Marlena Krajewska

Analiza danych pomiarów elektrochemicznych,
przedstawiona w pracy, pozwoliła na sformułowanie
następujących wniosków:
Wielowarstwowe powłoki hybrydowe SiO2-polimer obniŜają
szybkość korozji tytanu w roztworze Ringera w temperaturze
37 °C.
Skuteczność ochronna otrzymanych powłok hybrydowe
SiO2-polimer zaleŜy od liczby warstw w powłoce.
Powłoka hybrydowa w zaleŜności od ilości warstw w powłoce
wpływa na wartość zmierzonego potencjału korozyjnego.
Wielowarstwowe powłoki hybrydowe naniesione na stop tytanu
obniŜają gęstość prądów zarówno w obszarze katodowym
oraz anodowym. Nastąpiło przesunięcie potencjału przejścia
katodowo-anodowego (EK-A) w kierunku bardziej dodatnich
potencjałów.
Potencjał EK-A próbek A÷E był wyŜszy od potencjału
przejścia katodowo-anodowego niepokrytego tytanu.