Wykres Fe-Fe3C. Stale, staliwa i żeliwa. - Instytut Inżynierii ...
Wykres Fe-Fe3C. Stale, staliwa i żeliwa. - Instytut Inżynierii ...
Wykres Fe-Fe3C. Stale, staliwa i żeliwa. - Instytut Inżynierii ...
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Politechnika Łódzka<br />
Wydział Mechaniczny<br />
<strong>Instytut</strong> Inżynierii Materiałowej<br />
LABORATORIUM<br />
NAUKI O MATERIAŁACH<br />
Ćwiczenie nr 3<br />
Temat: <strong>Wykres</strong> <strong>Fe</strong>-<strong>Fe</strong> 3 C. <strong>Stale</strong>, <strong>staliwa</strong> i żeliwa.<br />
Łódź 2010
WYKRES ŻELAZO WĘGIEL/CEMENTYT<br />
1. Cel ćwiczenia.<br />
Zapoznanie się z charakterystycznymi stopami układu żelazo-węgiel.<br />
2. Wiadomości teoretyczne<br />
W zależności od stężenia węgla stale węglowe w stanie wyżarzonym charakteryzują się zróżnicowaną<br />
strukturą.<br />
<strong>Stale</strong> o bardzo małym stężeniu węgla – ok. 0,1% wykazują strukturę ferrytu (roztwór stały węgla<br />
w żelazie), który po wytrawieniu uwidacznia się w postaci wielokątnych jasnych ziaren z ciemnymi<br />
granicami.<br />
Przy większym stężeniu węgla w strukturze stali pojawia się perlit (mieszanina ferrytu i cementytu<br />
- <strong>Fe</strong>3 C), a stal ma strukturę ferrytyczno – perlityczną. Perlit jest widoczny jako naprzemianległe pasemka<br />
przeciętych płytek cementytu i ferrytu.<br />
Przy stężeniu ok. 0,4%C zawartości perlitu i ferrytu w strukturze stali są zbliżone.<br />
W stali zawierającej 0,6÷0,7%C ferryt występuje w postaci jasno trawiącej się siatki wokół ziaren perlitu.<br />
Struktur ę czysto perlityczną ma stal o stężeniu 0,77%C.<br />
W miarę podwyższania stężenia węgla w strukturze stali zmniejszeniu ulega udział miękkiego<br />
i plastycznego ferrytu, a zwiększeniu – udział twardego i kruchego cementytu.<br />
W stalach o stężeniu węgla powyżej 0,77% na granicach ziaren perlitu występuje siatka cementytu<br />
o grubości zwiększającej się wraz ze wzrastającym stężeniem węgla.<br />
Rodzaj struktury stali w zależności od stężenia węgla w niej występującego ilustruje wykres równowagi<br />
fazowej żelazo – węgiel.<br />
<strong>Wykres</strong> żelazo – węgiel odzwierciedlający równowagę fazową w stalach jest wykresem metastabilnym,<br />
odnosi się on do układu <strong>Fe</strong>-<strong>Fe</strong>3C (rys.2 - linia ciągła na wykresie).<br />
Rys. 1. <strong>Wykres</strong> równowagi układu żelazo - węgiel (wg Chipmana); linia ciągła – układ niestabilny<br />
<strong>Fe</strong>- <strong>Fe</strong>3C, linia przerywana – układ stabilny <strong>Fe</strong>-C (grafit). (3)
<strong>Stale</strong> w zależności od zawartości węgla dzielimy na: podeutektoidalne – leżące na lewo od punktu S<br />
(0,77%C) – mają strukturę ferrytyczno – perlityczną. <strong>Stale</strong> o składzie punktu S są czysto perlityczne<br />
i są nazywane eutektoidalnymi. Natomiast struktura stali zawierających ponad 0,77%C (leżących na<br />
prawo od punktu S) jest złożona z perlitu i cementytu wtórnego. Noszą one nazwę nadeutektoida-<br />
-lnych.<br />
Fazy i składniki strukturalne stali i ich własności<br />
<strong>Fe</strong>rryt – jest roztworem stałym, międzywęzłowym węgla w żelazie alfa. Powstaje poprzez<br />
wchodzenie atomów węgla do luk oktaedrycznych i tetraedrycznych.<br />
