17 ΝΟΕΜΒΡΗ 1973 - ΠΩΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΩΣ ΕΚΕΙ....

θανάτωση του αντιστασιακού, είχαν ως αποτέλεσμα την συνεχή αναβολή της
εκτέλεσης. Τον Ιούνιο του 1969, με την βοήθεια του φίλου του αγωνιστή
Γιώργου Μωράκη, ο Παναγούλης απέδρασε από το κρατητήριο του
Μπογιατίου όπου τον είχαν φυλακίσει, δυστυχώς όμως τον συνέλαβαν και
πάλι λίγο αργότερα. Τα βασανιστήρια και οι ταπεινώσεις που υπέστη μέσα
στην φυλακή ο υπερήφανος μαχητής της Δημοκρατίας ήταν πολλά και
σκληρά. Όμως εκείνος γνώριζε πως η ελευθερία της πατρίδας του άξιζε κάθε
θυσία. Δεν υπάρχουν σίδερα, κελιά και δεσμωτήρια που να μπορούν να
φυλακίσουν την αγάπη για την πατρίδα, την λαχτάρα για την ελευθερία και το
πάθος για την δημοκρατία.
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΛΕΚΟΥ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΜΟΥ
Ένα σπιρτόξυλο για πέννα
αίμα χυμένο στο πάτωμα για μελάνι
το ξεχασμένο περιτύλιγμα της γάζας για χαρτί.
Μα τι να γράψω;
Τη Διεύθυνσή μου μονάχα ίσως προφτάσω
Παράξενο και πήζει το μελάνι
Μέσ' από φυλακή σας γράφω
στην Ελλάδα
ΔΙΑΔΡΟΜΗ
Τρία βήματα μπροστά
και τρία πίσω πάλι.
Χίλιες φορές την ίδια διαδρομή
Έξι χιλιάδες βήματα...
Ο σημερινός περίπατος με κούρασε
ίσως γιατί τα βήματα μετρούσα
Τώρα σταμάτησα μα αύριο
αντίθετα θα αρχίσω να βαδίζω
(η ποικιλία ομορφαίνει τη ζωή)
και κάτι άλλο σκέφτομαι
μικρότερα τα βήματα αν κάνω
τέσσερα - τέσσερα μπορεί να τα μετρώ!
Καλά το σκέφτηκα
Πιο όμορφη να γίνει η διαδρομή!...