Eylül 2009 - Kale Tasarım Merkezi

More documents

Recommendations

Info

18 27/09/2009 19 Umut Kart umut@kaletasarimmerkezi.com Sibel Baştimur sbastimur@gmail.com AVRUPA TASARIM YÖNETİMİ ÖDÜLLERİ JÜRİSİNDE BU BAUHAUS BİLDİĞİNİZ GİBİ DEĞİL! Daha önceki senelerde T-Box’un kategorisinde ilk üçe girdiği, Nurus, Gaia& Gino, Hisar, Demirden Design gibi markaların ise onur ödülüne layık görüldüğü Design Management Europe yani Avrupa Tasarım Ödülleri –görüldüğü gibi- bir açıdan çok tanıdık. Yeni olan, son derece seçilmiş bir jüriyle faaliyet gösteren organizasyonun içinde Sertaç Ersayın’ın jüri tarafında konumlanması. Ersayın ile tasarım yönetimi konusunu masaya yatırdık: DME diğer tasarım yarışmalarından ne şekilde ayrışıyor? Design Management Europe ödülünü salt tasarım ödülü olarak isimlendirmek doğru olmaz. Tasarımı ticari başarıya giden yolda iş alanları içinde doğru yöneterek, diğer süreçlerle ilişkilendirerek, yönetsel özellikleri de ilave ederek basarı öyküleri yazabilen bir iş ödülü seklinde tariflemek mümkündür. Bu anlamda yalnız AB üyesi ve aday ülkelerin küçük, orta ve büyük ölçekli firmaları ve diğer organizasyonlar bu yarışmaya başvurabiliyorlar. DME, tasarımı Avrupa'nın en güçlü kaynağı ve gittikçe güçlenen yenilikçi düşünce ve başarılı iş hikâyeleri yaratma peşinde olan ana unsuru olarak görüyor. Türk tasarımcıları son dönemde çok sayıda uluslararası ödülü sırtladı; hayırdır inşallah? Bu kaçınılmaz bir gelişme. Daha çok proje üretiliyor, daha rekabetçi, daha özgün ürünler üretiliyor. Tasarımcılar ve de işverenler uluslararası ödüller almayı daha çok benimser hale geldiler. Burada önemli olan kurumsal stratejinin bir parçası olarak tasarımın yönetilmesi ve tasarımcıların tasarım surecinde daha özgür olabilmeleridir. “Bizim diyarda” düzenlenen yarışmalara biraz özeleştiri yapsak mı? Ülkemizde düzenlenen tasarım yarışmaları ulusal platformda düzenlendiği için etkisi de yerel ve sınırlı SÜPRİZ İSİM Avrupa Tasarım Yönetimi Ödülleri (DME)’nin jürisinde bu sene bir Türk tasarımcı/tasarım yöneticisi de bulunuyor. Bu zamana değin çok sayıda farklı şapkayla karşımıza çıkan ETMK İstanbul Şube Başkanı Sertaç Ersayın’ın katılımıyla Türkiye de, İngiltere, Almanya, ABD, Hollanda, Fransa, Estonya, Portekiz, İsveç’in yanında, organizasyonun jüri tarafında temsil edilmiş oluyor. kalıyor. Yarışmalar için hazırlanan fikirler çok kavramsal kalıyor ve bu platformlardan gerçek urun haline dönüşebilecek fikirlerin sayısı çok sınırlı kalıyor. Türkiye'de tasarım yönetimi nerede duruyor sizce? Tasarım yönetimini ülkemizde uygulayan 02 01 firma sayısı çok çok az. Evrensel rekabet ve yönetim ölçüleri içinde tasarımı iyi yönetmek gerekir. Kurumlar için önemli bir değer olan tasarımın stratejik bir çerçevede yönetilmesi gerekir. Yeni iş modelleri üretebilmek, yenilikçi olabilmek, pazarlama ve fiyatlandırma faaliyetlerinde tasarım ile yaratılan değerlerin etkilerinin yönetimi gibi fikirden sonuç urun ve hizmete kadar gecen tüm surecin aslında kendisidir bu süreç. Tasarımın kültürel, stratejik ve operasyonel kullanımının kurum içi ve dışı kaynaklarla yapılması ve şirket stratejilerini görünür kılması da diğer önemli bir özelliktir. Sizin hayatınızda nerede duruyor? Tasarımcı kimliğiniz mi ağır basıyor, tasarım yöneticisi kimliğiniz mi? Tasarımcı kimliğim