07.06.2013 Views

Scena polityczna Rosji.pdf - Korespondent Wschodni

Scena polityczna Rosji.pdf - Korespondent Wschodni

Scena polityczna Rosji.pdf - Korespondent Wschodni

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

linii władza-społeczeństwo, rosnącej bariery komunikacyjnej uniemożliwiającej władzy<br />

dostosowanie swoich haseł do oczekiwań społecznych.<br />

Wyniki jakie uzyskiwała partia „Jedna Rosja” w kolejnych wyborach do Dumy<br />

Państwowej przedstawiają się następująco:<br />

2003 rok - 37,57 proc. głosów, co zapewniło jej 220 mandatów<br />

2007- 64,3 proc. i 315 mandatów<br />

2011- 49,3 proc. i 238 mandatów<br />

2) „Sprawiedliwa Rosja”<br />

Ugrupowanie powstało 28 października 2006 roku z połączenia „Partii Życie”, „Partii<br />

Emerytów” i „Ojczyzny”. Na jego czele stanął Siergiej Mironow, sojusznik Putina i jego<br />

koncesjonowany rywal w wyborach prezydenckich w 2004 roku. Nowa „opozycyjna” partia<br />

naznaczona przez władze na rolę przeciwników „Jednej <strong>Rosji</strong>”, nie może być realną<br />

przeciwwagą dla obecnej elity rządzącej. Zapotrzebowanie na nią wychodzi bowiem od<br />

władzy, a nie społeczeństwa, nie reprezentuje więc interesów tego ostatniego.<br />

Powoływanie nowych „partii fasadowych” służy ochronie interesów rządzących i<br />

kanalizowaniu niezadowolenia społecznego przez pozyskiwanie głosów wyborców<br />

oddawanych na przeciwników politycznych 22 . Potwierdzeniem tej tezy może być spotkanie<br />

zastępcy przewodniczącego prezydenckiej administracji Władysława Surkowa z<br />

deputowanymi Rosyjskiej Partii Życie 24 marca 2006 roku. Na spotkaniu Surkow<br />

wyartykułował życzenie stworzenia w kraju dwupartyjnego systemu. Zastępca szefa<br />

administracji prezydenta zaznaczył, że brak jest w społeczeństwie „drugiej nogi“, na której<br />

mógłby oprzeć się Kreml, gdyby pierwsza zawiodła. Druga noga miałaby przyciągać tzw.<br />

„elektorat protestacyjny” i tym samym odbierać wyborców ugrupowaniom skrajnym 23 .<br />

W obliczu sporów między „Jedną Rosją” a „Sprawiedliwą Rosją” w kwietniu 2011<br />

roku odwołano Siergieja Mironowa z funkcji przewodniczącego partii. Nowym szefem został<br />

Nikołaj Lewiczew.<br />

22 A. Podolski, rosyjskie partie fasadowe, „Polska w Europie” 1998, nr 27, www.pwe.org.pl, por M. Nizioł,<br />

Dylematy kulturowe międzynarodowej tożsamości <strong>Rosji</strong>, Lublin 2004, s.112.<br />

23 Стенограмма-минимум. Партия жизни обнародовала инструкции Владислава Суркова,<br />

«Коммерсант», № 150 (3481), 16.08.2006.<br />

10

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!