Okolice żeglarstwa - posejdon

________________ ¯eglarz nr 212 ____________________________ strona 2 ________________________________________________________________________
Okolice żeglarstwa
TAK TRUDNO
Wiele jest zmian w żeglarstwie;
technice, umiejętnościach, obyczajach.
Ze świecą by szukać żaglarza, który zna
astronawigację. Może stare wilki morskie
jeszcze pamiętają „jak się to robi”,
ale młodzi mają o tym sposobie nawigowania
bladziutkie pojęcie. Niewielu jest
też żeglarzy, którzy pamiętają sygnały
alfabetu Morse’a. Łączność radiowa
(SSB) też jest powoli wypierana przez
taniejące telefony satelitarne. UKF-ki
jeszcze się uchowały, ale powszedniejący
dostęp do internetu przez telefony
komórkowe powoduje, że niektórym
łatwiej jest znaleźć informację w
internecie i zatelefonować niż „męczyć
się” z UKF-ką. Znak czasów.
Ubywa umiejętności, bo morskie żeglowanie
staje się prostsze, bezpieczniejsze,
łatwiejsze.
Ale jednocześnie przybywa bylejakości,
niedouczenia, konformizmu – nie tylko w
żeglarstwie. Już nawet nie trzeba 30
srebrników, żeby sobie kogoś kupić.
Zdziadziało wszystko, zmasowiało,
schamiało.
A my, żeglarze, nie wychylamy się w
żadną stronę. Czyli dobrze jest, bo
przecież zawsze może być gorzej....
Tak, trudno jest przejść do porządku
dziennego nad niektórymi zmianami.
Pozostaje żywić nadzieję, że młodzi, nie
w ciemię bici, zrozumieją co w życiu jest
ważne i nie ulegną pokusie mamony czy
łatwego konformizmu.
Bo jak nie, to trudno, tak?
Stopy wody.
Krzysztof Sierant
z klubu
KURS ŻEGLARSKI, 2011
Dobiegają końca zajęcia teoretyczne
kursu żeglarskiego na stopnie żeglarza i
sternika jachtowego PZŻ (kurs zorganizowany
przez PKŻ w NY, wykłady w
weekendy). W maju rozpocznie się część
praktyczna kursu. Na kurs uczęszcza 13
osób.
ks
KSIĄŻKA XX-LECIA PKŻ w
NY
Polski Klub Żeglarski w Nowym
Jorku wydaje książkę na XX-lecie
istnienia klubu. Zamówienia i informacje
o książce: email: zeglarz@zeglarz.info .
Z żeglarskim pozdrowieniem,
Redakcja książki
Informacje o dzia³alnoœci Polskiego
Klubu ¯eglarskiego mo¿na znaleŸæ w
Internecie na stronie klubowej:
www.zeglarze.us
Strona ta zawiera sposoby kontaktu z zarz¹dem
klubu. Kontakt z klubem również na
ostatniej stronie. (ks)
z USA
Kapitan Michał Bogusławski wyruszył
w rejs po Pacyfiku. Zaprasza chętnych do
wzięcia udziału w jednym z etapów rejsu.
Koszty są minimalne: jedzenie i ropa. Jacht
jest stalowy, 45 stopowy, wybudowany w
Nowej Zelandii. Harmonogram i trasa rejsu:
May05-20 Tahiti – Moorea -Bora Bora –
Huahine - Tahiti 250Nm.
May 25 - Departure Tahiti.
June 03 – Suwarow (Cook Islands) 800Nm.
June 10 - Pago Pago (Am. Samoa) 450 Nm.
June 17 - Apia (Samoa) 70 Nm.
June 28 - Departure Samoa.
July 04 - Suva (Fidji) 650 Nm.
July 11 - Departure( Fiji).
July 18 - Efate (Vanuatu) 700 Nm.
July 25 - Departure Efate.
August 19 - Darwin 2400Nm.
September 01 - Departure Darwin.
September19 - Cocos-Keeling Isl. 2000 Nm
September 25 – Dep. Cocos -Keeling Is.
October 18 - Mauritius 2200 Nm.
Nowember05 - Departure Mauritius
November 20 - Durban
App. December 22- Cape Town.
Kontakt:
Boguslawski1952@gmail.com
Mieszkający w rejonie Chicago Jacek
Reschke, w uznaniu dokonań dla rozwoju i
popularyzacji żeglarstwa, otrzymał od
Polskiego Związku Żeglarskiego medal „Za
szczególne zasługi dla żeglarstwa
polskiego”.
(jr)
STRONA
Roberta Krasowskiego:
http://anchorsat.info/mePL.php
Na stronie m.in. informacje o postępach w
żegludze jachtów prowadzonych przez
Roberta Krasowskiego. (ks)
PODNOŚNIK
Podnośnik to bardzo interesujący
internetowy podkast radiowy (tematy nie
tylko żeglarskie).
Zapraszamy do sluchania
Redakcja
http://web.me.com/mareker
z Polski
STRONA POSEJDON
Na ten portal żeglarski zawsze warto
zajrzeć: www.posejdon.sos.pl
FUNDACJA MORSKA
W zbiorach Morskiej Biblioteki
Cyfrowej szybko przybywa publikacji o
tematyce żeglarskiej:
http://mbc.fundacjamorska.pl/dlibra
MIESIĘCZNIK „ŻAGLE”
Miesięcznik „Żagle” dostępny jest w
wersji elektronicznej (6 zł ). www.ekiosk.pl
(ks)
SZANTYMANIAK
Skarbnica wiedzy dla miłośników szant:
www.szantymaniak.pl
wierszem malowane
Franciszek Haber
Messyna
Latarnia w cieśninie
wyznacza wiekom
bezpieczne trwanie
na rynku zegar
zręcznych rękodzielników
odmierza drogę zodiaku
w rzeźbionych znakach
naszej nietrwałości
smutek ultima necat
fontanna obmywa
dłonie i serce
z rdzy morza
i złego wiatru
prywatne catharsis
błogosławiona cisza
wieczornego placu
i nasza znikomość
w niedbałości cienia
o dostojny detal
w pośpiesznym zmierzchu
dostrzegam smutną myśl
o ulotności sztuki
i w zwykłych słowach
usiłuję wyrzeźbić
chwilę milczenia

____________________________ Żeglarz nr 212__________________ strona 3____________________________________________________________________
WIELKANOCNE
JAJECZKO
NA BARCE
PROGRAM DLA MŁODZIEŻY – LATO 2011
Za oknem zimno, deszczowo,
wietrznie, a na barce cieplutko, przytulnie,
swojsko.