ile yönetici kimliğim bu anlayış içinde uzlaşmak zorunda kalıyor. Ancak proje yönetmek ekip çalışmasını zorunlu kılan ve ekibin üyelerinin özelliklerini en üst seviyede verimliliğe getirerek yürütülmesi gereken bir süreç. Bu nedenle ben yerine biz diyebilen ekibi ve diğer süreç paydaşlarını ancak tasarım yöneticiliği özelliğinizi verimli değerlendirerek başarabilirsiniz. Ben de bu profilde sorunları çözmeye çalışıyorum. Tasarım yöneticisi olmak için mutlaka tasarım kökenli olmak şart mıdır sizce? Çok güzel bir soru. İnanın bu sorunun yanıtı, sektöre, urun ailesine, tasarımın kurum kültürü içinde ne kadar stratejik olduğuna, kurumun stratejik planına, vizyonuna ve de olası tasarım yöneticisinin profiline bağlıdır. Ama tüm bunlardan arındırır isek ben tasarım yöneticisinin tasarım kökenli olmasına daha kabul edilebilir buluyorum. Ama sunu eklemem gerekir tasarım yöneticisi olarak doğulmuyor bir dizi eğitim, diğer iş süreçlerini anlayabilecek bir deneyim, üretim, pazarlama, marka, strateji, satış politikaları içinde sinerji ve verimlilik üretebilecek bir yönetim politikası gerektiriri tasarım yöneticiliği. Unutmayalım bolumun gücü de beraber çalışılan tasarımcıların en üst seviyede verimlilikte yaratıcılığa ulaşmasını sağlamaktan geçmektedir. Bu sene sizin için hareketli olacak gibi; Tasarım Kültürü ve Yönetimi Programı’nda ders vermeye başlıyorsunuz, yeni kurulan bir şirketiniz var... Bu değişimin sebebine gelelim mi? Endüstriyel Tasarım, Tasarım Yönetimi, Tasarım Marka Konumlandırması konularında hizmet vereceğim bir yapıyı oluşturmuş oldum. Bu yapı yurtiçi ve yurtdışındaki kaynakları ile farklı birçok sektörde kurumsal büyük markalara hizmet verebilecek bir yapı oluyor. Ayrıca yine bu yıl İstanbul Bilgi Üniversitesi ile beraber ismini daha sonra açıklayacağım başka bir eğitim kurumunda profesyonel deneyimlerimi paylaşacağım platformlar oluşturabileceğim için mutluyum. Öğrenciler ile oluşturacağımız enteraktif ilişkinin her iki taraf için de çok öğretici ve etkileyici olacağına inanıyorum. 01ETMK İstanbul ŞŞube Başkanı tasarım yöneticisi Sertaç Ersayın 02 DME ödülü. Doğu Almanya’nın Weimar kentinde doğan modern tasarım hareketi Bauhaus’un 90. yılı kutlanıyor. 90. yılına girmesine rağmen tasarım hareketinin hayranları Bauhaus’un etkilediği sanat, mobilya ve mimarinin hala yeni ve canlı göründüğünü savunuyor. Bauhaus Okulu, “dünya tarihinin felaketi” olarak tanımladığı Birinci Dünya Savaşı başlarında, cesur ve ileri görüşlü bir şeyler yapmak isteyen, mimar Walter Gropius tarafından 1919’da kuruldu. Gropius, Weimar kentine burada bir akademi kurmak için başvurduğunda 35 yaşındaydı. İzni aldığında, sınırları Almanya’yı aşacak ve bir estetik başkaldırının başlangıcını oluşturacak bir manifesto kaleme alacaktı. “Bilinmeyen Mimarların Sergisi” başlıklı Nisan 1919’da açılan serginin broşüründe Gropius amacını şöyle dile getirmişti: “Sanatçı ve zanaatkarlar arasına kibirli bir bariyer çeken sınıf farkını ortadan kaldırarak bir zanaatkarlar birliği yaratmak.” Bauhaus farklılaştırıcı değil eşitlikçi bir tasarım anlayışının ve sanatta modernizmin en büyük okullarından biriydi. 