pełna wersja do pobrania - Protetyka Stomatologiczna

Szyny okluzyjne
Spowodowało to również poprawę zapisów ruchów żuchwy:
ruchu otwarcia i zamknięcia, zapisu łuku gotyckiego,
diagramu Posselta zarówno w rzucie strzałowym
i czołowym. Wykazano dodatnie i ujemne korelacje parametrów
względem wskaźników VAS, OI i Helkimo
Di.
Results. Applying the occlusal splint treatment, a
different relation between the mandible and maxilla
was achieved. The statistical significance of the right
condylar inclination and the right and left anterior guidance
was revealed. Placement of the splints improved
the diagram of TMJ function. The positive and negative
correlations of some parameters towards VAS, OI, and
Helkimo Di were revealed.
Leczenie dysfunkcji narządu żucia (DNŻ) obejmuje
zabiegi fizjoterapeutyczne, farmakologiczne
oraz stosowanie różnego rodzaju aparatów leczniczych,
m.in. szyn okluzyjnych (1, 2, 3).
Mechanizm działania szyn okluzyjnych nie jest
całkowicie poznany. Wiadomo, że po założeniu
szyny dochodzi do zmiany dotychczasowego wymiaru
pionowego miedzy szczęką i żuchwą oraz
do wyłączenia nabytych odruchów nerwowo-mięśniowych
(4, 5, 6, 7, 8). Nie do końca poznana jest
też motoryka ruchów żuchwy w tej fazie leczenia.
Analiza tych ruchów stała się możliwa dzięki rozwojowi
urządzeń elektronicznych, który pozwolił
na znaczne rozszerzenie i udoskonalenie diagnostyki
oraz monitorowania leczenia układu stomatognatycznego
w tym także schorzeń stawu skroniowo-żuchwowego
(SSŻ). Często stosowane są
aparaty elektronicznej aksjografii np. Arcus ® digma
i Cadiax ® . Systemy elektroniczne pozwalają odtworzyć
i poddać analizie warunki artykulacyjne
za pomocą komputera. Można również prowadzić
analizę przemieszczeń wyrostków kłykciowych żuchwy,
rejestrowanych w pobliżu obu stawów (9,
10, 11, 12, 13, 14). Z tego względu podjęto próbę
oceny wpływu szyn okluzyjnych na ruchy w stawach
skroniowo-żuchwowych przy pomocy aparatu
Arcus ® digma firmy KaVo.
Cel pracy
Porównanie zapisu ruchów w stawach skroniowo-żuchwowych
oraz parametrów mierzalnych,
przed i zaraz po osadzeniu szyn okluzyjnych, przy
pomocy ultradźwiękowego aparatu Arcus ® digma.
Materiał i metody
W pracy przedstawiono wybrane 4 przypadki pacjentek
w wieku 18 do 31 lat z objawami bólowymi,
ruchowymi i akustycznymi DNŻ. Stwierdzono
występowanie parafunkcji zwarciowych i niezwarciowych.
U pacjentek występowały również objawy
oczne, uszne oraz odległe. Diagnostykę dysfunkcji
przeprowadzono w oparciu o anamnestyczny
Ai i kliniczny Di wskaźnik Helkimo, który jest
przydatny w liczbowej ocenie stanu zaawansowania
DNŻ (2, 15). Do oceny objawów bólowych i
występującego dyskomfortu, zastosowano wizualną,
subiektywną skalę VAS, od 0 do 10, gdzie
0 oznaczało brak dyskomfortu i dolegliwości bólowych,
podczas gdy 10 świadczyło o występującym
dyskomforcie i/lub maksymalnym bólu (kolejno
u pacjentek: VAS-4, VAS-7, VAS-7, VAS-9).
Korzystano również ze subiektywnego wskaźnika
Occlusal Index (OI) według Gsellmanna (16)
gdzie pacjenci odpowiadali na 10 pytań dotyczących
funkcjonowania układu stomatognatycznego.
Jedna pozytywna odpowiedź świadczyła o lekkiej
postaci dysfunkcji, dwie odpowiedzi twierdzące o
średniej, a trzy o ciężkiej postaci DNŻ. U wszystkich
pacjentek OI był maksymalny, co świadczyło o
dysfunkcji zaawansowanej według tego wskaźnika.
Rtg stawów s-ż wykazały u jednej pacjentki zmiany
o charakterze przebudowy w postaci spłaszczenia
prawego i lewego wyrostka kłykciowego żuchwy, u
jednej nieprawidłowe ustawienie głowy żuchwy w
zwarciu i rozwarciu, natomiast u dwóch pacjentek
rtg SSŻ było w normie. Każdej pacjentce wytłumaczono
zasadę badania i omówiono mechanikę zaburzeń
w SSŻ. Zapisy ruchów żuchwy przeprowa-
PROTETYKA STOMATOLOGICZNA, 2009, LIX, 2 87