Kâfirleri Dost Edinmek

Kâfirleri Dost Edinmek
ğı gibi. O ki bu yaptığıyla el/destek edinmeyi kastetmiş,
dinden dönmeyi ise niyet etmemişti.” 37 Aynı şekilde
Kurtubî (rahimehullah) Mümtehine sûresi 1. ayeti mesele
mesele tefsir ederken dördüncü meselede harfiyyen bu
sözleri aktararak İbnu’l Arabî’ye bu görüşünde muvafakat
ettiğini belirtmiştir. Allah (azze ve celle) her ikisini
de bağışlasın. 38
37. Ahkâmu’l-Kur’ân, Mümtehine 1. ayetin tefsirinde. İbnu’l-Arabî’nin
(rahimehullah) bu sözünden, sadece dünyevî bir gayeyle
yapılmış bu eylemi başlı başına küfür olarak görmediği anlaşılmakla
birlikte yine O’nun bu sözünden, bu eyleme aslında
küfür dediği, ancak bunu yaparken dünyevî bir amaç gütmeyi
tekfirin engellerinden biri olarak gördüğü de anlaşılmaktadır ki,
Şeyh Ebu Yahya el-Lîbî (rahimehullah) bu son ihtimalin daha güçlü
olduğunu söylemiştir. (Bkz: A.g.e, sy. 52) Hiç şüphesiz bu son
ihtimal de haktan çok uzaktır. Zira küfre sokan söz ve amellerde
dünyevî bir amaç gütmenin tekfire engel olduğuna dair hiçbir
kanıt olmayıp aksine deliller mevcuttur. (Örneğin bkz: Nahl
106-107, İbrahim 2-3) Ve hiçbir Ehl-i Sünnet âlimi, cehalet ve
te’vil gibi tekfirin engelleri konusundan bahsederlerken “dünyevî
bir çıkar elde etmek” diye bir engel zikretmemişlerdir. Yani
İbnu’l-Arabi (rahimehullah) bu iki ihtimalden hangisini kastetmiş
olursa olsun büyük bir hata yapmıştır.
38. Hâtıb kıssası üzerinden ortaya atılan bu şüpheye cevap verilirken
daha çok, Şeyh Ebu Yahya el-Lîbî (rahimehullah)’ın “el-Mu’lim
fî Hukmi’l-Câsûsi’l-Muslim” isimli kitabından ve Şeyh Nâsır el-
Fehd’in (Allah onu korusun) “et-Tibyân fî Kufri Men Eâne’l-Emrîkân”
adlı eserinden istifade edilmiştir. Hâtıb (radiyallahu anh) kıssası dışında
ortaya atılan daha başka şüpheler de vardır. Ancak en güçlü
delilleri bu olduğundan bu şüphe üzerinde durmak ile yetindik.
45