TÜRKDÖKÜM 64 / TURKCAST 64

taşlarınıza neler söylemek istersiniz?
Çok farklı yetişen gençler var. Şöyle
ki; bazen bazı platformlarda geçlerle
konuştuğumuz da oluyor. Örneğin
mezun olduğum Haydarpaşa Lisesinde
Pazar günü olmasına rağmen bin
200 öğrenci salonu hınca hınç doldurmuştu.
İyi yönetildiği için çocuklar
gelmişti, ama bir üniversitede bilgilendirme
konferansı yaptık, içeride 11
kişi vardı fakat okuldaki kafeteryaların
tamamı doluydu. Bir öğrenim kurumu
ticari işletmeden çıkıp gerçek bir eğitim
kurumu dönüşürse gençlere çok
şey verebilir. Ne yazık ki Türkiye’de
sanat okulları çok ihmal edilmiş. Bunun
bir tercih olduğuna inanıyorum.
Galiba çocuklarımızın iyi eğitim almasını
istemiyoruz. Zaman zaman sanat
okullarına gidiyoruz, buralarda biraz
içi boş kurumlarla karşılaşabiliyoruz.
İnsan kaynakları bölümüme başvuran
gençler için arkadaşlar bazen beni
arıyor. “Adnan Bey bu çocuğa son kez
bir bakar mısınız diyorlar”. Ben de bu
mülakatlara giriyorum. Genç arkadaşa
şu dairen etrafını hesaplar mısın
dedim. Ben onu bilmiyorum dedi. Neden
dedim çok kolay Pi sayısı, evet
onu galiba duymuştum, ilkokulda bize
söylemişlerdi. İki yıllık meslek eğitimi
alan birinin bu kadar eğitimsiz olmaması
gerekir. Bize gelenler ne yazık
ki hazır gelmiyor. Makine ve metalürji
mühendisleri de bu durumda. Mesleği
burada öğreniyorlar. İş yerimiz eğitim
kurumu pozisyonunda oluyor. Biz de
bu eğitime zaman ayırmak durumunda
kalıyoruz. Maddi olarak da destekliyoruz,
kurslara, eğitimlere gönderiyoruz.
Ancak bir süre sonra bu
arkadaşlar ayrılıyor, onların istedikleri
şartları sağlayamıyorsunuz. Sağladığınızda
rekabetçi olamıyorsunuz. Bunu
daha önceki röportajlarımda da söylemiştim.
Gereken paraları verseydiniz
diye soruyorlar. Sanıyorlar ki asgari
ücret veriyoruz. Halbuki Türkiye şartlarında
çok ciddi rakamlar veriyoruz.
Maalesef kısa bir iş için bu çocuklara
yüksek rakamlar verip transfer ediyorlar,
sonra bırakıyorlar, böylece tüm işlerini
kaybetmiş oluyorlar.
Geçlere sabırlı olmalarını tavsiye
ediyorum. Hayattaki tüm güzelliklerin
aynı anda gerçekleşmeyeceğini bilmelerini
isterim. Ben de ilk dairemi aldığımda
40 yaşındaydım, o da Emlak
Bankasından beş yıllık krediyle alabildik.
Fabrikam vardı ama evim yoktu.
Dolayısıyla sabırlı olmalarını tavsiye
ediyorum. CV’leri çok dolu olmalı, iyi
fotokopi kullanırım dememeleri lazım,
biraz cep telefonu dünyasından çıkıp
gerçek dünyaya dönmeleri lazım.
Gerçek dünya sanal alemden çok
farklı. Gençler kendilerini iyi eğitsin,
donanım sahibi olsunlar.
Gençlerimiz üretimi tercih etmiyor.
Üretimde çalışacak mühendisi bulmak
zorlaşıyor. Veliler ise çocuklarını
meslek liselerine göndermek istemiyor.
Çocuğumun üstü kirlenmesin,
biz çektik onlar çekmesin mantığıyla
ki buna bizler de dahiliz göndermek
istemiyoruz. Sanırım daha korumacı
bir aile yapısına büründük. Ancak
bizim de anne babamız vardı, biz de
yaz tatillerinde çalışınca muhtemelen
onlar da üzülüyordu. Şimdiki aileleri
anlıyorum ancak böyle de olmuyor,
emek yoksa para da yok. Emek vermek
lazım. Bu cepheden bakıldığında
belki işverenleri de suçlayabilirsiniz.
Sigortasız, kötü şartlarda çalıştırmak,
bunlardan da artık vazgeçilmeli, batı
ile uyumlu, çalışan haklarını gözeten
işverenlerin olması lazım. Çünkü çalışan
arkadaşlarımız olmazsa bizler
hiçiz, makinalar bir şey ifade etmez.
Dolayısıyla kol kola girip bir aile olup,
pastayı büyütüp pastadan herkes büyük
dilimler almalı diye düşünüyorum.
TÜRKDÖKÜM TEMMUZ-AĞUSTOS-EYLÜL'22 115