Zülfü livaneli kardeşimin hikayesi

42/661
“Anladım” dedi. “Ben de öyle tahmin
etmiştim.”
Ne anladığını anlamadım ama sormadım,
sormak da istemedim.
Artık bana çok tuhaf bir yaratığı incelermiş
gibi biraz ürkek ama daha 23/308
çok merakla bakıyordu. Daha önce hiç
karşılaşmadığı tuhaf bir böceğe bakar gibi.
Kaşları, siyah gözleri, yüzünün biçimi,
omuzları, ince ve gergin vücudu çok güzeldi
ama daha önce dediğim gibi, benim
dikkatimi en çok altdudağı çekiyordu. Dudak
saplantısı falan olan biri değilim, ne var ki bu
dudak oraya sanki kızın içinden geçen her
şeyi ifade etsin di-ye konulmuş bir enstrüman
gibiydi. Şimdi hafif kayıtsız gibi duruyordu
ama biraz sonra değişeceğinden, halden
hale gireceğinden adım gibi emindim.