20. yüzyılda mimari, tasarım, sanat alanlarında yeni akımlar yaratan okul, kurulduğu zaman dünyanın en seçkin ve çağdaş sanatçılarını, bir araya getirerek, yalnızca bir eğitim kurumu yaratmadı, aynı zamanda bir üretim merkezi ve tüm bunların konuşulup tartışıldığı bir yer haline geldi. Süse ve İsrafa Savaş Başta mimarlık ve endüstriyel tasarım olarak yirminci yüzyılın başında gerçekleşen modernist devrimin en büyük sloganı, aristokrasiyi ve burjuvaziyi hedef alan, yeni bir dünyanın tasarımını deklare eden süse karşı açılan savaştı. Rokoko ve barok mobilyalar, işlevsizliği, ezen güç gösterisi, gözü yoran sonsuz kıvrımları ve en önemlisi de kazanmayı ve ekonomik gücü gösteren altın yaldız varaklarıyla sosyalist ve komünist esinler taşıyan modernistlerin en büyük hedefleriydi. Özellikle 1917 Ekim devriminin yarattığı rüzgar, endüstrideki gelişmeler ve umutlarla birleşince yeni bir sanatın ve estetiğin çağrısını yapıyordu. Özellikle mimariye ve mobilyalara yansıyan yeni estetik artık makineler gibi akılcı, işlevsel, sade, kolay kavranabilir ve ucuza seri üretilebilir eşitlikçi formlardı. Aristokrasinin köle emeği gerektirecek kadar titiz ve ince şaşaalı koltuklarına karşı, basit, geometrik, nasıl yapıldığı bakıldığında anlaşılabilen èmeği gizlemeyen` sandalyelerin sınıf savaşı anlayacağınız. Özellikle mimaride modernizm, işlevsel ve toplu konutu hedefleyen, ışıklı ve seri üretilebilir, bir makine kadar akılcı evler düşünmüştü. Biçimlerde Eşitlik! Bu modernist yeni ütopya, ikinci dünya savaşı sonrası uluslararası bir stile dönüşerek ve kapitalizmle eklemlenerek yeni kentler de üretecekti. Biçimleri demokratikleştiren, kolay, anlaşılabilir ve `güzel` nesneleri hayatın her anına yerleştirerek, yaşamı bir sanat eseri gibi kurgulayan modernist düş, gerçek uygulamasını günümüz tasarım standartlarını oluşturan Bauhaus Okulu`da buldu. Okul mimaride olduğu kadar endüstriyel tasarım ve şehir planlama gibi konularda yenilikler getirdi, yeni bir mimari akım yaratarak, sanatın tüm dallarını etkiledi. Bauhausà göre mimarlık, ressamlık, heykeltraşlık ve zanaatkarlık içiçe olmalıydı. Walter Gropius; sanatçıyı, zanaatkarın yücesi olarak görülüyordu. Okulun büyük hedeflerinden biri de on sekizinci yüzyıldan günümüze kadar gelen, dehâ, biricik, özgün, büyülü ve anlaşılmaz sanatçı ve sanat anlayışını yıkmaktı. Bu anlamda sanatlardan daha aşağı görülen ve yararlılıkla tanımlanan zanaatı sanatla birleştirerek egemen sanat anlayışını ortadan kaldırmaktı. Yaratıcı tanrısal sanatçı değil yapıcı ve inşa edici yeni bir anlayışı benimsiyorlardı. Sanat yararsız, amacı sadece kendi olan bir şey olamazdı, aynı zamanda kullanabileceğimiz işlevli ve yaralıydı. Eğitim atölyelerdeki eğitim uygulamadan ve üretimden bağımsız değildi. 02 01 Bauhausùn en temelinde sanatsal ve uygulamalı öğretim yatıyordu. Her öğrenci kendi seçtiği çalışma atölyesine katılıp bitirdikten sonra, mecburi hazırlık kursunu tamamlamak zorundaydı. Böylelikle temel zanaat bilgisi, tasarım parametreleri ve uygulama bir araya getirilmişti. Makine okul tarafından pozitif bir eleman olarak değerlendiriliyordu. Bu sebeple endüstri ürünleri tasarımına da önem veriyorlardı. Temel tasarım dersi fikri ilk burada oluştu ve günümüzde dünyadaki çoğu tasarım okullarınca benimsendi. 