Sygnały 46.indd - HeidelbergCement

More documents

Recommendations

Info

20 Sygnały 46/2009 Rozmowa z W. Adamczykiem, dyrektorem technicznym Górażdże Cement SA Ukraińskie résumé – Przez trzy ostatnie lata był Pan dyrektorem technicznym HeidelbergCement Ukraina. Dla menedżera to pewnie kopalnia nowych doświadczeń. – Ściślej biorąc, na Ukrainie przepracowałem łącznie osiem lat. Wcześniej, jako doradca, a jednocześnie członek zarządu, pomagałem ukraińskim kolegom we wdrażaniu procedur Heidelbergu. W tym czasie wyzwaniem był język. Tu znajomość angielskiego i rosyjskiego nie wystarcza, ważne jest, by rozumieć język, w jakim dany kraj funkcjonuje na co dzień. Kolejną barierą były przepisy – bez ich znajomości nie sposób funkcjonować w krwiobiegu gospodarczym danego kraju. Nowe procedury naszego koncernu wymagały od ukraińskich kolegów zmiany mentalności. A trzeba przyznać, że to nigdy nie jest łatwe, a na Ukrainie może trudniejsze niż gdziekolwiek indziej. – Ale udało się? – To nie jest nawet kwestia mentalności ludzi, a raczej urzędów, administracji. Dwa ukraińskie zakłady, które przejął Heidelberg, od siedmiu lat wdrażają wspólne procedury i z tym problemu nie ma. One są raczej na zewnątrz, w otoczeniu, w którym przychodzi nam tam funkcjonować. Bardzo trudna jest współpraca z rozmaitymi inspekcjami, rozbudowanym aparatem kontroli. Mam wrażenie, że służy on nie tylko egzekwowaniu przepisów, ale jest również narzędziem lokalnej władzy w nakłanianiu przedsiębiorstw do realizacji celów pozabiznesowych, często partykularnych. I to jest trudne do zaakceptowania. – A co było najtrudniejsze w codziennej Pana pracy? – Na początku uświadomienie ukraińskim kolegom, jak ważna jest praca zespołowa. Że zespół pracuje na lidera, musi go wspierać, ale to zupełnie nie pomniejsza znaczenia zespołu, wręcz przeciwnie. I właśnie tego, że kierownik nie jest od krzyków, rozkazywania, ale przede wszystkim od wskazywania celów, motywowania zespołu, monitorowania ich pracy – musieli się nauczyć. – A co przez te trzy lata kierowania na Ukrainie uważa Pan za swój największy sukces? – Myślę, że sukcesem nie moim, ale całego naszego zespołu było to, że przez te trzy lata udało nam się zintegrować trzy różne zakłady, pracujące w trzech różnych technologiach, w jedno przedsiębiorstwo HeidelbergCement Ukraina. To było bardzo trudne. Nasze ukraińskie zakłady: trzy cementownie i jedna przemiałownia funkcjonowały w różnych województwach. Centralizacja w jeden podmiot oznaczała utratę podatków, a na to żadne nie chciało się zgodzić. Gdy tak jak w przypadku dwóch naszych ukraińskich cementowni funkcjonowały one w tym samym województwie, opory pojawiały się na poziomie miast. Żadne nie chciało „oddać swojego zakładu” pod wspólne skrzydła. Dopiero dywersyfikacja lokalnych podatków pchnęła sprawy do przodu. Najpierw w 2006 roku zintegrowaliśmy Dnieprocement i Krzywy Róg. W 2008 r. przeprowadziliśmy połączenie Krzywy Róg Cement i DonCement i w ten sposób powstał HeidelbergCement Ukraina. Kolejny sukces to uzyskanie maksymalnej zdolności produkcyjnej w ukraińskich cementowniach na poziomie ponad 4,5 miliona ton rocznie. Trzeci sukces to udana modernizacja Cementowni Krzywy Róg, najnowocześniejszej suchej linii w tamtych czasach, uruchomionej w 1983 roku. To był jedyny zakład metody suchej na Ukrainie, z wymiennikiem cyklonowym i kalcynatorem, posiadający przestarzały system automatyzacji, sterowany ze sterowni lokalnych. Dziś jest to zakład o zwiększonej zdolności produkcyjnej i zautomatyzowany w 80 procentach, sterowany z centralnej sterowni, osiągający światowe wskaźniki branży. Ta inwestycja nauczyła ludzi z całego zakładu pracy w zespole. Wiele też zrobiliśmy na poziomie Stowarzyszenia Producentów Cementu w kwestii zmiany przepisów ochrony środowiska na Ukrainie, które dla emisji pyłowej i gazowej były bardziej restrykcyjne niż w Unii. Rozpoczęliśmy konsultacje z ukraińskim Ministerstwem Ochrony Środowiska, które zrozumiało konieczność indywidualnego podejścia do norm środowiskowych dla przemysłu cementowego, uwzględniającego jego specyfikę. W marcu 2009 roku nowe przepisy weszły w życie. – Czym różni się zarządzanie przemysłem cementowym w Polsce i na Ukrainie? – Zadania są jednakowe, technologie produkcji może troszeczkę się różnią. W technologii suchej oraz poziomie kosztów Polska reprezentuje najwyższy światowy poziom, Ukraina jeszcze się musi go uczyć. W Grupie Heidelberg wszędzie obowiązują jednak te same programy i wskaźniki, nie ma tu jakichś wielkich różnic. Różnica jest tylko w podejściu ludzi do realizacji tych celów. Ale tam i to się powoli zmienia, dlatego pracuje się łatwiej. Myślę, że gdyby ukraiński dyrektor przyjechał do Polski i zarządzał w Górażdżach, z pewnością poradziłby sobie.
