123w23 - Jeotermal Enerji,Yeraltısuyu ve Mineral Kaynakları Merkezi

2. KAYNAK ÖZETLERİÇalışma bölgesi, Güneybatı Anadolu’da Isparta Açısı olarak bilinen coğrafi bölgeiçinde yer alır. Antalya körfezinin kuzeyinde yer alan Isparta Açısı, jeolojiközellikleri itibari ile Güneybatı Anadolu’nun en ilginç yörelerinden birinioluşturmaktadır. Bu nedenle Isparta Açısı ve çevresinde uzun yıllardan bu yanadeğişik amaçlarla birçok çalışmalar yapılmıştır. Bu çalışmanın konusu ile yakındanilgili olan araştırmalar kronolojik olarak aşağıda özetlenmiştir.Poisson (1977): Batı Toroslar’ın jeolojisi ile ilgili çalışmalar yaparak bölgede üç anayapı ayırmıştır. Bunlar Triyas-Pliyosen aralığındaki kayaları kapsayan Beydağlarıotoktonu, Maestrihtiyen-Daniyen’de yerleşmiş Antalya napları ve Langiyen’deyerleşmiş Lisiyen (Likya) naplarıdır. Antalya napları alttan üste doğru Peridotitnapları, Kocadağ masifi, Kargı, Ispartaçay ve Çataltepe üniteleri olarakbelirlenmiştir. Lisiyen (Likya) napları ise alttan üste doğru Yavuz, Domuzdağ,Gülbahar ve Gümüşlü üniteleri olarak belirlenmiştir.Gutnic vd. (1979): Isparta büklümünü ayrıntılı olarak çalışmışlardır. Araştırmacılar,bölgenin 1:100 000 ölçekli ayrıntılı jeoloji haritası hazırlamışlardır. Yaptıklarıçalışmada bölgeyi değişik ünitelere ayırmışlardır. Temelde alt otokton adı verilenDavras dağ ve Erenler formasyonunun bulunduğundan, ayrıca Isparta-Burdurarasında Lisiyen naplarının varlığından ve bölgeye Miyosen sonrası bir yerleşimdenbahsetmişlerdir. Isparta ve Dinar arasındaki Eosen istiflerini farklı kabul etmişler vetektonik özellikleri dikkate alarak ayırmışlardır.Koçyiğit (1981): Isparta Büklümü kuzey iç kenarında Liyas sırasında yaklaşık D-Bdoğrultulu çekim fayı özelliğinde bir kırığın gelişmesiyle Hoyran neritik karbonatplatformunun biçim kazandığını ve bunun da Toros karbonat platformunun, özellikleMesozoyik-Alt Tersiyer sırasında oluşan örnek istiflerinden biri olduğunubelirtmiştir. Isparta Büklümü kuzey iç kenarında, ilki Maestrihtiyen’de başlayan blokfaylanmanın, aralıklı olarak Üst Lütesiyen sonu ve Oligosen boyunca geliştiğini veOrta Oligosen’den sonra yeğinliğini arttırarak günümüze değin sürdüğünü belirten14