Astacus leptodactylus Eschsch - Süleyman Demirel Üniversitesi

2.8. Kerevitlerin Davranışları
Kerevitler, kireç taşlarının yoğun olduğu bölgelerde taşların arasına avını bekleyerek
beslenirler. Çoğunlukla sabaha karşı ve akşam karanlıklarında, ya da geceleri ortaya
çıkarlar. Gündüzleri çukurlara veya taşların altına saklanırlar. Güneş ışınlarından
hoşlanmayan bu canlılar karanlık ve loş ortamları tercih ederler (Alpbaz, 1993).
Kerevitler yaşamları boyunca doğal ortamlarında birçok sorunla karşı karşıyadırlar.
Bu sorunların başlıcaları, kirlilik ve kuraklık gibi uygun olmayan çevre koşulları,
predatörler ve kanibalizm’dir. Kerevitler bu sorunlardan korunmak için ya doğal
olarak oluşmuş barınakları kullanırlar ya da kendi barınaklarını oluştururlar. Yapılan
bazı çalışmalar, bu canlıların aydınlık ortamdan kaçınmak içinde barınakları
kullandıklarını göstermiştir. Horwitz and Richardson (1986) ise barınakların
olmadığı bir ortamda kerevitlerin yaşayamayacaklarını belirtmişlerdir. Genel olarak
günün aydınlık saatlerini barınaklarda geçiren kerevitler, havanın kararması ile
birlikte özellikle yiyecek aramak üzere barınaklarını terk ederler ve havanın
aydınlanması ile birlikte barınaklarına geri dönerler. Bir kerevit barınağına geri
döndüğünde, barınağı kullanan başka bir kerevitle karşılaşırsa aralarında bir kavga
olasıdır (Cilbiz, 2010).
Rahatsız edilmemiş kerevitler yavaşça ileriye, geriye, genellikle yana doğru hareket
ederler. Ancak rahatsız edildiklerinde karınlarının arka kısmını kıvırarak hızlıca
geriye doğru atılırlar. Ayrıca kerevitler karınsal hareketler ile kısa mesafe’de
gidebilirler (Smith, 2001).
17