Okolice Å¼eglarstwa - posejdon

More documents

Recommendations

Info

____________________________ Żeglarz nr 212 _________________ strona 6 _______________________________________________________________________________ Wczesnym popołudniem zaczęło wiać. Z dobrego kierunku, co nas niezmiernie ucieszyło, bo chciwie widzieliśmy oszczędności na paliwie. Neptun w swej szczodrobliwości zaczął jednak dodawać nam coraz więcej wiatru. No i dodał jeszcze coraz większą falę. I coraz większą. I coraz większą. Przed północą wialo już około 35 węzłów, a fala stała się nieprzyzwoicie wysoka, częsta i stroma. Co najmniej 20 stóp. Co chwilę refowaliśmy foka, a o grocie to już zapomnieliśmy wieczorem. Fala była niekomfortowo wielka i każda starała się przekręcić łódkę w swojej osi. Sterowanie musiało być precyzyjne i egzekwowane w skupieniu. Niewątpliwie męczące. Rozważaliśmy wejście do Manzanillo, ale przy takiej fali i w nocy mniej ryzykowne wydało się kontynuowanie rejsu do Zihuatanejo. Zbliżyliśmy się do brzegu, aby nie być wyeksponowanym na silny wiatr i falę. To samo zrobił olbrzymi kontenerowiec, a więc nie tylko nam się to dało we znaki. Na szczęście nad ranem wiatr zelżał, a za kilka godzin fala już była całkiem znośna i uśmiechy powróciły na usta załogi. Nie był to może pełny sztorm, ale podobno w gwarze starych szyprów bałtyckich klasyfikuje się to to jako tzw. piździel. Wieczorem była juz w miarę płaska woda i odsypialiśmy męczącą noc. Baraszkujące delfiny i morskie żółwie uprzyjemniały nam podróż, a jedynym, łatwym już wyzwaniem były liczne statki. Na następny dzień pod wieczór zakotwiczyliśmy w pieknej zatoczce z dziennym ośrodkiem wypoczynkoym na Isla Grande niedaleko Ixtapa. Rano popłynęliśmy do Zihuantanejo, w którym, jak się okazało, nie ma mariny i trzeba było się wrócić do marina Ixtapa. Znaleźliśmy sprytnie wejście do portu i wchodzimy niefrasobliwie w główki portu. Znikąd pojawia się przed nami panga z dwoma osobnikami na pokładzie, którzy wymachują (na powitanie?) rękoma. My, będąc grzeczni, odpowiadamy równie miłymi gestami. Ich gesty jakkolwiek stają się coraz bardziej gwałtowne i słyszymy gromkie "no pase". Znaczy nie chcą, żebyśmy przepłynęli. Może jednak niezbyt gościnni. Okazuje się, że trwa pogłębianie wejścia do mariny i przepuszczą nas dopiero o 7 wieczorem. A więc zwrot i do plaży, gdzie zakotwiczyliśmy na kilka godzin. Później zakotwiczył koło nas jacht Patience z trzema młodymi, przystojnymi ludźmi z Santa Cruz w drodze do Costa Rica. Zaprosiliśmy ich na drinka, a ci, jak przystało na młodzianów z Santa Cruz, przypłynęli do nas na deskach surfingowych. Być może spotkamy się z nimi w Huatulco przed przejściem niesławnego Tehuantepec znanego z wiatrów o sile do 60 węzłów. Marina w Ixtapa jest piękna, otoczona licznymi palmami i nie mniej licznymi hotelami. Jest gorąco. Wachty nocne w ostatnie dni odbywały sie w szortach i podkoszulkach, a w dzień trudno wytrzymać. Mamy Gatorade w proszku, zalewanym wodą ze zbiorników i woda idzie jak woda. Hmm. Co ja piszę? Chcieliśmy wyczyścić tu dno łódki, ale poznaliśmy w marinie Roberto i ochota nam przeszła. Roberto, to miejscowy krokodyl (podobno jeden z wielu!), który ma około 3 metrów i podobno może użreć. Na całej marinie jest pełno znaków przestrzegających amatorów kąpieli. Peligroso, mówią miejscowi. Andrzej jednak bohatersko dotknął Roberto ogona i na szczęście nie został pożarty. A już układałem w myślach emaile z zawiadomieniem rodziny i bliskich. Dzisiaj wybraliśmy się do Zihuantenejo. Śliczne małe miasteczko, trochę turystyczne, ale ciągle piękne. Zjedliśmy tam w restauracji smaczną rybę, której nazwy nie pomnę. Robiliśmy zdjęcia i wogóle zachowywaliśmy się turystycznie. Dowodem na to są liczne propozycje kupna i wycieczek, którymi byliśmy szczodrze obdarowywani. Postoimy sobie tu jeszcze jeden dzień, coś jak zawsze ponaprawiamy i następny skok to słynne Acapulco. A więc Panie i Panowie, do zobaczenia w Acapulco! Chyba skoczymy z tej słynnej skały do wody! 16 Kwiecień 2011 Acapulco - symbol splendoru z naszego dzieciństwa. 