Asgjë më hyjnore se jeta nuk ka - Syri 3

Asgjë më hyjnore se jeta nuk ka
91
Periudhat e fatkeqësisë të bëjnë të vetëdijshëm
për realitetin i tillë çfarë ai është.
Realiteti është përherë i thyeshëm, secili është
përherë në rrezik. Kjo ndodh pikërisht në
kohët e zakonshme kur njeriu lehtësisht
luhatet dhe nuk e sheh rrezikun. Ai atëherë
kotet, duke ëndërruar mbi gjërat e bukura të
cilat do të ndodhin në ardhmëri.
E në momentin kur rreziku kanoset, njeriu
befas bëhet i vetëdijshëm se ndoshta nuk do të
ketë as lumturi, as të nesërme, dhe se ai
moment është i vetmi moment që posedon.
Periudhat e fatkeqësisë janë shumë zhdehëse.
Ato nuk sjellin asgjë të re në botë; ato
bëjnë vetëm që të jemi të vetëdijshëm për botën
ashtu siç ajo është. Ato të zgjojnë. Nëse këtë s’e
kupton, atëherë ke për t’u çmendur; nëse e
kupton, atëherë mund të bëhesh i vetëdijshëm.
Nuk është poenta në atë që ti shkaku i kësaj
të jesh i brengosur, sepse ashtu, ti vetëm ke për
ta huqur çastin, e atëherë nuk do të mund t’i
ndihmosh askujt. Poenta është në atë se ekziston
fshehtësia si mund të mbizotërohet rreziku.
E fshehtësia është si në vijim: fillo të jetosh
më plotësisht, më tërësisht, më i përgatitur
ashtu që në vetvete të mund të gjesh diçka të
cilën vdekja nuk do të mund ta arrijë.
63