otwórz

Wychodząc już poza ramy domowego ogniska lesbijki mają dużo możliwości funkcjonowania w życiu
społecznym. Prócz organizacji o charakterze gejowsko- lesbijskim, jak już wcześniej wspomniałam mają one możliwość
chodzenia na do klubów branżowych, a także kin, czy kawiarni. Są to nowe przejawy tej kultury, które powodują
zacieśnianie więzów, tworzenie solidarności. Przychodzi się tam z bardzo różnych powodów, by się dobrze bawić, by móc
kogoś poznać, lub by móc zdobyć kogoś na jedną noc. Przez same środowisko określane są takie miejsca w bardzo
różny sposób. Bardzo często w pozytywny ale również i taki:
„(…)bo jeżeli jest ta taka branża, śmietanka właśnie świata homoseksualnego, która chodzi do klubów gejowskich
i tak wiesz w klimacie branżowym to, to jest Sodoma i Gomora. Oni to tam się wymieniają jeden z drugim, każdy z
każdym…tam znają się nie dlatego, że znają się z widzenia tylko znają się bardzo mocno, dogłębnie. Także to jest
średnie, no bo nie ma tam jakiegoś takiego poszanowania, po prostu wszyscy się ze wszystkimi pierdolą za
przeproszeniem na lewo i na prawo każdy z każdym podczas jednej imprezy bo chcą zaliczyć trzy osoby i są z siebie
dumni.” 70 Bezpośrednie kontakty lesbijek prowadzą do poznania się, poznania grupy, jednak bardzo popularnym jest
kontaktowanie się w sposób pośredni. Prócz stron organizacji takich jak Lambda : http://www.lambdawarszawa.org/,
można znaleźć strony informacyjne: http://www.innastrona.pl/, http://kobiety-kobietom.com/, http://les.art.pl/, czy
http://piekielko.info/. Tego typu strony zamieszczają najnowsze informacje dotyczące zmian w sprawach osób
homoseksualnych ( konkretniej lesbijek), artykuły z całego świata, a także napisane przez nie same. Można tam znaleźć
wiersze, opowiadania, zdjęcia, spis filmów, przepisy kulinarne, ogłoszenia, fora itd. itd. Właściwie wszystko co na
normalnych portalach. Inną formą poniekąd coming outu lesbijek jest prowadzenia blogów, czyli internetowych
pamiętników, gdzie opisują one swoje życie, troski, radości. 71 Oczywiście powstały chat roomy, zatytułowane np. les.
Pojawia się dzięki temu sposobność, by móc porozmawiać, poznać się, umówić wymienić poglądy czy informacje. W ten
sposób społeczność lesbijska staje się coraz bardziej zżyta.
Pisząc o wyjściu z ukrycia lesbijek nie można nie wspomnieć o tym, że jedną z możliwości spędzenia wolnego
czasu jest branie udziału w konferencjach, o których już pisałam. Inna także ciekawą jest funkcjonowanie jako działaczka
w organizacjach, lub też branie udziały w marszach. Nie wszystkie lesbijki są temu przychylne z tego względu, że nie
czują potrzeby wychodzenia na ulice i pokazywania swojej seksualności. Wolą pozostać w zaciszu domowym, albo po
prostu nie zwracać na siebie uwagi.
„ No wiesz co ja się w ogóle nie afiszuję ze swoją seksualnością tak naprawdę, bo no gdzie miałabym się z tym
afiszować?(…)Nie, nigdy w czymś takim nie uczestniczyłam.
Tak naprawdę mam mieszane uczucia co do tych pochodów, bo wywołują w ludziach taką agresję w stosunku do
ludzi homoseksualnych.” 72
Powyżej przedstawiłam, nie w pełnej formie życie lesbijek, ale pewien tylko zarys, który wymagałby głębszego
zbadania, poprzez wywiady i obserwację. Widoczne jest, że lesbijki są bliżej nas, poprzez modelowanie stylu życia ludzi
heteroseksualnych ale i tworzenie swoistego dla swojej grupy stylu życia, albo jego elementów w bardziej lub mniej
bezpośredni kontakt z otoczeniem. Myślę, że starają się nie zwracać na siebie takiej uwagi, jak robią to geje by ludzie
zaczęli je traktować jak równych sobie, bez żadnych uprzedzeń, by dystans się zmniejszył.
Zakończenie
Niniejsza praca przedstawia rys historyczny tworzenia się homoseksualizmu kobiecego w celu poznania tej grupy
ludzi. Zdaję sobie sprawę, że zostało to zrobione w nieco okrojony sposób, prezentując wybrane przeze mnie epoki, oraz
przedstawicieli którzy wnieśli coś nowego lub znaczącego. Stworzony rys jest pewną teoretyczną bazą bez, której nie
można by było pojąć konsekwencji współczesnego ujęcia homoseksualizmu. Myślę, że spowodowało to lepsze
zrozumienie postępowania danej grupy, przybliżenie jej wyglądu, bez wartościowania.
Starałam się dokonać analizy nie popadając w szczegółowość związaną z tym tematem. Pozwoliło mi to na płynne
przejście do trzeciej części, gdzie zaprezentowałam wywiady z osobami homoseksualnymi, opowiadającymi o swoim
życiu codziennym, gdzie zaznaczają, że żyją tak jak inni obywatele. Dzięki temu zabiegowi chciałam ukazać w mniej
stereotypowy sposób kobiety homoseksualne. Być może moja praca będzie dla innych miała charakter poznawczy, i
edukacyjny, tak jak i dla mnie. Chciałam również by spowodowała ona trochę wyrozumiałości, wśród innych i
poszanowania cudzych preferencji, upodobań, nawet jeśli są bardzo sprzeczne z własnymi. By i tacy ludzie znaleźli
miejsce w społeczeństwie Polskim, a inni traktowali je z mniejszym dystansem.
70
Fragment wywiadu nr. 2
71
Nie chciałabym podawać żadnego adresu, z tego względu, że nie mam przyzwolenia autorki. W prawdzie jest on dostępny
dla wszystkich użytkowników Internetu, wolałabym jednak go nie przytaczać w niniejszej pracy.
72
Fragment wywiadu nr. 1