Analyse av barnevernsavdelinga. - Hardanger og Voss Museum

More documents

Recommendations

Info

interessentar. Etter fem møte hadde me altså fire namn på blokka. I ettertid har det kome til ein interessent frå Evanger, ein frå Samnanger og to i Norheimsund. Til saman har me åtte namn på lista. Erfaringstala frå Bufetat tilseier at nær ¼ av dei som viser interesse blir med hele vegen fram til plassering. Det vil sei at me no har eit plasseringsgrunnlag på mellom to og tre i tillegg til den plasseringa me allereie har. Rammeavtala for kjøp av fosterheimstenester Me har vore i tett dialog med Bufetat for å analysera avtala og kva for moglegheiter som ligg i denne. Avtala er utforma slik at den har ein del som skal vere fast gjennom heile plasseringa. Det gjeld frikjøpet av familien (opp mot 100 %), beredskap og administrasjon. Vidare har avtala ein del som skal reforhandlast kvar tredje månad. Her ligg mengda med avlasting, miljøarbeid, konsulent og rettleiing. Denne delen er fosterheimens støtteapparat som skal tilpassast behovet til det einskilde barnet. Fosterheimsavtala inneber at familien skal overta omsorgsansvaret for barnet, i motsetnad til dagens ordning der det er institusjonen (Hfs) som har ansvaret. Hfs skal i ein fosterheimsteneste, støtte og hjelpe fosterforeldra. I avtala ligg det derfor svært lite midlar til miljøarbeid og anna tenesteyting. Dette er i utgangspunktet noko familien sjølv må handtera. Bufetat er svært interessert i vår måte å arbeide med familiar på, og har vore med for å drøfte korleis me kan konvertera institusjonstanken over i fosterheimsarbeidet (idedugnad med besøk frå Bufetat 26.10.12). Me kan velja å ta inn dei tyngste fosterbarna og berre frikjøpe familien 50 %, mot det normale 100 % frikjøpet. Dette inneber at Hfs går inn med fleire støttefunksjonar enn i ein vanleg fosterfamilie. På denne måten kan me skapa oss eit eiget konsistent tilbod, og me kan oppretthalda eit fagmiljø. Problemet med denne ordninga er at dimensjoneringa av tilbodet skal reforhandlast kvar tredje månad. Dette er så ofte at det er vanskeleg å sjå føre seg ei stabil tilgang til arbeid til medarbeidarane og inntening til verksemda når den er så lita som vår. Sjølv om Bufetat seier at dette ikkje vil fungera på denne måten i praksis (ein merkeleg haldning i utgangspunktet) så legg avtaleverket opp til denne variasjonen i tenestetilbodet. Slik me ser det vil altså systemet måtte byggje på utstrakt bruk av midlertidig arbeidskraft som igjen vil undergrave det faglege arbeidet i verksemda. Ei anna utfordring med ei satsing på dei tyngste ungdommane, der me bygger eit sterkt rammeverk av miljøarbeidarar og konsulentar rundt fosterfamilien, er at dei geografiske avstandane vil kome til å bety mykje. Det vil bli vanskelegare å tilby intensiv hjelp og støtte til ein fosterfamilie i Kinsarvik eller Granvin enn i Kvam. Avtala har også eit anna kritisk punkt, og det dreier seg om dei endra føresetnadane frå 2011 då tilbodet til Bufetat blei utforma. Når Hfs utarbeida tilbodet sitt, blei det utforma med den
føresetnaden at institusjonen skulle vere den drivande krafta i verksemda. Tilbodet var dermed tenkt som ei tenesteutviding ved institusjonen, og ein hadde ikkje vurdert moglegheita for at fosterheimsavtala skulle fungera aleine. Dette gjer at økonomien i avtale ikkje er solid nok til å gje ei stabil drift. ANDRE TENESTETILBOD I styrevedtaket av 2.10.12 blei administrasjonen oppmoda om å utgreie om me kunne innretta tilbodet vårt inn mot nye tenesttilbod. Det har vore lufta moglegheitene for andre typar tilbod, mellom anna tilbod om miljøterapi og avlasting til fosterheimane i det kommunale barnevernet. Det har dessverre vist seg at det ikkje er ein marknad for dette. Årsaka er todelt; for det fyrste er det viktig for dei kommunale fosterheimane at ungane ikkje kjem inn i ein institusjonalisert omsorg. Barnevernstenesta ynskjer seg avlasting og miljøterapi med faste folk som kan leggje tilbodet så nært opp mot ein ordinær heim som mogleg. I tillegg vil eit tilbod med profesjonelle aktørar koste meir enn barnevernstenestene har ramme for til slike tenester. Av denne grunn vil eit slikt innretning vere for usikker for Hfs. ØKONOMI OG RISIKO Hfs har som nemnt slitt med dekningsgraden dei siste åra. Pr. november 2012 har me to plasseringar, medan me har budsjettert med seks. Dette gjer at ungdomsavdelinga slit med eit akkumulert underskot pt. på kr.1,5 millionar kroner. Utfordringa ligg i at avtalane med Bufetat er utforma slik at all risiko ligg hjå tilbydar. Bufetat betalar til ein kvar tid berre for dei plassane dei nyttar, medan me på vår side må bemanne opp og rigge verksemda for å takla eit fullt belegg. Av denne grunn har me no måtte gå til permitteringar og innkjøpsstopp for å forsøke å hindra større tap. I fosterheimsavtala kjem ikkje betalinga før ungdommane er plassert. Det vil sei at all rekruttering og opplæring av fosterfamiliar må skje før ein kan starta å fakturera Bufetat og sjå verknad på inntektssida i rekneskapen. Når ein då kjenner fråfallsprosenten i rekrutteringsprosessen ser ein at det vil vera ein økonomisk vanskeleg situasjon. Til slutt er det ein svært krevjande å skulle omorganisere og utvikla nye tenesttilbod i ein situasjon der ein samtidig må stramme inn økonomien. Ei av dei viktigaste suksessfaktorane for ein vellukka endringsprosess er at det er tilgang på tid og ressursar til å gjennomføra prosessen på ein god måte. I vår situasjon er ingen av desse føresetnadane til stades. Me skal framleis handtera dei ungdommane som er på institusjonen, me skal ta inn eit stort underskot og me skal samstundes utvikle organisasjonen. Dette viser seg vanskeleg å gjennomføra i praksis.
Page 1 and 2: BARNEVERNSAVDELINGA VED HARDANGER F
Page 3: Målgruppe Sjølv om me ligg langt

Analyse av barnevernsavdelinga. - Hardanger og Voss Museum

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?