1930`dan 1933è kadar Ludwig Mies Van der Rohe başkanlığa geldi. Mies Van der Rohe`ye göre bir öğrencinin Bauhausà girebilmesi için bir takım dersleri almış ve belirli bir yetkinliğe ulaşmış olması gerekiyordu. İlk öğretmenler sanatçılardı. Modern resimle ilgili sonsuz sayıda fikir üretildi. Wassily Kandinsky, Paul Klee ve diğer sanatçılar resimlerin geleneksel kavramlarından uzaklaşarak, soyutlamaya ve sanatsal tasarımın teorilerini ve yasalarını analiz etmeye yöneldiler. Daha sonra Desau kentine taşınan okul, kızıl yıldızlı öğrencileriyle, yükselen Nazilerin nefretini çekmekte gecikmeyecek, Naziler iktidara geldiğinde ilk iş olarak okulu kapatacaktı. Öğretmenlerin çoğu Amerika`ya gitti ve Bauhaus ekolünü tüm dünyaya yaydı. Bunlardan Walter Gropius, 03 Harvard mimarlık okulunda, Mies Van der Rohe Illinois Yüksek Teknoloji Enstitüsü`de öğretmenliğe devam etti; düzenlediği eğitim programı tüm dünya okulları tarafından kopyalandı. Nispeten kısa ömrüne rağmen, Bauhaus Okulunun prensipleri ve estetik anlayışı uzun süre devam etti ve özellikle Amerika’da birçok tasarım okuluna ilham verdi. Günümüzde… Bugün Bauhaus Okulu Weimar Bauhaus Üniversitesi olarak anılıyor. Weimar genellikle Goethe ve Schiller gibi büyük Alman edebiyatçılarının beşiği olarak kabul edilse de, son yıllarda Bauhaus da kentin popüler bir turist mekanı olmasına katkı veriyor. Birçok tasarımcı 90. yıl kutlamalarını, Bauhaus klasiklerini tekrar pazara sunmak için değerlendiriyor. Şubat ayının ortalarında Frankfurt’ta düzenlenen Ambiente Tasarım fuarında, bir dizi porselen ve cam üreticisi Bauhaus okulundan doğan tasarımların bir çeşitlemesini sergiledi. KPM ve Rosenthal üreticilerinden çay setleri bunlara bir örnek. Gropius TAC koleksiyonunu 1969’da Rosenthal için tasarlamıştı. Firma Bauhaus’un 90. yılını kutlamak amacıyla seti, mavi, sarı ve kırmızı renklerde yeniden sunuyor. Bauhaus 90. yıl kutlamalarının önemli bir etkinliği Weimar’da gerçekleştirilecek olan 11. Uluslararası Bauhaus Kolokyumu olacak. Küreselleşmenin politik ve etik zorluklarını ve mimarlığın bunlarla nasıl baş edebileceğini tartışmak üzere tüm dünyadan mimarlık uzmanlarını buluşturacak etkinlik 1976’dan beri mimarlık teorisi hakkında önemli konferanslara ev sahipliği yapıyor. Bu arada Weimar kenti, Bauhaus’un 100. yılı için yeni bir müze hazırlıklarına da başladı. 01 Bauhaus okulu 02 Ludwig Mies Van Der Rohe tasarımı Brno Chair 03 Le Corbusier’nin Basculante Chair’ı.
20 27/09/2009 21 Müge Avşar mugeavsar@gmail.com TASARIM AŞKA DOYAMADI! İNTERNET USULÜ GALERİ “Dokunarak sevmek” amaçlı tasarımların buluşup da meydan okumasına alışmış olmalıyız çoktan; İstanbul’da da Milano’da da başarılı örneklerini görmüştük. Son olarak Love Design sergisi tuz biber oldu. Anlaşılan, tasarımcılar içgüdüsel yaratma sürecini çok ilham verici buldu! Tasarımın çerçevesi derya deniz! Dalmaktan korkmayanlar için bu derya eşi benzeri görülmemiş ürünlerle dolu. En hınzır konular bile tasarım âleminde özenle işleniyor. Evet, konumuz seks! Hem erotik anlamıyla, hem cinsiyet farkına karşılık gelen tanımıyla seks. Şu hayatta renkleri bile maskülenfeminen ilişkide tanımlamıyor muyuz? Her sabah uyanırken gözümüzü ilk açışımızda, gece rüyalarımızda, kapı kilidinde, muslukta, prizde, her gün her yerde, tam da gözümüzün önünde cinsiyete dair bir şeyler olup bitiyor. İnsan tüm hayatını kendi varlığı üzerinden kurgular. Hayatta kalmamızın, konforumuzun teminatı buluşlarımız, tasarım ve estetik anlayışın küçük dokunuşlarıyla güzelleşir. Ama