Coroczne spotkania przed Wielkanocą
już od dawna stanowią okazję do
zaprezentowania ciekawych i często
nowatorskich pisanek, dłubanek,
skrobanek i malowanek. To chyba
jedyne miejsce na świecie gdzie jajka
wielkanocne ozdabiane są nie we
wzorki (bardziej lub mniej łowickie),
ale w elementy o tematyce żeglarskiej
i morskiej. W ozdabianiu biorą udział
dzieci (za co dostają szczodre
nagrody) i dorośli (nagradzani są
autorzy najciekawszych pisanek).
Prezentowanie nagrodzonych jajek
bywa dowcipnie komentowane przez
zgromadzonych, zwłaszcza gdy
komuś wyrwie się nieopatrznie: - To
ja pierwszy pokażę jajka.
Na wiosennie przystrojonyuch stołach
pojawiają się smakowitości, wśród
których nie brak jajek pod różnymi
postaciami.
W tym roku furorę robił pyszny
pasztet domowej roboty (zrobiła Jola)
i smakowita sałatka warzywna (zrobił
Zbyszek z żoną).
(ks)
Szkolenie żeglarskie młodzieży organizowane
przez PKŻ w NY obejmuje
dzieci w wieku od 8-miu do 15-stu lat.
Uczestnicy podzieleni będą na grupy
według kryteriów wieku, wagi i
umiejętnosci. Na jedno i dwu osobowych
jednostkach zdobywać będą żeglarskie i
wodniackie doświadczenie. Celem całego
programu jest wzbudzenie zainteresowań
i umiejętności żeglarskich poprzez rygorystyczną
ZABAWĘ! Program zaprojektowany
jest tak, aby od podstawowych
umiejętnosci żeglarskich i bezpiecznego
obcowania z wodą - dla nowicjuszy,
rozbudować umiejętności żeglarskie do
technik regatowych - dla bardziej zaawansowanych.
Klub posiada żaglówki typu
Optymist i Laser do dyspozycji uczestników
programu.
Planuujemy prowadzenie szkolenia żeglarskiego
w czasie weekendów. Szkolenie
będzie otwarte dla uczestników na
każdym pozomie umiejętności żeglarskich.
W Polskim Klubie Żeglarskim w NY od
10 czerwca rusza szkółka żeglarska dla
najmłodszych pod nazwą Szkoła
OPTYMISTRZÓW.
Szkółka przeznaczona jest dla dzieci w
wieku od 8 do 15 lat. Będziemy kształcić
od podstaw młodych adeptów trudnej
sztuki żeglowania.
Zajęcia Szkoły OPTYMISTRZÓW będą
odbywały się początkowo tylko w soboty
i niedziele.
Nazwa Szkółki pochodzi od nazwy łódki,
na której będą prowadzone zajęcia -
“OPTYMIST” - a także nawiązuje do
optymistycznego nastawienia do życia
każdego adepta żeglarstwa.
Kurs żeglarski planowany jest w dwóch
formach - w czasie weekendu (sobota i
niedziela) oraz w ciągu tygodnia od
poniedziałku do piątku (9 am do 4 pm z
godzinną przerwą na posiłek w południe).
Planowane są też tygodniowe obozy
żeglarskie dla dzieci i młodzieży.
Szczegóły na stronie klubowej:
www.zeglarze.us
Uwaga: Rozpoczęcie programu
uzależnione jest od tego czy zgłosi się
wystarczająca ilość uczestników.
Łódka typu Optymista jest preferowana
zarówno przez początkujacych żeglarzy
jak i młodych regatowych zawodników.
Jest idealna dla dzieci w wieku od 7 do 15
lat ze względu na swoją wielkość, łatwość
w otaklowaniu i utrzymaniu w dobrym
stanie. Pozwala na trening regatowych
umiejętnosci dla bardziej zaawansowanych
żeglarzy.
Optymista jest jedną z najpopularniejszych
łódek w akwenie Long Island
Sound.

____________________________ Żeglarz nr 212 _____________________ strona 4 ____________________________________________________________________
NOTATKI Z REJSU
11 Marzec 2011
Przygotowania do rejsu.
Jestem w Ensenada w Meksyku i
przygotowuję się do wypłynięcia w
kierunku Panamy. Przyleciałem do San
Diego wczoraj wieczorem i doczłapałem
się do Ensenady kilkoma środkami
komunikacji. Naprzeciwko mojego
doku stoi jacht Michała Bogusławskiego,
który z kolei przygotowuje się do
rejsu na południowy Pacyfik. Byliśmy
wieczorem całą grupa z jachtu Michała
i przemiłą parą miejscowych Polaków
w restauracji Guadalajara na wspaniałej
kozinie i baraninie (potrawa nazywa
się Birria De Res). Nad ranem,
około piątej, obudził mnie Michał z
wiadmością o tragicznym trzęsieniu
ziemi w Japonii i możliwości tsunami
na całym zachodnim wybrzeżu Ameryki.
Trzeba podjąć decyzję, czy przeczekać
w marinie, czy wyjść w morze,
gdzie przy dużej sejsmicznej fali byłoby
bezpieczniej. A tu internet wolny i
wyłączający się co chwilę. Aj! Nie
bardzo byłem nastawiony na podejmowanie
jakiejkolwiek decyzji, kiedy
miałem sobie spokojnie zmieniać olej i
kupować jedzenie na rejs wzdłuż Baja...
Michał wypłynął około 6 rano, a
ja czekałem na wiadomości z Hawajów.
Wkrótce po nim wyszły jeszcze
trzy duże motorowe jachty i ponad 70-
stopowy super-jacht żaglowy. Potem
się okazało, że Hawaje miały maksymalnie
7 stóp różnicy poziomów, a
ewakuacje czy poważne ostrzeżenia w
Stanach ograniczyły się do wybrzeża
na północ od Point Conception. Wiadomości
z San Diego nie krzyczały w
panice, a więc postanowiłem zostać.
Włożyłem „snorkel” do kieszeni i
przypominałem sobie w myślach ruchy
krytej żabki. Oczekiwałem na najgorsze
z kubkiem kawy w ręce. Z tych nerwów
zapomniałem dodać śmietanki.
Dopiero około 10-tej dało się słyszeć
chrzęst małży na palach, miażdżonych
uchwytami doku gwałtownie opadającego
w dół. Mała, płytka zatoczka przy
wejściu do mariny prawie sę opróżniła.
