RETRINCOS DE MEDO

A mansión
Miguel Martínez
Era un día normal de samaín pedindo lambonadas e caramelos nas casas, ata que
atopei unha mansión coa verxa aberta. Achegueime e decidín pasar a ollar no xardín.
De súpeto a verxa pechouse de golpe. Eu tiña moito medo...
De repente o chan comezou a tremer coma se dun terremoto se tratase e caín por un
burato. Mirei ao meu redor e só estaba a mansión. Avancei cara ela e coma un
lóstrego apareceu ante min un can de tres cabezas que case me mata do susto. Corrín
a adentrarme na mansión para protexerme do can, pero o que atopei dentro era máis
aterrador: corpos aforcados e descuartizados. Xirei un curruncho e cheguei a unha
cociña que tan só contiña unha neveira. Por curiosidade abrín a cámara frigorífica e
apareceu unha cabeza cunha chave na boca. Botei a correr coa chave polas escaleiras
ata o segundo piso onde vin unha porta con tres pechaduras e unha nota no chan que
poñía tres sitios: o primeiro era a cociña, o segundo o comedor e o terceiro unha
habitación.
Baixei polas escaleiras cara o comedor, onde vin tres pratos. De contado apareceu un
esqueleto que me dixo:
- A ver se atopas a chave.
Fixo un xogo de mans moi rápido, coma se dun trileiro se tratase, pero eu escollín o
medio e acertei. O esqueleto desapareceu e quedei coa chave.
Subín agora á habitación. Nela estaba unha nena chorando nun recuncho e a chave
na cama. Con moito sixilo collín a chave, escapei correndo e pechei a porta antes de
que a nena me atrapase.
Tiña as tres chaves, así que bulín ata a porta das pechaduras. Introducín unha chave,
logo outra, despois a derradeira, xireinas e...
- Riiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiing!!
Tocou o espertador... todo fora un pesadelo.