Tidal Waves e-katalog

LEYLA EMADİ
oto-portre olarak görülmelidir, zira cümlelere
dikkatle bakılırsa kendisini uzun
süre incelediği görülecektir.
Aslında sanat yapma pratiği de konforlu
alanının dışına çıkmaktır, çünkü öz-benliğin
eleştirel bir biçimde kamuya sunulması
olarak görülebilir. Düşünüldüğünde
sanat sunumu bir kalabalığın önünde,
savunmasız bir biçimde kalmaktır. Öte
yandan konfor alanına dair karar almak
zordur, zira kendinizi yaratamayacağınız,
düşüncelerinizi sorguladığınız ve kararınıza
güvenemediğiniz bir an olacaktır.
Konfor alanının dışına çıkmanın başarılı
olup, olmayacağını garantilemek de olası
değildir. Karar doğru bile olsa, hedefe
ulaşmak olası olmayabilir. Bunu şöyle yorumlamak
gerekiyor: Asla ideal bir rahatlık
alanı olmayacaktır. Her zaman daha
iyisi olma olasılığı oldukça, her zaman biraz
rahatsız olunacaktır. Emadi’nin, sanki
aynaya bakarak kendisiyle konuşan
bir figürü anımsatır bize: “Hayalperest
misiniz? İnançlı mısınız? Olduğunuz kişi
misiniz?”.
Leyla Emadi kendi rahat alanında yaşamıyor
ve sıradan olanla yetinmiyor.
Küçük kalarak, hareketsiz kalarak ve
seen as a kind of self-portrait. Because if
the sentences are examined carefully, it
will be seen that she has studied herself
for a long time.
The practice of making art is also going
beyond one’s comfort zone. Because it
can be seen as a presentation of egoity
critically. When we come to think of it, the
presentation of art is to remain defenseless
in front of a crowd. On the other hand,
making decisions about the comfort zone
is difficult, as there will be a moment when
you can’t create yourself, question your
thoughts, and cannot trust your decisions.
It is also not possible to guarantee
that going outside of your comfort zone
will be successful or not. Even if the decision
is correct, achieving the goal may
not be possible. It should be interpreted
as follows; it will never be an ideal comfort
zone. There will always be a bit of annoyance
since there is always a chance to
be better. Emadi reminds us of a figure asking
herself looking at the mirror: “Are you
a dreamer? Are you, a believer? Are you
who you are?”
Leyla Emadi doesn’t live in her comfort
zone and she is not satisfied with the or-