Potem poziom wody, trochę wolniej,
ale również gwałtownie podniósł się
do góry i tak jeszcze kilka razy, ale coraz
mniej... Ktoś zmierzył różnicę
poziomów i wyszło około 75 cali!
Mogę chyba teraz odłożyć ten „snor-
kel” i zapomnieć o krytej żabce... Nikt
nie ucierpiał oprócz kilku przypadków
stresu, ale od tego jest w tutejszych
aptekach tani Prozac. Wracam więc do
przygotowań i czekam na dojazd Jacka
Kiluka z Toronto, który ma tu być w
poniedziałek po południu.
20 Marzec 2011
Aktualności z Ensenady.
Przez kilka dni był zamknięty port w
Ensenada ze względu na silny wiatr i
dużą falę. W związku z tym nie dostawaliśmy
pozwolenia na wyjście. W sobotę
nam je dali (mimo, że port ciągle zamknięty)
i będziemy najprawdopodobniej
wypływać w poniedziałek późnym rankiem.
Wiatr ma się powoli odkręcić z
południowego na północny. Planujemy
płynąć wzdłuż Baja California i w zależności
od wiatru, a więc ilości spalonego
paliwa, będziemy wchodzić po
drodze po paliwo. Jeżeli będziemy mieli
dobre warunki i nie będziemy potrzebowali
paliwa, to następny przystanek w
Cabo San Lucas. Powinniśmy się więc
zgłosić za około tydzień, albo później.
Obok nas do wypłynięcia na Markizy
przygotowuje się Michał Bogusławski z
Toronto. Prawdopodobnie też będą wypływać
w poniedziek po południu. W
tym samym dniu, najpierw na południe
do Puerto Vallarta, a potem na Markizy
płynąć będzie jacht australijski z czterema
Aussie's na pokładzie.
W Ensenada jest zimno, ale to nic w
porównaniu do Waszej pogody.
Marzymy już o spaniu bez śpiworów.
Wszystkie miejscowe tanie restauracje z
pollo, taco pescado, taco asada, włącznie
ze stoiskami na ulicy zostały prawidłowo
wypróbowane bez skutków ubocznych.
Miejscowa atrakcja turystyczna
zwana La Bufadora została prawidłowo
zaliczona.
Jest to "gejzer" wytwarzany przez falę.
Na Hawajach takie atrakcje zwą się dźwięcznie
blowhole. Taka mała Niagarka, tylko do
góry. Spodobał się nam też miejscowy
warzywniak zwany, w wolnym tłumaczeniu
załogi Niuni, "Warzywniak Pana... ... A co
tam będę tłumaczył. Załączę zdjęcie.
27 Marzec 2011
Niunia w Cabo San Lucas
Dzisiaj, 27 marca, po 6 dniach nieprzerwanej
żeglugi Niunia wpłynęła do Cabo San Lucas.
Wypłynęliśmy z Ensenada 21-go około 2-giej
po południu. Pogoda akurat zmieniała się po
przejściu frontu i spodziewaliśmy się "prawidłowych"
północnych wiatrów. Słusznie się
spodziewaliśmy, ale odchodzący sytem spowodował
bardzo nierówną falę i nasze
pierwsze dni na morzu były dla Niuni dzikim,
nieskoordynowanym tańcem, a dla nas mało
komfortowe. Pomagał nam znacznie nasz
ważny członek załogi, dzielny autopilot.
Wiatry były, tak jak chcieliśmy, północne,
czasami trochę za silne, ale pozwoliły nam
one na nieustanną żeglugę, bez włączania
silnika. Większość czasu pływaliśmy na
zrefowanych żaglach. Na szczęście nie
chorujemy na oceanie, ale wspomniany już
uprzednio dzielny członek załogi, wierny
dotychczas autopilot odmówił nam służby,
tłumacząc to zużyciem witalnych trybików,
ale my i tak wiemy, ze to choroba morska.
Jechaliśmy więc sterując ręcznie przez całą
drugą połowe półwyspu Baja. Tak między
nami, to dwugodzinne wachty nie pozwalają
się wyspać. Spaliśmy około trzech godzin
dziennie i zmęczenie dało się nam we znaki.
Duża fala nie pomagała. Trudno jest pracować
na jachcie rzucanym jak piłeczka we
wszystkie strony. Zrobiliśmy więc 720 mil
morskich (w sumie 1203 z San Francisco) w
niespełna sześć dni, co daje przeciętną
prędkość ponad 5 węzłów i dzienne przebiegi
ponad 120 mil morskich. Nieźle jak na małą
Niunię, co?

____________________________ Żeglarz nr 212 _________________ strona 5 ____________________________________________________________________
Delegacja powitalna na wodach południowej
Baja była iście imponująca. W
przeddzień wejścia do Cabo, gdzieś na
wysokości Bahia Magdalena pokiwał do
nas płetwą nurse shark, a w okolicy Cabo
False dwa humback'i zdecydowały się na
nieprzyzwoite amory dając cały pokaz
skoków i wyskoków. Mimo, że jesteśmy
moralnie konserwatywni, to w tym
wypadku nie mieliśmy nic przeciwko
podglądaniu wielorybich sprośności.
4 Kwiecień 2011
Paradise w Puerto Vallarta, czyli Paradise
Village Resort and Marina.
Dopłynęliśmy do Puerto Vallarta. W
porównaniu do przejścia Baja ten trzydniowy
przeskok był łatwy i można było
nawet postawić kubek z poranną kawą na
stole w kokpicie. Jedyne trudności to ciągły
brak autopilota, hordy statków pasażerskich
i zepsuta toaleta. No, może nie
hordy, ale co najmniej 5 świecących jak
choinki na Boże Narodzenia pływających
miast. Przepływał nawet nasz stary znajomy
z Baja - Norwegian Star. Stary znajomy,
bo w drodze do Cabo wywołaliśmy
go na radiu prosząc o aktualną prognozę
pogody. Porozumiewaliśmy się wcześniej
również z drobnicowcem Shulte w tej
samej sprawie. Po krótkiej rozmowie zapytałem
skąd ma akcent. Był jakiś jakby
skandynawski, ale okazało się, że oficerem
na deku był prawie nasz ziomek,
Czech. Reszta rozmowy była już po polsku,
bo nasz Czech studiował na Wyższej
Szkole Morskiej w Szczecinie i mówił
świetnie po polsku. Jechał sobie tym
statkiem z Isla Cedros do Panamy.
