Monitoring siedlisk przyrodniczych - Bio Study | Pracownia Badań ...

Wstęp
W niektórych przypadkach ocena stanu ochrony na stanowiskach jest wprost oceną
ich stanu zachowania na obszarach Natura 2000 – gdy jest to jedyne stanowisko siedliska
przyrodniczego w tym obszarze. W innych przypadkach należy wyprowadzić oceny stanu
zachowania na obszarze w oparciu o oceny dla poszczególnych stanowisk. Generalnie zakłada
się, że jeśli ponad 50% stanowisk uzyskuje ocenę FV i nie ma stanowisk ocenionych
na U2, to ocena ogólna dla obszaru wynosi FV. Jeśli dominują oceny U2, to bez względu
na wyniki z pozostałych stanowisk ocena ogólna dla obszaru również jest U2. Pozostałe
możliwe kombinacje prowadzą do oceny U1.
Układ przewodników
Charakterystyka każdego z wybranych siedlisk przyrodniczych oraz opis metodyki badań
monitoringowych został przygotowany według przedstawionego poniżej schematu
I. INFORMACJA O SIEDLISKU PRZYRODNICZYM
1. Identyfikatory fitosocjologiczne (związki, zespoły, zbiorowiska)
2. Opis siedliska przyrodniczego
3. Warunki ekologiczne
4. Typowe gatunki roślin
5. Rozmieszczenie w Polsce
II. METODYKA
1. Metodyka badań monitoringowych
– wybór powierzchni monitoringowych
– sposób wykonania badań
– termin i częstotliwość badań
– sprzęt do badań
2. Ocena parametrów stanu siedliska przyrodniczego oraz wskaźników specyficznej
struktury i funkcji (z wyróżnieniem wskaźników kardynalnych)
3. Przykład wypełnionej karty obserwacji siedliska przyrodniczego na stanowisku
4. Siedliska przyrodnicze o podobnej charakterystyce ekologicznej (dla których można
przystosować opisaną metodykę)
5. Ochrona siedliska przyrodniczego
6. Literatura
Ponadto w załączniku na końcu opracowania przedstawiono dla każdego z opisywanych
siedlisk przyrodniczych przykładowy wypełniony formularz obserwacji, zawierający
surowe dane z badań terenowych prowadzonych w latach 2006–2008. Na tej podstawie
czytelnik może się przekonać, w jaki sposób w praktyce raportuje się wyniki obserwacji.
Nazewnictwo florystyczne przyjęto za Mirkiem i in. (2002), natomiast fitosocjologiczne
– na ogół za W. Matuszkiewiczem (2006). W niektórych przypadkach proponowano inne
ujęcia syntaksonomiczne – wówczas publikacje, na których się opierano, podano w rozdziale
„literatura” przy opisie danego siedliska przyrodniczego.
23