narodnoe_rus_Lіsіca_і_voўk_(Kuznecov_K.)
- No tags were found...
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Руская народная казка<br />
з зборн<strong>і</strong>ка А. Н. Афанасьева<br />
«Руск<strong>і</strong>я дз<strong>і</strong>цячыя казк<strong>і</strong>»<br />
Пераклаў Сяргей М<strong>і</strong>хальчук<br />
Л<strong>і</strong>с<strong>і</strong>ца <strong>і</strong> воўк<br />
Мастак<br />
Канстанц<strong>і</strong>н Кузняцоў
Л<strong>і</strong>с<strong>і</strong>ца <strong>і</strong> воўк<br />
Руская народная казка<br />
з зборн<strong>і</strong>ка А. Н. Афанасьева «Руск<strong>і</strong>я дз<strong>і</strong>цячыя казк<strong>і</strong>»<br />
Пераклаў Сяргей М<strong>і</strong>хальчук<br />
Мастак Канстанц<strong>і</strong>н Кузняцоў<br />
Жыл<strong>і</strong> сабе дзед ды баба, Дзед <strong>і</strong> кажа бабе:<br />
— Ты, баба, пячы п<strong>і</strong>раг<strong>і</strong>, а я запрагу каня ў сан<strong>і</strong>,<br />
паеду рыбу лав<strong>і</strong>ць.<br />
Налав<strong>і</strong>ў дзед рыбы поўныя сан<strong>і</strong>. Едзе дадому, аж<br />
бачыць: л<strong>і</strong>с<strong>і</strong>ца скруц<strong>і</strong>лася абаранкам, ляжыць на дарозе.<br />
Дзед злез з воза, падышоў, а л<strong>і</strong>с<strong>і</strong>чка не<br />
зварухнецца, ляжыць, як нежывая.
— Вось дык знаходка! Будзе маёй старой добры<br />
каўнер.<br />
Узяў дзед л<strong>і</strong>с<strong>і</strong>цу <strong>і</strong> паклаў на сан<strong>і</strong>, а сам пайшоў<br />
спераду.<br />
А л<strong>і</strong>с<strong>і</strong>ца тым часам <strong>і</strong> пачала ск<strong>і</strong>дваць пац<strong>і</strong>хеньку з<br />
воза ўсё па рыбцы ды па рыбцы, усё па рыбцы ды па<br />
рыбцы.<br />
Паск<strong>і</strong>дала ўсю рыбу <strong>і</strong> сама ц<strong>і</strong>хенька ўцякла.
Дзед прыехаў дадому <strong>і</strong> кл<strong>і</strong>ча бабу:<br />
— Ну, старая, добры каўнер я табе прывёз!<br />
Падышла баба да саней: няма на санях н<strong>і</strong> каўняра, н<strong>і</strong><br />
рыбы. I пачала яна на дзеда сварыцца:<br />
— Ах ты, стары дурань, так<strong>і</strong>-сяк<strong>і</strong>, яшчэ надумаўся<br />
мяне падманваць!<br />
Тут дзед сцям<strong>і</strong>ў, што л<strong>і</strong>с<strong>і</strong>чка тая была не мёртвая.<br />
Пабедаваў, пабедаваў, ды н<strong>і</strong>чога не зроб<strong>і</strong>ш.<br />
А л<strong>і</strong>с<strong>і</strong>ца тым часам сабрала на дарозе ўсю рыбу ў<br />
кучку, села <strong>і</strong> есць.<br />
Падыходз<strong>і</strong>ць да яе воўк:<br />
— Дзень добры, кумка, хлеб ды соль...<br />
— Я ем — свой, а ты збоку пастой.<br />
— Дай мне рыбк<strong>і</strong>.<br />
— Налав<strong>і</strong> сам, ды <strong>і</strong> еш.<br />
— Дык я не ўмею.<br />
— А што тут умець! Я ж, бачыш, налав<strong>і</strong>ла. Ты,<br />
кумок, <strong>і</strong>дз<strong>і</strong> на рэчку, апусц<strong>і</strong> хвост у палонку, сядз<strong>і</strong> ды<br />
прымаўляй: «Лав<strong>і</strong>ся, рыбка, <strong>і</strong> малая <strong>і</strong> вял<strong>і</strong>кая! Лав<strong>і</strong>ся,<br />
рыбка, <strong>і</strong> малая <strong>і</strong> вял<strong>і</strong>кая!» Дык рыба цябе сама за хвост<br />
будзе хапаць. Чым даўжэй пасядз<strong>і</strong>ш, тым болей налов<strong>і</strong>ш.
