Analiza tendencji rozwoju technik RFID oraz ... - Instytut Łączności

– str. 50 z 187 –
4. Jeden czytnik wykrył sygnał transpondera HDX, a inny w tej samej sekwencji odczytu
sygnał transpondera FDX. Telegram transpondera FDX powinien być pomyślnie
odebrany w czasie 50 ms. W konsekwencji po zakończeniu odbioru sygnału transpondera
FDX sposób odbioru sygnału transpondera HDX jest taki jak w przypadku 3.
5. Jak w przypadku 4, ale zachodzi konieczność wydłużenia sygnału aktywacji (dłuższy niż
50 ms).
Synchronizacja czytników ruchomych
Ze względu na sposób użytkowania czytnik ruchomy nie może być bezpośrednio dołączony
do innego czytnika. Z tego powodu, aby unikać wzajemnych zakłóceń czytnik ruchomy
powinien wykrywać sygnały aktywacji nadawane przez inne czytniki W tym celu, jeżeli
czytnik ruchomy wykrywa sygnał aktywacji nadawany przez inny czytnik, powinien czekać
na pojawienie się narastającego zbocza następnego sygnału i nadawać przez okres 50 ms. We
wszystkich przypadkach czytnik ruchomy będzie mógł odbierać sygnały transponderów FDX.
Jeżeli czytnik stacjonarny wymusi przerwę 20 ms, to w tym czasie czytnik ruchomy może
odczytać transponder HDX.
Ponieważ zgodnie ze standardem co dziesiąty cykl odczytu powinien składać się z emisji
sygnału aktywującego przez 50 ms i 20 ms przerwy, to w czasie tej powtarzanej przerwy
czytnik ruchomy może odbierać telegramy transponderów HDX, niezależnie od innych
czytników.
2.3.6 Kod identyfikacji transpondera
W kodzie identyfikacji transpondera wyznaczono pola, z których każde ma określone
znaczenie. Każde z pól jest kodowane binarnie z najbardziej znaczącym bitem przesyłanym
najpierw (MSB jest bitem nr 1, a LSB bitem nr 64).
Przeznaczenie 64 bitów kodu identyfikacji zwierząt zdefiniowane w normie ISO 11785 [2]
oraz w pierwotnej wersji normy ISO 11784 [3] objaśniono w tab. 2-11.
Transmisja 64 bitów kodu identyfikacji transpondera jest zabezpieczona z użyciem 16 bitów
kodu detekcji błędu, które są obliczane z wykorzystaniem wielomianu:
P(x) = x 16 + x 12 + x 5 + 1, jak opisano w zaleceniu CCITT G.706 [6].
W zmianie A1 [4] normy ISO 11784 zmodyfikowano definicje pól przedstawione w tab. 2-11.
Wprowadzono możliwość przydzielenia nowego transpondera (retagging) mającego ten sam
numer identyfikacyjny, co transponder zgubiony lub nienadający się do odczytu. W tym celu
zarezerwowane wcześniej pole (bity 2 – 15) podzielono na trzy różne pola kodowe. Te
zmiany normy wprowadzone przez ISO 11784: Amd.1:2004 zawiera tab. 2-12.