Ale z powrotem do tematu Cabo - Puerto
Vallarta. No więc, jak pisałem, łatwo, 2/3
drogi na silniczku, wymyślanie co by
sobie tu zjeść i co by zrobić, żeby dłużej
pospać. Zwierzęta morskie? Też były.
Stoję sobie przy sterze na wachcie w
nocy, a tu jakieś szelesty, jakby stada
sardynek wyskakiwały z wody. Świecę
latarką i nic nie widzę. Chyba duchy.
Człowiek na jachcie jest bliżej duchów
niż gdziekolwiek indziej. Rano duchy
zmaterializowały się w postaci co najmniej
sześciu kalmarów na pokładzie. Po
zapachu wyraźnie dało się stwierdzić, że
na CPR już za późno. Już prawie w Bahia
de Banderas (w niej to właśnie Puerto
Vallarta) minęła nas para wielorybów,
która jednak nie wyraziła żadnego nami
zainteresowania. Zawód, bo chętnie
byśmy pogawędzili. Swoje dowcipy już
znamy na pamięć.
Zrobiliśmy 304 mile morskie w niecałe
trzy dni. Przy okazji nawigacji, na
szczęście bezboleśnie, okazało się, że
mapy w Centralnej Ameryce są przesunięte
o około jednej mili od GPS-owej
rzeczywistości. Dopłynęliśmy do mariny
po lądzie. Deja vu z Polinezji Francuskiej.
Zatrzymaliśmy się w eleganckim
Paradise Village Resort, którego marina
nawet nie jest taka droga. A możemy
używać wszystkich przywilejów gości
hotelowych. Poprawka - nie dają nam
ręczników na plażę. Zresztą nie plaża nam
w głowie. Naprawa ubikacji wysunęła się
na czołowe miejsce w zajęciach dziennych.
Obudowa pompy pękła i trzeba ją
było zalaminować.
Teraz czekamy na naszego trzeciego
członka załogi, znanego wszystkim z
Pacific Cup, Andrzeja Wilczyńskiego z
Montrealu, który ma przylecieć we wtorek.
I nie tylko przylecieć. Ma przywieźć
ze sobą pasek napędowy do autopilota,
który wymieni naszego schorowanego,
ponaciąganego, prawie zerwanego emeryta.
Nawet jak nie dostanie i nie przywiezie,
to i tak w trójkę będzie nam łatwiej
sterować, o ile Jacek z premedytacją nie
złamie sobie ręki. Wczoraj wieczorem
próbował, ale mu się nie udało. Zdarł sobie
tylko skórę na ręce i potłukł kolano.
Udało mu się stąpnąć w mokrą przestrzeń
pomiędzy dokiem, a murem mariny.
Chlupnęło nieźle, ale żyje. Jakby cały
wpadł, to moglibyśmy zapłacić mandat za
karmienie krokodyli, a tego tu nie wolno!
Stoimy w Marina Igy w środku miasta i
myślimy o nadchodzącej nocy wypoczynku
po ciężkim rejsie w takt głośnej
muzyki z kilku najbliższych wrzeszczących
klubów pełnych młodych gringos.
Ciekawe czy i kiedy przestaną czynnie
wypoczywać i pójdą flosować zęby.
14 Kwiecień 2011
Z Puerto Vallarta do Zihuatenejo.
Z eleganckiego Paradise Village w Nueva
Vallarta wypłynęliśmy około 12:30 8
kwietnia. Pod wieczór zauważyliśmy płetwę,
jakby rekina, równo tnącą powierzchnię
wody. Płetwa zaczęła krążyć wokół
jachtu, aż wreszcie podpłynęłą blisko i
przepłynęłą pod jachtem. Okazało się, że
nie rekin, ale jego bliska krewna, manta
ray. Olbrzymia, majestatyczna, około 2
metrowa. Piękne zwierzę! Pożegnały nas
również liczne wieloryby, jeszce kilka
bliżej nieokreślonych płetw i żółwie
morskie przyglądające się nam z ciekawością.
I tak pożegnaliśmy Bahia de Banderas.
Nad ranem przepłynął w odwrotnym
do nas kierunku statek meksykańskiej
marynarki, ale nie zwrócił na nas
większej uwagi. No cóż. Widocznie nie
byliśmy godni uwagi.

____________________________ Żeglarz nr 212 _________________ strona 6 _______________________________________________________________________________
Wczesnym popołudniem zaczęło wiać. Z
dobrego kierunku, co nas niezmiernie
ucieszyło, bo chciwie widzieliśmy oszczędności
na paliwie. Neptun w swej
szczodrobliwości zaczął jednak dodawać
nam coraz więcej wiatru. No i dodał
jeszcze coraz większą falę. I coraz większą.
I coraz większą. Przed północą wialo
już około 35 węzłów, a fala stała się
nieprzyzwoicie wysoka, częsta i stroma.
Co najmniej 20 stóp. Co chwilę refowaliśmy
foka, a o grocie to już zapomnieliśmy
wieczorem. Fala była niekomfortowo
wielka i każda starała się przekręcić łódkę
w swojej osi. Sterowanie musiało być
precyzyjne i egzekwowane w skupieniu.
Niewątpliwie męczące. Rozważaliśmy
wejście do Manzanillo, ale przy takiej fali
i w nocy mniej ryzykowne wydało się
kontynuowanie rejsu do Zihuatanejo.
Zbliżyliśmy się do brzegu, aby nie być
wyeksponowanym na silny wiatr i falę.
To samo zrobił olbrzymi kontenerowiec,
a więc nie tylko nam się to dało we znaki.
Na szczęście nad ranem wiatr zelżał, a za
kilka godzin fala już była całkiem znośna
i uśmiechy powróciły na usta załogi. Nie
był to może pełny sztorm, ale podobno w
gwarze starych szyprów bałtyckich klasyfikuje
się to to jako tzw. piździel.
Wieczorem była juz w miarę płaska woda
i odsypialiśmy męczącą noc. Baraszkujące
delfiny i morskie żółwie uprzyjemniały
nam podróż, a jedynym, łatwym już wyzwaniem
były liczne statki.
