Analiza tendencji rozwoju technik RFID oraz ... - Instytut Łączności

2.2.5 Protokół transmisji
– str. 40 z 187 –
Standardowy protokół transmisji definiuje zasady wysyłania poleceń przez czytnik i wymiany
danych w obu kierunkach między czytnikiem i transponderem. Czytnik zgodny z omawianą
normą powinien komunikować się z transponderami typu A (FDX) oraz typu B (HDX).
Uzyskano to stosując następujące mechanizmy:
• Czytnik zawsze nadaje jako pierwszy ("Interrogator Taks First"). Oznacza to, że każdy
transponder powinien odebrać i poprawnie zdekodować instrukcje nadane przez czytnik
zanim rozpocznie nadawanie.
• Transpondery są jednoznacznie identyfikowane przez 64-bitowy niepowtarzalny
identyfikator (Unique Identifier, UID).
• Protokół składa się z:
– poleceń kierowanych przez czytnik do transponderów;
– odpowiedzi transpondera (transponderów) skierowanych do czytnika.
• Protokół jest zorientowany bitowo. Liczba bitów nadawanych po sekwencji początku
ramki (SOF) jest zależy każdorazowo od rodzaju polecenia i oczekiwanej odpowiedzi.
Do sterowania poleceniami i odpowiedziami są używane flagi (wskaźniki). Ustawienie flagi
na "1" oznacza, że oznakowane nią pole istnieje. Flaga ustawiona na "0" oznacza, że pole nie
istnieje. Flagi pól niezdefiniowanych lub rezerwowanych do zdefiniowania w przyszłości
(RFU) powinny być ustawiane na "0".
Transpondery są jednoznacznie identyfikowane przez 64-bitowy niepowtarzalny identyfikator
(UID). UID powinien być ustawiony na stałe przez producenta układu scalonego, tak jak na
rys. 2-10, i powinien zawierać:
− klasę przydziału (allocation class) kodowaną jako 8 bitów o wartości E0;
− kod producenta układu scalonego (IC manufacturer code, MFC) zapisany w postaci
8 bitów zgodnie z normą ISO/IEC 7816-6;
− niepowtarzalny numer seryjny przydzielony przez producenta układu scalonego
(manufacturer serial number, MSN).
MSB LSB
64 57 56 49 48 1
E0 Kod producenta (MFC) Numer seryjny ustalony przez producenta
Rys. 10: Format UID
W celu usprawnienia właściwości systemu w większości adresowanych indywidualnie
poleceń oraz odpowiedzi transpondera, podczas procesu przyznawania dostępu w czasie
kolizji, jest nadawana tylko część UID, nazywana Sub-UID (SUID).
SUID składa się z 48 bitów, w tym 8 bitów kodu producenta (MFC), po których następuje 40
mniej znaczących bitów (LSB) numeru seryjnego. 8 starszych bitów (bity 41 do 48) numeru
seryjnego są ustawione na "0". Odwzorowanie 64 bitów UID przez 48 bitów nadawanych
w SUID i vice versa przedstawiono na rys. 2-11.
Czytnik wymieniając dane z aplikacją powinien stosować 64-bitowy format UID.