ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ FEN BİLİMLERİ ENSTİTÜSÜ

4. ARAŞTIRMA BULGULARI Volkan DENERİ
derece diktir. Yine Kükürt havzasında batı ve kuzey batı bakılı, aşırı eğimli ve nemli
alanlarda saf sedir (Cedrus libani) ormanları görülmektedir. Ayrıca buradaki vadi
tabanlarındaki galeri ormanlarında Platanus orientalis’in dominant olduğu galeri
ormanları görülmektedir (Aktoklu ve Ark., 2004).
Aladağların batı ve aşağı kesimleri bozkır bitki örtüsüne sahiptir. Karanfil
dağlarının batısı, Çamardı, Ecemiş çayı ve Payamdere bölgeleri Seyhan havzası
içerisinde kalan bozkır bitki örtüsü alanlarıdır. Bu bozkır doğal yapısı bozulmamış
ise türce zengin Stipa-Bromus tomentollus-Festuca sulcata bozkırıdır. Ancak aşırı
otlatma nedeniyle, bir zamanlar çok çeşitli türleri barındıran bu bozkır, bugün daha
fazla fakirleşerek yavşan’ın (Artemisia frabans) baskın olduğu bir duruma gelmiştir
(Aktoklu ve Ark., 2004).
Altan,2000’den; Walter’e (1956) göre bu bölgede yavşan (Artemisia) yarı
çöl bölgesi sınırına çok yakın olduğundan, aşırı otlatma sonucu yavşan baskın tür
durumuna gelebilmektedir. Özellikle, ana kayanın yüzeye yakın olduğu yerlerde
kurak yetişme ortamı koşulları nedeniyle yastık formlu dikenli bitkilerden geven
(Astragalus), kardikeni (Acantholimon), korunga (Onobrychis), Labiatlar ve bodur
civan perçemi (Achillea)’nden oluşan bir örtü bulunur. Bu tipik bozkır iklimine
yaklaşan kurak, güneye bakan ve rüzgar tutan alanlarda toprağın oluşturduğu ana
materyal farklılığına göre bitki örtüsünde de farklılıklar görülür (Altan, 2000).
Soğuğa dayanıklı “herdemyeşil iğne yapraklı ormanlar” Aladağlar’ın Montan
ve Boreal kuşağını karakterize eden bitki formasyonudur. Ancak dağdaki iklim
değişikliğine bağlı olarak bu iğne yapraklı ormanlar da türler, örtü sıklığı ve bileşimi
de farklılıklar gösterir. Soğuğa dayanıklı herdemyeşil iğne yapraklı ormanlar daha
çok güney-doğu bakılarda sık bir biçimde bulunmaktadır(Altan, 2003).
Montan kuşakta daha çok Pinus nigra ssp. pallasiana ve Juniperus
exelsa’dan oluşmaktadır. Boreal kuşakta ise Cedrus libani ve Abies cilicica hakimdir
ve bunlar 2200-2400 m yükseklikte orman üst sınırını oluştururlar. Bu ormanların
içinde birçok yapraklı ağaç türleri de vardır. Örneğin, Acer platanoides, Carpinus
orientalis, Ostrya carpinifolia, Populus tremula, Quercus pseudo-cerris ve Sorbus
torminalis gibi. Belirgin bir yapraklı ağaçlardan oluşan kuşak yoktur (Altan, 2000).
26