16-go kwietnia około 10-tej rano Niunia wpłynęła do Acapulco. Odcinek z Marina Ixtapa do Acapulco to 116 mil, a więc połknęliśmy to w 21 godzin, głównie na silniku. Wiatr pomagał naszemu motorkowi przez większą część popołudnia, ale wieczorem zdecydował się uciszyć. Ma to oczywiście sens, bo w tym rejonie świata, o tej porze roku przeważają wiatry termiczne, co z reguły tłumaczy się na 10 - 15 węzlłw wiatru z SSW. Płynęliśmy tym razem blisko brzegu, gdzie towarzyszyły nam liczne delfiny i stadka płaszczek. Rano wchodziliśmy do Bahia de Acapulco i widok był istotnie urzekający. Jeden z najlepszych naturalnych portów świata, słynna mekka turystyczna, już przez mile świeciła na nas z daleka. Płynęliśmy z północy, a więc najwygod-niej było wejść przez wąską cieśninę, pomiędzy Isla Roqueta i lądem, zwaną Boca Chica. Wielomilionowe, usytuowa-ne jak jaskółcze gniazda domy na skałach potwierdzały splendor i sławe miejsca. W dzieciństwie Acapulco zawsze kojarzyło nam się z czymś niedoścignionym i przeznaczonym tylko dla bogatych tego świata. Ach!
_______________ Żeglarz nr 212 ________________________________ strona 7 ___________________________________________________________________________________ I wtedy podpłynęliśmy bliżej. XXXIX Nadzwyczajny Zjazd Delegatów YKP Wielomilionowe wille ciągle przyciagały oczy, ale były też widoczne na skałach niedokończone budowy, zapuszczone domy... Hm. Tu też doszedł światowy kryzys. Nie jesteśmy również pewni, czy wybralibyśmy wakacje w hotelu na plaży w Acapulco w środku dużego, huczącego miasta, pełnego spalin i klaksonów. Zbyt duża już jest konkurencja na świecie. Zacumowaliśmy w Club de Yates de Acapulco. Kierownictwo wycieczki ciągle ma czkawkę na myśl o cenie, ale chciało się potwierdzić symbolikę splendoru to się ma. Klub, rzeczywiście niczego sobie, z basenami, restauracjami, rzeczywiście eleganckimi łazienkami, wielomilionowymi jachtami, ale internet działa - nie działa, jak wszędzie w Meksyku. No i brak nam Ricardo. Stać by ich było na dziesięć krokodyli. Wieczorem wybraliśmy się zobaczyć skoki do wody na słynnej Quebrada w Acapulco. Widzów co niemiara, ale wyraźnie daje się zauważyć brak obcych turystów. W całym tłumie było tylko kilkunastu gringos. Dwóch nawet wlazło na pomniejszą skałkę i skoczyło do wody z małej wysokości. Wyraźnie było widać jak trzęsły im się nogi. O 7:30 przyszli młodzi, wysportowani miejscowi chłopcy i ku uciesze gawiedzi wdrapywali się na urwistą skałę, skąd z różnych wysokości skakali do wody z saltem, lub bez. Gwiazdą wieczoru był najbardziej doświadczony, który skoczył ze szczytu skały. I to, Proszę Państwa, by było na tyle. Wszyscy się rozeszli, a mało kto z widzów kupił koszulki z autografami bohaterów widowiska. My kupiliśmy za to w pobliskiej restauracji tacos al pastor po 25 pesos (trochę ponad 2 dolary) za porcje i pośpieszyliśmy zanurzyć spocone ciała w klubowym basenie. Gorąco daje się nam we znaki. Wachty już tylko w szortach, a t-shirt "optional". W marinie doszły nawet komary, które w nocy, wraz z gorącem, wyganiają nas do kokpitu na miłą nocną bryzę. Na oceanie nie będzie komarów. Jutro wyruszamy do Huatulco, aby zmierzyć się z niesławnym Tehuantepec. Ale o tym później... Michał Laster W dniu 09 kwietnia 2011 roku w siedzibie YACHT KLUBU POLSKI WARSZAWA w Warszawie odbył się, XXXIX Nadzwyczajny Zjazd Delegatów YKP który