JUNIJ 2012 - Ministrstvo za notranje zadeve

JUNIJ 2012 

LETO 7, ŠTEVILKA 14

GLAS AZILA 

Izdalo: Ministrstvo za notranje zadeve 

Republike Slovenije 

Interno glasilo prosilcev za mednarodno 

zaščito in Direktorata za migracije 

in integracijo 

Junij 2012 

Leto 7, številka 14 

ISSN 1854-9608 

Sektor za mednarodno zaščito 

Cesta v Gorice 15 

1501 Ljubljana 

Glavni in odgovorni urednik: Gregor Hartman 

Urejanje: Gregor Hartman 

Prevajanje: Adrijana Šmid Marjanovič, Svetomir 

Milosavljević, Peter Umek in 

Al Yamada Noor Abdurahman 

Sodelavci: Majda Polanc, Irena Štrus, 

Peter Škrlj, Jure Zaletel, Nataša Potočnik, 

Vesna Kovač, Luka Klopčič in Irena Tiselj 

Tehnično oblikovanje: Mirsada Dželadini 

Fotokopiranje: SUPG 

Naklada: 200 izvodov 

KAZALO 

3 ..... Uvodnik 

4 ..... Čestitka 

6 ..... Kdo mi lahko da informacije o mojem postopku? 

8 ..... Izlet 

10 ..... Socialni praktikum v Azilnem domu 

15 ..... Mavrični dnevi s Centrom Fridolin 

18 ..... Svetovni dan boja proti rasni diskriminaciji 

skozi otroške oči 

21 ..... Post traumatic stress disorder (PTSD) - 

A common mental problem of fugitives 

23 ..... Šport 

25 ..... Tabor v Kočevju za učence 1. razreda OŠ Livada 

27 ..... 22. april, mednarodni dan Zemlje 

29 ..... Izvajanje postopka, če tujec vstopi v 

Republiko Slovenijo iz varne tretje države 

in zaprosi za mednarodno zaščito 

33 ..... Dame in gospodje 

34 ..... Naredimo si bicikel s prostovoljci Slovenske 

filantropije 

36 ..... Planinarjenje in pohodništvo 

41 ..... Ogled SHAOLIN KUNG FU v ljubljanski Hali Tivoli 

44 ..... Praksa 

46 ..... Program »telovadnica« 

47 ..... Zahvala 

2

Uvodnik 

Uvođenje 

Editorial 

Tema letošnjega praznovanja svetovnega dneva 

begunca je dilema. Dilema, s katero se sooča vsak 

begunec pred odhodom od doma. »Naj ostanem ali 

grem? Kaj izgubim, če odidem in kaj pridobim, če 

odidem? Kako bo živela moja družina, moja žena 

in moji otroci, če mene ne bo več z njimi? Se bo 

oblast zaradi mojega odhoda maščevala njim, mojim 

prijateljem? Kaj me pravzaprav čaka v drugi 

državi, v demokratičnem svetu? Ali se bom sploh 

še kdaj lahko vrnil, ali bodo lahko k meni prišli tisti, 

ki jih imam rad? Ali bom sploh preživel dolgo 

in naporno potovanje? Bodo ljudje v ciljni državi 

sploh razumeli moje težave in razloge zaradi katerih 

sem zapustil dom in družino? Je moje življenje 

sploh toliko vredno, da ga rešujem na tak način? 

Me bo žena čakala, me bodo otroci sploh še prepoznali, 

ko se naslednjič vidimo? Bo imela moja 

družina dovolj sredstev za preživetje, če mene ne 

bo več z njimi? Kaj bo z mojo hišo, kmetijo? Kaj bo 

z domačimi živalmi, kaj bo z mojim poljem, ki sem 

ga leta in leta obdeloval? Naj tvegam ali ne in kaj 

je pravzaprav večje tveganje? Naj zapustim svoj 

rodni kraj, ki ga ljubim tako zelo, ali naj ostanem 

in upam, da pozabijo name? Naj živim ali umrem?« 

Tisoč vprašanj teče skozi misli prosilcev za mednarodno 

zaščito, ko se odločajo za odhod od doma. 

Tisoč dilem brez jasnih odgovorov. Nekaterim je 

kasneje žal, da so odšli, mnogim ni. Nekateri se 

prej ali slej vrnejo ali kako drugače združijo s svojo 

družino, mnogi svoje družine in svojega kraja ne 

vidijo nikoli več. 

Vsi skupaj lahko naredimo nekaj za to, da bodo dileme 

lažje razrešljive. 

Gregor Hartman 

Tema ovogodišnje proslave je: „DILEMA“. Dilema, s kojom se suočava svaki 

bjegunac prije odlaska od doma: „Ili ostati ili otići?“ „Što izgubim ako odem 

i što dobijem ako ostanem?“ „Kako bude živjela moja obitelj, moja supruga, 

moja djeca, ako ja ne budem više sa njima?“ „Ili će se oblast zbog mog 

odlaska osvetiti njima, mojim prijateljima?“ „Što me zapravo čeka u drugoj 

državi, u demokratskom svijetu?“ „Ili ću se ikada vratiti ili će oni, loje volim, 

moći doći k meni?“ „Ili budem zapravo preživio dug i iscrpljujući put?“ „Ili će 

ljudi u budućoj državi zapravo razumjeti moje poteškoće i razloge, zbog kojih 

sam napustio svoj dom i obitelj?“ „Ili je moj život zapravo toliko vrijedan, da 

ga rješavam na takav način?“ „Ali me bude supruga čekala, ali me budu djeca 

zapravo prepoznala, kad se budemo vidjeli sljedeći put?“ „Ali će moja obitelj 

imati dosta za opstanak, ako mene ne bude više među njima?“ „Što će biti 

sa mojom kućom i farmom? Što će biti sa domaćim životinjama, što će biti sa 

mojim poljem, kojeg sam godinama i godinama obrađivao?“ „Ili bih trebao 

riskirati ili ne?“ „Ili što je zapravo veći rizik?“ „Ili napustiti domaći kraj, kojega 

toliko volim ili ostati i nadati se, da zaborave na mene?“ „Ili živjeti ili 

umrijeti?“ Tisuću pitanja teče kroz misli podnositelja za međunarodnu zaštitu, 

kada se odlučuju za odlazak od doma. Tisuće dilema bez jasnih odgovora. 

Nekima je kasnije žao, da su otišli od doma, a mnogima i nije. Neki se prije 

ili kasnije vrate ili nekako drugačije se spoje sa svojom obitelji, a mnogi svoje 

obitelji i svoga kraja nikada više ne vide. 

Svi skupa možemo učiniti nešto više za to, da dileme budu lakše razriješene. 


Thee topic of this year’s celebration of the World Refugee Day is the “DI- 

LEMMA”, faced by each refugee leaving his home: “Should I stay or should 

I go?” What do I loose if I go and what do I gain if I go? “How is my family 

going to live, my wife, my children if I am no longer with them?” Will the national 

authorities take revenge on them, my friends?” “What is there waiting 

form me in the other country, in a democratic world?” “Shall I ever be 

able to come back, will those I love come to me?” “Shall I survive the long 

and hard journey?” “Will the people in the target country understand at all 

my problems and reasons for which I left my home and family?” “Is my life at 

all worth while to be saved in such a way?” “Will my wife be waiting for me? 

Will my kids recognise me when we see each other next time?” “Will my family 

have enough to survive if I am no longer with them?” “What will happen 

to my house, my farm? What will happen to my animals, my fields I worked 

in so hard for so many years?” “Shall I risk or not and what is in fact the 

biggest risk?” “Shall I leave my native place I love so much or should I stay 

hoping they will forget me?” “Should I live or die?” A thousand questions 

in the mind of asylum seekers when they decide on leaving their home. A 

thousand dilemmas without clear answers. Some are sorry later that they 

left but may are not. Some return sooner or later or start a new life with 

their families but many never see their family and place again. 

We must all do something that these dilemmas will be resolved more easily. 


سر مقاله 

موضوع امسال جشن گرفتن روز جهانی پناهندگان میباشد : " سئواالت بی جواب " ؛ سئوالی که هر فراری قبل از بیرون رفتن از کشور باخود میکند :" آیا بمانم یا بروم ؟ " در صورت 

رفتن چه چیزی از دست میدهم و چه چیزی در صورت رفتن از اینجا بدست می آورم ؟ " اگر من دیگر با آنها نباشم خانواده من ؛ زن من ؛ بچه های من چگونه زندگی خواهند کرد؟ " 

دولت بخاطر فرار من از آنها انتقام خواهد گرفت ؛دوستان من چی ؟"‏ ‏"در کشور دیگری ؛ در یک دنیای دموکراسی ؛ چه چیزی در انتظار من خواهد بود ؟ " آیا بطور کل زمانی امکان 

برگشتن دارم ؛ آیا میتوانند کسانی را که دوست دارم به پیش من بیایند ؟"‏ " آیا بطور کل میتوانم از مسافرت سخت و طوالنی جان سالم بیرون ببرم ؟"‏ ‏"آیا مردم کشور مقصد من بطور 

کل متوجه مشکالت من خواهند بود که و دلیل اینکه چرا کشور و خانواده خود را ترک کردم ؟"‏ ‏"آیا زندگی من آنقدر ارزش دارد که به این طریق میخواهم خود را نجات بدهم ؟"‏ ‏"زن 

من منتظرم خواهد بود ؛ در آینده که دوباره همدیگر را ببینیم ؛ بچه هایم مرا خواهند شناخت ؟"‏ آیا خانواده من در صورتیکه من دیگر با آنها نباشم ؛ به اندازه کافی درآمد برای زندگی 

کردن خواهند داشت ؟"چه اتفاقی برای خانه ؛ زمین کشاورزی من پیش خواهد آمد ؟"‏ " چه اتفاقی برای حیوانات خانگی من پیش خواهد آمد ؛ برسر زمین کشاورزی من که سالهای سال 

بر روی آن کشت وکار میکردم چه خواهد شد ؟"‏ ‏"آیا ریسک کنم یا نه و در حقیقت چه چیزی را بیشتر ریسک میکنم ؟"‏ " آیا شهرزادگاه خودم را که خیلی زیاد دوستش دارم را ترک 

کنم یا اینکه بمانم و امیدوار باشم که ؛ مرا فراموش خواهند کرد ؟"‏ " آیا زنده بمانم یا بمیرم ؟"‏ هزاران سئوال از فکر تقاضا کنندگان برای حمایت بین المللی ؛ وقتی که تصمیم میگیرند 

که ؛ وطنشان را ترک کنند . هزاران سئوال بدون جواب روشن خطور میکند . بعضی ها زمانی دیرتر پشیمان میشوند ؛ که چرا فرار کردند ؛ خیلی از آنها هم نه . بعضی ها زودتر یا 

دیرتر برمیگردند یا بشکل دیگری به خانواده خود می پیوندند ؛ خیلی از آنها هم خانواده خود و شهر خود را هیچوقت دیگر نمی بینند . 

همه با هم مییتوانیم کاری انجام بدهیم که هر چه راحت تر مشکالتشان را حل کنند . 

گرگور هارتمن 


3

Spoštovani! 

Pred dvanajstimi leti je Organizacija Združenih narodov razglasila 20. junij kot Dan 

beguncev. To je pomemben dan predvsem zato, da se javnost vsaj enkrat na leto sooči 

s tem resnim svetovnim problemom, ki smo ga dolžni skupaj reševati, pa ne samo 

pri pomoči beguncem temveč tudi z globalnimi ukrepi za odpravljanjem vzrokov, ki 

prisilijo ljudi, da iščejo zaščito v drugih državah. 

Svet je daleč od popolnosti. Na eni strani izobilje, na drugi vojne in nedemokratični 

režimi, polni kršenja osnovnih človekovih pravic, za povrh pa splošna svetovna 

finančna kriza, ki je močno prizadela tudi Slovenijo. Letošnji slogan UNHCR je “DI- 

LEMA” – ostati in umreti ali pobegniti in preživeti? Se zavedamo kako hude morajo biti razmere v domovini, 

da se človek odloči zapustiti družino in dom ter se poda na negotovo pot, kjer zlahka postane plen trgovcev z 

ljudmi. Nikdar ne bomo izvedeli za koliko mladimi dekleti se izgubijo sledi v kriminalnem podzemlju prisilne 

prostitucije, koliko ljudi dela v suženjskem odnosu in koliko se jih je bilo prisiljeno odpovedati delu svojega 

telesa, da si je lahko rešil življenje. S temi vprašanji želi UNHCR spodbuditi naše razmišljanje, kaj bi mi storili v 

takšnem primeru. Odgovor je lahko samo en, kot je eno to življenje, ki ga imamo – preživeti. Takšna opredelitev 

pa od vseh nas zahteva občutek za solidarnost. 

V Sloveniji se trenutno sprejemajo številni varčevalni ukrepi, s čimer bo tudi proračun Ministrstva za notranje 

zadeve občutno nižji. Potrebno je varčevati na vseh področjih, tudi na področju mednarodne zaščite. Zavedati 

se morate, da ste tudi vi člani te družbe in da lahko tudi vi po svojih zmožnostih prispevate svoj, čeprav še tako 

majhen, delež k skupnim varčevalnim prizadevanjem. Mi pa bomo, enako kot do sedaj, poskrbeli za dobro 

kvaliteto vašega bivanja v Azilnem domu in življenja v Sloveniji. 

Naj vam na koncu v mojem imenu in imenu sodelavcev Direktorata za upravne notranje zadeve, migracije in 

naturalizacijo čestitam k prazniku Dneva beguncev. 

mag. Bojan Trnovšek 

v. d. generalnega direktorja Direktorata za 

upravne notranje zadeve, migracije in naturalizacijo 

 

 

Poštovani! 

Prije dvanaest godina su Ujedinjeni narodi razglasili 20. lipanj kao Dan bjegunaca. To je važan dan naročito zbog toga, 

što se u javnosti barem jednom godišnje suočimo sa tim ozbiljnim svjetskim problemom, kojega smo dužni skupa rješavati, 

ne samo u pomaganju bjegunaca, ali i sa globalnim mjerama za odstranjivanje uzroka, koji pritisnu ljude, da traže zaštitu 

u drugim državama. 

Svijet je daleko od savršenstva. Na jednoj strani obilje a na drugoj ratovi i nedemokratski režimi, puni kršenja osnovnih 

ljudskih prava, na vrhu pa opća svjetska financijska kriza, koja je snažno utjecala i na Sloveniju. Ovaj godišnji slogan Ujedinjenih 

naroda je „DILEMA“ – ostati, umrijeti ili pobjeći i preživjeti? Ali smo uopće svjesni kako ozbiljni moraju biti uvjeti u 

domovini, da se čovjek odluči ostaviti obitelj i dom te krenuti na put, pun neizvjesnosti, gdje lako postane plijen trgovaca sa 

ljudima? Nikada nećemo znati za koliko mladih djevojaka se izgube tragovi u kriminalnom podzemlju prisilne prostitucije, 

koliko ljudi rade u sužanjskom odnosu i koliko se ih je bilo prisilno odreći dijelu svoga tijela, da su sa time lako riješili svoj 

život. S tim pitanjima žele Ujedinjeni narodi ohrabriti naša razmišljanja, što bi mi učinili u takvom primjeru. Odgovor je 

lako samo jedan, kao što je i jedan život, kojega imamo. Takvo opredjeljenje od svih nas zahtijeva osjećaj i solidarnost. 

U Sloveniji se trenutačno primjenjuju brojne mjere štednje, kako bi budžet Ministarstva unutarnjih poslova bio znatno manji. 

Potrebna je štednja na svim područjima, i na području međunarodne zaštite. Trebali bi biti svjesni i vi, da ste i vi članovi 

ove zajednice i da lako i vi po svojih sposobnostima prispijevate svoj dio, pa makar bio i on mali dio. Mi ćemo jednako 

kao i do sada osigurati za udoban boravak u Azilskom domu i život u Sloveniji. 

Na kraju vam u svojem imenu i u imenu svih zaposlenih u Upravi za upravne unutarnje poslove, migracije i naturalizaciju 

čestitamo praznik Dana bjegunaca. 


v.d. generalnog direktora Uprave za upravne unutarnje poslove, 

migracije i naturalizaciju 

 

4

Ladies and gentlemen, 

Twelve years ago the United Nations declared June 20 the World Refugee Day. This is a particularly important day, so that 

the public should at least once a year face this serious world problem we have to resolve together by not only helping the 

refugees but also by taking global measures to eliminate the causes that force people to seek protection in other countries. 

The world is far from being perfect. On the one hand, opulence, on the other wars and undemocratic regimes, full of violating 

fundamental human rights and on top of it all, general world financial crisis that heavily struck also Slovenia. This 

year’s UNHCR slogan is “DILEMMA” - to stay and die or to escape and survive? Are we aware how serious must be the 

situation in the home country that somebody decides to leave his family, home and undertakes an insecure journey where 

he may become an easy prey for traffickers in human beings. We shall never know the number of young girls whose traces 

disappear in the criminal underworld of forced prostitution, of people working as slaves and the number of those forced 

to give up a part of their body to save his life. These are the questions by which the UNHCR tries to stimulate our thinking 

about what we should do in such a case. There is but only one answer - to survive. Such a standpoint demands from all of 

us a feeling of solidarity. 

In Slovenia numerous economy measures are currently taken so that the Ministry of the Interior’s budged will also be substantially 

lower. It is necessary to save on all the domains including international protection. You must be aware that you 

are also members of this society and that you can contribute in line with your abilities your own, although a small share 

to common savings efforts. And just like until today we will provide a good quality of your stay in Asylum Centre and life 

in Slovenia. 

Allow me in the end to congratulate you on the World Refugee Day, both personally and on behalf of my associates at the 

Administrative Internal Affairs, Migrations and Naturalisation Directorate. 

Bojan Trnovšek M. Sc. 

Acting Director General of the Administrative Internal 

Affairs, Migrations and Naturalisation Directorate. 

 

 

خانم ها و آقایان محترم ! 

دوازده سال پیش سازمان ملل متحدروز 02 ژوئن را روز جهانی پناهنده اعالم کرد . این روز از این لحاظ مخصوصا مهم میباشد که ؛ مردم حد اقل یکمرتبه در سال با این مشکل جدی جهانی 

روبرو شوند ؛ که وظیفه همگی ما با هم ؛ نه فقط برای کمک به پناهندگان بلکه همینطور با اقدامات جهانی برای از بین بردن علت این که ؛ مردم را وادار به این میکنند که دنبال حفاظت به 

کشور دیگری بروند . 

جهان دور از کامل بودن میباشد . از یک طرف ناز و نعمت ؛ در طرف دیگر جنگ و رژیمهای غیر دموکراتیکی ؛ مملو از رعایت نکردن حقوق اولیه بشر ؛ قبل از همه و باالتر بحران مالی 

جهانی است که ؛ بطور شدیدی شامل کشور اسلوونیا هم شد . شعار امسال کمیسری عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان این سئوال که جواب آن روشن نیست ماندن و مردن یا فرار 

کردن و زنده ماندن ؟ آیا این را قبول داریم که چقدر بایید وضعیت در کشوری بد باشد که شخصی تصمیم به ترک خانواده و خانه خود بکند و به سفر ناامنی تن در بدهد ؛ که ممکن است به 

راحتی طعمه قاچاقچیان آدمی بشود . هیچوقت نمیتوانیم بفهمیم که چه تعداد دختران جوان راه خود را گم میکنند و در دست افراد جنایتکار به کار اجباری روسپیگری می پردازند ؛ چه تعداد 

از مردم بعنوان برده کار میکنند و چه تعدادی از آنها مجبور به از دست دادن عضوی از بدن میشوند تا که ؛ بتوانند زندگی خود را نجات با این سئوال کمیسری عالی سازمان ملل متحد 

برای پناهندگان مایل است که فکر ما را تحریک کند که ؛ ما در این موقعیت چکار میکردیم . فقط یک پاسخ وجود دارد ؛ مثل زندگی که فقط یکی داریم زنده ماندن . چنین نقطه نظری از ما 

همه احساس همبستگی طلب میکند . 