işin ucu biraz erotizme kaydı mı, özümüzü gizlemeye başlarız. Nedir bu gizlilik? Üstünü örtmek niye? Kaç kişi bir Mustang GT’nin feminen hatları olduğunu iddia edebilir ki? Tasarım her yerde. Cinsiyetin ve cinselliğin de merkezinde haliyle. Geçmişten günümüze tasarımcılar işlediler bu konuyu. Tasarım ve temanın yolları kimi zaman doğrudan kimi zaman ise estetik çözümleme noktasında kesişti. Öyle ya! Dünya Nuh’un gemisi seks evrenin sırrı, tasarımın seksle ilişkilenmesi ise kaçınılmaz sonuç. İlginç olan, hep üzeri örtülü işlenen bu konunun son yıllarda manşete çıkmaya başlaması. Örneğin Designersblock’ın seks temalı mobilya sergileri. Ya da Nisan ayında Milano’da açılan sergi. 20 seçkin tasarımcı Milano fuarında Love Design adında bir sergiye katılmıştı. Paola Bjaringer ve Federica Sala’nin küratörlüğünde düzenlenen sergi bir kitapla da taçlanmıştı. Sevgi, romantizm ve zevk gibi olumlu duyguların yanı sıra ayrılık, kıskançlık, acı gibi konuları da masaya yatırmış, tasarımcılar üzerinden bu karmaşık konuya bir bakış atmıştı. Sergide tekstil ürünlerinden takıya, mobilyadan aksesuara pek çok ürün, tasarımcıların hayal güçlerini sergiledikleri sıra dışı bir şölene dönüşmüştü. Serginin dikkat çeken tasarımlarından biri Matteo Cibic’in başucu lambasıydı. Çift fonksiyonlu bu lamba, hem standart fonksiyonunu sürdürüyor hem de bir “sextoy”u gizliyordu. İlk bakışta hınzır bir tasarım oyunu gibi görünen bu ürün, aslında seks konusunun gizli kapaklı yürütülen uygulama mantığına da göndermede bulunuyordu. Yine gizli, görece sansürlü yine de ‘var’ diyordu tasarım. Serginin en neşeli tasarımlarından biri de ‘Love Me Before Love Me After’ oldu. İki takım pijamadan oluşan bu ürün çiftler için 01 02 03 özel olarak tasarlanmıştı. Tekstil ile beden, duygu ile nesne arasında bir grafik oyuna dönüşen tasarım Frédérique Daubal’ın yaratıcılığını yansıtıyordu. Tasarım ve seks ilişkisi dünyada böyle işlenirken ülkemizde de benzer bir seyir izliyor. Hatta Erdem Akan’ın İstanbul Design Week 2007 için hazırladığı ‘XXX Tasarım Sergisi’ni hatırlayacak olursak 1-0 önde olduğumuzu söyleyebiliriz. Konu bir yarış değil elbette, bu işin şakası. Ama dinin, geleneğin ve ahlak anlayışının tartışmasız etkisinin hayat içinde tüm hareketlerimizi belirlediği bir ülkede yaşıyoruz. Tabu sayılan böylesi konularda söz almak bile iddialı bir çıkış sayılır. Tabuları Yok Etmek Sergi, cinselliğin romantizmden 'hardcore’a, ürünlerin cinsel kimliğinden bir cinsiyet için tasarıma kadar tüm alt açılımlarında konuyu irdelemiş, Aziz Sarıyer’den Kunter Şekercioğlu’na, Koray Özgen’den Gamze Güven’e 25 tasarımcı bu tabuyu kendi perspektiflerinde yerle bir etmişti. Erdem Akan sergi ile ilgili yaptığı açıklamada görüşlerini ”… bu temayı seçme sebebimiz, seksin aynı zamanda kendi içinde pek çok zıtlık taşıması ve tam da bu yüzden tasarımcılar için ilham verici olması; Evrensel ve kişisel, keyif verici ve utanç verici, doğal ihtiyaç ve yapay lüks, tesadüfi veya bilinçli, kutsal ve günahkar, kadın ve erkek, bireysel ve toplumsal, yasak veya meşru...” şeklinde dile getirdi. Sergide Emine Nursel Turan’ın ‘Keyif Zarı’ isimli ürünü izleyiciyi, cazibesini hınzırlığından alan keyifli bir oyuna davet ediyordu. Aziz Sarıyer halı tasarımıyla katıldığı sergide görsel çağrışımın verilerinden besleniyordu. Serginin