You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Tuğçe İsabetli
ACI KIYAS
KABUL ETMEZ
Aslında kimse kimseden çok büyük cümleler, eylemler beklemiyor. Kimi zaman yanımızdaki dostumuza
vereceğimiz en büyük teselli sükûnettir.
Başımıza gelmeden her şey
ne de kolay! Bir vefat haberi
aldığımızda, bir gönül yarası
dinlediğimizde… O sızı
içimizde, en derinlerde bir
yerleri sızlatmadığında usul
usul “Başınız sağ olsun.” ya
da “Allah sabır versin, geçer.”
demek öyle kolaymış
ki. Başa gelen çekilir elbet,
çekiliyor da; acısı haftalar,
aylar da sürse de. Ancak
üç ay önce bizim için hiçbir
anlam ifade etmeyen bir
cümle gün gelip yaralarımızı
sızlattığında, büyüdüğümüzü
işte o zaman idrak
ediyoruz. Öldürmeyen acı
güçlendirir dedikleri tam da
bu olsa gerek.
İnsan gün geliyor öyle bir
noktaya ulaşıyor ki sanki
bir günde, bir gecede büyümüş
hissediyor. Daha yirmili
yaşlarımı bile göremeden
hayat kafama vura vura
öyle büyük iki ders verdi ki
bana… Asla büyük konuşma
ve kınama; ne bir kimseyi ne
de herhangi bir şeyi. Hep
derdi büyüklerim de insan
bizzat tecrübe etmeyince
masal gibi geliyor o nasihatler.
Allah dağına göre kar veriyor
da kimi zaman dağın
eteklerinden sökülüp gelen
karlar altında kalakalıyor
insan, eziliyor, yerle bir
oluyor. Sanki dünyada yapayalnız
kalmış gibi hissediyor.
Hissedilen karmaşayı,
huzursuzluğu, acıyı kimse
anlamıyor, hissedemiyor;
tüm dünyanın yükü kendi
omuzlarına binmiş gibi
hissediyor.
28