– 

– 

بدهند . 

در اسلوونیا در حال حاضر تعدادی اقدامات پس اندازی انجام گرفته شده بطوریکه ؛ هزینه وزارت امور داخلی بطور مشخصی کمتر شده است . الزم است که در همه زمینه پس انداز شود ؛ 

همینطور در زمینه حمایت بین المللی . باید بدانید که ؛ شما هم همینطور عضو این جامعه هستید و شما هم میتوانید به اندازه توانائی تان سهمی از خود بپردازید ؛ سعی کنید حتی اگر سهم کمی 

در پس انداز گروهی باشد . ماهم مثل تا حاال برای کیفیت خوب اقامت شما در اقامتگاه پناهندگان ‏)کمپ(‏ و زندگی در اسلوونیا سعی خواهیم کرد . 

در پایان از طرف خود و از طرف همکاران من در امور داخلی اداری ؛ مهاجرتی و اداره تابعیت های جدید این کشور ؛ برای روز جهانی پناهندگان تبریک میگویم . 

کارشناس ارشد بویان ترنوشک 

مدیر کل اداری امور داخلی امور مهاجرت 


v. d. generalnega direktorja Direktorata za upravne notranje 

zadeve, migracije in naturalizacijo 

 

5

Kdo mi lahko da informacije o mojem postopku? 

Tko mi može dati informacije o mom postupku? 

Who can give me information on my procedure? 

V Sektorju za mednarodno zaščito delujeta 2 organizacijski 

enoti, vsaka pa ima svoje zadolžitve. Vsakodnevno 

se srečujete s socialnimi in uradnimi osebami 

t. i. operativne službe, pa tudi z zaposlenimi, ki skrbijo 

za izdajo blaga iz skladišča ter delitev prehrane. To 

so zaposleni v azilnem domu. Nobeden od teh delavcev 

nima vpliva na potek vašega postopka in tudi nima 

informacij glede vašega postopka. 

Vsaka prošnja za mednarodno zaščito je dodeljena v 

reševanje uradni osebi Oddelka za statusne zadeve 

mednarodne zaščite, to je druga organizacijska enota 

Sektorja za mednarodno zaščito. Če imate vprašanja v 

zvezi z vašim postopkom ali če želite predložiti dokaze 

za vaše trditve, se lahko obrnete na uradno osebo, 

ki rešuje vašo prošnjo. Temu so namenjene uradne 

ure, ki so ob ponedeljkih, sredah in petkih od 9:00 do 

12:00 ure ter ob sredah od 13:00 do 16:00 ure. Včasih 

se zgodi, da je oseba, zadolžena za vašo prošnjo, 

odsotna ali da razgovora z vami ne more opraviti, ker 

potrebuje tolmača. V takih primerih boste morali na 

razgovor z uradno osebo nekaj dni počakati. Ne prihajajte 

k uradnim osebam izven uradnih ur. 

Vedite, da uradna oseba, ki rešuje vašo prošnjo, ni 

pristojna za vaše pogoje bivanja v azilnem domu ali 

vaše vsakodnevne skrbi, povezane z njimi, ravno tako 

pa zaposleni v azilnem domu nimajo pristojnosti glede 

vašega postopka, o vaših prošnjah ne odločajo, niti 

ne vedo, kakšna odločitev bo/je bila sprejeta v vašem 

konkretnem primeru. 

Nataša Potočnik 

v.d. vodja oddelka za statusne zadeve 

U Sektoru za međunarodno zaštitu funkcioniraju dvije organizacijske 

jedinice, svaka ima svoje funkcije. Svaki dan se susrećemo 

sa socijalnima radnicama i službenicima tako zvane „operativne 

službe“, i također sa radnicima, koji se brinu za izdavanje 

robe iz skladišta i dijeljenje hrane. To su zaposlenici Azilskoga 

doma. Niti jedan od tih radnika nema nikakav utjecaj na tijek 

vašeg postupka niti ima bilo kakve informacije o njima. 

Svaka molba za međunarodnu zaštitu dodijeljena je u rješavanje 

službeniku Odjelu za statusna pitanja međunarodne zaštite, 

koja je druga organizacijska jedinica Sektora za međunarodnu 

zaštitu. Ako imate pitanja u vezi sa svojim postupkom ili ćete 

željeti podnijeti dokaze za vaše tvrdnje, možete kontaktirati 

službenika, koji rješava vašu molbu. To možete učiniti u uredovno 

vrijeme, koje su u ponedjeljak, srijedu i petak od 09.00 

do 12.00 časa te u srijedu od 13.00 do 16.00 časa. Ponekad se 

dogodi, da je osoba, koja rješava vaš postupak, odsutna ili da 

razgovora sa vama ne može izvesti, jer treba tumača. U takvim 

slučajevima morat ćete na razgovor sa službenikom pričekati 

nekoliko dana. Ne dolazite k službenikom izvan uredovnog vremena. 

Imajte na umu, da službenik, koji rješava vašu molbu, nije odgovoran 

za vaše uvjete bivanja u Azilskom domu ili vaše svakodnevne 

brige povezane sa njima. Također zaposlenici Azilskog 

doma nemaju nadležnosti o vašom postupku, jer o vaših molbama 

ne odlučuju, čak i ne znaju, kakva će odluka biti ili kakva je 

odluka bila prihvaćena u vašem konkretnom primjeru. 

Nataša Potočnik 

There are 2 organisational units operating in the International 

Protection Division, each has its duties. You meet everyday 

with social workers and officials of the so called “Operational 

Desk” and also our employees responsible for distributing 

commodities from the warehouse and meals. They work in Asylum 

Centre. None of them has any influence on the course of 

your asylum procedure and has no information on it. 

Every international protection application has been assigned 

to a competent official from the Status Affairs Section, another 

unit of the International protection Division. If you have 

questions about your asylum procedure or wish to produce 

evidence for your claims contact the official who deals with 

your application. The following office hours are available: on 

Monday, Wednesday and Friday from 9:00 to12:00 h and also 

on Wednesday from 13:00 to 16:00. It happens sometimes 

that the person responsible for your application is absent or 

unable to talk to you because he or she needs an interpreter, 

for example. In this case you will have to wait for a few days. 

Do not contact the officials beyond the above office hours! 

You must not forget that the official dealing with your application 

is not responsible for your living conditions in Asylum 

Centre, not your everyday worries in that respect. Asylum Centre 

employees have also no jurisdiction over your procedure 

and do not decide your applications. They have no idea what 

the decision will be/or has been taken in your concrete case. 

Thanks for your consideration! 

6

چه کسی در مورد مراحل قانونی مربوط به من ؛ 

به من توضیح میدهد ؟ 

در بخش امور حمایت بین المللی 2. سازمان اداری کار میکنند ؛ هر کدام از آنها وظیفه خود را انجام میدهد . هر روز با مددکاران اجتماعی و کارکنان با عنوان " کارمندان اداری"‏ 

برخورد میکنید ؛ همینطور با 

کارکنانی که ؛ مسئول تحویل دادن جنس از انباری و تقسیم کردن خوراک ؛ میباشند . اینها در اقامتگاه پناهندگان ‏)کمپ(‏ استخدام هستند . هیچکدام از این 

کارکنان هیچگونه تاثیری بر مرحله قانونی کار شما ندارند و همینطور هیچگونه اطال عاتی در مورد مرحله قانونی درخواست شما ندارند . 

نروید . 

هرتقاضائی برای حمایت بین المللی به مامور اداری بخش داده میشود تا برای عنوان حمایت بین المللی رسیدگی شود ؛ این سازمان دیگر بخش اداری حمایت بین المللی میباشد . در 

صورتیکه سئوالی در مورد مرحله قانونی خود دارید یا اینکه مایلید مدرکی برای ثابت کردن گفته های خود ارائه بدهید ؛ میتوانید به مامور اداری که ؛ مسئول مراحل قانونی تقاضای 

شما میباشد ؛ مراجعه بکنید ‏.برای اینکار ساعات اداری در نظر گرفته شود که ؛ از قرار زیر میباشند ؛ در روزهای دوشنبه ؛ چهارشنبه و جمعه از ساعت 0:11-02:11 و در 

روزهای چهارشنبه از ساعت 00:11-00:11 آماده کمک به شما هستند . بعضی وقت ها پیش می آید که ؛ شخص مسئول کار رسیدگی به تقاضای شما در سر کار خود نیست یا اینکه 

نمیتواند با شما صحبت کند چون که ؛ احتیاج به مترجم دارد . در این مورد باید برای صحبت کردن با مامور اداری چند روز صبر کنید . در ساعات غیر اداری به نزد مامور اداری 

قبول کنید که ؛ مامور اداری که ؛ مسئول رسیدگی به تقاضای شما میباشد ؛ کاری به اقامت شما در اقامتگاه پناهندگان ‏)کمپ(‏ ندارد یا اینکه نگرانی روزانه شما که ؛ وابسته به این باشد 

؛ همینطور کارکنان در کمپ هیچگونه دخالتی در مورد مرحله قانونی شما ندارند ؛ در مورد تقاضای شما تصمیم نمیگیرند ؛ حتی نمیدانند که ؛ چه تصمیمی در مورد وضعیت شما 

بهتر است که گرف ته شود . 

7

Izlet 

Izlet 

Excursion 

Izlet mladoletnikov na Ptuj v sklopu programa 

»Skupaj z vami v novi deželi«, ki je sofinanciran 

s strani Ministrstva za notranje zadeve 

in Evropskega sklada za begunce 

V nedeljo, 19. februarja 2012 smo se mladoletniki, 

prostovoljki Špela in Anja ter vodja programa in strokovna 

delavka Rebeka na presenečenje vseh zbudili 

iz spanja pravičnih ob nečloveški uri sedme zjutraj. 

Jutranji vlak za Ptuj, kjer je spričo vsakoletnega pustnega 

karnevala vse norelo že cel teden, namreč ne 

bo čakal nikogar. Po dremavi vožnji smo končno prispeli 

do Ptuja in se priključili kači ljudi namenjenih v 

center tega srednjeveškega mesteca. Najprej smo se 

podali na grajski grič in med lovljenjem sape opazovali 

razgled na s soncem obsijano pokrajino. Ogledali 

smo si stalno razstavo na gradu in se čudili maskam 

na sprevodu, ki so bile povezane s kmečkimi običaji. 

Največ odziva je sprožila anekdota o kmečkih deklinah, 

godnih za možitev, ki si kar niso hotele izbrati 

moža med svojimi snubci, zato so ji na dvorišče hiše 

pripeljali moško leseno lutko in niso želeli stran, dokler 

je ni odkupila. »Če pravega neče, naj ima pa lesenega.« 

Ker nas je čas že malo preganjal, smo se hitro 

spustili navzdol po griču, da bi ujeli začetek sprevoda. 

Brez obveznih pustnih krofov seveda ni šlo, zato smo 

jih pohrustali skoraj ducat. Še s sladkorjem okrog ust 

smo se zazrli v povorko kurentskih kosmatincev, ki so 

s kravjimi zvonci oznanjali svoj prihod. Norčavo so se 

podili in verjetno tudi potili naokrog ter zbirali robčke 

iz blaga. Imeti mesto v prvi vrsti na pločniku med 

sprevodom, je kot kaže poseben privilegij, za katerega 

so se nekateri bili pripravljeni boriti s krvjo in potom 

ali pa vsaj s komolci in jezikom. Ko smo se naveličali, 

pa smo si šli pogreti mrzle prste s skodelico čaja v 

bližnji lokalček. Medtem ko smo okupirali dve tretjini 

njihovih kapacitet smo s pomočjo pantomime skovali 

še načrt, kako bomo naše druženje naslednjič popestrili, 

začenši s kuharsko delavnico somalijske hrane v 

Azilnem domu. Potem smo ujeli vlak za Ljubljano in na 

poti odigrali nekaj razburljivih partij Enke. 

Zapisala: Špela Breceljnik, prostovoljka Jezuitskega 

združenja za begunce Slovenije 

IZLET MALOLJETNIKA NA PTUJ V SASTAVU PROGRAMA 

»SKUPA Z VAMA U NOVOJ DRŽAVI«, KOJI JE FINANCIRAN 

OD STRANE MINISTARSTVA ZA UNUTRANJE POSLOVE I EU- 

ROPSKOK SKLADA ZA IZBEGLICE 

U nedjelju 19. veljače 2012 smo maloljetni, volonterki Špela 

i Anja ter vođa programa i strukovna djelatnica Rebeka na 

iznenađenje svih probudila iz spavanja pravednih neljudskim 

časom 7 u jutro. Jutarnji vlak na Ptuj, gdje je zbog godišnjeg 

karnevala sve ludilo cel tjedan, neće čekati nikoga. Po klimavoj 

vožnji smo konačno prispjeli na Ptuj i priključili se zmiji 

ljudi, koji su otišli u centar toga srednjevjekovnog grada. Naprijed 

smo puzali uzbrdo na Gornji grič i među lovom zraka 

razgledali sunce obasjani pejzaž. Gledali smo stalno izložbu 

na gradu i se čudili seljačkom običaju povezanim sa maskama 

za karneval. Najviši odziva je pokrenula anegdota o seljačkim 

djevojkama, spremnih za muževe, koje nisu htjele izbrati 

muža između svojih osvajača. Zato su im na dvorište kuće 

dovezli mušku drvenu lutku i nisu se htjeli pomaknuti dok je 

nije kupila. Ako pravoga „neće“, neka ima drvenoga. Pošto 

nam je vremena ponestalo, smo se brzo spustili po griču, da 

bi uhvatili početak karnevala. Bez obaveznih krafna nije išlo, 

zato smo ih pojeli hrpu. Sa šećerom oko usta smo pogledali u 

karneval „kurentskih kosmatincev“, koji su kravljim zvonom 

označavali svoj dolazak. Smiješno su se lovili (i vjerojatno su 

se znojili) okolo te sabirali maramice iz robe. Truditi se da bi 

imao prvo mjesto na pločniku među karnevalom je kako kaže 

posebna privilegija, za kojega su se neki bili pripravljeni boriti 

do krvi i još sa laktom i jezikom. Kad smo se umorili, pa smo 

išli pogrijati ozeble prste sa šalicom čaja u lokalu, koji je bilo 

samo malo udaljen od nas. Međutim kad smo zauzeli dvije 

trećine njihovog prostora, smo s pomoću pantomime sastavili 

nacrt, kako ćemo naše druženje preinačiti za buduće, početi 

sa kuharskom radionom somalijske hrane u Azilskom domu. 

Poslije smo uhvatili vlak za nazad i odigrali nekih uzbudljivih 

partija „Jedinice“ na putu do Ljubljane. 

The excursion by minors to Ptuj within the programme 

»Together with you in the new country«, 

co-funded by the Ministry of the Interior and the 

European Refugee Fund 

On Sunday, 19 February 2012 we, the minors, volunteers 

Špela and Anja as well as the head of the programme and our 

associate Rebeka, woke up to the surprise of everybody from 

the sleep of the just at the inhuman early our of seven o’clock 

in the morning. The morning train to Ptuj would not wait for 

anybody due to Carnival making everybody crazy for over a 

week. After taking a nap during the journey we finally arrived 

in Ptuj and joined the queue of people heading for the centre 

of this medieval town. First, we climbed up the castle hill and 

taking our breath enjoyed the panorama of the sunny landscape. 

We visited the permanent castle exhibition and were 

amazed at rural customs related to the Carnival procession. 

The anecdote that was best appreciated was about peasant 

girls of marriageable age who refused to choose a husband 

among the suitors so they were taken to the backyard with 

8

a male wooden doll and waited until the girls purchased the 

doll. If she »does not want« the real one she should have the 

wooden one. Since the time already »pressed« on us a little 

we quickly descended from the hill to catch the beginning 

of the procession. Of course nothing could be done without 

Carnival doughnuts so we greedily ate almost a dozen. With 

sugar round our mouths we watched the procession of hairy 

“kurents” (traditional Slovene pagan Carnival disguise) who 

were announcing their arrival with cow bells. They were racing 

all over the place and collected handkerchiefs. To have a 

place in the first row on the pavement during the procession 

seems to be a special privilege and some were ready to fight 

for it by blood or at least elbows and tongues. When we got 

tired we warmed our old fingers with a hot cup of tea in a little 

bar only a stone’s throw away. As we occupied two thirds 

of this facility we used pantomime to forge a plan to make 

our gathering even more lively also in the future, beginning 

with a Somali gastronomic workshop in Asylum Home. Then 

we caught the train home and on the way to Ljubljana played 

some exciting games of Enka. 

Author: Špela Breceljnik, volunteer of the 

Slovene Jesuit Refugee Service 

گردش نوجوانان به شهر پتوی طبق برنامه " همه با هم در شهر جدید ‏»؛ ومخارج آن از طرف وزارت امور داخلی و ازهزینه اروپا برای پناهندگان پرداخت میشو د 

در روز یکشنبه 91. فوریه 2192. با نوجوانان ؛ داوطلبان اشپال و آنیا و همینطور مسئول برنامه و کارمند متخصص ربکا با سورپریزی همه را از خواب عمیق در صبح زود ساعت هفت بیدار کردیم 

. قطار صبح بطرف پتوی ؛ جائیکه از آنجا کارناوال هر ساله شروع میشود ؛ تمام هفته همه چیز از حالت خودش بیرون رفته و منتظر کسی نمیشود . بعد از مسافرت با قطار باالخره به شهر پتوی 

رسیدیم و داخل جمعیت که به طرف مرکز این شهر قدیمی میرفتند؛ پیوستیم.‏ 

قبل از هر چیز بطرف سر باالئی روی تپه به سمت قلعه باال رفتیم و با وجودیکه به نفس افتاده بودیم مشغول دیدن منظره از سمت خورشید که شهر را پوشانده بود ؛ شدیم . از نمایشگاه دائمی در قلعه 

دیدن کردیم و از رسوم کشاورزان که با ماسک خود را پوشانده بودند و به راهپیمائی مشغول بودند ؛ برایمان جالب بود . بیشترین توجه به طرف شوخی هائی نسبت به دختری دهاتی آماده برای شوهر 

کردن ؛ جلب شد ؛ و اونمیخواست که بین خواستگاران خود کسی را بعنوان شوهر انتخاب کند ؛ بهمین خاطر برای او در حیاط خانه یک مجسمه چوبی آوردند و نخواستند کنار بروند ؛ تا زمانی که آن 

را بخرد . اگر شوهر واقعی را"‏ نمیخواهد""‏ حاال چوبی آن را دارد . چون که وقت برای ما کم بود ؛ خیلی زود از تپه بطرف سرازیری روانه شدیم تا ؛ شروع راهپیمائی را ببینیم . بدون کروفی 

‏)شیرینی مخصوص بالماسکه ) البته امکان نداشت بهمین خاطر یک دوجین آن را خوردیم . و با شکر کروفی دور دهانمون به طرف گروه کورنتی پشمالو ‏)کورنتی افراد مخصوص بالماسکه با لباسهای 

عجیب و از پوست حیوانات ) توجه ما جلب شد ؛ آنها با زنگوله های گاو آمدن خنده دار خودشان را خبر دادند و با دویدن به دنبال همدیگر و احتماال عرق کردن دستمالهای پارچه ای جمع میکردند . جا 

گرفتن در ردیف اول در پیاده رو بین راهپیمایان ؛ آنطور که پیداست یک امتیاز بخصوصی میباشد ؛ که بخاطر آن بعضی ها حاضر بودند که با خون خود بجنگند و بعد از آن با آرنج و زبان خود را به 

جلو میکشیدند . وقتی که ما خسته شدیم بطرف یک کافه شاپ کمی آنطرف تر رفتیم تا با خوردن یک فنجان چای گرم انگشتان یخ زده خود را گرم کنیم . وقتی که دو سوم ظرفیت کافه شاپ را تصرف 

کردیم با کمک پانتومیم برنامه ریزی کردیم که چگونه جمع خود را در آینده متنوع تر کنیم . با برنامه کالس آشپزی خوراک کشور سومالی در اقامتگاه پناهندگان ‏)کمپ(‏ کار خود راشروع کنیم . بعد از 

آن خود را به قطار رساندیم و د ر راه برگشت به لیوبلیانا خود را با بازی جالب انکا خود را سرگرم کردیم . 

