var klårt: - Kom til Amerika, så skal eg hjelpa deg! Og hjelp fekk han – i Los Angeles, både av Donald McGavran og professor i antropologi Alan Tippett. Arbeidet i USA enda opp i ei avhandling om å byggja opp menigheiter i nomadiske samfunn. Svaret var å finna i element frå nomadane sitt eige liv og eigen kultur. Og den munnlege overleveringa var sjølve nøkkelen: Boranafolket overleverte historia si frå slektsledd til slektsledd i ordna sekvensar. Med desse som hjelp kunne dei føre historia si over fem hundre år attende utan noko skriftleg material. Kjærland enda opp med over 600 sider med registreringar av Borana-kulturen. Ideen som slo ned i Gunnar etter desse observasjonane var å nytta sekvensar og bilete. (Framhald s.13)
Karsten Isachsen i Åkra kyrkje: LYSPUNKT I EIN VINTERKVELD «Jeg tror på gledens Gud» var overskrifta då Åkra sokneråd og Åkra bygdalag arrangerte åpen kyrkjekveld med Karsten Isachsen tidleg i februar. Ein time fekk dei vel 80 frammøtte lytta til ein tale som famna alt frå det djupaste alvor til pur latter og livsglede. Humor og alvor gjekk hand i hand gjennom heile talen «Jeg tror på gledens Gud! Jeg tror Jesus har noe å si til oss i alle situasjoner og under alle forhold», sa Isachsen. Han fortalde at han hadde hatt ein kjær hobby i mange år, nemleg å samla på lyspunkt. Nokre av dei: «Kvifor arbeide når ein har friske foreldre?» «Det er aldri umulig å vantrivast.» «Ikkje ta sorgene på forskot, for då får du dei to gonger.» «Start dagen med eit smil, så er i alle fall det unnagjort.» (Framhald frå s.12) Han plukka ut dei store hendingane i Bibelen og laga bilete av dei. Han fekk ein amerikansk doktorgrad på arbeidet, men vil helst ikkje ha nokon blest om det. Gunnars ide bygde på det han visste om kulturen til eit lite folk i ein avsidesliggjande del av kjempelandet Etiopia. Men ein tredjedel av dei som bur på denne kloden er analfabetar og mange misjonærar arbeider mellom folk som ikkje kan lesa. Så vende den eine misjonæren etter den andre seg til Gunnar for å nytte bileta. Og etter kvart er dei teke i bruk i stadig fleire land. I praksis skjer opplæringa ved at ein tek for seg bileteetter bilete og knyter bibelhistoria til dei. Og på «Det er dei alminnelege dagane som er dei beste. Viss du vil leva eit godt liv, gjer dagane dine enkle,» var bodskapen. Trivsel er noko du har med deg, eller ikkje har med deg. Isachsen har eit mål om at han skal oppføra seg slik at alle likar seg sjølv litt betre i nærleiken av han. Kloke ord til ettertanke. Irritabilitet var eit ord Isachsen brukte litt tid på. Om å eiga sin eigen irritabilitet og ikkje bebreida eller skulda på andre. Han rådde oss til å starta med eg. «Eg blir så irritert..» i staden for «Du irriterar meg.» Særleg er dette viktig overfor born som gjerne har nok med si eiga skuldkjensle, om dei ikkje skal få dei vaksne si i tillegg. Han siterte ein kar frå eit seminar: «Det er det same for skulda kven som har ho.» Det som skaper tru er «å se et glimt av Jesus», sa Sverre Eika i Holmenkollen kapell ein gong. Mange trur at ein må gjera visse forbetringar i livet sitt for å vera kristen. Men, seier Isachsen; synda trivst like godt i moral som i umoral. Synda sitt vesen er det iskalde hjarta. Og det iskalde hjarta kan ein finna kvar som helst. I «den nye pakta» som vart innstifta ved nattverden på skjær-torsdag er det nok at den eine parten held avtalen sin. Etter talen song me ei av dei salmane Isachsen var mest glad i; «O Jesus, du som fyller alt i alle». Då den var slutt sette arrangørane fram bord i midtgangen. Det vart det servert kaker, rundstykke, kaffi og saft. Isachsen sjølv rigga seg til med boksal ute i våpenhuset. Og folk handla til gode prisar. Inntektene frå boksalet går til å driva rekreasjonssenter for prestar som treng påfyll og kvile. Ute var vinterkvelden vakker og kald. Inne i kyrkja var det varmt og godt. Isachsen gjorde det me venta av han. Han delte varme, humor, kloke og alvorlege ord til ettertanke med oss som var der. GVT tre år kjem dei igjennom heile serien. Men ”Bibelen i bilder” kan sjølvsagt også nyttast av andre enn misjonærar i opplæring av analfabetar – stikkord her er sundagsskolen, skulen, konfirmantopplæring, foreiningsarbeid, barnelag – og heime! Kjærland byrja med 40 bilete, men det kom snart ynskje om fleire. Italienaren som hadde teikna dei første var død, men Kjærland fekk brordottera si til å teikna 64 nye i same stilen og den komplette serien har 52 bilete frå det gamle testamentet og 52 frå det nye. Kjærland har laga ein tekst til kvart bilete. Tekstane er samla i ei bok som kjem på stadig fleire språk.. Tekst og foto v/ Ola Matti Mathisen 13
Page 1 and 2: KYRKJEBLAD FOR KVINNHERAD PRESTEGJE
Page 3 and 4: Jula vart ramma inn av to flotte ko
Page 5 and 6: Han framelskar den korsfesta Jesus
Page 7 and 8: 7 Deg være ære Denne songen står
Page 9 and 10: I Ølve var vi samla heile tida i k
Page 11: MISJONSSØNDAG Søndag 28.01. var d
Page 15 and 16: FRÅ VOGGE TIL GRAV Kvinnherad Døy

FULLDISTRIBUSJON - Kyrkja i Kvinnherad

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?