Пайшоў воўк на рэчку, апусц<strong>і</strong>ў хвост у палонку,<br />
сядз<strong>і</strong>ць <strong>і</strong> прымаўляе:<br />
— Лав<strong>і</strong>ся, рыбка, <strong>і</strong> малая <strong>і</strong> вял<strong>і</strong>кая!<br />
Лав<strong>і</strong>ся, рыбка, <strong>і</strong> малая <strong>і</strong> вял<strong>і</strong>кая!<br />
А л<strong>і</strong>с<strong>і</strong>ца ходз<strong>і</strong>ць вакол ваўка <strong>і</strong> сваё прыгаворвае:<br />
— Ясней, ясней, неба,<br />
Мерзн<strong>і</strong>, мерзн<strong>і</strong>, воўчы хвост!<br />
Воўк пытаецца ў л<strong>і</strong>с<strong>і</strong>цы:<br />
— Што ты, кума, усё гаворыш?<br />
— Я табе пасабляю, рыбку на хвост наганяю.<br />
А сама зноў:<br />
— Ясней, ясней, неба,<br />
Мерзн<strong>і</strong>, мерзн<strong>і</strong>, воўчы хвост!
Сядзеў воўк цэлую ноч каля палонк<strong>і</strong>. Хвост у яго <strong>і</strong><br />
прымёрз. Пад ран<strong>і</strong>цу хацеў падняцца — ды дзе там. Ён <strong>і</strong><br />
думае: «Уга, кольк<strong>і</strong> рыбы набралася — <strong>і</strong> не выцягнуць!»
У гэты час <strong>і</strong>дзе баба з вёдрам<strong>і</strong> па ваду. Убачыла<br />
ваўка <strong>і</strong> закрычала:<br />
— Воўк, воўк! Б<strong>і</strong>це яго!<br />
Воўк — туды-сюды, не можа выцягнуць хвост. Баба<br />
к<strong>і</strong>нула вёдры <strong>і</strong> давай яго б<strong>і</strong>ць каромыслам. Б<strong>і</strong>ла, б<strong>і</strong>ла,<br />
воўк тузаўся, тузаўся, адарваў сабе хвост <strong>і</strong> к<strong>і</strong>нуўся<br />
наўцёк<strong>і</strong>.<br />
«Ну добра, — думае, — я ж табе адплачу, кума!»
А л<strong>і</strong>с<strong>і</strong>чка залезла ў хату, дзе жыла тая баба, што па ваду<br />
пайшла, наелася з дзяжы цеста, галаву сабе цестам вымазала,<br />
выбегла на дарогу, павал<strong>і</strong>лася <strong>і</strong> ляжыць — стогне.<br />
Ідзе воўк:<br />
— Дык вось як ты вучыш, кума, рыбу лав<strong>і</strong>ць. З<strong>і</strong>рн<strong>і</strong>, мяне<br />
ўсяго зб<strong>і</strong>л<strong>і</strong>...<br />
Л<strong>і</strong>с<strong>і</strong>ца яму кажа:<br />
— Эх, кумок! У цябе хваста няма, затое галава цэлая, а мне<br />
галаву разб<strong>і</strong>л<strong>і</strong>: бачыш — мазг<strong>і</strong> вылезл<strong>і</strong>, <strong>і</strong>сц<strong>і</strong> не магу.
— I праўда, — кажа ёй воўк. — Дзе табе, кума, <strong>і</strong>сц<strong>і</strong>, садз<strong>і</strong>ся<br />
на мяне, я цябе давязу.<br />
Села л<strong>і</strong>с<strong>і</strong>ца ваўку на сп<strong>і</strong>ну. Ён яе <strong>і</strong> павёз. Вось л<strong>і</strong>с<strong>і</strong>ца едзе<br />
на ваўку <strong>і</strong> ц<strong>і</strong>хенька спявае:<br />
— Б<strong>і</strong>ты няб<strong>і</strong>тага вязе.<br />
Б<strong>і</strong>ты няб<strong>і</strong>тага вязе.<br />
— Ты што там, кума, усё гаворыш?<br />
— Я, кумок, твой боль замаўляю.<br />
А сама зноў:<br />
— Б<strong>і</strong>ты няб<strong>і</strong>тага вязе.<br />
Б<strong>і</strong>ты няб<strong>і</strong>тага вязе.
Change language