Na następny dzień pod wieczór zakotwiczyliśmy
w pieknej zatoczce z dziennym
ośrodkiem wypoczynkoym na Isla
Grande niedaleko Ixtapa. Rano popłynęliśmy
do Zihuantanejo, w którym, jak
się okazało, nie ma mariny i trzeba było
się wrócić do marina Ixtapa. Znaleźliśmy
sprytnie wejście do portu i wchodzimy
niefrasobliwie w główki portu. Znikąd
pojawia się przed nami panga z dwoma
osobnikami na pokładzie, którzy wymachują
(na powitanie?) rękoma. My, będąc
grzeczni, odpowiadamy równie miłymi
gestami. Ich gesty jakkolwiek stają się
coraz bardziej gwałtowne i słyszymy
gromkie "no pase". Znaczy nie chcą,
żebyśmy przepłynęli. Może jednak niezbyt
gościnni. Okazuje się, że trwa pogłębianie
wejścia do mariny i przepuszczą
nas dopiero o 7 wieczorem. A więc zwrot
i do plaży, gdzie zakotwiczyliśmy na kilka
godzin. Później zakotwiczył koło nas
jacht Patience z trzema młodymi, przystojnymi
ludźmi z Santa Cruz w drodze do
Costa Rica. Zaprosiliśmy ich na drinka, a
ci, jak przystało na młodzianów z Santa
Cruz, przypłynęli do nas na deskach surfingowych.
Być może spotkamy się z nimi
w Huatulco przed przejściem niesławnego
Tehuantepec znanego z wiatrów
o sile do 60 węzłów.
Marina w Ixtapa jest piękna, otoczona
licznymi palmami i nie mniej licznymi
hotelami. Jest gorąco. Wachty nocne w
ostatnie dni odbywały sie w szortach i
podkoszulkach, a w dzień trudno wytrzymać.
Mamy Gatorade w proszku, zalewanym
wodą ze zbiorników i woda idzie jak
woda. Hmm. Co ja piszę? Chcieliśmy
wyczyścić tu dno łódki, ale poznaliśmy w
marinie Roberto i ochota nam przeszła.
Roberto, to miejscowy krokodyl (podobno
jeden z wielu!), który ma około 3 metrów
i podobno może użreć. Na całej
marinie jest pełno znaków przestrzegających
amatorów kąpieli. Peligroso, mówią
miejscowi. Andrzej jednak bohatersko
dotknął Roberto ogona i na szczęście nie
został pożarty. A już układałem w
myślach emaile z zawiadomieniem rodziny
i bliskich.
Dzisiaj wybraliśmy się do Zihuantenejo.
Śliczne małe miasteczko, trochę
turystyczne, ale ciągle piękne. Zjedliśmy
tam w restauracji smaczną rybę, której
nazwy nie pomnę. Robiliśmy zdjęcia i
wogóle zachowywaliśmy się turystycznie.
Dowodem na to są liczne propozycje
kupna i wycieczek, którymi byliśmy
szczodrze obdarowywani.
Postoimy sobie tu jeszcze jeden dzień, coś
jak zawsze ponaprawiamy i następny
skok to słynne Acapulco. A więc Panie i
Panowie, do zobaczenia w Acapulco!
Chyba skoczymy z tej słynnej skały do
wody!
16 Kwiecień 2011
Acapulco - symbol splendoru z naszego
dzieciństwa.
16-go kwietnia około 10-tej rano Niunia
wpłynęła do Acapulco. Odcinek z Marina
Ixtapa do Acapulco to 116 mil, a więc
połknęliśmy to w 21 godzin, głównie na
silniku. Wiatr pomagał naszemu motorkowi
przez większą część popołudnia, ale
wieczorem zdecydował się uciszyć. Ma to
oczywiście sens, bo w tym rejonie świata,
o tej porze roku przeważają wiatry
termiczne, co z reguły tłumaczy się na 10
- 15 węzlłw wiatru z SSW. Płynęliśmy
tym razem blisko brzegu, gdzie towarzyszyły
nam liczne delfiny i stadka płaszczek.
Rano wchodziliśmy do Bahia de Acapulco
i widok był istotnie urzekający.
Jeden z najlepszych naturalnych portów
świata, słynna mekka turystyczna, już
przez mile świeciła na nas z daleka. Płynęliśmy
z północy, a więc najwygod-niej
było wejść przez wąską cieśninę, pomiędzy
Isla Roqueta i lądem, zwaną Boca
Chica. Wielomilionowe, usytuowa-ne jak
jaskółcze gniazda domy na skałach potwierdzały
splendor i sławe miejsca. W
dzieciństwie Acapulco zawsze kojarzyło
nam się z czymś niedoścignionym i
przeznaczonym tylko dla bogatych tego
świata. Ach!

_______________ Żeglarz nr 212 ________________________________ strona 7 ___________________________________________________________________________________
I wtedy podpłynęliśmy bliżej.
XXXIX Nadzwyczajny Zjazd Delegatów YKP
Wielomilionowe wille ciągle przyciagały oczy,
ale były też widoczne na skałach niedokończone
budowy, zapuszczone domy... Hm. Tu też
doszedł światowy kryzys. Nie jesteśmy również
pewni, czy wybralibyśmy wakacje w hotelu na
plaży w Acapulco w środku dużego, huczącego
miasta, pełnego spalin i klaksonów. Zbyt duża
już jest konkurencja na świecie.
Zacumowaliśmy w Club de Yates de Acapulco.
Kierownictwo wycieczki ciągle ma czkawkę na
myśl o cenie, ale chciało się potwierdzić symbolikę
splendoru to się ma. Klub, rzeczywiście
niczego sobie, z basenami, restauracjami, rzeczywiście
eleganckimi łazienkami, wielomilionowymi
jachtami, ale internet działa - nie działa,
jak wszędzie w Meksyku. No i brak nam Ricardo.
Stać by ich było na dziesięć krokodyli.
Wieczorem wybraliśmy się zobaczyć skoki do
wody na słynnej Quebrada w Acapulco. Widzów
co niemiara, ale wyraźnie daje się zauważyć
brak obcych turystów. W całym tłumie było
tylko kilkunastu gringos. Dwóch nawet wlazło
na pomniejszą skałkę i skoczyło do wody z małej
wysokości. Wyraźnie było widać jak trzęsły
im się nogi. O 7:30 przyszli młodzi, wysportowani
miejscowi chłopcy i ku uciesze gawiedzi
wdrapywali się na urwistą skałę, skąd z różnych
wysokości skakali do wody z saltem, lub bez.
Gwiazdą wieczoru był najbardziej doświadczony,
który skoczył ze szczytu skały. I to, Proszę
Państwa, by było na tyle. Wszyscy się rozeszli,
a mało kto z widzów kupił koszulki z autografami
bohaterów widowiska. My kupiliśmy za to
w pobliskiej restauracji tacos al pastor po 25
pesos (trochę ponad 2 dolary) za porcje i pośpieszyliśmy
zanurzyć spocone ciała w klubowym
basenie. Gorąco daje się nam we znaki.