نوشته شده توسط : اشپال برتسلنیک ؛ داوطلب گروه یزوایت برای پناهندگان در کشور اسلوونیا 

Zapisala: Špela Breceljnik, prostovoljka Jezuitskega združenja za begunce Slovenije 

9

Socialni paraktikum v azilnem domu 

Socijalni praktikum u azilskom domu 

Social Practicing in Asylum Centre 

Na Škofijski klasični gimnaziji v Ljubljani že drugo leto 

izvajajo projekt socialni praktikum za dijake 2. letnika. 

Gre za projekt, v katerega so vsi dijaki 2. letnika 

napoteni za dva dni v različne ustanove, kjer poleg 

delovanja ustanov spoznavajo tudi življenje ljudi s posebnimi 

potrebami, ostarelih, bolnih ali pa ljudi, ki so 

socialno ogroženi. 

V azilni dom so dijaki prišli že lansko leto in je projekt 

pri dijakih naletel na izredno pozitiven odziv. Po mnenju 

dijakov je bila zanje to izredno dragocena in nepozabna 

življenjska izkušnja. Da bi tudi zdajšnji dijaki 

2. letnika škofijske klasične gimnazije dobili bogato 

izkušnjo o prej neznanem življenju v azilnem domu, 

sta se Sektor za mednarodno zaščito in azilni dom tudi 

letos odločila, da jih z veseljem sprejmemo. V torek, 

24. 4. 2012 ob 12.00 uri smo se dobili v sejni sobi, kjer 

smo dijakom predstavili zakonodajo in življenje v azilnem 

domu. V sredo, 25.4.2012 in četrtek, 26.4.2012 

pa sem dijake sprejela pri recepciji azilnega doma in 

jih usmerjala, seznanjala in vodila od 08.00 ure do 

14.00 ure. Dijaki so naredili tudi zelo lep plakat za 

mladoletnike brez spremstva, ki smo ga skupaj pritrdili 

na steno oddelka. 

V nadaljevanju pa je dijakinja Uršula Vratuša Globočnik 

uredila misli in doživetja Luka, Mete in Tilna. 

V azilu živijo nenavadne zgodbe 

O pogumu, o skrivnostni preteklosti in drugačnosti. 

Zgodbe živijo v majhnih, a udobnih sobicah, s pogledom 

na travnato teraso z gugalnico. Zgodbe pogrešajo 

svoje družine in prijatelje, a so svobodne, hodijo po 

Ljubljani in se vendar malo dolgočasijo. Zgodbe čakajo. 

Čakajo na nadaljevanje. Na status. Ljudje so te 

zgodbe. Izkušnja v azilu je bila možnost, da sem jih 

spoznala. Da sem rekla: »Uau, kako lep in varen in srčen 

sistem!« in se potiho spraševala: »Je za vse smiseln 

ta dolg in ne siguren postopek čakanja?« 

Dobili smo kartice prosilcev za azil in odtisnili svoj prstni 

odtis. Veliko bolj je azil odtisnil svoj odtis na nas. 

Razlog, da smo vstopili v to stavbo, ki se nahaja na 

Viču in ljudje le redko vozijo mimo, kaj šele vanjo, je 

morda za koga nenavaden. Razlog je bil t. i. socialni 

praktikum, izobraževanje, ki nam ga šola organizira v 

okviru obveznega pouka. 

»Azilni dom? Ob tej besedi ne dobim prav nič prijetnih 

asociacij. Ob tej besedi mi v glavo pride stavba, polna 

beguncev, ki živijo v prenatrpanih sobah, ves čas pod 

nadzorom policije oz. varnostnikov. Ampak da bi videl, 

kako ta azilni dom pravzaprav res zgleda, sem odšel 

v okviru prostovoljstva prav tja,« je povedal eden 

izmed udeležencev Luka Baša. 

»Ustanove prej nisem poznala, niti nisem natančno 

vedela, kdo tam notri prebiva, zato sem si jo izbrala 

za socialni praktikum. Osebje nas je že prvi dan lepo 

sprejelo in nam vse natančno razložilo. Čeprav je 

upravnik doma precej dolgo razlagal o vseh postopkih, 

se mi je zdelo zanimivo in čas je hitro minil,« pove 

Uršula Novak. 

Mislim pa, da je bilo tako tudi z Meto Rus: »Izkušnja v 

azilnem domu je bila zame res enkratna. Prej o njem 

nisem vedela ničesar, zato se me je še toliko bolj dotaknila 

usoda prosilcev in njihova negotovost za bližnjo 

prihodnost. Kljub tej negotovosti pa sem v domu slišala 

tudi smeh in začutila nek optimizem. Težko pa sem 

se vživela v vlogo prosilcev, saj so mi njihove razmere 

v domovini, ki so bile razlog za odhod od doma, skoraj 

popolnoma tuje. Sploh si ne predstavljam, da bi jaz že 

v tej starosti morala brez česarkoli iti v tujino, tako kot 

mladostniki iz azilnega doma!« 

»Naslednja dva dneva, ko smo spoznali še azilante, ki 

dom odražajo bolj kot uradne osebe, mi je bilo druženje 

z njimi zelo všeč,« priznava Uršula. »Presenečena 

sem bila nad njihovo odprtostjo in pripravljenostjo za 

navezovanje stikov. Večino časa smo preživeli z Gulteno 

in Adrijanom in opazila sem, da ni potrebno veliko 

truda, da se zabavata in zaposlita za nekaj časa. 

Zelo sta bila nezahtevna in to mi je bilo všeč, kajti vse 

več majhnih otrok je zadnje čase kar precej razvajenih. 

Zelo hitro sta se nas navadila in bila presenečena, 

da smo se z njima zabavali samo dva dni.« Uršula 

ima prav. Otroka sta se kar naprej smejala, tekala po 

igrišču in nas objemala. V petih minutah sta se na nas 

tako močno navezala, da smo se lahko več kot spro- 

10

ščeno igrali. Podajali smo si žogo, šli na sprehod in 

odprli »vrtič«- majhno sobico z nekaj igračami, ki jih 

otroci ne smejo vzeti s seboj. Potem smo opazovali dež 

in celo kratko točo in ob prvih žarkih spet pohiteli na 

gugalnice. 

»In ko sem prišel tja, sem videl, da je moja predstava 

o azilnih domovih napačna. V domu sta samo dva varnostnika, 

stavba pa ni polna niti polovično, tako da se 

je tudi moje predvidevanje o prenatrpanosti izkazalo 

za napačno. Namreč- od 203 razpoložljivih mest jih ni 

zapolnjenih niti sto. 

V ustanovi je vzdušje precej prijetno, zaposleni so 

zelo prijazni in se po najboljših močeh trudijo, da bi 

bilo prosilcem za azil bivanje tukaj čim bolj prijetno 

in domače. Glede na nacionalno pripadnost v domu 

prevladujejo Afganistanci in Somalci. Z nekaterimi 

smo se tudi pogovarjali o življenju v njihovi domovini, 

njihovih družinah, kulturi itd. Izkazali so se kot zelo 

prijazni in prijetni ljudje. 

V azilu je tudi nekaj majhnih otrok, s katerimi smo se 

igrali in jim polepšali dan,« je povedal Luka. 

Poleg tega smo še pomagali socialni delavki okrasiti 

stene Oddelka za družine, ona pa nas je vsako jutro toplo 

sprejela kot bi bili njeni gostje, ona pa ena izmed 

mater te raznolike družine prosilcev z vsega sveta. 

»Res sem bila navdušena nad odprtim sprejemom osebja, 

njihovo sočutnostjo do prosilcev in pripravljenostjo 

pomagati,« je dejala Meta. 

»Vse pohvale pa naši mentorici Ireni Štrus, ki je bila 

zelo prijazna, nam odgovorila na vsako vprašanje in 

na splošno bila zelo prijetna,« se strinja Luka. 

Pokazala nam je tudi muslimansko molilnico in tedenski 

jedilnik, ki ne pozabi vključiti tudi čevapćićev 

– odlične hrane brez katere nekateri prosilci ne bi preživeli. 

V kratkem pogovoru z enim izmed Afganistancev, nam 

je ta čisto potrpežljivo razlagal o svoji domovini, veri 

in težkim napetostim med suniti in šiiti. In o svoji izgubljeni, 

a nepozabljeni punci iz Belgije. Somalec nas 

je zgolj prijazno gledal in pozdravil. 

V daljši pogovor smo se zapletli z mladim črncem. Ker 

še ne zna tekoče slovensko, ne ve, če bo izdelal razred 

in se lahko vpisal na srednjo šolo. 

Uršula ima prav, ko pravi: »Zdi se mi, da moraš biti res 

pogumen in se ne bati neuspeha, če greš v tujo državo. 

Še posebej občudujem mladoletne, ki so tu brez kogarkoli, 

na katerega bi se lahko zanesli, kot se mi zanesemo 

na starše. Čeprav se večkrat ne razumem s svojimi, 

se zdaj zavedam, kako srečna sem lahko, da jih imam 

ob sebi.« 

Imeti ob sebi. Ne le starše, ob sebi imamo dom, ki je 

stabilen in katerega državljani smo. Živimo tako dobro 

kot samo nekaj odstotkov ljudi na svetu. Azil je najbližji 

kraj, da se vam odprejo oči. 

»V teh treh dneh sem res doživela nepozabno izkušnjo, 

ki mi bo prinesla samo pozitivne izkušnje v nadaljnjem 

življenju,« zaključi Uršula. Pa Luka? »Izkušnja je bila 

zame zelo dragocena in bi jo še ponovil.« 

In Meta? »Azilni dom se mi je s svojo raznolikostjo kultur 

zazdel kot svet v malem in me s tem prav navdušil, saj le 

redkokdaj srečam Somalca, Afganistanca, Roma …« 

In pritrdili bi tudi ostali udeleženci. 

Morda šele zdaj vidimo, koliko varnosti imamo v svojih 

hiškah, blokih, družinicah in zakonih. Azilni dom je 

nastal za tujce in ljudi brez državljanstva, ki so preganjani. 

Nastal iz zakonov, ki pravijo, da jim mora država 

nuditi varnost in osnovne pravice-torej hrano, nujno 

zdravstveno nego in zavetje. In zakoni so nastali, da 

nobenih ljudi ne bi zeblo. Da bi do njih segla kurjava in 

bi seglo tisto toplo, kar je v življenju – pristen odnos. 

Irena Štrus 

Na biskupijskoj gimnaziji u Ljubljani već drugu godinu provedu 

projekt socijalni praktikum za đake 2. godine. To je 

projekt, gdje so bili svi đaci za dva dana slani u različite institucije, 

gdje su osim funkcioniranja ovih institucija također 

saznali više o životu ljudi sa posebnim potrebama, starijih 

osoba, bolesnih ili ljudi, koji su socijalno ugroženi. 

U Azilski dom su učenici došli već prošle godine. Kod učenika 

je projekt naišao na vrlo pozitivan odgovor. Prema mišljenju 

učenika je bilo za njih to savršeno dragocjeno i nezaboravno 

životno iskustvo. Da bi novi učenici 2. godine biskupijske 

gimnazije dobili bogato iskustvo o prije neznanom životu u 

Azilskom domu, se je Sektor za međunarodno zaštitu, Azilski 

dom, i ovo godinu odlučio, da ih s oduševljenjem primi. 

U utorak, 24. travnja 2012, u 12 sati sastali smo se u sobi 

za sastanke, gdje smo đacima prikazali zakone iz života u 

Azilskom domu. U srijedu, 25. travnja 2012, i četvrtak, 26. 

travnja 2012, smo đake primili na recepciji Azilskog doma 

i smo ih usmjeravali, upoznavali i vodili od 8.00 do 14.00 

sati. Đaci so napravili jako lijep plakat za maloljetnike bez 

pratnje, kojega smo skupa objesili na zid odjeljenja. 

U nastavku je đacima Uršula Vratuša Globočnik uredila misli 

i doživljavanje Luke, Mete i Tilna. 

U AZILU DOŽIVLJAMO NEOBIČNE PRIČE 

O hrabrosti, o tajnosti prošlosti i različitosti. Priče žive u 

malim a udobnim sobama, sa pogledom na travnatu terasu 

sa ljuljačkom. Priče traže svoje obitelji i prijatelje, a so slobodne, 

hodaju po Ljubljani, pa se ipak malo dosađuju. Priče 

11

čekaju. Čekaju nastavak. Na status. Ljudi su sami te priče. Iskustvo 

u azilu je bila opcija, da sam ih upoznala i da sam rekla: 

„Uau, kao je lijep i sretan i siguran sistem“ i sam se tiho pitala: 

„Da li ima smisla taj dugi i nesiguran postupak čekanja?“ 

Dobili smo kartice podnositelja za azil i u njih smo utisnuli svoj 

prstni otisak. Puno bolji otisak je stavio na nas azilski dom. 

Razlog da smo ušli u zgradu, koja se nalazi na Viču, i ljudi rijetko 

voze pored a kamo li u nju, je možda nekako neuobičajen. 

Razlog je bio tako imenovani „socijalni praktikum“ obrazovanje, 

kojega nam škola organizira u okviru obaveznoga obrazovanja. 

„Azilski dom? Kad se spomeni ta riječ ne dobijemo nikakvu 

prijatnu asocijaciju. Kad se sjetim te riječi, u glavi mi dođe 

zgrada puna bjegunaca, koji žive u prenatrpanim sobama cijelo 

vrijeme pod nadzorom policije obzirom zaštitara. Želja, da 

bi vidjeo, kako taj Azilski dom uistinu izgleda, sam se odlučilo, 

da odem u kontekstu volontiranja upravo tamo, je rekao jedan 

od između učesnika Luka Baša. 

„To ustanove prije nisam poznavala niti sam znala ko u njoj 

stanuje, zato sam nju izabrala za socijalni praktikum. Osoblje 

nas je prvi dan lijepo primilo i su nam sve lijepo razložili. Iako 

je upravnik doma jako puno razlagao o svih postupcima meni 

se je činilo jako zanimljivim i vrijeme je brzo prošlo“, je rekla 

Uršula Novak. 

Mislim, da je tako bilo i sa Meto Rus: „Iskustvo Azilskog doma 

je bio za mene u istinu jednostavan. Prije o njemu ništa nisam 

znala, zato se me je najbolje dotaknula sudbina podnositelja i 

njihova neizvjesnost za njihovu budućnost. I pored te neizvjesnosti 

sam u domu čula puno smijeha i osjetila veliki optimizam. 

Teško sam se suosjećala sa tim podnositeljima jer njihovi 

uvjeti u domovini, koji so bili razlog, da so otišli od doma, mi 

je bila skoro nepoznata. Meni je nezamislivo, da bi ja u svojoj 

starosti morala bez ičega poći u inostranstvo, kao i maloljetnici 

iz Azilskog doma.“ 

„Sljedeća dva dana, kada smo upoznali i podnositelje, koji dom 

odražavaju bolje nego službenici, moje druženje sa njima mi je 

bilo jako lijepo“, govori Uršula. „Iznenađena sam bila njihovoj 

otvorenosti i pripravnosti za uspostavljanje kontakata. Većinu 

vremena sam provela sa Gultenom i Adrijanom i sam opazila, 

da ne potreba puno se truditi, da se zabavljaju i zapošljavaju 

za neko vrijeme. Jako su bili ne zahtijevani i meni je bilo jako 

drago jer sve više je male djece u zadnje vrijeme previše razmaženih. 

Brzo su se navezali na nas i bila sam iznenađena, da 

sam se s njima igrala samo dva dana.“ Uršula je u pravu. Djeca 

su se i dalje smijala, trčala po igralištu i su nas grlile. U pet 

minuta su se tako moćno na nas navezala, da smo se tako lako 

opušteno igrali. Dodavali smo jedni drugima loptu, išli u šetnju 

i otvorili „vrtić“ malu sobicu sa nešto igračaka, koje djeca nisu 

smjela uzeti sa sobom. Poslije smo gledali kišu i tuču i po prvih 

žarkih sunca ponovo potrčali na ljuljačke. 

„Kad smo došli tamo vidjela sam da je moja predstava o Azilskom 

domu pogrešna. U domu su samo dva zaštitara, zgrada 

nije bila ni u pola puna, tako da se je moje predviđanje o prenatrpanosti 

doma iskazalo za nepravedno. Od 203 slobodna 

mjesta bilo ih je popunjenih malo manje od sto. U ustanovi je 

raspoloženje jako prijatno. Zaposleni su jako prijazni i se u najboljoj 

moči trude, da bi podnositeljima za azil bivanje bilo tu 

što ugodnije i domače. Gledajući na nacionalno pripadnost u 

domu najviše je bilo Afganistanaca i Somalaca. Sa nekima smo 

i razgovarali o životu u njihovoj domovini, njihovim obiteljima, 

kulturi i tako dalje. Pokazali su se jako lijepo, prijazni i prijatni 

ljudi. U azilu je i nešto male djece s kojima smo se igrali i im 

proljepšali dan“, rekao je Luka. 

Pored toga smo pomagali socijalnoj radnici pri ukrašavanju 

zidova u odjeljenju za obitelji. Ona i jedna od mater te različite 

obitelji podnositelja iz cijeloga svita su nas svako jutro toplo 

primile kao da smo njeni gosti. „U istinu sam bila oduševljena 

na otvorenom prijemu osoblja, njihovim suosjećaju do podnositeljima 

i pripravnosti pomagati“, je rekla Mateja. „Sve pohvale 

našoj mentorici Ireni Štrus, koja je bila jako prijatna i 

nam je odgovorila na svaku pitanje, jako je bila prijatna“, se 

slaže Luka. 

Pokazala nam je sobu, gdje muslimani klanjaju, i tjedni meni 

koji ne zaboravlja uključiti i ćevape, odličnu hranu bez koje 

neki podnositelji ne bi preživjeli. 

U kratkom razgovoru sa jednim od Afganistanaca nam je potanko 

razlagao o svojoj domovini, vjeri i teškim napetostima 

između sunita i šiti. Pričao nam je o svojoj izgubljenoj a nezaboravljenoj 

djevojki iz Belgije. Somalac nas je prijatno gledao 

i pozdravljao. 

V dalji razgovor smo se zapleli s mladim crncem. Je ne zna dobro 

slovenski ne zna da li će se moći upisati u srednju školu. 

Uršula ima prao, kad kaže: „Čini mi se, da moraš biti zaista 

hrabar i ne smiješ se bojati neuspjeha kad ideš u tujo državu. 