Austenit – jest roztworem stałym, międzywęzłowym węgla w żelazie o maksymalnej<br />
rozpuszczalności węgla 2,11%. Większa rozpuszczalność węgla wiąże się z kulistym kształtem<br />
oktaedrycznych luk. W warunkach równowagi nie może istnieć poniżej temperatury A1 (727°C).<br />
Perlit – jest eutektoidem o zawartości 0,77% C. Powstaje w wyniku przemiany eutektoidalnej,<br />
która zachodzi w temp. 727°C. Jest zbudowany na przemian z płytek ferrytu i cementytu o<br />
stosunku grubości 7:1.<br />
Cementyt – jest węglikiem żelaza (<strong>Fe</strong>3 C) o strukturze rombowej. Zawiera 6,67 % mas. węgla.<br />
<strong>Fe</strong>rryt Austenit Perlit Cementyt<br />
Max. rozp. C=2,11% Zawartość węgla C=0,77%<br />
Rm=700-800MPa<br />
Rm=700÷800MPa<br />
Twardość: 200HB<br />
Twardość:180-220HB<br />
Wydłużenie: A=40-60% Wydłużenie: A=8%<br />
KC=2000÷3000kJ/m2 KC=400kJ/m2<br />
Max. rozp. C=0,022%<br />
Rm=300MPa<br />
Twardość: 80HB<br />
Wydłużenie: A=10%<br />
KC=1800kJ/m2<br />
Struktury stali o różnych zawartościach węgla<br />
Zawartość węgla C=6,67%<br />
Rm=<br />
Twardość:700HB<br />
Wydłużenie: -<br />
KC= -<br />
0,38%C<br />
1,4%C<br />
0,77%C<br />
1,0%C
STAL<br />
Stal węglowa jest to stop żelaza z węglem po odlaniu przerobiony plastycznie, gdzie węgiel jest<br />
najważniejszym pierwiastkiem stopowym (poniżej ok. 2%C).<br />
Węgiel bardzo korzystnie wpływa na własności żelaza. W miarę podwyższania stężenia tego<br />
pierwiastka w stali zwiększa się twardość, wytrzymałość na rozciąganie R m i granica<br />
plastyczności Re (rys.1).<br />
Wzrost węgla<br />
w stali może<br />
powodować<br />
Wzrost twardości Wzrost Rm Wzrost Re Zmniejszenie<br />
własności<br />
plastycznych<br />
Pogarsza obróbkę plastyczną stali na zimno<br />
i gorąco<br />
Zmniejszenie<br />
ciągliwości<br />
Zmniejszenie<br />
wydłużenia,<br />
przewężenia,<br />
udarności<br />
Pogorszenie własności spawalniczych<br />
Rys. 2. Wpływ węgla na własności mechaniczne stali węglowych (HBW- twardość Brinella<br />
z penetratorem z węglików spiekanych, Rm- wytrzymałość na rozciąganie, Re-granica plastyczności,<br />
A-wydłużenie, Z-przewężenie).(3)<br />
<strong>Stale</strong> niestopowe (węglowe) dzielimy na:<br />
-niskowęglowe (0,25% C), np. 10(PN-93/H-84019), St3S(PN-88/H-84020)<br />
-średniowęglowe (0,25-0,60%C), np. C40(PN/EN10083-2Pr), 40(PN-93/H-84019)<br />
-wysokowęglowe (>0,6%C), np. N11(PN-84/H-85020), C120(PN-EN ISO4957:2002)<br />
<strong>Stale</strong> niestopowe (węglowe) ze względu na zastosowanie dzielimy na:<br />
-konstrukcyjne- zawierające do ok. 0,7%C te zaś dzielą się na:<br />
-stale zwykłej jakości ogólnego przeznaczenia (PN-88/H-84020).<br />
Oznaczenia: St (liczba porządkowa od 0 do 7 jednak bez 1 i 2). Liczby odpowiadają<br />
za informacje o zakresie wytrzymałości lub składu chemicznego.<br />
-stale niestopowe do utwardzania powierzchniowego i cieplnego (PN-93/H-84019).<br />
Oznaczenia: liczba dwucyfrowa np. 45<br />
Zastosowanie: stosowane do wyrobu części i urządzeń oraz elementów<br />
konstrukcji, na części maszyn i konstrukcji poddawanych obróbce cieplnej<br />
przez normalizowanie i ulepszanie cieplne, a w przypadku stali<br />
niskowęglowych- również przez nawęglanie.