otworzył Komandor Zarządu Głównego YACHT KLUBU POLSKI Janusz Marek Taber XXXIX Nadzwyczajny Zjazd został zwołany celem nadania pośmiertnie, GODNOŚCI Komandora Honorowego YACHT KLUBU POLSKI Komandorowi Antoniemu Aleksandrowiczowi, inicjatorowi i współzałozycielowi w dniu 10 grudnia 1924 roku YACHT KLUBU POLSKI i Generałowi Mariuszowi Zaruskiemu, pierwszemu Komandorowi Klubu. Kmdr Antoni Aleksandrowicz pełniący dwukrotnie funkcję Prezesa Polskiego Związku Żeglarskiego,był autorem wielu dokumentów które funkcjonują do dnia dzisiejszego. Opracował Statut Klubu i Związku, Regulaminy i przepisy regatowe, był konstruktorem kilku jachtów. Malarz scenograf teatralny, żeglarz regatowy. Generał Mariusz Zaruski będący w tym czasie adiutantem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego, zaangażował swoje siły w tworzenie żeglarstwa morskiego, turystyki i ratownictwa górskiego tworząc Tatrzańskie Ratownictwo Górskie. Umiłował dwa żywioły,góry i morze. Stworzył harcerskie drużyny morskie, poprowadził wiele udanych morskich rejsów, wyszkolił kadry wspaniałych kapitanów. Był współtwórcą Ligi Morskiej i zorganizowania do dziś funkcjonujacego ośrodka żeglarskiego w Jastarni.Wśród zaproszonych przez Komandora Gości, byli Prezes Polskiego Związku Żeglarskiego Wiesław Kaczmarek i Sekr. Gen. PZŻ Zbigniew Stosio, Prezes War.Maz. Okr. Zw. Żegl Jerzy Durejko, Naczelnik TOPR Jan Krzysztof, Dyrektor Centrum PTTK, Wojciech Skóra, Prezes Warszawskiego Towarzystwa Wioślarskiego Bogdan Siennicki, Naczelnik ZHP i ZHR, oraz wielu innych organizacji z którymi związany był Gen. Mariusz Zaruski.Wszyscy uczestnicy Zjazdu, zostali uhonorowani pamiątkowym dyplomem zawierającym w treści akt nadania Godności Honorowej Kmdr Antoniemu Aleksandrowiczowi i Gen. Mariuszowi Zaruskiemu. W Chersoniu na Ukrainie w dniach 16- 20 kwietnia pod patronatem Prezydenta R.P. odbyły się Uroczystości w związku z przekazaniem pod opiekę Państwa Polskiego Grobu Generała. W liczącej około 100 osób delegacji polskiej, wzieli udział przedstawiciele YACHT KLUBU POLSKI Komandor YKP Janusz Marek Taber, Kmdr Jerzy Karbownik i Kmdr Stanisław Olszar, którzy przewiozą dla Mera miasta Chersoń pamiątkowy dyplom z aktem nadania Godności Komandora Honorowego YKP. Komandor YKP Janusz Marek Taber PIRACI 4 kwietnia Komandosi Zjednoczonych Emiratów Arabskich uwolnili załogę statku Arrilah I z polskim kapitanem i pojmali somalijskich piratów, którzy porwali jednostkę - poinformował szef MSZ Radosław Sikorski. Statek, którego kapitanem jest Polak, został porwany w piątek rano. Działania sił specjalnych ZEA (statek należy do armatora z tego kraju) zakończyły się sukcesem w niedzielę - załoga wraz z polskim kapitanem została uwolniona. Arrilah I płynie w kierunku Zjednoczonych Emiratów Arabskich. - Piraci opanowali statek, załoga schowała się w specjalnej siłowni, tak aby stanowiła swego rodzaju bastion i przez kilkanaście godzin piratom nie udało się do tego bastionu dostać, mimo że używali rakietników, RPG, granatów. Według relacji kapitana jeden z członków załogi odniósł obrażenia, gdy piraci przy pomocy granatów próbowali dostać się do załogi. Zaznaczył, że dzięki "sojuszniczej interwencji okrętu amerykańskiego i komandosów ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich nie tylko uwolniono załogę, nie tylko odzyskano kontrolę nad statkiem, ale też pojmano wszystko piratów". kk
Page 2 and 3: ________________ ¯eglarz nr 212 __
Page 4 and 5: ____________________________ Żegla
Page 8 and 9: ____________________________ Żegla
Page 10 and 11: ____________________________ Żegla
Page 12: _______¯eglarz nr 212_____________

Okolice Å¼eglarstwa - posejdon

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?