Posebno sažalijevam maloljetnike koji su tu bez ikoga na koga 

bi se lako oslonili, kao kad se mi oslonimo na roditelje. Iako 

se više puta ne razumijem sa svojima, sam sada svjesna, kako 

sam lako sretna kada ih imam pored sebe.“ 

Imati pored sebe. Ne samo roditelje nego i kuću, koja je stabilna, 

i državu u kojoj sam državljanin. Živim tako dobro kao 

samo neki postotak ljudi na svijetu. Azil je najbliži kraj da vam 

se otvore oči. 

„U ta tri dana smo zaista doživjeli nezaboravno iskustvo, koji 

će mi donijeti pozitivno iskustvo u mom daljom životu“, završila 

je Uršula. 

Pa Luka? „Iskustvo je za mene bilo jako dragocjeno i opet bi 

ga ponovio.“ 

I Meta? „Azilski dom mi se je sa svojim različitim kulturama 

učinio kao svijet u malome i me s time jako iznenadio, jer rijetko 

sretnemo Somalca, Afganistanaca, Roma.“ 

To bi i potvrdili ostali učesnici. 

Možda i sad tek vidimo, koliko sigurnosti imamo u svojim kućama, 

blokovima, obiteljima i brakovima. Azilski dom je nastao 

zbog stranaca i ljudi bez državljanstva, koji su proganjani. Nastao 

je zakon koji kaže, da im država mora ponuditi sigurnost 

i osnovna prava, to jest hranu, hitnu medicinsku njegu i utočište. 

Ti zakoni su nastali da nijednim ljudima ne bi bilo hladno. 

Da bi do njih došlo grijanje i da bi osjetili toplinu u životu, to 

je pristan odnos. 

(zapisala: Irena Štrus) 

12

At the Škofijska klasična gimnazija in Ljubljana (Bishop’s 

Classical Grammar School) the project titled Social Practicing 

is implemented already for the second year designed 

for the 2nd grade students. All these students were namely 

referred to various institutions for two days where they became 

familiar with their operation and also with the life of 

persons with special needs, elderly, ill or people who are 

socially threatened. 

The students came to Asylum Centre already last year and 

the project was extremely welcomed by them. The students 

believe this was a truly precious and unforgettable experience. 

In order to gather rich experience in this formerly 

unknown life in Asylum Centre the International protection 

Division or Asylum Centre decided also this year to receive 

the students with pleasure. On Thursday 24.4.2012 at 12.00 

o’clock we met in the conference hall where we presented 

legislation and life in Asylum Centre to the students. On 

Wednesday 25.4.2012 and Thursday 26.4.2012, I however 

received the students at the reception desk of Asylum Centre 

and was their guide from 08.00 to 14.00 h. The students 

also made a nice poster for unaccompanied minors that we 

put on the wall in their building. 

Later the student Uršula Vratuša Globočnik summarised the 

thoughts and experiences of Luka, Meta and Tilen. 

Asylum contains unusual stories 

About courage, mysterious past and diversity. The stories 

live in small but comfortable little rooms overlooking the 

grassy terrace with a swing. They miss their families and 

friends but are free; they walk in Ljubljana and are nevertheless 

a bit bored. The stories are waiting, waiting for the 

follow up - for the status. These stories are people. Experience 

in asylum was a chance for me to meet them. To tell 

myself: »Wow, what a happy, safe and cordial system! «and 

silently wondered: »Does this long and insecure waiting 

make any sense?« 

We got the cards of asylum seekers and put on our fingerprints. 

But asylum made an even bigger print on us. 

The reason why we entered in this building located in Vič 

where people rarely drive by, let alone walk in is perhaps 

unusual to someone. The reason was the so called »Social 

Practicing«, education organised by the school within the 

mandatory lessons. 

»Asylum Centre? This word does not give me any nice or 

pleasant associations. My head gets filled with a building 

full of refugees living in crowded rooms all the time under 

police or security guards’ surveillance. But to see how this 

place truly looks like i went as a volunteer precisely there,« 

said one of the participants, Luka Baša. 

»I was not familiar with this institution before, nor I knew 

exactly who lives there so i chose it for my Social Practicing. 

We were welcomed by the staff on already on the first day 

and they explained everything. Although the manager gave 

a lengthy explanation of the procedures I found it interesting 

and the time passed quickly,« says Uršula Novak. 

I guess the same applies to Meta Rus: »The experience in 

Asylum Centre was truly unique for me. Before I knew nothing 

about it so i was touched even more by the fate of asylum 

seekers and their insecurity regarding the near future. 

In spite of this insecurity I heard laughter in the centre and 

felt some kind of optimism. But it was hard for me to put 

myself in the role of applicants because the situation in 

their home country which was the reason for their departure 

is almost entirely strange to me. I cannot imagine at 

all that I would go abroad at my age without anything, like 

these youngsters in Asylum Centre!« 

»The next two days when we also met asylum seekers who reflect 

the centre more than the officials, I appreciated their 

company very much,« admits Uršula. »I was surprised at their 

openness and readiness to make contacts. We spent most of 

our time with Gultena and Adrijan; I noticed that it does not 

take them a lot of trouble to have fun and get busy for a while. 

They were very undemanding and I liked it because there are 

many very spoiled little children these days. They quickly got 

used to us and were surprised that we had fun together only 

for two days.« Uršula has a point. The children were laughing 

all the time, running in the yard and hugging us. In five minutes 

they became so attached that we could play more than 

freely. We played with the ball, went for a walk and opened 

a little »kindergarten«- a small room with toys that the children 

are not allowed to take with them. Then we watched the 

rain and even some hailstones but rushed to the swings when 

the sun started to shine. 

»And when I got there I realised my idea of asylum centres 

was wrong. There are only two security guards, and the 

building is not even half full so that my idea about overcrowded 

facilities was also wrong. Of 203 beds available not 

even one hundred are occupied. The atmosphere is rather 

pleasant and the employees are friendly and are doing their 

best to make the stay of residents as pleasant as possible 

and that they can fell at home. As regards their nationalities 

the Afghani and Somalis prevail. I talked to some of 

them about their life and home country, family, culture etc. 

They were all nice and very friendly. At the centre there are 

also a few little children with whom we played and make 

their day more beautiful« said Luka. 

In addition we helped the social worker to decorate the 

walls of the building for families and one woman warmly 

welcomed us every morning as if we were their guests and 

she a mother of this diverse family of world asylum seekers. 

»Really, I was thrilled at the open reception of the staff and 

their sympathy to asylum seekers as well as readiness to 

help them« said Meta. 

»Thanks also to our mentor Irena Štrus who was very nice 

and answered all our questions and was pleasant in general« 

agrees Luka. 

She also showed us the Moslem prayer room and the weekly 

menus that include also čevapćići – excellent food without 

which some could not survive. J 

During a short conversation with an Afghan asylum seeker 

he explained to us with patience about his homeland, reli- 

13

در باره شجاع بودن ؛ رازهای گذشته و فرق داشتن . داستانها در اطاقهای کوچک و مناسبی به طرف زمین چمنی با 

تاب رخ میدهند ؛ این داستانها دلتنگ خانواده و دوستان خود هستند ؛ ولی آزادانه در شهر لیوبلیانا به قدم زدن می 

پردازند ولی با این حال کمی خسته کننده میباشد . داستانها منتظر میمانند . در انتظار ادامه میدهند . منتظر گرفتن 

عنوان هستند . این داستانها مردم هستند . تجربه در کمپ امکانی بود که ؛ آنها را شناختم . بطوریکه گفتم اوه ؛ چه 

سیستم قشنگ و مطمئن و مهربانی است و پیش خود فکر کردم که » آیا این انتظار دراز مدت و نا معلوم در 

مرحله قانونی برای همه مفهومی دارد ؟ 

» 

«! 

« 

gion, serious tensions between Sunnis and Shias, as well as 

about his long lost but never forgotten girlfriend from Belgium. 

A Somali only greeted us kindly. 

We also spoke with a young negro for a long time. Since he 

does not speak Slovene fluently he does not know if he will 

finish the school and wants to enrol in a grammar school. 

Uršula has a point to say: »I guess you have to be really 

brave and not be afraid of failure if you go abroad. I especially 

admire the minors who are here without anybody to 

rely on as we do on our parents. Although I often do not 

understand them I realise now how lucky I am to have parents 

by my side« Not only parents but also a stable home 

where we are nationals. We live as well as only a few percent 

of people in the world. Asylum Centre is the nearest place 

where your eyes will open. 

»In these three days I've had an unforgettable experience that 

will bring only positive aspects in my life« concludes Uršula. 

What about Luka? »The experience was for me a precious 

one and would like to repeat it« 

And Meta? »Asylum Centre seems to me like a little world 

due to diverse cultures and I am enthusiastic about it because 

I only rarely meet Somalis, Afghans and Roma...« 

All participants agreed. 

Maybe we see only now how safe we are in our little houses, 

apartment blocks and households. The Centre was established 

for foreigners and stateless persons who have been 

persecuted under the legislation which provides that the 

state has the duty to offer safety and fundamental rights - 

therefore food, basic health care and shelter. The laws were 

created so that nobody will be cold but warm in order to 

have sincere relationships in their life. 

Irena Štrus 

برنامه های اجتماعی در اقامتگاه پناهندگان ‏)کمپ(‏ 

ورد . 

در اشکوفیسکی کالسیچنی گیمنازیا ( دبیرستان عمومی اسقفی ) در لیوبلیانا سال دومی است که پروژه برنامه های 

اجتماعی برای شاگردان سال دوم دبیرستان برگزار میکنند . این برنامه مربوط میشود به اینکه ؛ تمام شاگردان سال 

2. برای دو روز به سازمانهای مختلفی فرستاده شدند تا عالوه بر آشنا شدن به کارهای این سازمانها با زندگی افراد 

معلول ؛ سالخوردگان ؛ بیماران یا افرادی که از نظر و ضعیت زندگی دچار کمبود هستند ؛ نیز روبرو بشوند . 

شاگردان در سال گذشته به اقامتگاه پناهندگان ‏)کمپ(‏ آمدند و آنها با این پروژه خیلی مثبت روبرو شدند . به گفته 

آنها این برنامه برای زندگی آنها یک تجربه گرانقیمت و فراموش نشدنی بحساب می آید . بخاطر اینکه دانش آموزان 

جدید سال دوم دبیرستان عمومی اسقفی چنین تجربه با ارزشی در مورد زندگی در اقامتگاه پناهندگان ‏)کمپ(‏ بدست 

بیاورند ؛ بخش حمایت بین المللی ؛ واقع در کمپ ؛ تصمیم گرفت که ؛ با خوشحالی آنها را بپذیرد . در روز سه شنبه 

24. 4. 2102. در ساعت 02.11. ؛ در اطاق جلسه همه با هم جمع شدیم که ؛ و دانش آموزان را با قانون و زندگی 

در کمپ آشنا کردیم . در روز چهارشنبه 22. 4. 2102. و پنجشنبه 22. 4. 2102. شاگردان را در قسمت 

اطالعات کمپ تحویل گرفتم و آنها را از ساعت 0.11 تا ساعت 04:11. راهنمائی ؛ آشنا و هدایت کردم . دانش 

آموزان هم همینطور یک پالکت خیلی قشنگی برای نوجوانان بدون سرپرست درست کرده بودند که آن را همه با هم به 

دیوا ر بخش نصب کردیم . 

در دنباله دانش آموزی بنام اورشوال وراتوشا گلوبوچ نیک از فکر و تجربه لوکا ؛ متا و تیلن را اینگونه بر روی کاغذ 

آ 

در کمپ ( اقامتگاه پناهندگان ) داستانهای غیر طبیعی پیش می آید 

در باره شجاع بودن ؛ رازهای گذشته و فرق داشتن . داستانها در اطاقهای کوچک و مناسبی به طرف زمین چمنی با 

تاب رخ میدهند ؛ این داستانها دلتنگ خانواده و دوستان خود هستند ؛ ولی آزادانه در شهر لیوبلیانا به قدم زدن می 

پردازند ولی با این حال کمی خسته کننده میباشد . داستانها منتظر میمانند . در انتظار ادامه میدهند . منتظر گرفتن 

عنوان هستند . این داستانها مردم هستند . تجربه در کمپ امکانی بود که ؛ آنها را شناختم . بطوریکه گفتم اوه ؛ چه 

سیستم قشنگ و مطمئن و مهربانی است و پیش خود فکر کردم که » آیا این انتظار دراز مدت و نا معلوم در 

مرحله قانونی برای همه مفهومی دارد ؟ 

» 

«! 

« 

«. 

» 

در مدت این سه روز واقعا تجربه های فراموش نشدنی داشتم که ؛ برای من فقط تجربه های مثبتی در ادامه زندگی 

هستند با این حرف اورشوال صحبتش را تمام میکند . 

لوکا چی فکر میکند ؟ این تجربه برای من خیلی ارزشمند هستند و مایل هستم که بازهم تکرار شوند 

و متا چه میگوید ؟ اقامتگاه پناهندگان)کمپ(‏ برای من با آداب و رسوم مختلف ؛ مثل این بود که دنیا کوچک شده 

باشد و این برای من خیلی جالب بود ؛ چون امکان کم پیش می آید که ؛ با فردی از سومالی یا افغانی و یا فردی کولی 

آشنا شوم...‏ 

اینگونه نیز بقیه شرکت کنندگان عقیده خواهند داشت و 

ممکن است که حاال می بینیم که ؛ چه امنیتی در خانه ها ؛ بلوکها ؛ خانواده ها و قانون هایمان داریم . اقامتگاه 

پناهندگان)کمپ(‏ برای افراد خارجی و افراد بدون تابعیت ؛ که تحت تعقیب هستند ؛ ساخته شده است . شامل قانون 

هائی است که ؛ میگویند که ؛ کشور باید به آنها امنیت و حق و حقوق اولیه یعنی خوراک ؛ وضعیت درمانی فوری 

و محل اقامت فراهم نماید . و قانون تشکیل شده تا هیچ فردی سردش نشود . تا اینکه به آنها هم گرما برسد و آنهم 

گرمائی که در زندگی وجود رابطه برقرار میباشد . 

«. 

– 

– 

» 

بینی بمن دست داد . ولی در نقش یک تقاضا کننده برای من خیلی سخت بود ؛ چون وضعیت آنها در کشورشان که ؛ 

دلیل بیرون رفتن آنها از کشورشان میباشد ؛ تقریبا بطور کامل برای من یک احساس غریبی بود . اصال نمیتوانم پیش 

خود مجسم کنم که ؛ من در این سن بدون هر گونه چیزی مجبور به رفتن کشور خارجی بشوم ؛ درست مثل نوجوانی 

که در کمپ میباشد . 

دو روز بعد از اینکه ؛ با پناهندگان آشنا شدیم که ؛ آنها بیشتر از کارمندان نشان دهنده اقامتگاه ‏)کمپ(‏ میباشند؛ برای 

من بودن با آنها خیلی خوش آیند بود ؛«‏ این موضوع گفته اورشوال بود . 

برای من سادگی و آمادگی آنها برای برقرار کردن ارتباط خیلی غیر منتظره بود . بیشتر وقت خود را با گولتنا و 

آدریان گذراندیم و متوجه شدم که ؛ تالش زیادی الزم نیست که ؛ خوش باشند و برای مدتی خود را سرگرم کنند . 

آدمهای خیلی ساده و کم توقعی بودند و من از این رفتار خیلی خوشم آمد ؛ چون مدتی است که هر چه بیشتر بچه های 

کوچک خیلی نازپرورده شده اند آنها خیلی زود با ما خو گرفتند و برایشان سورپریز بود که ؛ ما با آنها دوروز 

خوش گذراندیم اورشوال کامال درست میگوید . بچه ها مرتب می خندیدند ؛ در زمین بازی می دویدند و ما را بغل 

میکردند . در مدت پنج دقیقه آنقدر محکم به ما عادت کردند که ؛حیلی راحت با آنها بازی کردیم . با هم توپ بازی 

میکردیم ؛ به قدم زدن مشغول شدیم و اطاق کوچکی را که چندین اسباب بازی داشت را باز کردیم ورتیچ اسباب 

بازی ها را بچه ها اجازه ندارند که با خود ببرند . بعد از آن بارش باران را تماشا کردیم و حتی تگرگ کوتاهی که 

بارید و با اولین اشعه آفتاب دوباره به طرف تاب خوردن رفتیم . 

ایرنا اشتروس 

« 

Irena Štrus 

» 

. 

« 

» وقتی که به کمپ رفتم ؛ متوجه شدم که آنطور که من پیش خود مجسم کرده بودم ؛ اشتباه بود . در کمپ فقط دو نفر 

مامور نگهبانی بودند ؛ ساختمان نه فقط پر نبود ؛ بلکه حتی کمتر از نصف آن اشغال بود ؛ اینطور که پیش بینی من از 

شلوغ بودن آنجا بازهم غلط بود . چون از 302 جایگاه در اختیار ؛ جا اشغال نشده بود . 

حتی 000 

در این ساختمان محیط خیلی گرم و دوستانه ای برقرار بود ؛ رفتار کارکنان خیلی مهربانانه است ؛ و بیشترین سعی 

خود را بکار میبرند تا زندگی پناهندگان در اینجا هرچه بیشتر خوش آیند و خودمانی باشد . با توجه به نژاد در کمپ ( 

اقامتگاه پناهندگان ) بیشتر از همه افغان ها و سومالی ها هستند . با بعضی از آنها در مورد زندگی و خانواده های آنها 

آداب و رسوم و غیره در کشور آنها صحبت کردیم . آنها خود را خیلی مهربان و خوش برخورد به ما نشان دادند . 

در کمپ همینطور چند بچه کوچک هستند که ؛ با آنها بازی کردیم و روز آنها را قشنگ کردیم این هم توضیحاتی 

بود که لوکا تعریف کرد . 

عالوه بر این به مددکار اجتماعی هم برای تزئین دیوارهای بخش برای خانواده ها کمک کردیم ؛ او هم هر روز صبح 

از ما استقبال گرمی بعمل می آورد درست مثل اینکه ما مهمان او بودیم ؛ و او هم مادر خانواده مختلف تقاضا کنندگان 

از تمام دنیا بود . 

‏«واقعا از باز بودن اغوش باز کارکنان ؛ و همدردی آنها با تقاضا کنندگان و آمادگی آنها برای کمک خیلی خوشم آمد 

اینهم گفته های متا بود . 

با تشکر فراوان به راهنمای ما در این برنامه خانم ایرنا اشتروس ؛ که خیلی رفتار مهربانی داشت ؛ به تمام سئواالت 

ما جواب میداد و بطور کل خیلی خوش برخورد بود لوکا چنین عقیده ای داشت . 

به ما همینطور محل نماز خواندن مسلمانان را نشان داد و برنامه خوراکی یک هفته را که ؛ نباید فراموش کرد که 

همینطور از خوراک کباب ‏)چواب چی چه(‏ نباید چشم پوشی کرد-‏ یک خوراک لذیذ که ؛ بعضی از تقاضا کنندگان 

بدون آن را نمیتوانند زندگی کنند . 

در گفتگوی کوتاهی که با یکی از بین افغانیها داشتیم ؛ برای ما خیلی با حوصله در مورد کشور خودش ؛ دین و 

وضعیت سختی که بین شیعه ها و سنی ها وجود دارد ؛ توضیحاتی داد . و همینطور در باره از دست دادن ؛ و 

فراموش نکردن دوست دختر بلژیکی خود صحبت کرد . فرد سومالی فقط ما را با مهربانی نگاهی کرد و سری تکان 

« 

« 

« 

» 

داد . 