-narzędziowe (PN-84/H-85020) zawierające 0,65%-1,4%C dzielące się na:<br />
-stale płytko hartujące się (symbol E na końcu znaku)<br />
-stale głęboko hartujące się<br />
Oznaczenia: N (liczba podająca średnią zawartość węgla w dziesiętnych częściach<br />
procenta).<br />
Zastosowanie: do wytwarzania różnego rodzaju narzędzi oraz odpowiedzialnych<br />
części przyrządów pomiarowych, <strong>Stale</strong> płytko hartujące się są stosowane do<br />
wykonywania narzędzi, których średnica lub grubość nie przekracza 20mm, a<br />
głęboko hartujące się – do wytwarzania narzędzi o średnicy lub grubości ponad<br />
20mm.<br />
<strong>Stale</strong> stosuje się w stanach:<br />
• znormalizowanym,<br />
• po hartowaniu powierzchniowym,<br />
• po ulepszaniu cieplnym,<br />
• zmiękczonym.<br />
Najczęściej stosowaną obróbką cieplną jest normalizowanie, czyli wyżarzanie normalizujące. Polega<br />
ono na nagrzaniu stali do stanu austenitycznego, tzn. 30-50 o C powyżej linii GSE na wykresie żelazowęgiel<br />
i następnie studzeniu na wolnym powietrzu, w celu rozdrobnienia ziarna i ujednolicenia<br />
struktury.<br />
Rys. 3. Zakresy temperatur różnych operacji wyżarzania stali. (3)<br />
ŻELIWA<br />
Żeliwami nazywamy stop żelaza z węglem o zawartości węgla powyżej 2%.<br />
Żeliwa dzielimy na:<br />
-białe gdzie węgiel występuje w postaci cementytu<br />
-szare gdzie węgiel występuje w postaci grafitu<br />
-połowiczne gdzie węgiel występuje w postaci grafitu jak i cementytu<br />
Duży wpływ na rodzaj powstającego żeliwa ma szybkość chłodzenia. Podczas bardzo wolnego<br />
chłodzenia proces grafityzacji jest zaawansowany i powstaje żeliwo szare. Dodatkowo stosując<br />
dodatki stopowe możemy wpływać na grafityzację. Dodając C, Si bądź F sprzyjamy grafityzacji<br />
natomiast dodatki Mn i S przeciwdziałają temu procesowi.
Żeliwo szare dzielimy na 3 rodzaje (PN-EN 1561:2000):<br />
-zwykłe, które dzielimy dodatkowo na:<br />
-ferrytyczne(wysoka wytrzymałość, duże twardości, wysoka odporność na ścieranie,<br />
wysoka skrawalność)<br />
-ferrytyczno-perlityczne<br />
-perlityczne<br />
-modyfikowane (PN – EN 1561: 2000):<br />
o niskich własnościach plastycznych. Podczas krystalizacji stosowane są dodatki <strong>Fe</strong>-<br />
Al., <strong>Fe</strong>Ca, <strong>Fe</strong>-Si, które odgrywają rolę zarodków krystalizacji, powodują modyfikacje<br />
oraz są odpowiedzialne za powstawanie tlenków. Dodatkowo ułatwiają krystalizację i<br />
wymuszają heterogeniczne zarodkowanie, dzięki czemu żeliwo krzepnie jako szare a<br />
nie jako połowiczne lub białe. Dodatkowo modyfikatory odpowiedzialne są za<br />
równomierne rozłożenie składników i odgazowanie kąpieli.<br />
Cechą charakterystyczną jest występowanie z żeliwie modyfikowanym steatytu, czyli<br />
potrójnej eutektyki fosforowej o najniższej temperaturze topnienia ze wszystkich<br />
