Revista Cosme López - 2018-2019

CI GGUURR RR I AA
Escolma de actividades
O motorista fantasma
Ás tres da madrugada dun 31 de outubro, na casa dos
meus avós na vila do Bolo, oín un ruído dunha porta
abríndose. Fun mirar e a porta da entrada estaba aberta.
Con medo seguín un rastro de cinza que conducía á cociña.
Antes de entrar na cociña vin un resplandor, como dunha
candea.
Entrei e había unha persoa de costas, deu a volta e
resultou ser un esqueleto coa cabeza prendida de lume.
Saín correndo ao meu cuarto. O esqueleto de lume saíu da
casa. Asomeime á ventá e vin que montou nunha moto e
marchou deixando un rastro de lume ao paso que ía
marchando. Desde aquel día todas as persoas da vila
pregúntanse como se fixeron esas queimadas no camiño.
Roberto Álvarez Fernández – 1º ESO-B
(2º premio – 1º Ciclo de ESO)
A historia das irmás desaparecidas
Unha noite de lúa chea, nas Guindeiras, dúas irmás
chamadas Lucía e Andrea ían camiñando soas pola
estrada, e viron unha sombra ao lonxe. Era unha sombra
moi estraña, e como elas eran moi curiosas achegáronse
a ver que era.
De repente, unha luz iluminou todo o lugar e as irmás
desapareceron.
Hoxe en día, dise que cando pasas por aquel lugar, as
noites de Lúa chea, escóitanse os seus gritos. Esta
historia contouma a miña bisavoa unha noite de Lúa chea.
Andrea Rodríguez González - 1º ESO-B
(3º premio – 1º Ciclo de ESO)
Miña nai
De súpeto, abrín os ollos. Era noite pecha, o vento batía nas contras, seguía a chover, só o tic-tac do reloxo do salón
rompía o silencio. Din voltas e voltas na cama, pero fun incapaz de volver durmir.
Levanteime por un vaso de leite quente coa intención de relaxarme un pouco.
Mentres baixaba as escaleiras puiden ver que a luz da cociña estaba acesa e oíase o golpe dun coitelo na madeira,
sorprendinme, era moi cedo para que alguén estivese esperto. Abrín a porta, alí estaba a miña nai.
–Mamá, que fas? –Preguntei
–O xantar, miña filla –Dixo de costas para min.
–Tan cedo?
–Si, ti vai durmir –Dixo sen xirarse.
Non lle din importancia, collín o meu leite e volvín á cama.
Espertei, eran as dez e media, a miña nai seguía na cociña.
–Bos días!
–Aínda segues aquí? –Preguntei.
–Como aínda? Levanteime ás nove da mañá.
–Se estabas de madrugada facendo a comida –Afirmei.
–Eu? Non me levantei en toda a noite miña filla!
Laura Fernández López – 1ºBACH-A
(premio de microrrelato – bacharelato)
19