Alto Miño. Terra Chá - Instituto de Biodiversidade Agraria e ...

32 altom miño - terra chá
A historia xeolóxica do Alto Miño, está comprendida na do NW da Península. Consta dun grande
período de sedimentación de carácter xeosinclinal, con escasas perturbacións, que máis tarde será
afectada por movementos oroxénicos, intrusión de rochas graníticas e metamorfismos.
Precámbrico.- Xeoloxicamente a Era máis antiga da Terra corresponde ao Precámbrico (4.600-
550 Millóns de anos = Ma). Durante o Precámbrico a área que na actualidade configura o Alto Miño,
situábase no interior dunha cunca de sedimentación mariña, que recibe a denominación de Cunca
Galaico Nororiental, a cal quedaba comprendida entre a Dorsal ou Umbral Galego-Castelán e o
Macizo Cántabro. Durante esta era os materiais que se van depositar na cunca constituirán os
materiais das formacións coñecidas como: Domo de Lugo e que engloba á Serie de Vilalba, Alba e
de Trastoy. Este conxunto estratigráfico foi datado xeoloxicamente como pertencente ao
Precámbrico Superior e que correspondería a unha sedimentación lutítica de baixa enerxía, na que
se atopan intercalacións de areas feldespáticas, como consecuencia de curtas perturbacións nas
condicións de meteorización / erosión / transporte da cunca. A zona de sedimentación situaríase
polo tanto afastada da liña de costa pero a unha profundidade reducida, moi inferior á establecida
para a outra unidade precámbrica do extremo noroccidental Ibérico, o Ollo de Sapo.
Nos traballos antigos, o Precámbrico del Domo de Lugo designábase globalmente como Serie de
Vilalba (sensu lato), denominación que posteriormente foi modificada, ao diferenciarse nesta un
tramo inferior; Serie de Alba e un tramo superior; Serie de Vilalba (sensu estrito). Ambos os dous
tramos forman en conxunto a maior parte dos afloramentos da serie do Domo de Lugo, e xunto aos
materiais Terciarios e Cuaternarios que a recobren constitúen a formación xeolóxica dominante na
Terra Chá.
A serie de Alba, presenta de muro a teito a seguinte sucesión estratigráfica: 1º- Micacitas e gneises
pelíticos con lentellóns de anfibolitas negras de gran fino que localmente aparecen migmatizados.
2º- Micacitas moi moscovíticas de coloración amarelenta. 3º- Cuarcitas feldespáticas tableadas. 4º-
Micacitas homoxéneas e de orixe pelítico. A serie de Vilalba vén representada estratigraficamente
por un conxunto de micacitas e gneises pelíticos con intercalacións de granates
Mesozoico.- A Era Mesozoica abrangue dende o inicio do Triásico (245 Ma), ata o final do Cretáceo
(65 Ma). A masa continental que forma a Pangea permanecerá sen sufrir grandes cambios, non
iniciando a súa fragmentación ata o Cenozoico. Nos aproximadamente 180 Ma que dura esta Era,
as condicións climáticas do planeta mantivéronse esencialmente uniformes, predominando na
Pangea os ambientes tropicais e subtropicais. Ambas as dúas características xogaron un papel
determinante na distribución da flora terrestre que sería relativamente uniforme en todo o planeta,
feito que determinou o predominio de taxons con áreas de distribución cosmopolita.