Devrim Programları

unalýmýnýn III. dönemi yaþanmaktadýr. I. ve II. bunalým
dönemlerinden farklý olarak bu dönemde
emperyalizm yeni-sömürgecilik yöntemleriyle sömürüsünü
ve baskýsýný sürdürmektedir. Dünyanýn
1/3’nün emperyalist sömürünün dýþýna çýkmýþ olmasý,
emperyalizmin tarihinde en büyük pazar sorunu
ile karþý karþýya kalmasýna yol açmýþtýr. Bir yandan
pazar sorunu, diðer yandan pazarlarýn sürekli
olarak devrimlerle yitirilmesi karþýsýnda emperyalizm,
artan oranda ekonomisini askerileþtirmiþtir.
Askerileþtirilmiþ ekonomi, III. bunalým döneminde,
gerek emperyalist-kapitalist ülkelerdeki proleter
devrimci mücadelelerin, gerekse geri-býraktýrýlmýþ
ülkelerin halk devrimlerinin gerçekleþtirilmesinde,
proletaryanýn ve ezilen halklarýn karþýsýna büyük
bir emperyalist askeri gücün çýkartýlmasý sonucunu
doðurmuþtur. Bu durum, gerek kapitalizmin
iç dinamikle geliþtiði ülkelerde, gerekse bu dinamiðin
çarptýrýldýðý geri-býraktýrýlmýþ ülkelerde, proletaryanýn
sosyalist devrim yönündeki mücadelesine þiddete
dayanan devrimden baþka bir yol býrakmamaktadýr.
III. bunalým döneminde emperyalizmin yenisömürgecilik
metotlarý ve ekonominin askerileþtirilmesi,
dünyanýn her yerinde “barýþçýl mücadele biçimleri”nin
yürütülmesini ve bu yolla burjuva iktidarlarýnýn
yýkýlmasýný olanaksýz kýlmýþtýr.
Emperyalizmin muazzam askeri gücü karþýsýnda,
sosyalist devrimlerin “barýþçýl” yolunun kazanýlmasý
olanaksýzdýr. Bu, proletaryanýn barýþýn, barýþçýl
mücadelenin mutlak karþýtý olmasýnýn bir ürünü
deðildir. Proletarya, her zaman böyle bir yolun
olmasýný ister ve buna karþý direnecek son kiþiler,
proleterler ve komünistler olmuþtur.
Ancak sýnýf mücadelelerinin tarihi göstermiþtir
ki, toplumun ve insanlýðýn yeniden inþasý, ger-
64
THKP/HDÖ
Sosyalist Devrim Programý