żeliw. Steatyt daje odporność na ścieranie jednak przeszkadza przy tłumieniu drgań<br />
przez żeliwo.<br />
Oznaczenia: np. EN – GJS – 300, 350<br />
-sferoidalne (najwyższe gatunkowo) które dzieli na (PN-EN 1563:2000):<br />
-ferrytyczne<br />
-ferrytyczno-perlityczne<br />
-perlityczne<br />
Rys. 4. Żeliwo sferoidalne<br />
Struktura: podłoże ferrytyczne<br />
+ grafit sferoidalny<br />
Trawiono: Mi1<strong>Fe</strong>.<br />
Powiększenie: 200x<br />
W stosunku do dwóch pierwszych żeliw z rodziny żeliw szarych posiadają możliwość<br />
większego wydłużenia, wyższą wytrzymałość i skoagulowany grafit. Jako jedyne<br />
posiadają granicę plastyczności a co za tym idzie wyższe własności mechaniczne i<br />
plastyczne.<br />
Żeliwo sferoidalne zawsze powstaje z szarego po sferoidyzacji przy pomocy Mg lub<br />
Ce. Dodatki te wprowadza się do ciekłej kąpieli, w której dochodzi do wydzielania się<br />
niebezpiecznie dużej ilości ciepła. Dodatkowo w kąpieli musi być ograniczona<br />
zawartość S gdyż w przeciwnym wypadku nie dojdzie do sferoidyzacji. Odsiarczanie<br />
przeprowadza się za pomocą wprowadzenia do kąpieli Mn.<br />
Należy pamiętać, że w przypadku nieodsiarczenia kąpieli przed dodaniem Mg i Ce<br />
pierwiastki te zamiast działać sferoidyzująco zostaną zmarnowane na odsiarczenie<br />
i nie dojdzie do uzyskania 100% żeliwa sferoidalnego.<br />
Po obróbce cieplnej występuje martenzyt odpuszczony lub sorbit.<br />
Oznaczenia żeliw sferoidalnych wygląda następująco:<br />
np. żeliwo sferoidalne zapisujemy EN-GJS i trzycyfrowej liczby od 100 do<br />
350 oznaczającej wytrzymałość na rozciąganie w MPa.
Zastosowanie żeliw szarych: powszechnie stosowanym materiałem konstrukcyjnym w przemyśle<br />
maszynowym, kolejowym, samochodowym (np. korpusy maszyn, płyty fundamentowe,<br />
pierścienie tłokowe, bębny hamulcowe, tuleje cylindrowe, armatura, części silników<br />
samochodowych jak wały korbowe, rozrządu, cylindry i pierścienie tłokowe, budowie obrabiarek<br />
żeliwo sferoidalne wykorzystuje się na koła zębate, wrzeciona, korpusy itd.)<br />
Żeliwo białe dzielimy na żeliwo ciągliwe (PN – EN 1562 : 2000) :<br />
w którym węgiel jest w postaci cementytu. Natomiast żeliwo ciągliwe w wyniku wyżarzania<br />
grafityzującego dzielimy na żeliwo:<br />
-białe (odwęglone): powstaje w piecu w atmosferze odwęglającej<br />
-czarne (nieodwęglone): powstaje w piecu w atmosferze obojętnej<br />
Reakcja powstawania żeliwa ciągliwego:<br />
<strong>Fe</strong>3C=3<strong>Fe</strong>+C gdzie C to węgiel żarzenia<br />
-żeliwo białe (PN – EN 1562 : 2000):<br />
Oznaczenia: np. EN – GJMW – 360 – 12<br />
-żeliwo czarne (PN – EN 1562 : 2000):<br />
Oznaczenia: np. EN – GJMB – 300 – 6<br />
Zastosowanie żeliw białych: części maszyn rolniczych, maszyn do szycia, artykułów gospodarstwa<br />
domowego, żeliwo ciągliwe perlityczne ma zastosowanie na części silniej obciążone itp.