Wachty już tylko w szortach, a t-shirt "optional".
W marinie doszły nawet komary, które w
nocy, wraz z gorącem, wyganiają nas do kokpitu
na miłą nocną bryzę.
Na oceanie nie będzie komarów. Jutro
wyruszamy do Huatulco, aby zmierzyć się z
niesławnym Tehuantepec. Ale o tym później...
Michał Laster
W dniu 09 kwietnia 2011 roku w
siedzibie YACHT KLUBU POLSKI
WARSZAWA w Warszawie odbył się,
XXXIX Nadzwyczajny Zjazd Delegatów
YKP który otworzył Komandor
Zarządu Głównego YACHT KLUBU
POLSKI Janusz Marek Taber XXXIX
Nadzwyczajny Zjazd został zwołany
celem nadania pośmiertnie,
GODNOŚCI Komandora Honorowego
YACHT KLUBU POLSKI Komandorowi
Antoniemu Aleksandrowiczowi,
inicjatorowi i współzałozycielowi w
dniu 10 grudnia 1924 roku YACHT
KLUBU POLSKI i Generałowi Mariuszowi
Zaruskiemu, pierwszemu Komandorowi
Klubu.
Kmdr Antoni Aleksandrowicz pełniący
dwukrotnie funkcję Prezesa Polskiego
Związku Żeglarskiego,był autorem wielu
dokumentów które funkcjonują do dnia
dzisiejszego. Opracował Statut Klubu i
Związku, Regulaminy i przepisy regatowe,
był konstruktorem kilku jachtów.
Malarz scenograf teatralny, żeglarz regatowy.
Generał Mariusz Zaruski będący
w tym czasie adiutantem Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego
Mościckiego, zaangażował swoje siły w
tworzenie żeglarstwa morskiego, turystyki
i ratownictwa górskiego tworząc
Tatrzańskie Ratownictwo Górskie.
Umiłował dwa żywioły,góry i morze.
Stworzył harcerskie drużyny morskie,
poprowadził wiele udanych morskich
rejsów, wyszkolił kadry wspaniałych
kapitanów. Był współtwórcą Ligi
Morskiej i zorganizowania do dziś
funkcjonujacego ośrodka żeglarskiego w
Jastarni.Wśród zaproszonych przez
Komandora Gości, byli Prezes Polskiego
Związku Żeglarskiego Wiesław Kaczmarek
i Sekr. Gen. PZŻ Zbigniew
Stosio, Prezes War.Maz. Okr. Zw. Żegl
Jerzy Durejko, Naczelnik TOPR Jan
Krzysztof, Dyrektor Centrum PTTK,
Wojciech Skóra, Prezes Warszawskiego
Towarzystwa Wioślarskiego Bogdan
Siennicki, Naczelnik ZHP i ZHR, oraz
wielu innych organizacji z którymi związany
był Gen. Mariusz Zaruski.Wszyscy
uczestnicy Zjazdu, zostali uhonorowani
pamiątkowym dyplomem zawierającym
w treści akt nadania Godności Honorowej
Kmdr Antoniemu Aleksandrowiczowi
i Gen. Mariuszowi Zaruskiemu.
W Chersoniu na Ukrainie w dniach 16-
20 kwietnia pod patronatem Prezydenta
R.P. odbyły się Uroczystości w związku
z przekazaniem pod opiekę Państwa
Polskiego Grobu Generała. W liczącej
około 100 osób delegacji polskiej, wzieli
udział przedstawiciele YACHT KLUBU
POLSKI Komandor YKP Janusz Marek
Taber, Kmdr Jerzy Karbownik i Kmdr
Stanisław Olszar, którzy przewiozą dla
Mera miasta Chersoń pamiątkowy
dyplom z aktem nadania Godności
Komandora Honorowego YKP.
Komandor YKP
Janusz Marek Taber
PIRACI
4 kwietnia Komandosi Zjednoczonych
Emiratów Arabskich uwolnili załogę
statku Arrilah I z polskim kapitanem i
pojmali somalijskich piratów, którzy
porwali jednostkę - poinformował szef
MSZ Radosław Sikorski.
Statek, którego kapitanem jest Polak,
został porwany w piątek rano. Działania
sił specjalnych ZEA (statek należy do
armatora z tego kraju) zakończyły się
sukcesem w niedzielę - załoga wraz z
polskim kapitanem została uwolniona.
Arrilah I płynie w kierunku
Zjednoczonych Emiratów Arabskich.
- Piraci opanowali statek, załoga
schowała się w specjalnej siłowni, tak
aby stanowiła swego rodzaju bastion i
przez kilkanaście godzin piratom nie
udało się do tego bastionu dostać, mimo
że używali rakietników, RPG, granatów.
Według relacji kapitana jeden z
członków załogi odniósł obrażenia, gdy
piraci przy pomocy granatów próbowali
dostać się do załogi. Zaznaczył, że
dzięki "sojuszniczej interwencji okrętu
amerykańskiego i komandosów ze
Zjednoczonych Emiratów Arabskich nie
tylko uwolniono załogę, nie tylko
odzyskano kontrolę nad statkiem, ale też
pojmano wszystko piratów". kk

____________________________ Żeglarz nr 212 __________________ strona 8 __________________________________________________________________________________

____________________________ Żeglarz nr 212 _________________ strona 9 ____________________________________________________________________________
WŁADYSŁAW WAGNER I JEGO ROCZNICE
27 luty 2011
W.Wagner ma swoje poczesne miejsce
w historii polskiego żeglarstwa. Tyle, że
dla współczesnych żeglarzy to prawie
prehistoria i obecnie mało kto o nim
pamięta a jeszcze mniej o nim czyta. A
był to pierwszy Polak, który opłynął
świat dookoła jachtem żaglowym. Jego
rejs to czas pomiędzy 1-szą a 2-gą
Wojną Światową, kiedy to rodził się
sport żeglarski w Odrodzonej Polsce i
powstawał Yacht Klub Polski i Polski
Związek Żeglarski..
Skomplikowane i wielce urozmaicone
dzieje jego rejsu i dalszego życia na
emigracji opisał on sam w książkach
„Podług słońca i gwiazd” i „Pokusa
horyzontu”; Anna Rybczyńska napisała
o nim dwie książki pt. „Pod żaglami
dookoła świata” i „Prawda o
Władysławie Wagnerze”. A niedawno w
internecie historię jego życia w pięciu
odcinkach opisał kmdr Zbigniew
Turkiewicz z Kanady, którą czyta się
jak gotowy scenariusz filmowy. (To
opinia, którą słyszałem już od kilku
osób).
