Ocak 2020

Sevincim Sendin
şiir
“Bir sevincin olursa yaz demiştin.
O gün yazamadım, şimdi yazıyorum
Sevincim sendin...”
Kente yağmur düşüyor
Bana sessizlik, sensizlik...
Oysa her yağmur yağdığında içim içime sığmazdı
Yerimde duramazdım
Şimdi sadece susuyorum.
Avazım çıktığınca haykırmak istememe rağmen
Susuyorum. Çünkü “susmak her hayrın başıdır”
diye öğrendim
Ayrılık akşamı tanıştığım dervişten
Dargınım, yorgunum, ümitsizim.
Dargınım vedalaşırken söylenen o son sözlere
Dargınım bu yağan ama içimi mutlulukla değil
Hüzünle dolduran bu yağmura.
Dargınım,
Gözlerinde mülteci,
O güzel gözlerinde yurtsuz kaldım
Bu yeter bana.
Şimdi,
Keşke “Çok güzel demişim” diyebileceğim
dizelerim olsaydı bu şiirde
Ellerinden tutup seni bana getirebilecek
güçte.
Ancak diyebildiklerimin hepsi bu kadar.
Bu şiir kalksa gelse yanına
Ellerine değse, gözlerine değse
Elinden tutup seni bana getirse
Sen, yine sarsan beni kollarınla
Bağrına bassan.
Ellerimden tutsan,
Bırakmasan...
Şiir bu ya,
Şiir bu “dilemek” serbest
Eyüp Can Orhan
Her gece böyle ansızın düşersin yüreğime
Her gece mürekkebim olur, düşersin defterime
Her gece düşer, gitmek bilmezsin
Ama şikayetçi değilim, asla!
Buysa payıma düşen, seve seve çekerim
Böyle dokunmadan
Böyle uzaktan da olsa, sevebiliyorum ya seni
Bu yeter bana,