کارت تقاضا کننده برای پناهندگی گرفتیم و بر روی آن اثر انگشت خود را قرار دادیم . پناهندگان خیلی بیشتر روی ما 

تاثیر گذاشتند . 

دلیل اینکه ؛ به این ساختمان وارد شدیم جائیکه به منطقه ویچ مربوط میشود و مردم خیلی کم از اینطرف رد میشوند ؛ 

چه رسد به اینکه وارد انجا بشوند ؛ ممکن است که برای کسی غیر طبیعی محسوب بشود . دلیل آن را اینطور توضیح 

میدهند ‏«برنامه های اجتماعی»‏ ؛ آموزشی که ؛ مدرسه برای ما در غالب یک درس جدی برنامه ریزی 

میکند . 

» 

کمپ ؟ با این کلمه هیچ گونه احساس خوش آیندی به من دست نمیدهد ‏.با این کلمه در فکرم ساختمانی رسم میشود که 

؛ پر از پناهنده هائی میباشد که ؛ در اطاقهای شلوغ زندگی میکنند ؛ و تمام مدت تحت نظر پلیسها و یا ماموران 

نگهبانی هستند . لوکا باشا یکی از شرکت کنندگان ؛ چنین توضیح میدهد که ؛ برای اینکه ببینم ؛ این کمپ ( اقامتگاه 

پناهندگان(‏ در حقیقت چه شکلی میباشد ؛ به عنوان یک داوطلب به آنجا رفتم 

« 

« 

» 

اینگونه سازمانها را قبال نمیشناختم ؛ حتی بطور دقیق نمیدانستم که ؛ چه کسانی داخل آن زندگی میکنند ؛ بهمین 

خاطر آن را بعنوان درس اجتماعی انتخاب کردم . کارکنان آنجا روز اول خیلی خوب از ما استقبال کردند و همه چیز 

را بطور دقیق برای ما توضیح دادند . با وجودیکه مسئول کمپ توضیحات مفصلی در مورد تمام مراحل قانونی داد ؛ 

برای من خیلی جالب بود و وقت خیلی زود گذشت این گفته های اورشوال نوواک بود . 

فکر میکنم که ؛ برای متا روس نیز همینطور بود ‏«تجربه کمپ)اقامتگاه پناهندگان(‏ برای من واقعا عالی بود . قبال در 

باره آن هیچ چیزی نمیدانستم ؛ بهمین خاطر سرنوشت تقاضا کنندگان و وضعیت نا معلوم آنها در مورد آینده نزدیک 

خیلی بیشتر بر من تاثیر گذاشت . با وجود این مبهم بودن در محیط کمپ صدای خنده بگوش میرسید و احساس خوش 

در صحبت طوالنی که با فرد سیاه پوستی داشتیم مسئله ای پیش آمد ؛ چون هنوز راحت به زبان اسلوونیائی صحبت 

نمیکند ؛ و نمیداند که ؛ آیا کالسش را قبول خواهد شد و آیا امکان دارد که در مدرسه متوسطه نام نویسی کند . 

اورشوال درست فکر میکند وقتی که میگوید«به نظر من ؛ اگر به کشور خارج میروی ؛ باید واقعا فرد محکمی باشی 

و از موفق نشدن نباید ترسید . مخصوصا نوجوانان را ستایش میکنم که ؛ در اینجا هیچ کسی را که ؛ بتوانند بر روی 

آنها حساب کنند را ندارند ؛ آنطوری که ما بر روی پدر و مادر خود حساب میکنیم . با این حال بعضی وقت ها پدر و 

مادر خود را درک نمیکنم ؛ حاال قبول میکنم که ؛ چقدرمیتوانم خوشبخت باشم که پدر و مادرم را در کنار خود دارم.»‏ 

در کنار خود داشتن ؛ نه فقط پدر و مادر ؛ بلکه در کنار خود جایگاهی دارم که ؛ محکم است و تابع آن هستیم . 

آنطور خوب زندگی میکنیم که ؛ مثل فقط چند درصد مردم در دنیا اینطور هستند . کمپ نزدیکترین جائی است که ؛ 

چشم شما را باز میکند . 

کارت تقاضا کننده برای پناهندگی گرفتیم و بر روی آن اثر انگشت خود را قرار دادیم . پناهندگان خیلی بیشتر روی ما 

تاثیر گذاشتند . 

دلیل اینکه ؛ به این ساختمان وارد شدیم جائیکه به منطقه ویچ مربوط میشود و مردم خیلی کم از اینطرف رد میشوند ؛ 

چه رسد به اینکه وارد انجا بشوند ؛ ممکن است که برای کسی غیر طبیعی محسوب بشود . دلیل آن را اینطور توضیح 

میدهند ‏«برنامه های اجتماعی»‏ ؛ آموزشی که ؛ مدرسه برای ما در غالب یک درس جدی برنامه ریزی 

14 

میکند . 

» 

کمپ ؟ با این کلمه هیچ گونه احساس خوش آیندی به من دست نمیدهد ‏.با این کلمه در فکرم ساختمانی رسم میشود که 

؛ پر از پناهنده هائی میباشد که ؛ در اطاقهای شلوغ زندگی میکنند ؛ و تمام مدت تحت نظر پلیسها و یا ماموران 

نگهبانی هستند . لوکا باشا یکی از شرکت کنندگان ؛ چنین توضیح میدهد که ؛ برای اینکه ببینم ؛ این کمپ ( اقامتگاه 

پناهندگان(‏ در حقیقت چه شکلی میباشد ؛ به عنوان یک داوطلب به آنجا رفتم 

«

Mavrični dnevi s Centrom Fridolin 

Dugini dani sa Centrom Fridolin 

Rainbow Days with Fridolin Centre 

V organizaciji Center Fridolin od oktobra minulega 

leta v Azilnem domu izvajamo program socialne integracije 

Mavrica. 

Program je v prvi vrsti namenjen podpori mladoletnikom 

brez spremstva, pri aktivnostih pa pogosto sodelujejo 

tudi drugi prosilci za mednarodno zaščito. 

Naš program temelji na aktivnosti, izkustvenemu 

učenju v naravi in vključevanju v okolje. Poleg zunanjih 

aktivnosti organiziramo dogodke tudi v Azilnem 

domu. Prirejamo namreč praznovanja, zabave in vnašamo 

prijetno vzdušje intimnosti in domačnosti, kar 

nas povezuje. 

V sklopu programa smo se dvakrat podali na celodnevna 

izleta z vlakom, in sicer v Kranj in v Bistro, kjer smo 

si ogledali tehniški muzej. Poleg sprehodov in pohodov 

smo štirikrat igrali biljard, trikrat obiskali fitnes, 

igrali bowling, se kopali v vodnem mestu Atlantis, 

plezali na umetni steni, šli v kino in si ogledali številne 

muzeje. 

V Azilnem domu pa smo s skupnim kuhanjem mednarodnih 

specialitet in slavnostnimi večerjami proslavljali 

pozitivne odločbe, rojstne dneve, perzijsko novo 

leto Nawrooz, igrali zabavne igre, badbinton, balinčke, 

šah … Ko pa je bilo komu težko, smo prisluhnili in 

skušali nuditi oporo. 

Mladoletnikom in drugim prosilcem se zahvaljujeva za 

sodelovanje in prijetne trenutke, ki smo jih preživeli 

skupaj. 

Darja Milošič, Primož Miklavžin 

Kranj 

15

U organizaciji Centra Fridolin od listopada prošlog ljeta u Azilskom 

domu izvodimo program socijalne integracije DUGA. 

Program je prvenstveno namijenjen podržavanju maloljetnih 

bez pratnje, u aktivnostima, čestu učestvuju i drugi podnositelji 

za međunarodnu zaštitu. Naš program temelji na aktivnostima, 

znanja u učenju u prirodi i uključivanju u okolinu. 

Pored vanjskih aktivnosti organiziramo događaje i u Azilskom 

domu: priređujemo slavlja, zabave i unosimo prijatnu atmosferu 

intimnosti i prisnosti, što nas povezuje. U sastavu programa 

smo se dva puta uputili na cjelodnevni izlet sa vlakom: 

u Kranj i u Bistru, gdje smo pogledali tehnički muzej. Pored 

izleta i ogleda smo četiri puta igrali biljard, tri puta smo obišli 

fitnes, igrali smo bowling, kupali smo se u vodnom parku 

Atlantis, penjali se na umjetnoj stijeni, išli u kino i vidjeli razne 

muzeje. 

U Azilskom domu smo u grupnom kuhanju međunarodnih 

specijaliteta i svečanima večerama proslavljali pozitivna rješenja, 

rođene dana, perzijsku novu godinu NAWROOZ, igrali 

zabavne igre: badminton, kuglanje, šah, …. Kad nam je bilo 

teško, smo slušali i pokušali ponuditi podržavanje. 

Maloljetnicima i drugima podnositeljima se zahvaljujemo za 

sudjelovanje i prijatne trenutke, koje smo preživjeli skupa. 

(zapisala: Darja Milošič, Primož Miklavžin) 

Organised by the Fridolin Centre we have implemented, since 

October last year, the Rainbow Social Integration programme. 

The Programme is as a matter of priority designed for unaccompanied 

minors and the participants of these activities are 

often also other asylum seekers. 

Our programme is based on activities, learning experiences in 

nature and integration into the environment. Besides external 

activities we also organise events in Asylum Centre, celebrations, 

parties and create pleasant atmosphere of intimacy 

that binds us together. 

Within the programme we made two daily excursions by train 

to Kranj and Bistra where we visited the technical museum. 

Besides walking and trekking we played billiards on four occasions, 

visited fitness studio and played bowling, took a 

swim in Atlantis City, climbed an artificial wall, went to the 

cinema and visited numerous museums. 

In Asylum Centre we celebrated positive decisions, birthdays, 

Persian New Year Nawrooz by preparing food together international 

specialities and organised banquets, games, badminton, 

played bowls, chess … When there were problems we 

listened and tried to provide assistance and support. 

We thank minors and other asylum seekers for their cooperation 

and pleasant moments we spent together. 


16

روزهای رنگین کمانی 

( ماوریتسا ) 

بدهیم . 

در مرکز فریدولین 

با برنامه ریزی در مرکز فریدولین از ماه اکتبر در سال گذشته در اقامتگاه پناهندگان ‏)کمپ(‏ برنامه های اجتماعی اینتگراتسیا رنگین کمان انجام میدهیم . 

این برنامه قبل از هر چیز به منظور طرفداری از نوجوانان بدون سرپرست ؛ میباشد . در این فعالیت ها ؛ دیگر تقاضا کنندگان برای حمایت بین المللی نیز خیلی زیاد 

همکاری میکنند . 

برنامه ما بر اساس فعالیت هائی از قبیل ؛ تمرین آموزش در طبیعت و جا گرفتن در محیط . عالوه بر فعالیت های خارج از کمپ ؛ همینطور فعالیت هائی نیز در محیط 

اقامتگاه پناهندگان ( کمپ ) نیز انجام میگیرد از قبیل : جشن گرفتن ؛ برنامه های تفریحی و برقرار کردن یک محیط گرم خصوصی و خودمانی ؛ بطور کل برنامه هائی که 

ما را بهم نزدیک میکند . 

طبق برنامه دو مرتبه با قطار به گردش یک روزه رفتیم : یکروز به کرانی و روز دیگر به بیسترو رفتیم ؛ در آنجا از موزه تکنیکی دیدن کردیم . عالوه بر قدم زدن و پیاده 

روی کردن چهار مرتبه بیلیارد بازی کردیم ؛ سه مرتبه به فیت نس رفتیم ؛ بولینگ بازی کردیم ؛ در شهرک آبی آتالنتیس شنا کردیم ؛ از دیوارهای مخصوص باال رفتیم ؛ 

به سینما رفتیم و از موزه های مختلفی دیدن کردیم . 

در اقامتگاه پناهندگان ‏)کمپ(‏ با آشپزی کردن دسته جمعی خوراکهای مخصوص بین المللی درست کردیم و با مهمانی شام حکم های مثبت ؛ جشن تولد ها ؛ سال نو ایرانی 

نوروز ؛ بازی ؛ بازیهای تفریحی ؛ بدمینتون ؛ بالینی ؛ شطرنج و...‏ را جشن گرفتیم . زمانی که دلتنگ بودیم به درد دل هم گوش میدادیم و سعی میکردیم که بهم دلداری 

از نو جوانان و تقاضا کنندگان دیگر برای همکاریشان و و لحظه های خوبی که با هم داشتیم تشکر میکنیم . 

دریا میلوشیچ ؛ پریموژ میکالوژین 


17

Svetovni dan boja proti rasni 

diskriminaciji skozi otroške oči 

Verjetno se strinjate, da je otrokom težko razumeti 

pomen besede rasna diskriminacija. Obenem pa je 

prav, da jim že kot majhnim razložimo, da smo ljudje 

po barvi kože in načinu življenja različni, vendar zato 

nič boljši in nič slabši od drugih. Tematike sem se lotila 

na način, ki so ga otroci zagotovo razumeli: skozi 

pravljice, glasbo, slike in fotografije. 

Elmer, drugačen slonček 

Zgodba o Elmerju je zgodba o drugačnem slončku. 

Elmer namreč ni bil siv kot drugi sloni, ampak je bil 

pisan, posut z živobarvnimi krpicami. Bil je tudi zelo 

zabaven slon in vsi so se imeli v njegovi družbi lepo. 

Tudi sam je bil srečen. Dokler si nekega dne ni zaželel, 

da bi bil tako kot ostali prave slonje barve. Toda, 

glej, ko se je posul z blatom in mu je uspelo, ga nihče 

ni prepoznal, se ni nihče nič več smejal in življenje 

kar naenkrat ni bilo prav nič zabavno. Zato se je odločil, 

da bo postal spet pravi Elmer in na srečo je prav 

takrat začelo deževati in dež je spral z njega slonjo 

barvo. Ko so njegovi prijatelji videli, da je Elmer zopet 

tisti pravi, zabavni Elmer, so od veselja vsi na dolgo 

zatrobili in se skupaj še dolgo veselili. 

Mislim, da so otroci, ko smo brali in razmišljali o zgodbi, 

razumeli njen smisel, ki je, da si kljub drugačnosti 

lahko srečen in da s tem, kar si, osrečuješ tudi druge. 

V otrocih je polna mera ustvarjalnosti, zato so, ko 

smo se odločili izdelati Elmerja, slončki drug za drugim 

kar prihajali izpod naših rok. Nalepili smo jih na 

plakat in dodali sporočilo: ELMER JE DRUGAČEN. EL- 

MER JE SREČEN. Ravno pravšnje sporočilo, s katerim 

smo obeležili 21. marec, svetovni dan boja proti rasni 

diskriminaciji. 

O različnost smo se pogovarjali tudi na drugi delavnici, 

kjer smo prebirali različno literaturo o otrocih, ki 

živijo na različnih koncih sveta. Pogovarjali smo se o 

tem, da imamo kožo različne barve, prihajamo iz različnih 

kultur in imamo različne navade; da nekateri 

otroci živijo samo z očkom in mamico, drugi pa v velikih 

družinah; da so nekateri zelo malo oblečeni, nekateri 

pa nosijo topla pokrivala zanimivih oblik skozi 

celo leto; da nekateri živijo v lesenih, drugi pa v zidanih 

hišah; da se nekateri učijo v šolskih klopeh, drugi 

pa kar na tleh; da nekateri jedo riž, drugi pa krompir; 

da pojemo različne pesmi in drugače praznujemo rojstne 

dneve. 

Toda nekaj jim je skupnega: prav vsi otroci, ki živijo 

na tem svetu, se radi brezskrbno igrajo, tekajo in se 

imajo lepo. Otroški smeh z vseh koncev sveta je ENAK. 

Da, vsi otroci so nasmejani, če jim pustimo biti to, kar 

so – otroci. 

Besedilo in fotografije: Ana Mrzlikar, 

Inštitut za afriške študije 

18

SVJETOVNI DAN BORBE PROTIV RASNI DISKRI- 

MINACIJI KROZ DJEČJE OČI 

Vjerojatno se slažete, da je djeci teško razumjeti važnost riječi 

„rasne diskriminacije“. Također je važno, da im kao malima 

razložimo, da smo ljudi po boji kože i načinu života drugačiji, 

pa ipak zato nismo ništa bolji jedan od drugoga. Teme sam se 

prihvatio na način, kako su djeca razumjeli: kroz bajke, slike 

i fotografije. 

ELMER, DRUGAČIJI SLONČIČ 

Priča o Elmeru je priča o drugačijem malom slonu. Elmer nije 

bio siv kao drugi slonovi, nego je bio šaren: bio je obojen sa 

živim bojama i krpicama. Bio je jako zabavan mali slon i svi 

su se imali lijepo u njegovom društvu. I on sam bio je sretan. 

Dok se jednog dana nije zaželio, da bi bio i on kao ostali pravi 

slonovi, koji so obojeni sa pravom sivom bojom. I pogledaj, 

kad se je posuo sa blatom, mu je to uspelo. Sad ga nije niko 

prepoznao, niko se nije više smijao i njegov život više nije bio 

interesantan. Zato se je opet odlučio, da postane pravi Elmer. 

Na njegovu sreću je tada počela padati kiša, koja je sa njega 

sprala slonovu boju (blato). Kad su njegovi prijatelji vidjeli, 

da je Elmer opet isti onaj zabavni Elmer, su od veselja svi zatrubili 

i se dugo skupa veselili. 

Mislim, da su djeca, kad su čitali i razmišljali o ovoj bajki, 

razumjeli njen smisao, koji kaže, iako si drugačiji, si lako sretan 

i s time usrećuješ i druge. 

Kod djece je ogromno znatiželjnosti, zato su – kad smo se odlučili 

izraditi Elmera – mali slonovi dolazili jedan za drugim 

iz naših ruku. Nalijepili smo ih na plakat i napisali poruku: 

„ELMER JE DRUGAČIJI. ELMER JE SRETAN.“ Ravno prošla poruka, 

s kojom smo proslavili 21. ožujak Svjetski dan boja protiv 

rasni diskriminaciji. 

O različitosti smo razgovarali i na drugim radionicama, gdje 

smo pročitali različite literature o djeci, koja žive na različitim 

krajevima svijeta. Razgovarali smo o tome, da imamo 

različite boje kože, da dolazimo iz različitih kultura i imamo 

različite običaje; da neka djeca žive samo sa tatom i mamom, 

druga djeca žive u velikim obiteljima; da su neke jako malo 

obučeni, da neka nose topla pokrivala zanimljivih oblika kroz 

cijelu godinu; da neki žive u drvenim, drugi pa u ozidanim 

kućama; da neki uče u školskim klupama, dok drugi pišu na 

podu; da neki jedu rižu, drugi krumpir; da pjevamo različite 

pjesme i da drugačije slavimo rođendane. 

Ali ipak im je nešto zajedničko: u istinu se sva djeca, koja žive 

na ovome svijetu, bezbrižnu igraju, trče i se imao lijepo. Dječji 

smiješak sa svih krajeva svijeta je JEDNAK. Da; sva djeca su 

nasmijana, ako im dopustimo, da so to, što su: djeca. 

(zapisala: Ana Mrzlikar, Institut za afričke studije). 

World day of fighting against racial discrimination 

through the eyes of a child 

You probably agree that children hardly understand the meaning 

of the word “racial discrimination”. At the same time it is 

right that we explain to them when they are still small that 

people have different skin colour and lifestyle but that does 

not mean that some are better than the others for this reason. 

I am dealing with this topic in a way that children will surely 

understand: through fairy tales, music, pictures and photos. 