en eğlenceli projelerinden biri de Beste Miray Doğan’ın ‘Made With Love’ isimli dövme etiketleri olmuştu. Çeşitli boy ve renkte alternatifler sunan bu çürüme efektli geçici dövmeler yalnızlıklarını gizlemek isteyenlere yardımcı odlumu bilmesem de bunu sorun edenlere güzel bir teselliydi diyebilirim. Uzun sözün kısası tasarımcıların haklarını vermek gerek. İnsan özüyle arasına mesafe koymaktan ne zaman vazgeçer ve bu neler doğurur bilinmez ama tasarımcılar tabuları dillendirmekten çekinmeyen tavırlarıyla insanı özüyle yüzleştirmiştir. 01 Love Me Before Love Me After pijama 02 Matteo Cibic tasarımı lamba 03 Yonca Akçay tasarımı prezervatif askısı Nitelikli sanatın ulaşılabilir olması gerektiği inancıyla hareket eden Yilmaz Aysan tarafından hayata geçirilen “galerinternet” aynı anda birden fazla serginin izlenebileceği bir çoklu-sanat ortamı. Oluşum, fiziksel kısıtlamalardan kurtularak, dünyanın her yerinden ve her an bir tık mesafede bulunarak sanal ortamda sergileri anında izleme olanağı veriyor. Sanat ve tasarım alanı haricinde bir sınırlaması olmaksızın geniş yelpazede eser aralığına yer veren oluşum; resim, çizim, grafik gibi 2 boyutlu eserlerden, heykel, enstalasyon, obje, seramik, mücevhere değin uzanan 3 boyutlu örneklere yer verilip aynı zamanda satışa sunulduğu gibi, performans ve video çalışmalarına da ev sahipliği yapıyor. Açılış sırasında çevrimiçi olan sanatçılar, izleyicilerin sorularını şifre gerektirmeksizin oluşturulan gerçek zamanlı sohbet ortamında yanıtlıyor. Sergi ziyaretinin yanı sıra sohbet köşesinde küratörlerle yazışarak konuşma imkânı da yaratan galerinternet, bu anlamda tasarım sahiplerini ulaşılabilir ve yakın kılıyor. Galerinternet’in 19 Ağustos 2009 günü açılan ilk sergisi aynı zamanda yaratıcı sanatçı ve tasarımcı Mert Esirci’nin de ilk Yeni bir mimarlık platformu olarak, Türk mimarlığı ve ilgili disiplinleri, global örnekleri ile buluşturmayı hedefleyen architectureplatform yayın hayatına başladı. Bilgi paylaşımını esas alan platform, "Görüş", "Proje" ve "Söyleşi" bölümlerine ek olarak güncel haber ve yayınlara da yer vererek mimarlık ve tasarım bilgilerinin, Türkçe’nin yanında İngilizce olarak da derlendiği ve duyurulduğu bir ortam sağlamayı hedefliyor. Aynı zamanda, yapısı içinde Yıldız Teknik Üniversitesi tarafından 1999 yılından beri düzenlenmekte olan Yıldız Buluşmaları’na ve sergilerine de yer veren yayın, etkinliğin web sitesi niteliğini de taşıyor. Bağımsız bir kurul tarafından yürütülen platformda, ilgili herkesin ortak birikim ve paylaşımıyla gelişmesi ve büyümesi hedeflenirken, mimarlık, sanat ve tasarım alanlarında çalışanlar ve bu alana kafa yoran herkesin görüşlerini gönderebilecekleri bir sistem bulunuyor. Bu anlamda görüş bölümünde bilimsel ve mesleki yazılara yer verilirken projeler bölümünde ise güncel öneme sahip yurtiçi ve yurtdışı projelere yer ayrılmış durumda. Uygulanmış proje alanında mimarlara fikirlerini paylaşma alanı yaratan oluşum, söyleşi bölümünün yapısını ise adı gibi söyleşiye ve görüşe açık bırakıyor. Bu amaçla söyleşi Ünlü tasarımcı Ayşe Birsel’in 9 Eylül’de açılan sanal sergisiyle gözler bir kez daha galerinternet.com’a döndü. kişisel sergisi olma özelliği taşıyor. Kısa bir sürede takipçileri oluşan sanat ortamının izleyicileriyle buluşturduğu sergiler arasında