2011 Seçimlerine Giderken Türkiye'de Sağlık - Türk Tabipleri Birliği

SUNUŞ
Sağlık Bakanı’nı 17 Aralık 2010 tarihli T.C. Sağlık Bakanlığı 2011 Mali Yıl Bütçesinin T.B. M. M.
Genel Kurulu’na Sunumu’nda “ Dünden Bugüne Sağlık Politikalarımız” başlığında son 30 yıl şöyle
tanımlanmış:
“1980-2002: Teorik reform çalışmalarının yapıldığı dönem.
2003-.. : Türkiye Sağlıkta Dönüşüm Programı (SDP) dönemi.”
30 yıldır değişen hükümetlere rağmen değişmeyen, özde bütünüyle aynı politikanın uygulandığını ifade
eden bu aktarıma katılıyoruz. Dolayısıyla 2011 Haziran genel seçimleri öncesi elinizdeki bu kısa
“bilgi notu/ durum” raporu bir yanıyla -bugün itibariyle- bir ara toplam/sonuç belgesi oluyor.
SDP’nin reklamı olarak sunulan ‘artık her hastaneye, her eczaneye gidebiliyorum’ “görünür
iyileştirmeleri”nin gerçekte toplumsal dokuda, sağlık çalışanlarının kültüründe ve nitelikli sağlık hizmetinde
yarattığı tahribatın bütün yönleriyle gün ışığına çıkmadığı bir sürecin belgesi. Tıpkı güncel
olarak yaşadığımız nükleer santrallerin, siyanürlü maden işletmelerinin “hiçbir zararı yok, her türlü
önlem alınmıştır” söylem ve iddiaları ile açılıp çevre halkına da “görünür iyileştirmeler” getirirken bir
süre sonra zararın dehşet ve panikle fark edilmesi, “iyileştirmelerin” iflas etmesi gibi.
Ne yazık ki iflas eden bir “proje/program” olmuyor tek başına. Sağlığını kaybeden bir toplum, çevre,
doğa.. özde genciyle yaşlısıyla, kadınıyla erkeğiyle, çocuğuyla ana rahmindeki can’la, nesilden nesile
aktarılan genetik yapıyla insanlar/insanlık oluyor.
Ne uğruna? Piyasa, kar, daha çok kar, ..
Seçim öncesi ulaştırdığımız bu kısa bilgi notunun temel ifadesi özlüce şu: kamu-özel ayrımı olmaksızın
bütün sağlık alanı piyasacı/ özelleştirmeci Dünya Bankası patentli bir “model” ile çekip çevrilmektedir.
Bu programın hedefi -bir öncelik olarak- Türkiye’de yaşayanların sağlıklı olması değildir. O nedenle
sınırı sadece özel sektör olmayıp birinci basamak olarak aile hekimliği, Sağlık Bakanlığı hastaneleri
ile bir çoğu kamu diye bilinen tıp fakülteleri hastaneleri dahil bütün hizmet sunumunu ticarileştirmek/
metalaştırmak’tır. Veriler bu yolda ilerlendiğini göstermektedir.
Bizce, kuşkusuz olarak Türkiye böylesi bir modeli hak etmemektedir.
5