Download
Download
Download
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ทศพิธราชธรรม : ๑๐ ตัวชี้วัดสำหรับผูนำองคกร<br />
25<br />
ตาทั้งสองขางซึ่งหมายถึงการปองกันมิใหเกิดอคติในใจในขณะที่กำลังดำเนินการชี้ถูกและ<br />
ผิด มือหนึ่งถือดาบซึ่งหมายถึงการตัดสินดวยความเด็ดขาด อีกมือหนึ่งถือตราชั่งหมายถึง<br />
การทรงความเที่ยงตรงที่สะทอนถึงการตัดสินดวยความเที่ยงธรรม เพื่อใหผูนำสามารถขมคน<br />
ที่ควรขม และยกยองบุคคลที่ควรยกยองมากยิ่งขึ้น (นิคฺคณฺเห นิคฺคณฺหารหํ ปคฺคณฺเห<br />
ปคฺคณฺหารหํ) ๒๙<br />
ตัวชี้วัดเกี่ยวกับการดำรงตนของผูนำ หรือผูปกครองในขอที่ ๑๐ นี้ จึงเนนและให<br />
ความสำคัญตอการปฏิบัติหนาที่ และการใชอำนาจดวยความหนักแนนซึ่งแฝงเอาไวดวย<br />
ความเที่ยงธรรม และพรอมที่จะหยิบยื่นความยุติธรรมใหเกิดขึ้นแกกลุมคนตางๆ ที่อาศัยอยู<br />
รวมกันในองคกร ชุมชน และสังคม โดยไมมีการแบงแยก ใหเกิดความแปลกแยก และ<br />
แตกแยกกันในที่สุด ความหนักแนนจะเปนปราการในการปองกันความไววางใจเพื่อมิใหผูคน<br />
ในสังคมเกิดความหวาดระแวงสงสัยในพฤติกรรมของผูนำตอการเลือกปฏิบัติดวยเหตุผล<br />
หรือขออางอยางใดอยางหนึ่ง และหากผูนำสามารถดำรงตนอยู บนฐานของหลักการขอนี้แลว<br />
เชื่อมั่นวาจะทำใหความสัมพันธของสังคมที่อาศัยรวมกันไดรับการพัฒนาใหเปนไปในเชิงบวก<br />
และทำใหสังคมมีภูมิคุมกันมากยิ่งขึ้น<br />
หลักการทั้ง ๑๐ ขอขางตน เปนหลักปฏิบัติสำหรับการกำกับ ควบคุม และพัฒนา<br />
อารมณของผูนำใหมีความฉลาดทางอารมณมากยิ่งขึ้น เหตุผลสำคัญเพราะผูนำ หรือผูที่จะ<br />
ทำใหผูอื่นเกิดความพอใจตามที่เรียกขานวา “ราชา” นั้น จำเปนอยางยิ่งที่จะตองมี “จิตใจที่<br />
สงบนิ่ง” ในขณะที่เผชิญหนากับอารมณตางๆ ที่เขามากระทบจิตใจของตัวเอง ความนิ่งจึงมี<br />
ผลตอการตัดสินใจอยางใดอยางหนึ่งของบุคคลที่ไดชื่อวาเปนราชา<br />
˘. ∫∑ √ÿª<br />
บทความเรื่องนี้ มุงเนนที่จะตอบคำถามตั้งแตเบื้องตนวา “ผูนำหรือผูปกครองทุก<br />
คนสามารถเปนราชาไดหรือไม?” ผลจากการศึกษา วิเคราะห และตีความทำใหพบวา ผูนำ<br />
หรือผูปกครองทุกคนในมุมมองพระพุทธศาสนานั้นสามารถที่จะพัฒนาตนเองไปสูการเปน<br />
ราชาไดอยางเสมอภาคและเทาเทียม เพราะหลักการสำคัญ หรือตัวชี้วัดในการเปนผูนำตาม<br />
แนวพระพุทธศาสนามุงเนนไปที่ “การทำใหผูอื่นเกิดความพึงพอใจในการนำของตัวผูนำ”<br />
ถึงกระนั้น การสรางความพึงพอใจใหแกผูอื่นนั้น จำเปนอยางยิ่งที่จะตองดำรงอยูบนฐานของ<br />
๒๙<br />
ขุ.ธ. (ไทย) ๒๘/๒๔๐/๘๖.
Change language