Galeri Nev İstanbul sanatçılarından Erol Akyavaş, Mike Berg, Bashir Borlakov, Adnan Çoker, Deniz Gül, Melek Mazıcı, Hale Tenger, Canan Tolon ve Nazif Topçuoğlu’nun çoğaltılmış eserlerinden oluşan "Edisyonlar" sergisi yer almakta. Ardından 2 Eylül'de, Tuna Çiner'in 1979-1982 yılları arasında Almanya'da gerçekleştirdiği "Baume" (Ağaçlar) fotoğraf serisinin 30.yıl özel baskılarına yer veren galerinternet, son güncel sergisine, 9 Eylül’de tasarımcı Ayşe Birsel’in eskiz defterlerinden seçme desenlerinden doğan özgün baskılarının yer aldığı "Eskiz Defteri" açılışıyla imza attı. Halen izlenmeye açık olan sergi açılışına, Amerika, Fransa ve Türkiye’nin yanı sıra 39 ülkeden 400 ziyaretçi katılımı gerçekleşiyor. Sanatçı veya küratörleri yakından tanıma olanağı tanıyan, yeni ve özgün bir medya görevi gören galerinternet; galeri yöneticileri, küratörler ve sanatçıların yaratıcı yaklaşımlarıyla sanat ortamını daha ilgi uyandırıcı, kolay ulaşılabilir ve izlenebilir kılıyor. Galerinternet’in yakın gelecekte hayata geçirmeyi planladıkları arasında; Osman Akan'ın video ve fiberoptik teknolojisiyle hazırlanan enstalasyonu, Erdem Akan küratörlüğünde "sanat-tasarım buluşması" konseptli karma sergi, Osman Dinç'in galeri siyah beyaz'ın sunduğu "kara selvi-kara selvi" isimli heykel sergisi, Behiç Ak'ın İstanbul desenleri ve Ela Cindoruk’un hiç görülmemiş 3 boyutlu çalışma maketlerinden oluşan "off the record" mücevher sergisinin yanı sıra, Murat Bulut Aysan küratörlüğünde hazırlanmakta olan ve kendini pek gösterme olanağı bulamamış genç sanatçıları ortaya çıkarmayı amaçlayan "atomik türkish" sergileri gibi sergilerin hazırlıkları sürmekte. YENİ BİR MİMARLIK PLATFORMU YAYINDA: ARCHİTECTUREPLATFORM Türk mimarlığı ve ilgili disiplinleri, global örnekleri ile buluşturmayı hedefleyen architectureplatform yayına başladı. Web sitesi, ilgili herkesin katkısına açık. 01 bölümünde yer alması istenen kişilerin platforma önerme yoluyla katılması amaçlanıyor. Sanal bir buluşma ortamı olarak yayın hayatına başlayan platformun gelecek planları arasında, bu alanla ilgili yayınlar çıkarmak ve halihazırda yapılan organizasyonların ağını genişleterek farklı organizasyonlara imza atmak var. Mimarlık, sanat ve tasarım alanlarının Türkiye’de önemli bir birikiminin bulunması, ve giderek etkisini arttırmasıyla dünya mimarlık kültürü ile bütünleşmesini sağlamak, platformu motive eden noktalar arasında yer alıyor. Seslendiği kitle itibariyle tasarım ve mimarlık eksenlerini birleştiren architectureplatform, tüm ilgili alanların ve tüm coğrafyaların orta noktasında yerini alarak, Türkiye’nin diğer coğrafyalarla bütünleşmesine katkıda bulunmayı amaçlıyor. Bu amaçla architectureplatform’un Türkiye’den ve yurtdışından ilgili tüm mimar ve tasarımcılara, portalın içeriğine katkıda bulunmak ve ortak bir paylaşım alanı yaratmak adına yazı, fotoğraf ve proje gönderimi için açık bir daveti var. Bilgi için: www.architectureplatform.com 01 architectureplatform arayüzü.
Page 2 and 3: Meltem Cansever meltemcansever@gmai
Page 4 and 5: 06 27/09/2009 07 Dünyanın en büy
Page 6 and 7: 10 27/09/2009 11 Banu Alpay banukdn
Page 8 and 9: 14 27/09/2009 15 S. Işıl Göreci
Page 12: 22 27/09/2009 23 OKULLARIN TASARIMI

Eylül 2009 - Kale Tasarım Merkezi

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?