Elmer, a different little elephant 

The story of Elmer is a story of a different little elephant. Elmer 

was namely not grey as the other elephants but coloured, with 

bright coloured dots. He was also a very amusing elephant and 

everybody felt good in his company. He was happy until the 

day when he wished he were the same as the others, of a real 

19

elephant colour. But look, when he successfully covered himself 

with mud nobody recognised him, nobody laughed any 

longer and the life was all of a sudden no longer funny at all. 

So he decided to become once again the real Elmer and luckily 

the rain started to fall washing away his elephant paint. When 

his friends saw that Elmer was again the real funny Elmer they 

sounded their trunks for joy and were cheerful for a long time. 

When we read and thought about this story I believe that the 

children understood its point which says that even though 

you are different you can be happy and being yourself you can 

meet other people. 

Children are enormously creative and we decided to make Elmer 

so little elephants kept coming from our hands one after 

the other. We stuck glued them on a billboard and added the 

message: ELMER IS DIFFERENT. ELMER IS HAPPY. This is the 

right message to celebrate March 21, the world day of fighting 

against racial discrimination. 

We discussed diversity also during another workshop when we 

read different pieces of literature about children living in different 

places of the world. We said that we all have different 

skin colour, cultural background and customs or habits. Some 

live with daddy and mommy and the others in big families. 

Some have only a few clothes and the others wear warm caps 

of interesting shapes throughout the year. Some live in wooden 

houses, the others in constructed buildings, some learn at 

school, some sit just on the floor, some eat rice the others 

potatoes; we sing different songs and celebrate birthdays in 

other ways. 

But there is something we all have in common; all the children 

living in this world like to play carefree, run up and down having 

a good time. The children’s laughter in all places of the 

world IS THE SAME. Yes, all children smile if we let them be 

what they are: children. 

Text and photos: Ana Mrzlikar, Institute for African Studies. 

روز جهانی حرکت 

بر علیه توهین کردن نژادی از دید گاه بچه ها 

به احتمال زیاد قبول دارید که ؛ بچه ها به سختی میتوانند معنی کلمه " توهین به نژاد " را درک کنند.از طرف دیگر الزم است که ؛ به آنها بعنوان بچه های کوچک توضیح بدهیم که ؛ 

ما انسانها از نظر رنگ پوست و روش زندگی با هم فرق میکنیم ؛ ولی با این حال هیچ بهتر یا بد تر از دیگران نیستیم . این موضوع را به این طریق شروع کردم که ؛ بچه ها کامال 

متوجه بشوند : از طریق قصه ؛ موزیک ؛ نقاشی و عکسها . 

المر ؛ فیل استثنائی 

قصه المر در باره یک فیل استثنائی صحبت میکند . فیل المر یک فیل خاکستری مثل بقیه فیل ها نبود ؛ بلکه یک فیل رنگارنگ بود ؛ از تکه های رنگارنگ شادی پوشیده شده بود . این 

فیل خیلی هم شاد و سرحال بود و همه در کنار او احساس خوبی داشتند . خود او هم راضی بود . تا زمانی که یک روز دوست نداشت که ؛ با دیگران فرق داشته باشد بلکه مایل بود که ؛ 

رنگ او هم مثل بقیه فیل ها باشد . اما ؛ ببین ؛ وقتی که روی خودش را به گل و الی پوشاند موفق شد ؛ او را هیچکس نشناخت ؛ هیچکسی دیگر نمی خندید و زندگی بطور ناگهانی دیگر 

اصال جالب و تفریحی نبود . بهمین خاطر تصمیم گرفت که ؛ دوباره المر واقعی بشود و شانس با او بود که باران شروع به باریدن کرد و از او تمام رنگ فیلی را شست . وقتی که 

دوستان او دیدند که ؛ المر دوباره همان فیل سرحال و خوشحال المر هست ؛ همه از خوشحالی بوق های طوالنی مدت زدند و همه با هم مدتی ت فریح کردند . 

فکر میکنم که ؛ بچه ها وقتی که داستان را خواندیم و در باره داستان فکر کردیم ؛ منظور واقعی را درک کردند ؛ که نشان دهنده اینست که ؛ با وجود فرق داشتن ممکن است که همینطور 

راضی و خوشحال بود و با این که ؛ هر کسی که هستی ؛ با دیگران نیز برخورد خواهی داشت . 

بچه ها سرشار از ایده سازندگی هستند ؛ وقتی که تصمیم گرفتیم داستان المر را بسازیم ؛ فیلها را یکی بعد از دیگری به دست ما رساندند . آنها را بر روی پالکات چسباندیم و در کنار آن 

نوشتیم که : المر استثنائی است . المر راضی است . این نوشته درست بموقع بود که ؛ در روز 12. مارس ؛ روز جهانی حرک ت بر علیه توهین نژادی ؛ آن را بر دیوار چسباندیم 

در مورد فرق داشتن همینطور در یک کارگاه دیگری نیز صحبت کردیم ؛ جائیکه کتابهای مختلفی در باره بچه ها جمع کردیم ؛ بچه هائی که در قسمت های مختلف دنیا زندگی میکنند . 

در این مورد صحبت کردیم که ؛ همه ما رنگ پوست مختلفی داریم ؛ با آداب و رسوم های مختلف و با عادتهای مختلف ؛ که بعضی بچه ها فقط با پدر و مادر زندگی میکنند ؛ بعضی ها 

در خانواده ای بزرگ ؛ بعضی از بچه ها حیلی کم لباس میپوشند ؛ بعضی دیگر لباسهای گرم و با مدلهای جالب در تمام سال میپوشند ؛ بعضی ها در خانه های چوبی و دیگری در خانه 

های ساختمانی زندگی میکنند ؛ بعضی از بچه ها در مدرسه بر روی نیمکت درس میخوانند دیگری بر روی زمین مشغول درس یاد گرفتن هستند ؛ بعضی ها برنج میخورند ؛ دیگری 

سیب زمینی برای خوراک استفاده میکنند ؛ و شعر های مختلفی می خوانیم وجشن تولد ها را هر کسی به شکل دیگری جشن میگیرند . 

اما همه بچه ها در چیزی مشترک هستند : تمام بچه ها که ؛ در این دنیا زندگی میکنند ؛ دوست دارند بدون نگرانی بازی کنند ؛ بدوند و تفریح کنند . خنده بچه ها در تمام نقاط دنیا همانند 

میباشد . بله تمام بچه ها اگر به آنها اجازه بدهیم که آن چیزی باشند که هستند : بچه ها همیشه لبخند بر لب دارند . 

کلمات و عکسها توسط : آنا مرزلیکار ؛ انستیتو برای دانشجویان آفریقائی 

Besedilo in fotografije: Ana Mrzlikar, Inštitut za afriške študije. 

20

Post traumatic stress disorder (PTSD) - 

a common mental problem of fugitives 

Refugees flee their home countries from dangers that 

could both physically and psychologically or existentially 

put them at risk. Asylum seekers arrive in our Centre due 

to various forms of persecution and threats. Some are from 

war zones to save their bare lives while the others fear deportation 

from a neighbouring country to war zones. There 

are also people who cannot stay at home because of poverty, 

local conflicts and life without perspective. Members 

of minorities, either religious national or religiously non 

acceptable groups, as well as political parties often run 

away since they are constantly exposed to mental pressures 

by the majority. They do not have equal opportunities for 

their development or may even be physically endangered. 

They all tell us that they love 

their country very much and 

that it was difficult for them to 

leave their homes, friends and 

relatives. Another thing they 

have in common is also the fact 

that they experienced a lot of 

suffering and they wand a better 

life for their children and 

themselves. Due to dangers, 

insecure future and difficulties 

in integrating into the new environment 

as well as poor economic 

situation these asylum 

seekers are extremely vulnerable. 

They suffer from many diseases and troubles. Among 

mental disorders and illnesses the most common ones are 

psychosocial adaptation problems, PTSD, depression and 

psychosomatic problems (pains, insomnia, digestion, heart 

and breathing problems...). 

Description of trauma, PTSD, and assistance in 

solving the problems 

Trauma is essentially a very strong negative stress that emotionally 

shocked the person and caused lengthy unpleasant 

emotional and physiological conditions. For example, of an 

acquaintance dies, this is usually quite a stress but usually 

it is quickly overcome but when you beloved person suddenly 

dies or if you hardly escaped death yourself the emotional 

would heels a long time and there may be additional 

psychological problems such as PTSD or depression. Trauma 

can be caused by natural disasters, wars, humiliation, 

violence and abuse by individuals, death of our dear ones, 

serious physical injuries, property loss... The worst consequences 

are suffered by people who experience a combination 

of several traumatic events (i.e. escaping the enemy, 

loss of home, rape, bodily injuries and death of a beloved 

person - a common scenario in war situations). 

How to find out that you are traumatised and need 

help? 

A traumatised person has sudden memory flashes of traumatic 

events, sees a dangerous scene and feels a strong fear and 

desire to escape, has nightmares and insomnia, sometimes 

feels emotional emptiness, strong depression and wishes 

to die, has problems making social contacts, does not trust 

people, feels bitter and alienated. This person mainly experiences 

negative emotions such as despair, anxiety, feels powerless, 

afraid, anxious, ashamed, guilty, sorry and sad... Due 

to excitement caused by the memory of the event the person 

avoids thoughts of trauma and everything that reminds him 

of trauma (space, people, objects...). 

Sometimes the person 

takes to alcohol or drugs to reduce 

the mental pain. 

People experience and explain 

events in very different ways. 

This is influenced by age, personality, 

mental stability, past 

experiences and the support of 

narrow or broader social network. 

Some process traumatic 

events more easily and quickly, 

the others continue to suffer 

for years or commit suicide. 

How can I help myself? 

1. Important are frequent talks about traumatic events 

with a trustworthy person, psychologist or doctor. Every 

conversation brings a bit more understanding about our 

experiences, relief and makes us realise we share similar 

problems with many people. 

2. One should learn a different way of emotional reacting 

to unpleasant memories. Instead of negative thoughts 

it is necessary to learn positive thinking and assume 

control over our thoughts and emotions. First we have 

to be aware of our negative emotions and their simultaneous 

impact on our body. If we learn to relax the body 

by adequate techniques we can control at the same time 

the power and frequency of emotions, for example anger, 

fear, worries... 

We tell the body that we are calm, not in danger, relax 

all the muscles, slow down our breathing and we become 

aware of peace and calm. 

3. Enhance our abilities to experience positive emotions. 

We should learn to give way as often as possible to wonderful 

emotions, such as gratitude that we are safe, 

21

hope for a better future, that we trust people who help 

us, compassion for our fellowmen, tolerance to those 

who are different, pleasure at progress, beautiful moments 

in nature, with children etc. 

We should often praise ourselves with positive initiatives 

and love each other. Positive emotions bring us 

closer together give a broader insight in our problems 

and easier solutions. We also become more resistant to 

stress and able to resolve problems. 

4. We must prepare in advance for unpleasant experiences. 

Let us prepare a plan in our mind on how to react 

in an unpleasant situation. Make a scenario on what to 

say think and feel the body, where to seek solutions and 

what we must not do. 

5. We must treat ourselves with nice experiences (good 

food, company of nice people, walks in the city or nature, 

afternoon nap, pleasure in sports, music, watching 

TV...) 

Practical examples of eliminating negative emotions: 

1. Quick relaxation technique: deep breath through the 

nose, tighten the muscles of the part in your body which 

is most tense. Hold your breath for 15 seconds (say one 

number 4 times in your thoughts) and exhale through 

the mouth to relax tensions. Repeat the exercise three 

times. Do it every day. Fin the place in your body where 

you feel tensions and pay attention to the parts under 

the biggest stress 

2. Breathing: Breath in through the nose and count to 3. 

Exhale through the nose and count to 3. Do not hold 

your breath. Keep this rhythm for a few minutes. 

3. Breath in deeply 3 times and exhale. Think of “relaxing 

yourself” and watch your body to relax the parts under 

stress. Do it 10 times a day in different situations. 

4. Reorientation of negative emotions: 

a. When you have negative thoughts say STOP in a loud 

voice and strongly clap you hands at the same time. 

Focus on stress, recognise the feelings and name 

them. 

b. When you recognise a negative emotion stop for a 

moment take a deep breath and relax the muscles. 

Know that anger, fear, guilt, hate or sadness is bad 

for your health. 

c. Decide that negative emotions will not rule your 

thoughts and feeling. Replace negative thoughts by 

positive ones and fill your body with the, Smile with 

your whole body. 

d. If all this does not help focus your attention to other 

things (carefully observe an object or space, pay attention 

to your senses - what do I see, hear, touch or 

smell, mind exercises: mathematical, verbal exercises, 

memory of something, crossword puzzle, sewing...) 

22 

Daily exercise is needed to manage your emotions. We 

should also be physically as active as possible and participate 

regularly in sports. In this way we will be more aware of 

our bodies and gain self confidence so typical of sportsmen 

and dancers. When we realise we are strong we can trust 

ourselves, have control of our emotions and bodies, we will 

solve our life problems and stress situations waiting inevitably 

for us in the future. 

Written by Majda Polanc 

- مشکالت روانی که برای فراری ها خیلی زیاد پیش می آید – بیماری بعد از ضربه ر وحی 

. 

)... 

فراری ها از وطن خود بخاطر خطر هائی از قبیل ؛ خطر جسمی ؛ روانی یا زندگی آنها در خطر میباشد ؛ فرار میکنند 

تقاضا کنندگان بخاطر خطر های مختلفی و تحت دنبال بودن ؛ برای حمایت بین المللی به اقامتگاه پناهندگان ‏)کمپ(‏ می 

آیند . بعضی ها از منطقه های جنگی می آیند و زندگی خود را نجات میدهند ؛ بعضی دیگر بخاطر ترس از یرگشت 

دادن از کشورهای همسایه که در منطقه جنگی هستند . همینطور مردمانی به اینجا می آیند که ؛ نمیتوانند بخاطر وضع 

فقر و بینوائی شدیدی که در کشورشان میباشد ؛ یا بخاطر درگیری های منطقه ای و بدون امید به زندگی آینده ؛ در وطن 

خود بمانند . بیشتر افراد فراری طرفدارهای اقلیتی یا از نظر نژادی و یا از نظر دینی یا از گروههایی که قابل قبول 

نیستند و یا اینکه از حزب هایی هستند که ؛ همیشه از نظر روحی فشار اکثریت بر آنها وارد میشود و امکانات یکسانی 

برای موفقیت خود بدست نمی آورند یا اینکه حتی از نظر جسمی دچار خطر هستند . 

همه آنها به ما میگویند که ؛ وطن خود را خیلی دوست دارند و خیلی سخت کشور ؛ دوستان و خانواده خود را ترک کرده 

اند.‏ همه با هم نیز میگویند که در زندگی خود سختی های زیادی تحمل کرده اند و حاال مایل هستند که برای خود و بچه 

های خود زندگی بهتری داشته باشند . بخاطر زندگی کردن در خطر ؛ و نامعلوم بودن آینده ؛ مشکالت عادت کردن به 

محیط جدید و وضعیت بد اقتصادی فراری ها یا تقاضا کنندگان برای پناهندگ ی از نظر روحی خیلی حساس هستند . 

دچار بیماری های مختلفی میشوند و همینطور وضعیت نارضایتی آنها را اذیت میکند . از بین مشکالت روانی و 

بیماریها بیشتر از همه مشکالت روانی اجتماعی عادت کردن ؛ بعد از ضربه روحی ؛ داشتن استرس ؛ بیماری افسردگی 

و بیماریهای روحی ( داشتن درد ؛ بیخوابی ؛ داشتن مشکالت دستگاههای گوارشی ؛ داشتن مشکل با قلب و نفس کشیدن 

حال میخواهم در باره ضربه روحی ؛ اثر بعد از ضربه روحی ؛ سیندروم استرس بنویسم و کمک کنم تا این مشکالت را 

از بین ببرید . 

( ضربه روحی ) 

در واقع یک استرس قوی و منفی میباشد ؛ که انسان را از نظر احساسات خیلی ضربه میزند ؛ 

تراوما 

و باعث احساس بد بودن طوالنی مدت و وضعیت جسمانی بدی میکند . در صورت مرگ آشنائی این استرس معموال 

خیلی شدید میباشد ؛ ولی معموالاین ناراحتی را خیلی زود میگذراند . در صورت مرگ ناگهانی شخص مورد عالقه یا 

اینکه خود فرد از خطر مرگ گذشته باشد ؛ جراحت روحی او خیلی طول میکشد تا خوب بشود یا اینکه امکان پیش آمدن 

بیماریهای روانی دیگر مثل اثر ضربه روحی ؛ یا بیماری افسردگی شدید میشود . عامل این بیماریها میتوانند از قبیل 

اتفاقات ناگوار طبیعتی مثل سیل ؛ زلزله و..‏ ؛ وضعیت جنگی ؛ تحقیر شدن ؛ عمل خشونت آمیز از طرف افرادشخصی 

؛ مرگ شخص عزیز ؛ آسیب شدید جسمی ؛ از دست دادن دارائی .... بدترین تاثیر برای مردمانی که ؛ برای آنها در 

زمان کوتاهی چندین اتفاق ناگوار پیش آمده است ( از جمله فرار از دشمنان ؛ از دست دادن خانه و زندگی ؛ زخمهای 

جسمی و مرگ فرد عزیزی که بیشتر در وضعیت جنگی پیش می آید (. 

چگونه میتوان متوجه شد که آیا بیماری اثر ضربه روحی دارید و احتیاج به کمک دارید ؟ 

شخصی که به این بیماری مبتال میباشد بطور ناگهانی اتفاقات پس از سانحه در برابر چشمان خود میبیند ؛ حادثه های 

ناگوار می بیند و احساس ترس شدیدی به او دست میدهد و تمایل شدیدی به فرار دارد ؛ کابوسهای وحشتناک می بیند و 

دچار بیخوابی میشود ؛ بعضی وقتها در خود احساس خالی بودن میکند ؛ بعضی وقتها هم دچار افسردگی شدید میشود و 

تمایل به مرگ دارد ؛ ممکن است که از نظر وضعیت اجتماعی دچار کمبود باشد ؛ نسبت به مردم احساس بی اعتمادی 

میکند ؛ بدبین است و از مردم خود را کنار میکشد . بطور کل با احساس منفی زندگی میکند ؛ از جمله نگرانی ؛ 

ضعیفی ترس ؛ احساس خفگی ؛ احساس شرم ؛ احساس مقصر بودن ؛ عزاداری کردن و ناراحت بودن .... بخاطر 

نداشتن آرامش که ؛ برای او اتفاقات ناگوار یاد آوری میشوند ؛ فکر او از ناراحتی و همه چیزهای دیگرکه برای او

( ضربه روحی ) 

در واقع یک استرس قوی و منفی میباشد ؛ که انسان را از نظر احساسات خیلی ضربه میزند ؛ 

تراوما 

و باعث احساس بد بودن طوالنی مدت و وضعیت جسمانی بدی میکند . در صورت مرگ آشنائی این استرس معموال 

خیلی شدید میباشد ؛ ولی معموالاین ناراحتی را خیلی زود میگذراند . در صورت مرگ ناگهانی شخص مورد عالقه یا 

اینکه خود فرد از خطر مرگ گذشته باشد ؛ جراحت روحی او خیلی طول میکشد تا خوب بشود یا اینکه امکان پیش آمدن 

بیماریهای روانی دیگر مثل اثر ضربه روحی ؛ یا بیماری افسردگی شدید میشود . عامل این بیماریها میتوانند از قبیل 

اتفاقات ناگوار طبیعتی مثل سیل ؛ زلزله و..‏ ؛ وضعیت جنگی ؛ تحقیر شدن ؛ عمل خشونت آمیز از طرف افرادشخصی 

؛ مرگ شخص عزیز ؛ آسیب شدید جسمی ؛ از دست دادن دارائی .... بدترین تاثیر برای مردمانی که ؛ برای آنها در 

زمان کوتاهی چندین اتفاق ناگوار پیش آمده است ( از جمله فرار از دشمنان ؛ از دست دادن خانه و زندگی ؛ زخمهای 

جسمی و مرگ فرد عزیزی که بیشتر در وضعیت جنگی پیش می آید (. 