Wagner jako pozostający po wojnie
za granicą emigrant, w okresie PRL
bywał raczej przemilczany, ponadto
upływ czasu zrobił swoje i tak doszło do
współczesnej sytuacji, że nawet wśród
żeglarzy padają pytania ‘a kto to jest ten
Wagner?’.
Polscy żeglarze mieszkający za
granicą mieli jeszcze okazję z nim się
spotykać. Z tego właśnie środowiska
wyszła inicjatywa uczczenia jego
pamięci. Pierwszy raz pomysł padł
przed kilku laty na forum polskiego
Bractwa Wybrzeża podniesiony przez
Andrzeja Piotrowskiego z Chicago,
znanego założyciela „Żeglarskiej
Republiki Karaibskiej”.
Pod koniec roku 2010 powstała grupa
organizacyjna, która zaprosiła do
współpracy wszystkich chętnych.
Komitet ten działa już od grudnia 2010 i
są w nim przedstawiciele Bractwa
Wybrzeża, Yacht Klubu Polski, Polskiej
Fundacji Morskiej i żeglarskich klubów
polonijnych. Zaproszenie jest nadal
otwarte dla aktywnych organizatorów
poprzez grupę internetową Yahoo!
zwaną ‘wagnerw2012’. Materiały
informacyjne ukazują się na stronach
Bractwa (hermandaddelacosta.pl), YKP
(ykp.pl), portali (tawernaskipperow.pl) i
(pogoria.org), miesięcznika ‘Nasze
Morze’ oraz biuletynu ‘Żeglarz’ w
Nowym Jorku.
Celem działania komitetu jest:
po pierwsze - umieszczenie na Beef
Island, w archipelagu Brytyjskich Wysp
Dziewiczych,
pomnika
podkreślającego, oprócz historycznego
rejsu, wieloletnią tam pionierską
rezydencję Wagnera. Ma to się stać w
asyście polskich żeglarzy przybyłych z
całego świata na przełomie stycznia i
lutego roku 2012. Proszę więc przyjąć
to jako zaproszenie na uroczystość i
jeśli wola - rozpocząć planowanie
swojego rejsu;
po drugie – ogłoszenie roku 2012
Rokiem Wagnera z racji trzech
okrągłych rocznic z nim związanych:
100 rocznica urodzin (17 września
1912), 80 rocznica jego wyruszenia w
rejs ze swieżo zbudowanej Gdyni (8
lipca 1932) i 20 rocznica śmierci (15
wrzesnia 1992);
po trzecie – pobudzenie inicjatywy
krajowych działaczy i organizacji
żeglarskich celem ufundowania
Wagnerowi podobnego pomnika w
Gdyni, w rocznicę rozpoczętego rejsu
dookoła świata i przy okazji
powstającego tam Muzeum Emigracji.
Przygotowania obejmują już szereg
aspektów sprawy, począwszy od
oficjalnych kontaktów z władzami
miejscowymi na British Virgin Island,
ustalenie lokalizacji pomnika, jego
artystycznego kształtu i treści polskoangielskich
napisów, logistyka jego
wykonania, transportu i instalacji,
zapewnienie odpowiednich funduszy na
niezbędne wydatki no i zorganizowanie
licznej frekwencji polskich żeglarzy z
całego świata na uroczystości, włącznie
z jachtami i statkami szkolnymi.
Względy finansowe skłaniają do
konkluzji, że pomnikiem będzie
najprawdopodobniej tablica z z brazu z
odpowiednią do tematu płaskorzeźbą i
tekstem. Jeżeli ktokolwiek o
artystycznych uzdolnieniach chciałby
zaproponować swoją wizję takiej
tablicy (nawet bez tekstu tylko z
przewidzianym na niego miejscem),
organizatorzy przyjmą ją z wielką
wdzięcznością...
Dla jasności należy podkreślić, że
organizatorzy zapraszają uczestników
ale cała sprawa jest działaniem
społecznym i oddolnym, nie ma ona
budżetu ani sponsorów poza własnym
wkładem pracy i środków ze strony
organizatorów. Dlatego udział w
uroczystości nie może być przez nich
sponsorowany i należy go traktować
jako przedsięwzięcie podjęte z własnej
woli i ochoty. Uważamy, że Władysław
Wagner godny jest wdzięcznej pamięci
ze strony żeglarzy.
Adresem pierwszego kontaktu z
organizatorami
jest
ykp_knabe@yahoo.com lub zgłoszenie
akcesu do wspomnianej powyżej
internetowej grupy organizacyjnej
‘wagnerw2012’.
Jerzy Knabe
Brat Wybrzeża cyfra 2
Członek Zarządu Głównego YKP.,
Komandor YKP Londyn
Termin uroczystosci
Wagnerowskiej na
Karaibach, na Wyspach
Dziewiczych
Data uroczystości na Beef Island
została ustalona na weekend 21-22
stycznia 2012r. W obecności
polskich żeglarzy, którzy
przypłyną z całego świata będzie
tam odsłonięta tablica pamiątkowa
na cześć Władysława Wagnera,
pierwszego Polaka, który opłynął
świat pod żaglami w latach 1932 –
1939 i spędził tam po wojnie
pionierskie lata swojego życia.
J. Knabe YKP Londyn

____________________________ Żeglarz nr 212 ________________ strona 10 _______________________________________________________________________________
WIEŚCI Z OSPREY’A
Wygląda na to, że znowu będę płynął do Europy -
Gibraltar albo bezpośrednio Kanary. W zeszłym roku
spory wydatek na nową głowicę do silnika, w tym remont
- malowanie burt i naprawa bąbli w części podwodnej,
około 2 miesiące na lądzie.
Będę startował z okolicy Chesapeake - Annapolis,
Baltimore pod koniec lipca do Gibraltaru lub prosto na
Kanary. Później, w listopadzie, ruszę oczywiście na
Karaiby, żeby wziąć udział w zlocie dla uczczenia Rejsu
Wagnera.
Warunki uczestnictwa i kontakt z grubsza jak poprzednio.
Tu w Stanach, na Ospreyu, mam tel. 941 676 0212. Potem
będę miał satelitarny - Globalstar.
Jacek Rajch (z prawej) z Andrzejem Sochajem (Horta, Azory).
Dziadek Jacek z Ewą.
Ewa - 6-ty raz przez Atlantyk.
