Scena polityczna Rosji.pdf - Korespondent Wschodni
Scena polityczna Rosji.pdf - Korespondent Wschodni
Scena polityczna Rosji.pdf - Korespondent Wschodni
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
linii władza-społeczeństwo, rosnącej bariery komunikacyjnej uniemożliwiającej władzy<br />
dostosowanie swoich haseł do oczekiwań społecznych.<br />
Wyniki jakie uzyskiwała partia „Jedna Rosja” w kolejnych wyborach do Dumy<br />
Państwowej przedstawiają się następująco:<br />
2003 rok - 37,57 proc. głosów, co zapewniło jej 220 mandatów<br />
2007- 64,3 proc. i 315 mandatów<br />
2011- 49,3 proc. i 238 mandatów<br />
2) „Sprawiedliwa Rosja”<br />
Ugrupowanie powstało 28 października 2006 roku z połączenia „Partii Życie”, „Partii<br />
Emerytów” i „Ojczyzny”. Na jego czele stanął Siergiej Mironow, sojusznik Putina i jego<br />
koncesjonowany rywal w wyborach prezydenckich w 2004 roku. Nowa „opozycyjna” partia<br />
naznaczona przez władze na rolę przeciwników „Jednej <strong>Rosji</strong>”, nie może być realną<br />
przeciwwagą dla obecnej elity rządzącej. Zapotrzebowanie na nią wychodzi bowiem od<br />
władzy, a nie społeczeństwa, nie reprezentuje więc interesów tego ostatniego.<br />
Powoływanie nowych „partii fasadowych” służy ochronie interesów rządzących i<br />
kanalizowaniu niezadowolenia społecznego przez pozyskiwanie głosów wyborców<br />
oddawanych na przeciwników politycznych 22 . Potwierdzeniem tej tezy może być spotkanie<br />
zastępcy przewodniczącego prezydenckiej administracji Władysława Surkowa z<br />
deputowanymi Rosyjskiej Partii Życie 24 marca 2006 roku. Na spotkaniu Surkow<br />
wyartykułował życzenie stworzenia w kraju dwupartyjnego systemu. Zastępca szefa<br />
administracji prezydenta zaznaczył, że brak jest w społeczeństwie „drugiej nogi“, na której<br />
mógłby oprzeć się Kreml, gdyby pierwsza zawiodła. Druga noga miałaby przyciągać tzw.<br />
„elektorat protestacyjny” i tym samym odbierać wyborców ugrupowaniom skrajnym 23 .<br />
W obliczu sporów między „Jedną Rosją” a „Sprawiedliwą Rosją” w kwietniu 2011<br />
roku odwołano Siergieja Mironowa z funkcji przewodniczącego partii. Nowym szefem został<br />
Nikołaj Lewiczew.<br />
22 A. Podolski, rosyjskie partie fasadowe, „Polska w Europie” 1998, nr 27, www.pwe.org.pl, por M. Nizioł,<br />
Dylematy kulturowe międzynarodowej tożsamości <strong>Rosji</strong>, Lublin 2004, s.112.<br />
23 Стенограмма-минимум. Партия жизни обнародовала инструкции Владислава Суркова,<br />
«Коммерсант», № 150 (3481), 16.08.2006.<br />
10