Rys. 4. Schemat struktur żeliwa. I-białe, IIa- połowiczne, II- szare perlityczne, IIb- szare ferrytycznoperlityczne,<br />
III- szare ferrytyczne, IV- sferoidalne, V- ciągliwe. (3)<br />
STALIWA<br />
Staliwa to materiał konstrukcyjny stopu żelaza z węglem o zawartości do 2%C otrzymywany w<br />
wyniku odlewania do form, w których krzepnie. Klasyfikacje i podział staliw można odszukać w<br />
normie PN-EN 10020:2003 które ustalane są ustalane na podstawie zasad identycznych jak dla stali.<br />
Staliwo pod względem chemicznym i sposobu wytwarzania nie różni się od stali. Może zawierać do<br />
1,5% węgla i dodatki jak w stalach.<br />
Ze względu na podział <strong>staliwa</strong> dzielimy na stopowe (PN-87/H-83156) i węglowe (PN-ISO<br />
3755:1994).<br />
Budowa strukturalna staliw składa się z dendrytów, porowatości gazowej i skurczowej, obecności<br />
skoagulowanych wtrąceń niemetalicznych i innych faz. Cechy te nasilają się wraz ze wzrostem<br />
temperatury odlewania stopu.<br />
Cechą charakterystyczną <strong>staliwa</strong> węglowego (podeutektoidalnego) jest struktura Widmanstattena<br />
z płytkowymi wydzieleniami ferrytu ułożonymi pod kątem 60 o i 120 o tworząca się w wyniku<br />
uprzywilejowanego wzrostu płytek ferrytu w płaszczyznach {111} austenitu.<br />
Podział staliw:<br />
Staliwa konstrukcyjne niestopowe ( węglowe).<br />
Struktura: ferryt + perlit.<br />
Przykłady oznaczenia: wg PN – ISO 3755: 1994:<br />
200 - 400, 200 - 400 W.<br />
Przykłady zastosowania:<br />
maszyny energetyczne , maszyny górnicze , maszyny :rolnicze , tabor kolejowy , obudowy<br />
łożysk ślizgowych .<br />
Rys. 5. Struktura Widmanstättena
Własności mechaniczne <strong>staliwa</strong> zależą przede wszystkim od zawartości węgla. Własności te są niższe<br />
niż dla stali o analogicznym składzie chemicznym.<br />
Podobnie jak stale, <strong>staliwa</strong> można poddawać obróbce cieplnej polepszając ich własności mechaniczne.<br />
Zastosowanie staliw:<br />
Staliwa niskowęglowe (0,10‐0,25% C) stosuje się na części przenoszące niewielkie obciążenia,<br />
jak korpusy silników elektrycznych, części kolejowe i samochodowe np. zderzaki, stery,<br />
kotwice.<br />
Staliwa średniowęglowe (0,2‐0,4% C) na części bardziej obciążone np. koła bose,<br />
łańcuchowe, zębate, podstawy maszyn, korpusy pras i młotów.<br />
Staliwa wysokowęglowe (0,4‐0,6% C) na części maszyn bardzo silnie obciążonych i<br />
narażonych na ścieranie np. koła zębate napędów walcowniczych.<br />
3. Zadania do wykonania.<br />
1. Dokonać obserwacji mikroskopowych próbek.<br />
2. Wykonać rysunki struktur.<br />
4. Sprawozdanie:<br />
1. Cel ćwiczenia.<br />
2. Wstęp teoretyczny<br />
3. Rysunki struktur wraz z opisem wg schematu:<br />
- Materiał<br />
- Stan materiału<br />
- Struktura<br />
- Powiększenie<br />
- Trawienie<br />
4. Wnioski i uwagi<br />
Przykład sposobu przygotowywania opisów oglądanych struktur:<br />
Rys. 1. Żeliwo sferoidalne<br />
Struktura: podłoże perlit + grafit sferoidalny<br />
Trawiono: Mi1<strong>Fe</strong><br />
Powiększenie: 200x<br />
Literatura.<br />
1. Wykład NoM I i NoM II.<br />
2. K. Przybyłowicz „Metaloznawstwo”, Wydawnictwo Naukowo Techniczne, Warszawa 1992<br />
3. L. Dobrzański „Metaloznawstwo i obróbka cieplna”, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne,<br />
Warszawa 1997<br />
UWAGA: Przed przystąpieniem do wykonania ćwiczenia student zobowiązany jest zapoznać się z<br />
przepisami BHP