TË NXËNËT NË SHOQËRINË E SOTME“Arsimi dhe Formimi ...

Prandaj, politikat kombëtare të arsimit e të formimit, të orientuara nga e ardhmja, nuk
mund të marrin formë pa iu referuar zhvillimeve në Evropë e në botë dhe pa një
shkëmbim të gjerë të përvojës midis vendeve të ndryshme. Brenda Evropës kjo do të
kërkonte krijimin e një fushe evropiane bashkëpunimi, e cila të përfshijë jo vetëm
vendet e BE-së, po edhe vendet e tjera evropiane jashtë tij.
Për krijimin e një hapësire shqiptare të të nxënit gjatë gjithë jetës
Me hapjen drejt botës dhe me aspiratën për t’u integruar në Bashkimin Evropian,
edhe në Shqipëri duhet të synohet për krijimin e një “hapësire shqiptare të të nxënit
gjatë gjithë jetës”, si pjesë e hapësirës evropiane të të nxënit gjatë gjithë jetës. Shkujdesjet, hezitimet
apo indiferentizmi në këtë drejtim do të ndikonin negativisht në zhvillimin ekonomik,
shoqëror, kulturor e teknologjik të vendit dhe të aftësive të tij konkurruese. Ato do të
çonin në theksimin e pabarazisë së shanseve dhe të pabarazisë shoqërore midis individëve
dhe grupeve të ndryshme shoqërore, do të bëheshin pengesë për arritjen e kohezionit
social, për integrimin e përhershëm të njerëzve në shoqërinë bashkëkohore dhe rritjen e
mirëqënies së tyre. Pra në përgjithësi, do të vonohej përparimi i vendit dhe i shoqërisë sonë,
duke u bërë shkas, në këtë mënyrë, edhe për ritme të ulëta të proceseve të integrimit
evropian të Shqipërisë.
Aktualisht, në Shqipëri, në kuadrin e reformimit të sistemit arsimor dhe të ngritjes
e zhvillimit të sistemit të formimit, si dhe të veprimtarisë së aktorëve të ndryshëm në
fushën e të nxënit, përgjithësisht janë rritur mundësitë dhe në mjaft raste janë përmirësuar
edhe kushtet për zhvillimin e të nxënit në mënyrë formale, joformale dhe informale. Por,
në përgjithësi, është vepruar pa pasur një vizion të plotë e të qartë për të nxënët gjatë gjithë
jetës dhe pa një strategji koherente e tërësore të mbështetur në të. Po kështu, është vepruar
në kushtet e mungesës ose të pafuqisë së mekanizmave të nevojshëm për organizimin e
bashkëpunimit midis aktorëve e mbështetësve të brendshëm e të jashtëm dhe për
bashkërendimin dhe monitorimin e veprimtarisë së tyre, si dhe në kushtet e
pamjaftueshmërisë së studimeve dhe të institucioneve përkatëse. Kjo ka bërë që
përgjithësisht të punohet në mënyrë fragmentare, “secili në qoshen e vet” dhe pa ditur apo
pa marrë parasysh se ç’bëhet në qoshen tjetër, pa një përgjithësim dhe përhapje të
përvojave dhe të praktikave të mira etj. Prandaj edhe zhvillimet nuk kanë qenë sistemike,
nuk u janë përgjigjur në masën e nevojshme ndryshimeve politike dhe ekonomiko-
shoqërore të ndodhura, nevojave dhe interesave të sotme të ekonomisë e të shoqërisë në
27