چگونه میتوان متوجه شد که آیا بیماری اثر ضربه روحی دارید و احتیاج به کمک دارید ؟ 

شخصی که به این بیماری مبتال میباشد بطور ناگهانی اتفاقات پس از سانحه در برابر چشمان خود میبیند ؛ حادثه های 

ناگوار می بیند و احساس ترس شدیدی به او دست میدهد و تمایل شدیدی به فرار دارد ؛ کابوسهای وحشتناک می بیند و 

دچار بیخوابی میشود ؛ بعضی وقتها در خود احساس خالی بودن میکند ؛ بعضی وقتها هم دچار افسردگی شدید میشود و 

تمایل به مرگ دارد ؛ ممکن است که از نظر وضعیت اجتماعی دچار کمبود باشد ؛ نسبت به مردم احساس بی اعتمادی 

میکند ؛ بدبین است و از مردم خود را کنار میکشد . بطور کل با احساس منفی زندگی میکند ؛ از جمله نگرانی ؛ 

ضعیفی ترس ؛ احساس خفگی ؛ احساس شرم ؛ احساس مقصر بودن ؛ عزاداری کردن و ناراحت بودن .... بخاطر 

نداشتن آرامش که ؛ برای او اتفاقات ناگوار یاد آوری میشوند ؛ فکر او از ناراحتی و همه چیزهای دیگرکه برای او 

یادآوری میشوند ( از جمله مکان ؛ مردم ؛ وسایل ...( بعضی وقتها بطرف الکل کشیده میشود یا از مواد مخدراستفاده 

میکند تا بیماری روحی خود را تسکین بدهد . 

اتفاقات مشابه برای مردم که پیش می آید مردم عکس العمل مختلفی نشان میدهند یا اینکه آن را توضیح میدهند بر 

اینگونه اتفاقات عکس العمل مختلف مردم میتوانند به دلیل سن ؛ شخصیت ؛ محکم بودن از نظر روحی ؛ تجربه از 

گذشته ؛ نشان دادن احساس درک از طرف جامعه کوچک و بزرگ ... بعضی ها خیلی راحت تر و زودتر این 

اتفاقات ناگوار را پشت سر میگذارند ؛ بعضی دیگر چندین سال زجر میکشند و حتی امکان دارد که خود کشی کنند . 

باشد . 

محکمی هستیم ؛ به خودمان میتوانیم اعتماد داشته باشیم که ؛ میتوانیم بر احساس و بدن خودمان کنترل داشته باشیم ؛ 

مشکالت زندگی و استرس را با موفقیت حل خواهیم کرد ؛ وضعیتی که در آینده منتظر ما خواهند بود . 

نوشته شده توسط خانم مایدا پوالنس 

چگونه به خودتان کمک کنید ؟ 

. 

) 

.2 

1. خیلی مهم میباشد که هر چه بیشتر با شخصی که مورد اعتماد شماست با روانشناس یا با دکتر در مورد اتفاق ناگوار 

صحبت کنید . هر صحبت باعث درک کردن اتفاقی که در زندگی برای ما پیش آمده را ؛ بیشتر میکند و باعث راحتی 

بیشتر میشود و اینکه متوجه میشوی که مشکل خود را با دیگرانی که مشابه مشکل تو را دارند تقسیم میکنی . 

الزم است که یاد بگیری که در برابر خاطرات ناراحت کننده با احساسات دیگری عکس العمل نشان بدهی . بجای 

فکرهای منفی؛ الزم است که یاد بگیری که مثبت فکر کنی و بر فکرهای خودت و احساسات خود کنترل داشته باشی . 

قبل از هر چیز باید احساسات منفی خود را و همزمان تاثیر آنها را بر جسم خود بشناسیم . اگر یاد بگیریم تا با تکنیک 

رالکس بودن ‏)شل کردن ماهیچه ها بدن خود را رالکس کنیم ؛ میتوانیم همزمان قدرت خود را کنترل کنیم و همینطور 

بودن شدت احساسات را مثل عصبانیت ؛ ترس ؛ نگرانی ‏...را کنترل کنیم 

به بدن خود بگوئیم که ؛ آرام هستیم ؛ که در خطر نیستیم ؛ و هر چه بیشتر تمام ماهیچه های بدن را شل کنیم ؛ با آرامی 

نفس بکشیم ؛ و این احساس آرامش و رالکس بودن را به خودمان خبر بدهیم . 

3. استعداد خود را برای داشتن احساسات مثبت گسترش بدهیم . الزم است که یاد بگیریم که هرچه بیشتر احساسات 

قشنگ را در خودمان پرورش بدهیم مثال : احساس تشکر ؛ احساس اینکه در امن و امان هستیم ؛ امیدوار بودن به آینده 

قشنگتری ؛ اعتماد داشتن به مردمان دیگر که ؛ به تو کمک میکنند ؛ هم احساس بودن به همدردی ؛ صبر و تحمل داشتن 

نسبت به کسانی که با ما فرق میکنند ؛از پیشرفت خودمان خوشحال بشویم ؛ از لحظه های قشنگ ؛ از طبیعت ؛ از بچه 

ها و غیره احساس خوشحالی نشان بدهیم . هرچه بیشتر با تعریف کردن با تشویق کردن بطور مثبت خودمان را دوست 

داشته باشیم . احساس مثبت ما را با مردم دیگر نزدیک میکند ؛ به ما امکان میدهد که با دید بازتری به مشکالت خود 

نگاه کنیم و راحت تر به دنبال حل مشکالتمان باشیم ؛ همینطور بیشتر در برابر استرس محکمتر باشیم و بر مشکالت 

پیروز بشویم . 

4. از قبل خودمان را برای اتفاق ناگوار آماده کنیم . در فکر خود برنامه داشته باشیم که ؛ چگونه در برابر وضعیت 

ناخوش آیند عکس العمل نشان بدهیم یا اینکه در هنگام ناراحتی چگونه بگذرانیم . برنامه داشته باشیم که ؛ چه بگوئیم ؛ 

چه فکری بکنیم ؛ چگونه بدن خود را احساس کنیم ؛ کجا به دنبال راه حل برویم و چکاری را نباید انجام بدهیم . 

5. همیشه به خودمان اجازه بدهیم که لحظه های خوبی داشته باشیم ( خوراک خوب ؛ بودن با افراد مهربان ؛ قدم زدن 

در شهر و در طبیعت ؛ بعد از ظهر استراحت کردن ؛ لذت بردن از ورزش ؛ موزیک و در هنگام تماشای تلویزیون ...( 

Šport 

Sport 

Sport 

×11 

تمرین چگونگی از بین بردن وضعیت داشتن احساسات منفی:‏ 

1. بکار بردن تکنیک رالکس ؛ از دماغ نفس عمیقی بکشید ؛ و ماهیچه های بدن را ؛ قسمتی که قابل سفت شدن هستند 

را سفت کن . نفس را در سینه خود 15. ثانیه حبس کنید ( در فکر خود یواش یک شماره را بگوئید(‏ و بعد از آن از 

طریق دهان نفس خود را بیرون بدهید و خود را شل کنید . این تمرین را باز هم سه مرتبه دیگر تکرار کن و هر روز 

این تمرین را انجام بدهید . فکر کن که ؛ در کجای بدن تو احساس سفتی میکنی و نسبت به بدن خودت دقیق باش ؛ که در 

کجا خیلی زیاد ماهیچه ها سفت هستند . 

‎2‎‏.نفس کشیدن : از راه دماغ نفس بکش و تا عدد سه بشمار . نفس خود را از طریق دماغ بیرون بده و تا عدد سه بشمار . 

نفس را در سینه حبس نکن . در این وضعیت چند دقیقه نفس بکش . 

3. سه مرتبه نفس عمیقی بکش و بیرون بده ؛ در هنگام بیرون دادن نفس فکر کن " رالکس باش " در فکر خودت 

مواظب بدن خود باش و در صورتیکه ماهیچه ای در بدن سفت میباشد آن را شل کن . این تمرین را در روز در 

هر کجا هستید انجام بدهید . 

. احساس منفی را از خودت دور کن 

‏.آ . همیشه ؛ وقتی که فکر منفی برایت پیش می آید ؛ با صدای بلند بگو استوپ و همزمان محکم دست بزن . فکر خودت 

را بر روی احساس استرس متمرکز کن ؛ آنها را بشناس و به آنها اسم بده . 

ب . وقتی که احساس منفی را شناختی ؛ برای یک لحظه صبر کن . نفس عمیقی بکش و ماهیچه های بدنت را شل کن . 

قبول کن که ؛ عصبانیت ؛ ترس ؛ احساس مقصر بودن ؛ نفرت و ناراحتی سالمتی تو را به خطر می اندازند . 

پ . تصمیم بگیرید که ؛ احساس منفی بر فکر و احساس شما غلبه پیدا نکند . احساس منفی را با احساس مثبت عوض کن 

و فکر کن که چگونه بدن و فکر تو را پر میکند . با تمام وجودت بخند . 

ج.‏ در صورتیکه تمام این کارها بی نتیجه باشد و کمکی نکند ؛ توجه خودت را به چیزهای دیگری مشغول کن ( با دقت 

یک جسم یا مکانی را نگاه کن ؛ با دقت به حس اینکه – چی میبینم ؛ گوش میکنم ؛ لمس میکنم ؛ امتحان میکنم یا بو 

میکنم توجه کن . فکر تمرین : تمرین ریاضی ؛ تمرین کلمه ها ؛ به دیاد آوردن چیزی ؛ حل کردن جدول ؛ خیاطی .. ) 

برای کنترل کردن احساسات الزم است که هر روز تمرین کنید . همینطور از طریق دیگر سعی کنیم که هر چه بیشتر 

فعالیت بدنی داشته باشیم و مرتب ورزش کنیم . اینطور بهتر خواهیم توانست که بدن خود را بشناسیم و اعتماد بنفس 

بیشتری خواهیم داشت ؛ چیزی که برای ورزشکاران و رقص کنندگان خیلی مهم میباشد ‏.وقتی که متوجه بشویم که ؛ فرد 

×4 

Prosilci za mednarodno zaščito so tudi veliki športni 

navdušenci. Obiski športnih prireditev so pri njih vedno 

sprejeti z zadovoljstvom in hvaležnostjo. Prav zaradi 

tega dejstva smo tudi v letošnjem letu nadaljevali 

z akcijo obiskovanja športnih prireditev. Ogledi tekem 

hokejistov HDD Olimpije v ligi EBEL, slovenske hokejske 

reprezentance na svetovnem prvenstvu v Ljubljani, 

spremljanje tekem nogometnega evropskega prvenstva 

do 17 let, spodbujanje nogometašev in košarkašev 

Olimpije na tekmah v Stožicah in celo ogled uradnega 

treninga smučarskih letalcev v Planici so prosilcem pomenili 

veliko popestritev vsakdana. Čeprav so omenjeni 

športi, seveda če izvzamemo najpomembnejšo postransko 

stvar na svetu – nogomet, v Afganistanu, Pakistanu, 

Iraku, Somaliji, itd. nerazviti in nepoznani, so jih 

prosilci vendarle zelo hitro vzeli za svoje. Šport je pač 

globalni pojav in ne glede na način oziroma obliko je 

odlično sredstvo za razvedrilo in sprostitev. Seveda pa 

spremljanje športnih prireditev ne mine tudi brez »nostalgičnih« 

predlogov prosilcev, kot so npr. ustanovitev 

športnega kluba Olimpija v buzkašiju (tradicionalni 

afganistanski šport na konjih) ali pa morda v širom po 

svetu priljubljenem kriketu. 

4 

به بدن خود بگوئیم که ؛ آرام هستیم ؛ که در خطر نیستیم ؛ و هر چه بیشتر تمام ماهیچه های بدن را شل کنیم ؛ با آرامی 

نفس بکشیم ؛ و این احساس آرامش و رالکس بودن را به خودمان خبر بدهیم . 

3. استعداد خود را برای داشتن احساسات مثبت گسترش بدهیم . الزم است که یاد بگیریم که هرچه بیشتر احساسات 

قشنگ را در خودمان پرورش بدهیم مثال : احساس تشکر ؛ احساس اینکه در امن و امان هستیم ؛ امیدوار بودن به آینده 

قشنگتری ؛ اعتماد داشتن به مردمان دیگر که ؛ به تو کمک میکنند ؛ هم احساس بودن به همدردی ؛ صبر و تحمل داشتن 

نسبت به کسانی که با ما فرق میکنند ؛از پیشرفت خودمان خوشحال بشویم ؛ از لحظه های قشنگ ؛ از طبیعت ؛ از بچه 

ها و غیره احساس خوشحالی نشان بدهیم . هرچه بیشتر با تعریف کردن با تشویق کردن بطور مثبت خودمان را دوست 

داشته باشیم . احساس مثبت ما را با مردم دیگر نزدیک میکند ؛ به ما امکان میدهد که با دید بازتری به مشکالت خود 

نگاه کنیم و راحت تر به دنبال حل مشکالتمان باشیم ؛ همینطور بیشتر در برابر استرس محکمتر باشیم و بر مشکالت 

پیروز بشویم . 

4. از قبل خودمان را برای اتفاق ناگوار آماده کنیم . در فکر خود برنامه داشته باشیم که ؛ چگونه در برابر وضعیت 

ناخوش آیند عکس العمل نشان بدهیم یا اینکه در هنگام ناراحتی چگونه بگذرانیم . برنامه داشته باشیم که ؛ چه بگوئیم ؛ 

چه فکری بکنیم ؛ چگونه بدن خود را احساس کنیم ؛ کجا به دنبال راه حل برویم و چکاری را نباید انجام بدهیم . 

5. همیشه به خودمان اجازه بدهیم که لحظه های خوبی داشته باشیم ( خوراک خوب ؛ بودن با افراد مهربان ؛ قدم زدن 

در شهر و در طبیعت ؛ بعد از ظهر استراحت کردن ؛ لذت بردن از ورزش ؛ موزیک و در هنگام تماشای تلویزیون ...( 

تمرین چگونگی از بین بردن وضعیت داشتن احساسات منفی:‏ 

1. بکار بردن تکنیک رالکس ؛ از دماغ نفس عمیقی بکشید ؛ و ماهیچه های بدن را ؛ قسمتی که قابل سفت شدن هستند 

را سفت کن . نفس را در سینه خود 15. ثانیه حبس کنید ( در فکر خود 4× یواش یک شماره را بگوئید(‏ و بعد از آن از 

طریق دهان نفس خود را بیرون بدهید و خود را شل کنید . این تمرین را باز هم سه مرتبه دیگر تکرار کن و هر روز 

این تمرین را انجام بدهید . فکر کن که ؛ در کجای بدن تو احساس سفتی میکنی و نسبت به بدن خودت دقیق باش ؛ که در 

کجا خیلی زیاد ماهیچه ها سفت هستند . 

‎2‎‏.نفس کشیدن : از راه دماغ نفس بکش و تا عدد سه بشمار . نفس خود را از طریق دماغ بیرون بده و تا عدد سه بشمار . 

نفس را در سینه حبس نکن . در این وضعیت چند دقیقه نفس بکش . 

3. سه مرتبه نفس عمیقی بکش و بیرون بده ؛ در هنگام بیرون دادن نفس فکر کن " رالکس باش " در فکر خودت 

مواظب بدن خود باش و در صورتیکه ماهیچه ای در بدن سفت میباشد آن را شل کن . این تمرین را 11× در روز در 

هر کجا هستید انجام بدهید . 

. احساس منفی را از خودت دور کن 

‏.آ . همیشه ؛ وقتی که فکر منفی برایت پیش می آید ؛ با صدای بلند بگو استوپ و همزمان محکم دست بزن . فکر خودت 

را بر روی احساس استرس متمرکز کن ؛ آنها را بشناس و به آنها اسم بده . 

ب . وقتی که احساس منفی را شناختی ؛ برای یک لحظه صبر کن . نفس عمیقی بکش و ماهیچه های بدنت را شل کن . 

قبول کن که ؛ عصبانیت ؛ ترس ؛ احساس مقصر بودن ؛ نفرت و ناراحتی سالمتی تو را به خطر می اندازند . 

پ . تصمیم بگیرید که ؛ احساس منفی بر فکر و احساس شما غلبه پیدا نکند . احساس منفی را با احساس مثبت عوض کن 

و فکر کن که چگونه بدن و فکر تو را پر میکند . با تمام وجودت بخند . 

ج.‏ در صورتیکه تمام این کارها بی نتیجه باشد و کمکی نکند ؛ توجه خودت را به چیزهای دیگری مشغول کن ( با دقت 

یک جسم یا مکانی را نگاه کن ؛ با دقت به حس اینکه – چی میبینم ؛ گوش میکنم ؛ لمس میکنم ؛ امتحان میکنم یا بو 

میکنم توجه کن . فکر تمرین : تمرین ریاضی ؛ تمرین کلمه ها ؛ به دیاد آوردن چیزی ؛ حل کردن جدول ؛ خیاطی .. ) 

برای کنترل کردن احساسات الزم است که هر روز تمرین کنید . همینطور از طریق دیگر سعی کنیم که هر چه بیشتر 

فعالیت بدنی داشته باشیم و مرتب ورزش کنیم . اینطور بهتر خواهیم توانست که بدن خود را بشناسیم و اعتماد بنفس 

بیشتری خواهیم داشت ؛ چیزی که برای ورزشکاران و رقص کنندگان خیلی مهم میباشد ‏.وقتی که متوجه بشویم که ؛ فرد 

Napisala Majda Polanc 

Predvsem bi se radi najlepše zahvalili vsem, ki so prosilcem 

za mednarodno zaščito omogočili brezplačen 

ogled omenjenih športnih prireditev. To so: podjetje 

Forvvard, d. o. o., NK Olimpija, Nogometna zveza Slovenije, 

Eventim SI, d. o. o. in Smučarska zveza Slovenije. 

4 

23

Podnositelji za međunarodnu zaštito su veliki sportski obožavatelji. 

Obilazak sportskih priredbi je kod njih uvijek primljeno 

sa zadovoljstvom i zahvalnošću. Baš zbog toga smo 

i ove godine nastavile s akcijom obilaska sportskih priredbi. 

Pogledali smo utakmice HDD Olimpije u ligi EBEL, slovenske 

hokejske reprezentacije na svjetskom prvenstvu u Ljubljani. 

Praćenje utakmice nogometnog evropskog prvenstva do 17 

godine, promicanje nogometaša i košarkaša Olimpije na 

utakmice u Stožicah. Podnositeljima je u cijelosti pogled 

službenoga treninga skijaških skokova u Planici jako dobro 

došlo. Unatoč tomu, da su navedeni sportovi – naravno sa 

izostankom najvažnije strane stvari na svijetu: nogometa 

– u Afganistanu, Pakistanu, Iraku, Somalije i tako dalje ne 

razvijeni i nepoznati su ih podnositelji uzeli brzo u svoje 

ruke. Sport je globalna pojava i ne gledajući na način ili 

oblik je odlično sredstvo za zabavu i opuštanje. Međutim 

praćenje sportskih događaja ne mine i bez „nostalgičnih“ 

prijedloga podnositelja, kao što su na primjer osnivanje 

kluba Olimpija u buzkašiju (tradicionalnom afganistanskom 

sportu na konjima) ili možda u širom svijeta popularnom 

kriketu. 