Sygnały 46/2009 21 – A jak Pan znajduje się w Górażdżach po kilku latach nieobecności? – Na szczęście to nie było tak, że byłem tu nieobecny przez trzy lata. Co dwa, trzy tygodnie byłem w Polsce i odwiedzałem Górażdże, poza tym prezes Balcerek przyjeżdżał na Ukrainę co miesiąc, więc absolutnie nie straciłem kontaktu z firmą. Poza tym, jak powiedziałem, praca jest podobna. Jakie zadania przede mną teraz? Na pewno realizacja przyjętego planu operacyjnego i osiągnięcie założonych wskaźników. Z planem związanych jest wiele interesujących projektów, np. wskaźnik klinkieru w cemencie, odpowiedni poziom zużycia paliw alternatywnych, emisja CO 2 . Poza tym program inwestycyjny. Wprawdzie jest on przesunięty w czasie, ale musimy przygotować się bardzo solidnie, uzyskiwać odpowiednie pozwolenia, żeby w razie potrzeby można było przystąpić do realizacji. Tym bardziej że są to duże projekty: modernizacja pieca nr 2 i budowa nowego młyna cementu. HeidelbergCement na Wschodzie Górażdżanie w Buchtarmie Historia cementowni w Buchtarmie zaczęła się na początku lat 60. dwudziestego wieku, kiedy wybudowano pierwszy zakład z dwoma piecami na metodę mokrą o wydajności ok. 260 t klinkieru na dobę każdy. Razem z piecami wybudowano 4 młyny (2 dla cementu i 2 dla mokrego przemiału surowca – szlamu). Uruchomienie pierwszego zakładu odbyło się w 1964 roku. W tym roku zakład będzie obchodził 45-lecie. B uchtarmińska Cementna Compania (BCC) w północno-wschodniej części Kazachstanu po załamaniu gospodarki, kiedy ten kraj odzyskał niepodległość, odzyskała pełną zdolność produkcyjną w 2006 r. Uruchomiono wtedy piec nr 4, który w czasie kryzysu był prawie całkowicie rozebrany. Ostatnie dwa lata dla zakładu to okres maksymalnej produkcji: ok. 1,3 – 1,4 mln ton cementu na rok. Tak duża produkcja pokazała wiele niedostatków, w szczególności w zakresie ochrony środowiska (duża emisja pyłów do atmosfery). W związku z tym w ubiegłym roku przygotowano plan poprawy tej sytuacji. Plan opracowali specjaliści z HTC przy czynnym udziale HTC Górażdże Cement. Dyrektor ds. inwestycji Ludwik Machalski zaplanowanował wymianę wszystkich filtrów piecowych, po jednym na każdy następny rok, oraz wymianę filtrów na młynach cementu i silosach cementu. Modernizowane będą także mniejsze punkty emisji pyłu, jak np. silosy klinkieru oraz punkty przesypowe materiału na technologicznych liniach transportowych. W tym roku powinna się zakończyć wymiana filtra pieca nr 2, młynów cementu nr 2 i nr 8 oraz filtrów na silosach cementu nr 1 – 4. Wiąże się to również z zaprojektowaniem i uruchomieniem nowego centralne- W latach 70. wybudowano drugi zakład z dwoma piecami 5 m x 185 m, analogicznymi jak w byłej Cementowni Strzelce Opolskie, oraz 4 młyny cementu i 4 młyny surowca. W latach 80. zmodernizowano stare piece i podniesiono ich wydajność. Obecnie wydajność pieców jest następująca: piec nr 1 i 2 po 500 t na dobę, a piec nr 3 i 4 po 1500 t na dobę. Wydajność młynów cementu: młyny cementu nr 1 – 4 (2,6 m x 13 m): 18 t na godzinę; młyny cementu nr 5 – 8 (3,2 m x 15 m): 40 t na godzinę. Zasoby surowca znajdują się w odległości ok. 6 – 20 km od zakładu. Transport surowca odbywa się samochodami Biełaz (30 t) po drodze technologicznej.
Page 1 and 2: iuletyn informacyjny Grupy Górażd
Page 3 and 4: Sygnały 46/2009 3 W numerze 4 Rok
Page 5 and 6: Sygnały 46/2009 5 tach 2007-2008.
Page 7 and 8: Sygnały 46/2009 7 Za rok będzie w
Page 9 and 10: Sygnały 46/2009 9 Prezes Andrzej B
Page 11 and 12: Sygnały 46/2009 11 i ZKSM SA zosta
Page 13 and 14: Sygnały 46/2009 13 Bez tolerancji
Page 15 and 16: Sygnały 46/2009 15 dów. Odpowied
Page 17 and 18: Sygnały 46/2009 17 znaczne osłabi
Page 19: Sygnały 46/2009 19 Kłobuczyno - Z
Page 23 and 24: Sygnały 46/2009 23 Niebo i gwiazdy

Sygnały 46.indd - HeidelbergCement

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?