2012-02_Helseivest_web - Helse Vest

LYS I TUNNELLEN: Den nyoppretta rusposten påNordfjordeid bidreg til å gje Jannike (33) trua. – Herblir eg sett på som eit menneske.I over ti år har Jannike (33) prøvd å bli rusfri. Ny behandling påNordfjordeid gjer ho meir positiv enn på lenge.Tekst Arne Eithun Foto Kristin Rødven Eide– Her blir eg ikkje sett på som ein pasient,men som eit menneske. Det gjer noko medsjølvbiletet. Denne gongen skal eg klare det, deter draumen min.Vi møter ei positiv, open og smilandejente i den nye rusposten til Helse Førde påNordfjordeid. Snart skal Jannike ha pasientrommetsitt her i staden for ved sengeposten påNordfjord psykiatrisenter.Mista kontrollen. Rusproblema til Jannikestarta allereie då ho var 13 år gammal. Det varingenting som tydde på at ho var ei av dei somskulle hamne utanfor, ho skilde seg ikkje ut pånokon måte. Men den første gongen ho prøvdealkohol, likte ho så altfor godt smaken. I tenårablei ho ein tung misbrukar, og allereie som21-åring måtte ho ha si første rusbehandling.– Eg har gjort mykje dumt, skuffa sværtmange. Når eg rusar meg, klarer eg ikkje stoppe;eg mistar kontrollen. Derfor må eg berre ut avdette helvetet. Målet er å leve heilt utan alkoholog andre narkotiske stoff.I 2005 var Jannike var på god veg. Då fekkho hjelp på ein institusjon i Bergen og var rusfrii fleire år.– Eg fullførde vidaregåande, fekk meg jobbi ein barnehage. Det var så fint på den tida,og sjølv om det skar seg igjen, så gav denneperioden meg motivasjon. Eg veit at livet somrusfri er det beste for meg, eg skal komme ditigjen, seier ho.Kamp kvar for seg. Etter nedturen i Bergengjekk turen etter kvart vidare til Eid. Rundtjuletider i fjor toppa det seg, og Jannike møttefor første gong det tverrfaglege spesialiserterusbehandlingstilbodet (LAR) på sjukehuset.god hjelp lokalt. Jannike hadde ingenforventingar til kva hjelp ho kunne få påNordfjordeid. Det einaste ho frykta, var at deiville avslutte behandlinga for tidleg. Det harikkje skjedd.– Her bruker dei tid på meg, noko somgjer at eg får sosialisert meg i eit litt annamiljø enn på dei større rusbehandlingsstadene.Der er ofte klientellet mykje hardare, og folksnakkar mykje om kva dei går glipp av. Slik blirein berre sjukare, samtidig som heile gruppablir stigmatisert. Her blir eg meir sett som eitenkeltmenneske, seier ho.Jannike er likevel klar på at ho vil vekk fråEid når behandlinga er avslutta.– Det er for lite her, og vegen tilbake tilmiljøet i bygda vil vere for kort. Nei, no vil eg tatilbake livet mitt og starte heilt på nytt.Nr. 2 / 2012 • helse i vest 33