CATERING La Sartén <strong>de</strong> Carmen REPARTO A DOCIMICILIO COMIDAS PARA LLEVAR - PIZZAS Telf. 982 58 60 75 - Eijo Garay, 5 - BURELA - catering@lasarten<strong>de</strong>carmen.com
Cando lle entregaron o “Principe <strong>de</strong> Asturias” a Wodi Allen, dixo que estaba alí para recoller un premio polo que él non había feito nada para merecelo, pero que tamén tiña unha úlcera <strong>de</strong> estómago e que tampouco fi xera nada para tela e ainda así tiñaa. Esto mesmo é algo que nos po<strong>de</strong> pasar a nós, que nos gusta andar, e temos rutas cerquiña da casa para facelo sin que ninguén <strong>de</strong> nós fi xera nada para merecelo. Este é o resumo dun día como sen<strong>de</strong>rista novel na asociación “<strong>Pasada</strong> <strong>das</strong> <strong>Cabras</strong>”. A miña aventura comenzou un domingo cedo, <strong>de</strong>ixando na casa a todo o mundo a durmir. Collín o coche para dirixirme ao punto <strong>de</strong> partida (Burela) e percateime <strong>de</strong> que ía ser un día duro <strong>de</strong> frío, posto que ó termómetro custáballe Deus e axuda acadar temperaturas positivas. O autobús partiu hacia Lourenzá, e aquí foi o momento <strong>de</strong> comenzar a coñecer un feixe <strong>de</strong> caras novas que formarían o grupo <strong>de</strong> compañeiros para o resto do día. A caminata comenzou polo río Masma acompañada por unha xeada que había anos non vía, un frío que cortaba como se fose un coitelo, uns cantos amigos e moitas ilusións postas no día que comenzaba. O son do río plasmaba una paisaxe impresionante <strong>de</strong> manto branco interrumpido polo correr <strong>das</strong> augas. O sen<strong>de</strong>iro a<strong>de</strong>ntrouse hacia un monte ro<strong>de</strong>ado <strong>de</strong> toda clase <strong>de</strong> árbores mostrando toda a hermosura da paisaxe, a maleza facendo as beiras dun <strong>camiño</strong> ben O Val <strong>de</strong> Lourenzá XANEIRO 2009 arranxado, e por suposto, todo isto amenizado por conversas agradables entre os compañeiros. O <strong>camiño</strong> achegounos ó Lugar do Canedo, on<strong>de</strong> se podían ver as terras limpas <strong>de</strong> cultivo, <strong>de</strong> on<strong>de</strong> saen as fabas <strong>de</strong> Lourenzá, esas pequenas xoias gastronómicas <strong>das</strong> que mais tar<strong>de</strong> daríamos boa conta. No medio do lugar resaltaba unha bonita edifi cación chamada Pazo <strong>de</strong> Tobar, abandonada pero <strong>de</strong> moita beleza no que resaltaban os seus escudos <strong>de</strong> armas na fachada. Seguimos o <strong>camiño</strong>, agora acompañados dun sol que xa se botaba <strong>de</strong> menos, e atopamos una tenda <strong>de</strong> esas que apenas encontras, na que repuxemos forzas para continuar os 6 Kilómetros que nos separaban da meta fi nal. Ese tramo fi nal fíxose corto, chegando enseguida a Lourenzá á hora <strong>de</strong> xantar, que como xa mencionei basouse nunha rica e contun<strong>de</strong>nte fabada. Aquí, como non podía ser doutro modo, conversamos da travesía nun tono que parecía como se nos coñecéramos <strong>de</strong> toda a vida, dando as nosas opinións sobre o <strong>camiño</strong>. A xornada remataba coa a volta a Burela, cansas as pernas e cumpli<strong>das</strong> as expectativas coas que comencei esta aventura. Leda con esa primeira tomo <strong>de</strong> contacto cunha asociación moi ben organizada, baseada en coñecer novos lugares e nova xente. Satisfeita polo transcurrir da xornada e <strong>de</strong>sexando que chegue outra nova viaxe na que apuntarme. Bo <strong>camiño</strong> e ata a próxima. Dolores Fernán<strong>de</strong>z Fernán<strong>de</strong>z.
Change language