Scena polityczna Rosji.pdf - Korespondent Wschodni

Recommendations

Info

wewnątrz systemu partyjnego, a między określonymi grupami interesów 8 . Jako organizacje mało aktywne, partie nie dążą do zwiększenia poparcia dla swoich programów wyborczych, nie posiadają twardego elektoratu, dlatego możemy mówić o pozorach relacji reprezentacji 9 . Zmienność postaw wyborczych wiążę się zarówno z brakiem upodmiotowionych grup społecznych, które odnalazłyby w programach partii politycznych tezy odpowiadające ich interesom, oraz słabością elit politycznych. Jak słusznie zauważa Roman Bäcker, w Rosji istnieje silna tendencja do używania mechanizmów czarnej propagandy podczas kampanii wyborczej, nadużywania zasobów administracyjnych i eliminowania ugrupowań czy kandydatów, którzy zagrażają obecnemu układowi politycznemu. Jedną z metod jest odmowa rejestracji partii. Oficjalna rejestracja wiąże się nie tylko z prawem do udziału w wyborach, ale i z szeregiem innych przywilejów: np. dofinansowaniem ze strony państwa. Wg prawa o partiach politycznych, każda z partii może zostać zdelegalizowana z wielu powodów: Po pierwsze Ministerstwo Sprawiedliwości może sprawdzić ilość członków (w 2006 roku masowe sprawdzanie partii wykazały, że w szeregach partii są nieletni, osoby zmarłe, lub fikcyjne). Po drugie, Ministerstwo Sprawiedliwości ma prawo kontrolować wewnętrzne życie partii, sposób powoływania jej organów itd. Jeśli dostrzeże naruszenie formalnych procedur, np. nieprawidłowości w głosowaniu na zjeździe partii może uznać władze partii za nieupoważnione do zarządzania ugrupowaniem. Nie odmawia tym samym rejestracji, ale taka cenzurka wystawiona przez Ministerstwo Sprawiedliwości czyni partię praktycznie niedyspozycyjną, uniemożliwia podejmowanie decyzji 10 . „Systemowa” i „niesystemowa” opozycja Ze względu na kryterium legalności funkcjonowania partii i stosunek do aktualnej władzy wyróżniamy w Rosji „systemową opozycję” i „niesystemową”. „Systemową opozycję” cechuje bardzo wysoka skłonność do kompromisów z władzą, przejawiająca się w niechęci do krytykowania kluczowych decyzji elity rządzącej. Partie 8 por. M. Nizioł, Dylematy kulturowe międzynarodowej tożsamości Rosji, Lublin 2004, s. 110-113. 9 R. Bäcker, Rosyjskie myślenie polityczne za czasów prezydenta Putina, Toruń 2007, s. 47. 10 Г. Голосов, Российская оппозиция накануне выборов, http://opendemocracyru.livejournal.com/38720.html, 01.09.2011 4
„systemowej opozycji” nie mogą pozwolić sobie na wysuwanie w wyborach polityków, którzy są wrogo nastawieni do Kremla i jego polityki. Warto dodać, że sztywne, zastygłe w swoich programach, lojalne i pokorne partie „systemowej opozycji” nie są w stanie zaproponować wyborcom nowych treści. Niezdolność skoncentrowania się na realnych problemach, – wszystko to obniża jej elektoralny potencjał 11 . Partie „systemowej opozycji” – to niszowe partie. Każda z nich ma wąską grupę poparcia, co odpowiada Kremlowi. Jak zauważył politolog, Gieorgij Gołosow, koncepcja „systemowej opozycji” polega na tym, że wyborcy mają głosować na „Jedyną Rosję” nie z racji faktu, że partia im się podoba, ale dlatego, że inne partie podobają się im jeszcze mniej. W Rosji stworzono takie reguły gry, że „systemowa opozycja” nie podoba się prawie nikomu. Z drugiej strony mamy „niesystemową opozycję”. Tworzą ją partie, które nie otrzymały zgody na rejestrację. Koncentrują się na organizowaniu mityngów, demonstracji, akcji protestacyjnych. „Niesystemowa opozycja” rozważała dwa sposoby zamanifestowania fikcyjności obecnego układu politycznego. Po pierwsze bojkot wyborów, po drugie niszczenie kart wyborczych. Oba jednak wydają się Gieorgijowi Gołosowowi mało racjonalne. Zdaniem politologa, bojkot wyborów byłby możliwy, gdyby udało się utrzymać niską frekwencję. Tymczasem przez ostatnie lata władza stara się ją podnieść poprzez mobilizację określonych grup, np. rencistów, weteranów wojennych, osób zatrudnionych w przedsiębiorstwach państwowych itd. Druga strategia również wydaje się niemożliwa do urzeczywistnienia, gdyż musiałaby zakładać współpracę z pracownikami komisji wyborczej, którzy zwykle są lojalni wobec Kremla. Zdaniem Gołosowa jest jeszcze trzeci sposób – zachęcanie wyborców do głosowania na każdą inną partię niż partia władzy. Tu jednak pojawia się z kolei problem słabości partii systemowej opozycji. 11 Ibidem 5
Page 1 and 2: Olga Nadskakuła Rosyjska scena pol
Page 3: Wychodząc od charakterystyki rosyj
Page 7 and 8: W 2011 pierwszy raz wybierano skła
Page 9 and 10: znany bloger, twórca strony intern
Page 11 and 12: Jak zauważa politolog Nikołaj Pie
Page 13 and 14: Partia stawia sobie zadanie wprowad
Page 15 and 16: Od września 2011 roku szefem parti
Page 17 and 18: wyborach prezydenckich w 2012 roku.
Page 19: . 19

Scena polityczna Rosji.pdf - Korespondent Wschodni

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?