Devrim Programları

larýn yaratýlmasý da, herþeyden önce, bu ülkelerdeki
proletarya partilerinin pasifizmden, reformizmden
ve revizyonizmden arýndýrýlmasý ile mümkündür.
Bir baþka deyiþle, bu ülkelerdeki Marksist-Leninistlerin,
doðru bir çizgiye sahip olarak yeniden,
örgütlenmeleri þarttýr.
Savaþmaya cesaret edemeyenlerin zaferden
söz etmeye haklarý yoktur.
Zorlu ve kanlý bir iç savaþ olmaksýzýn ya da
böyle bir savaþ olasýlýðý göze alýnmaksýzýn, yani barýþçýl
yollarla, emperyalist ülkelerde proletaryanýn
iktidarý fethetmesi mümkün deðildir. Böyle bir iç
savaþlarý, salt geri-býraktýrýlmýþ ülkelerin emekçi halkýnýn
katlanmasý gereken bir olgu olarak görmek
ve böyle bir savaþý kendi burjuvazisine karþý yürütmekten
kaçýnmak, proletaryaya ve onun devrimine
ihanetten baþka bir þey deðildir.
80’li yýllarda, özellikle Batý-Avrupa’nýn emperyalist
ülkelerinde yaygýnlaþan nükleer savaþ tehlikesine
karþý “barýþçýllýk”, bu ülkelerde proletaryanýn
burjuvaziye karþý mücadelesini olumsuz yönde etkileyecek
boyutlara ulaþmýþtýr. Kurgusal idealizmin
perspektifinden bakarak, emperyalist burjuvazinin
“çýlgýnlýðý”na dayalý senaryolar yazýlmasý, bizzat burjuvazinin
her ne pahasýna olursa olsun kendi varlýðýný
koruyacaðý anlayýþýný güçlendirmektedir. Ve
her yerde bu senaryolarý destekleyen burjuvazi olmaktadýr.
Emperyalist burjuvazinin nükleer silahlarýný
kullanmasýný engellemenin tek yolu, onlarýn ülkesini,
savaþýn öncephesi haline getirmekten geçer.
Bu da, bu ülkelerin proletaryasýna, son elli yýlýn en
aðýr ve zorlu görevini yüklemektedir. Revizyonist
ve pasifist “komünist” partilerin bu ülkelerde, geribýraktýrýlmýþ
ülke halklarýnýn kanlý savaþlarýnýn zaferleriyle
elde ettikleri seçim zaferlerinin sonu gelmiþtir
THKP/HDÖ
Sosyalist Devrim Programý
67