Prawie w tropiku.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
REJSY NA DUŻYM JACHCIE
Organizuję rejsy z kapitanem na 44' "Camper
Nicholson".
Baza wypadowa Fort Lauderdale, Floryda.
Rejsy (trasa) będę uzgadniane przed wyruszeniem
w morze (mogą być to rejsy wokoło
Floryda Key, Miami albo całe Bahamas.
Pobierana opłata za rejs tygodniowy: 500 $
od osoby.
Jacht posiada dwie kabiny 2 osobowe z
prysznicem toaletą i umywalką.
Duży solon, w którym znjduje się „fix bed”
na dwie osoby (największa koja na łódce!)
Parking na samochód oraz transport z
lotniska....Gratis.
Moje namiary: tel.dom. 506 485 8115
E-mail captziggy@pcyczc.com

____________________________ Żeglarz nr 212 __________________ strona 11 _________________________________________________________________________________
FREEDOM CHARTERS zaprasza na Karaiby

_______¯eglarz nr 212______________________________strona 12 ______________________________________________
T A B L I C A O G £ O S Z E Ñ
_________________________________________________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________________________________________________
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
PROFESJONALNY MASAŻ LECZNICZY
w domu klienta (NY, NJ)
Beata tel 347-737-8898.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Książka „Z „Marią” przez życie i oceany”
z podtytułem „Opowieści kapitana Ludomira Mączki”
Jan W. Zamorski
Liczne zdjęcia, 512 stron. Książkę rozprowadza autor:
jzamorski@hotmail.com , tel. 647-818-7344
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
YACHT FOR SALE:
Type: 423 Beneteau, October 2005 , 3 cabins , 3 heads, sails from
2008, autopilot, chart plotter, new stove. Equiped for charter,
US Coast Guard registered. She was chartered with Sunsail
Tortola, presently with TMM Marine in Tortola, 50% occupancy.
Dinghy12 Caribe with 15 HP Yamaha outboard -Otober 2009.
Asking $145,000.
Contact: Andrew Woronowicz, worona@wanadoo.fr
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
„Mam na imię Ludomir”
– bogato ilustrowana książka o Ludomirze Mączce.
Książkę można nabyć w siedzibie PKŻ w NY lub kontaktując się z
Małgosią Krautschneider: tel.: 847-800-6398, email:
margaretkraut@gmail.com
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Zamiast lekarza,
zabierz na jacht urządzenie szwajcarskie -
BIOPTRON - emitujące światło spolaryzowane. Regeneruje
organizm, usuwa bóle mięśni, kręgosłupa, stawów, bóle
reumatyczne, migreny, leczy problemy skórne, przyspiesza gojenie
ran i zrastanie kości, pomocny w leczeniu przeziębień i stanów
zapalnych oraz innych dolegliwości. Super promocja! Informacje:
Krysia Chmilewska tel. 212-
865-8038, kom. 917-538-2026, www.bioptron.com.pl
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Kapitan Jacek Rajch zaprasza na s/y Osprey:
11m slup sy Osprey Pol 2854 żegluje:
Kontakt : e-mail OspreyJacekEwa@msn.com
Tel.: - w USA 970 262 0121, - w Polsce 42 632 4990.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
NAUTICA – CLUB
zaprasza na Kursy nurkowania PADI prowadzone przez
doświadczonego polskiego instruktora MSDT-PADI. Po więcej
informacji: www.nautica-club.com
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Firma Z SAILS
- oferuje us³ugi w zakresie szycia i naprawy ¿agli, przeróbek.
Konkurencyjne ceny, krótkie terminy, gwarancje: (800)221-
1884.
----------------------------------------------------------------------------------
Redakcja nie bierze odpowiedzialnoœci za treœæ og³oszeñ.
ZRZUTKA
Donacje na wydawanie “¯eglarza” zechcieli nades³aæ:
Wojciech Walczak - $100.
Serdecznie dziêkujemy !! K.S.
☺ œmiesznostki
EMERYCI
Working people frequently ask retired people what
they do to make their days interesting.
Well, for example, the other day, Sue, my wife, and I
went into town and visited a shop.
When we came out, there was a cop writing out a parking ticket.
We went up to him and I said, 'Come on, man,
how about giving a senior citizen a break?'
He ignored us and continued writing the ticket.
I called him an “a--hole” . He glared at me and started
writing another ticket for having worn-out tires.
So Sue called him a “s--t head”. He finished the
second ticket and put it on the windshield with the first.
Then he started writing more tickets.
This went on for about 20 minutes.
The more we abused him, the more tickets he wrote.
Just then our bus arrived, and we got on it
and went home.
We try to have a little fun each day now that we're retired.
Z życia wzięte
Wczoraj wieczorem dyskutowaliśmy jak zwykle z żoną o tym i o
tamtym...
Dochodząc do jakże delikatnego tematu eutanazji, o wyborze
między życiem i śmiercią, powiedziałem:
- Nie pozwól mi żyć w takim stanie, bym był zależny od
jakichkolwiek urządzeń i karmiony przez rurkę z jakiejś butelki.
Jeśli przyjdzie mi znaleźć się w takiej sytuacji, lepiej odłącz
mnie od urządzeń, które trzymają mnie przy życiu.
A ona wstała, wyłączyła telewizor i komputer,
a piwo wylała do zlewu...
Głupia baba ...
Nadesłała Basia Ślimakowska
KONTAKT Z KLUBEM
Telefon do klubu: 315-498-0931
Komandor: Janusz Kędzierski
tel.: 646-469-0992, email: komandorpsc@aol.com
“¯eglarz” – Biuletyn Informacyjny Polskiego Klubu ¯eglarskiego w NY, rok 19, nr – 212 (4/2011), kwiecień 2011r. Kontakt: 1(908)316-
3604. Adres redakcji: BPK¯ “¯EGLARZ”, Attn: Krzysztof Sierant, 309 Cedar Grove Ter., Scotch Plains, NJ 07076. E-mail:
zeglarz@zeglarz.info . Opr. Graf. i redakcja – Krzysztof Sierant. Komp. Latitude D610, 1GB RAM, drukarka: HP 5; Win XP (fonts: TT fonts, PLToronto,
Times New Roman), W2003; tyt. i 1str.-CD12. Redakcja nie bierze odpowiedzialnoœci za treœæ artyku³ów i ogłoszeń. Nades³anych tekstów nie zwracamy. Siedziba
Klubu: Gateway Marina, 3260 Flatbush Ave., Brooklyn, NY 11234. Gateway Marina: 40 o 35’08”, 73 o 55’08”.