Naročito bi se najradije zahvalio svima, koji su podnositeljima 

za međunarodnu zaštitu omogućili besplatan ogled 

imenovanih sportskih priredbi. To su: poduzeće Forward 

d.d.o., NK Olimpija, Nogometni savez Slovenije, Eventim SI 

d.o.o. i Skijaški savez Slovenije. 

International protection seekers are also huge sports enthusiasts. 

Visiting a sporting event is for them always a 

pleasure and a cause for gratitude. this is precisely the 

reason why this year we continue to visit sports manifestations: 

hockey matches of HDD Olimpija in EBEL league, 

Slovene hockey national team at the World Championship 

in Ljubljana, European Championship football matches 

for players up to 17 years of age, cheering for football 

and basketball players of Olimpija during the matches in 

Stožice stadium an even formal training of ski flyers in 

Planica meant for them a nice way to spend their days. Although 

these sports, except the most important secondary 

thing in the world - football, are underdeveloped and 

unknown in Afghanistan, Pakistan, Iraq, Somalia, etc. 

they adopted them however very soon as their sports. This 

is a global phenomenon and regardless of the form an excellent 

means for having fun and relax. Monitoring sports 

activities of course cannot be without »nostalgic« suggestions 

by the asylum seekers, for example to establish 

Olimpija club in «buzakashi» (traditional Afghan sport on 

horseback) or perhaps cricket, popular all over the world. 

Above all they would like to thank very much all those 

who provided a free visit of the above events particularly: 

company Forvvard d.o.o., NK Olimpija, Slovenian Football 

Federation, Eventim SI d.o.o. and Slovenian Ski Federation. 

24

؛ 

تقاضا کنندگان برای حمایت بین المللی همینطور طرفداران بزرگ ورزش هستند . دیدن برنامه های ورزشی برای آنها همیشه با رضایت کامل و با احساس 

تشکر همراه میباشد ‏.درست بخاطر همین موضوع همینطور امسال هم با برنامه دیدار از مسابقات ورزشی را ادامه دادیم . از مسابقه هوکی الیمپیا در لیگ ابل 

هوکیستهای اسلوونیا را در مسابقات تیم های جهانی در لیوبلیانا ؛ دیدن کردیم . از مسابقه فوتبال جام اروپا تا سن 71. سالگی ؛ تشویق فوتبالیستها و 

بسکتبالیستهای الیمپیا در استادیوم استوژیتسا و حتی دیداری رسمی از تمرین پرش اسکی بازان در منطقه پالنیتسا ؛ برای تقاضا کنندگان بمعنی یک تفریح 

بزرگ هر روزه بشمار می آید . با وجود این که ؛ ورزش های نامبرده شده ؛ البته با ورزش استثنائی خیلی مهم در دنیا – فوتبال ؛ برای افراد افغانستانی ؛ 

پاکستانی ؛ عراقی ؛ سومالی و غیره به حساب می آید . ورزش هائی که هنوز خیلی پرورش نیافته و آشنا نیست ؛ تقاضا کنندگان خیلی زود با آن اشنا شدند مثل 

اینکه از اول مال آنها بوده است . در هر صورت ورزش یک فعالیت جهانی حساب میشود و بدون توجه به سیستم یا شکل آن یک چیزی عالی برای تفریح و 

آرامش محسوب میشود . البته دیدار 

مسابقات ورزشی بدون فکر کردن به گذشته ؛ نمیگذرد پیشنهاد تقاضا کنندگان از جمله : تشکیل باشگاههای ورزشی الیمپیا 

در بوزکاشی ( ورزش سنتی مردم افغانستان که بر روی اسب انجام میشود(‏ یا اینکه در تمام دنیا ورزش دوست داشتنی کریکت برقرار شود . 

قبل از هر چیز مایلیم که از همه از صمیم قلب تشکر کنیم که ؛ به تقاضا کنندگان برای حمایت بین المللی امکان دیدار مجانی از مسابقات نامبرده شده ؛ داده شد 

. از جمله شرکت فوروارد د.‏ او . او ؛ باشگاه فوتبال الیمپیا ؛ گروه باشگاههای فوتبال اسلوونیا ؛ اونتیم اس ای د . او . او.‏ و گروه اسکی بازان اسلوونیا . 

Tabor v Kočevju za učence 

1. razreda OŠ Livada 

Tabor je potekal od 1. 2. do 3. 2. 2012 v Kočevju. 

V domu Jurček je bilo zelo toplo in prijazno. Kljub 

hladnemu vremenu so otroci 1. a in 1. b razreda zelo 

uživali. Bili so na sprehodih po Kočevju, ogledali so si 

jamo, v večernih urah so plesali in imeli svoj prvi disko. 

Več pa je napisal Leon iz Azilnega doma, ki komaj 

čaka, da gre naslednje leto zopet na tabor. 

spoznavanju plezanja. Zelo zanimiv je bil tudi nočni 

pohod s petrolejkami. Več pa je za Glas Azila napisala 

naša Melisa iz 2. a razreda. 

Tabor v Črmošnjicah za učence 2. razreda OŠ 

Livada 

Tabor v Črmošnjicah je potekal od 16. 4. do 20. 4. 2012. 

Otroci 2. a in 2. b razreda so se zjutraj prebudili ob 

telovadbi in sprehodu po naravnih lepotah Črmošnjic. 

Pred kosilom so imeli Igre brez meja in nogomet. Po 

pošteni igri in telovadbi je sledilo kosilo in počitek. V 

naslednjih dneh so otroci imeli veliko športnih aktivnosti, 

prav posebno doživetje pa so otroci izkazali ob 

25

KAMP U KOČEVJU ZA UČENIKE 1. RAZREDA 

OSNOVNE ŠKOLE LIVADA 

Kamp je trajao od 1. do 3. veljače 2012 u Kočevju. U Domu 

Jurček bilo je vrlo toplo i prijatno. Bez obzira na hladno 

vrijeme su učenici 1.A i 1.B razreda uživali jako lijepo. Bili 

su u šetnji po Kočevju, vidjeli su jamo, u večernjim satima 

pa su plesali i imali svoju prvu diskoteku. Više pa je napisao 

Leon iz Azilskog doma, koji jedva čeka, da ide opet iduće 

godine ponovo na kamp. 

KAMP U ČRMOŠNJICAH ZA UČENIKE 2. RAZREDA OSNOVNE 

ŠKOLE LIVADA 

Kamp u Črmošnjicah je trajao od 16. do 20. travnja 2012. 

Učenici 2.A i 2.B razreda su se probudili ujutro uz gimnastiku 

i šetnju po prirodnim ljepotama Črmošnjic. Prije ručka 

imali su Igre bez granica i nogomet. Po fer igri i gimnastici 

je bio ručak i odmor. U sljedećih nekoliko dana su učenici 

imali mnoge sportske aktivnosti, vrlo poseban doživljaj su 

učenici pokazali pri penjanju. Vrlo zanimljiv bio je i noćni 

izlet sa petrolejkama. Više pa je za Glas azila napisala naša 

Melisa iz 2.A razreda. 

(zapisala: Irena Štrus) 

Camp in Kočevje for 1 st grade pupils of PS 

Livada 

The camp took place from 1.2. to 3. 2. 2012 in Kočevje. The 

Jurček home was very warm and pleasant. In spite of cold 

weather the children of 1. a in 1. b grades of the Primary School 

enjoyed themselves very much. They took a walk all over Kočevje 

and visited the cave. In the evening they danced in their first 

discotheque, Leon from Asylum Centre wrote more about it and 

is hardly waiting to join the camp again next year. 

Camp in Črmošnjice for pupils of the 2nd grade in 

Livada PS 

The camp in Črmošnjice took place from 16.4 to 20.4 2012. The 

children of 2.a and 2.b grades woke up in the morning to exercise 

and take a walk to see the natural beauties of Črmošnjice. 

Before lunch they attended games without Frontiers and 

played football. Games and exercises were followed by lunch 

and rest. In the next days the children had lots of sporting 

activities and the special event was climbing. The night march 

was also very interesting with petrol lights. Our Melisa from 

the 2.a grade wrote more about it for the Voice of Asylum. 

Written by: Irena Štrus 

گردش علمی در شهر کوچویه برای شاگردان کالس اول دبستان ابتدائی لیوادا 

گردش علمی از روز 2.1. تا روز 3 1. 1121. 

در شهرکوچویه و در جایگاه یورچک برقرار بود خیلی قشنگ و جالب بود . با وجود هوای سرد بچه های کالس 2. آ و 2. ب 

خیلی خوشحال بودند ‏.به قدم زدن در کوچویه مشغول شدند ؛ از غار دیدن کردند ؛ در ساعات شب به رقصیدن پرداختند و اولین دیسکوتک خود را داشتند . بیشتر در این باره لئون از 

اقامتگاه پناهندگان ‏)کمپ(‏ نوشت ؛ و بیصبرانه منتظر است تا ؛ دوباره سال آینده به گردش علمی برود . 

نامه لئون از اقامتگاه پناهندگان)کمپ(‏ 

گردش علمی در چرموشنییتسا برای شاگردان کالس دوم . 2 دبستان ابتدائی لیوادا 

گردش علمی در چرموشنییتسا از تاریخ 1..2. تا تاریخ 11. 1. 1121. برقرار بود . بچه های کالس 1. آ و 1. ب ؛ صبح با ورزش صبحگاهی و قدم زدن در طبیعت زیبا بیدار 

شدند . قبل از ناهار بازی بدون مرز و فوتبال بازی کردند ‏.بعد از یک بازی حسابی و ورزش وقت خوردن ناهار رسید و بعد از آن استراحت بعد از ظهری . روز های بعد بچه ها 

فعالیت های ورزشی زیادی داشتند ؛ و از همه بیشتر از ورزش باال رفتن از دیوار به آنها خوشحالی بی سابقه ای داد . همینطور برای آنها قدم زدن در شب و استفاده از چراغ نفتی 

خیلی جالب بود . بیشتر در این مورد برای گالس ازیل ( صدای پناهنده ) ملیسا دانش آموز کالس . 1 آ نوشت . 

26

22. april, mednarodni dan Zemlje 

22. travanj, međunarodni dan Zemlje 

22 April, International Earth Day 

Dan Zemlje so prvič obeležili leta 1970, leta 2009 pa 

je 22. april za mednarodni dan Zemlje razglasila tudi 

Generalna skupščina Združenih narodov. Po nekaterih 

podatkih je letos v različnih projektih, dogodkih in 

prireditvah, s katerimi želijo opozoriti na enkratnost, 

a vendar ranljivost planeta, sodelovala že milijarda 

ljudi po celem svetu. Dan Zemlje nas spomni, da so 

naši naravni viri omejeni, da je potrebno odgovorno 

ravnati z odpadki, gozdovi, živalmi in rastlinami, varčevati 

z energijo in pitno vodo, saj so posledice neodgovornega 

ravnanja lahko zelo hude. 

Tudi v azilnem domu smo se spomnili na mater Zemljo, 

ki nas nosi in nam daje pravzaprav vse, kar potrebujemo 

za življenje. Ta dan smo obeležili s postavitvijo 

aranžmaja, ki smo ga iz recikliranih materialov ob pogovorih 

o pomembnosti ohranjanja okolja izdelovali 

že teden dni prej. Iz balona, časopisnega papirja in 

naravnega lepila (moke in vode) smo izdelali planet 

– Zemljo, na katerega smo posadili cvetje (narejeno 

iz embalaže za jajca) in zraven zapisali sporočilo: 

Naš planet je darilo, če želimo, da rože še naprej lepo 

cvetijo, ga ohranjajmo! 

Ali kot pravi Louise Hay: »Zemlja je velika učiteljica tistim, 

ki ji znajo prisluhniti. Življenje se tu ne bo končalo, 

ne glede na to, kaj počne človeštvo. Zemlja bo 

ostala. Le človeštvo se bo vrnilo v nič, od koder je prišlo, 

razen če ne bomo spremenili svojih navad.« 

Ana Mrzlikar 

Inštitut za afriške študije 

I u Azilskom domu smo se sjetili naše matere Zemlje, koja 

nas nosi i nam daje zapravo sve, što trebamo za život. Taj 

dan smo obilježili sa postavljanjem aranžmana, kojeg smo 

iz recikliranog materijala u razgovoru o važnosti očuvanja 

okoline proizveli već tjedan dana prije. Iz balona, časopisnog 

papira i prirodnog ljepila (brašno, voda) smo izradili 

planet – Zemlju, na kojoj smo „posadili“ cvijeće (izrađenog iz 

ambalaže za jaja) i pored napisala poruku: Naš planet je dar; 

ako želimo, da ruže i dalje lijepo cvjetaju, ga očuvajmo! 

Ali kako kaže Louis Hay: „Zemlja je velika učiteljica onima, 

koji je znaju poslušati. Život se tu neće završiti, ne gledajući 

na to, što radi čovječanstvo. Zemlja će ostati. Čovječanstvo će 

se vratiti na nulu, od kuda je i došlo, jedino ako ne bude 

promijenilo svoje običaje.“ 

(zapisala: Ana Mrzlikar, Institut za afričke studije) 

Dan Zemlje se prvi put obilježava godine 1970, godine 2009 

je 22. travanj za međunarodni dan Zemlje proglasila i Generalna 

skupština Ujedinjenih naroda. Po nekim podacima je 

ove godine u raznim projektima, događajima i predstavama, 

s kojim su željeli upozoriti na jedinstvenost, a ipak ranjivog 

planeta, sudjelovala je skoro milijarda ljudi po cijelom svijetu. 

Dan Zemlje nas spominje, da so naši prirodni izvori ograničeni, 

i da je potrebno odgovorno upravljati sa otpadom, 

šumama, životinjama i vegetacijom, štednjom sa energijom 

i pitkom vodom, jer su posljedice neodgovornog upravljanja 

jako teške. 

27

The Earth Day was first celebrated in 1970, whereas in 2009, 

22 April was proclaimed by the United Nations General Assembly 

the International Earth Day. According to some information 

already a billion people all over the world participated 

in different projects, events and manifestations 

wishing to warn about the uniqueness yet vulnerability of 

the planet. Earth Day reminds us that our natural sources 

are limited and it is necessary to deal with waste, forests, 

animals and plants responsibly. We must save energy and 

water because the consequences may be very serious. 

In Asylum Centre we also remembered Mother Earth under 

our feet giving us virtually everything we need for living. 

We celebrated the day already a week before by setting up 

an installation made of recycling material and discussed 

the importance of preserving the environment. Of a plastic 

bottle, newspaper and natural glue (flour, water) we made 

the planet - Earth - and »planted« flowers (made of a card 

box for eggs) with the message: Our planet is a gift, if we 

want flowers to grow so beautifully we must preserve it! 

As says Louise Hay: “The earth is a great teacher to those 

who can listen. Life will not end here, no matter what humanity 

does. The earth will remain. Only mankind will return 

to nothing from where it came unless we change our 

habits.” 

Ana Mrzlikar 

Institute for African Studies 

. 22 آوریل روز جهانی کره زمین 

روز کره زمین را اولین مرتبه در سال 0791. ثبت کردند ؛ و در سال 9117. و در روز 99. آوریل را همینطور مدیر کل سازمان ملل بعنوان روز جهانی زمین اعالم کرد . طبق 

بعضی اطالعات امسال با پروژه های مختلف ؛ اتفاقات و برنامه ها ؛ که توسط آنها مایلند که ؛ اخطار بدهند که با وجود بی نظیری ولی در هر صورت این کره قابل مجروح شدن 

میباشد ؛ بیشتر از یک میلیارد از مردم در تمام دنیا همکاری کردند . روز زمین به ما یاد آوری میکند که ؛ اصل طبیعت ما محدود میباشد ؛ که الزم است مسوولیت کار با آشغالها ؛ 

جنگلها ؛ حیوانات و گیاهان را بعهده بگیریم و در مصرف برق و آب پس انداز شود ؛ چون نتیجه قبول نکردن این مسوولیت ها میتواند عاقبت ب دی داشته باشد . 

همینطور در اقامتگاه پناهندگان ‏)کمپ(‏ نسبت به مادر زمین که ؛ ما را در بر دارد و به ما در حقیقت همه چیز را که برای زندگی کردن الزم داریم ؛ میدهد ؛ را به یاد آوردیم . این 

روز را با یاد آوری کردن و با قراری که داشتیم بخاطر مهم بودن محافظت از طبیعت یک هفته قبل آن را با موادی تزوین کردیم که این مواد قابل از نوساختن با شد . از بالن ؛ 

کاغذ روزنامه ها و چسب طبیعی ‏)آرد ؛ آب ) یک کره ساختیم کره زمین ؛ و بر روی آن گل ‏"کاشتیم"‏ ( تهیه شده از جعبه های خالی تخم مرغی ) و در کنارآن گزارشی نوشتیم که 

: کره زمین ما یک هدیه میباشد ؛ در صورتیکه مایلیم که ؛ بازهم گلها ؛ گل بزنند ؛ باید از آن مراقبت 

جمله : 

کنیم ! 

– 

یا اینکه آنطور که لوویس های میگوید : زمین یک معلم بزرگ برای آنهاوی است که ؛ بلد هستند که به آن گوش بدهند . زندگی در اینجا ختم 

کار میکند . زمین باقی میماند . 

فقط انسانها به خاک برمیگردند ؛ از جاویکه آمدند ؛ اگر عادات خود را عوض نکنیم 

نمیشود؛ بدون توجه به اینکه ؛ آدم ها چه 

آنا مرزلیکار 

انستیتو برای دانشجویان آفریقاوی 

28

Izvajanje postopka, če tujec vstopi v 

Republiko Slovenijo iz varne tretje države 

in zaprosi za mednarodno zaščito 

V tej številki Glas Azila smo se odločil, da predstavimo, 

kako poteka postopek sprejema prošnje za mednarodno 

zaščito, ko tujec vstopi ilegalno v Republiko Slovenijo in 

obstajajo dokazi, da se je pred tem nahajal v varni tretji 

državi. V zadnjem obdobju se je namreč zelo povečalo število 

tujcev, ki so ilegalno vstopili v Republiko Slovenijo iz 

Republike Hrvaške. Iz vseh okoliščin pa je bilo razvidno, da 

so se pred tem nahajali na Hrvaškem in mnogi med njimi 

tam tudi že zaprosili za mednarodno zaščito. 

Vlada Republike Slovenije je dne 15. 5. 2008 Republiko 

Hrvaško razglasila za varno tretjo državo (Ur. l. RS št. 

50/2008). V skladu s 60. členom Zakona o mednarodni 

zaščiti je varna tretja država tista, v kateri se je prosilec 

nahajal pred prihodom v Republiko Slovenijo in je zato pristojna 

za vsebinsko obravnavanje prošnje. 

Pod kakšnimi pogoji se država razglasi za varno tretjo 

državo? 

Za varno tretjo državo se lahko razglasi država, ki izpolnjuje 

naslednje pogoje: 

— življenje in svoboda nista ogroženi zaradi rase, vere, 

državljanstva, pripadnosti določeni družbeni skupini 

ali političnega prepričanja; 

— v skladu z Ženevsko konvencijo spoštuje načelo nevračanja; 

— spoštuje prepoved odstranitve, ki bi kršila prepoved 

mučenja ter krutega, nečloveškega in ponižujočega 

ravnanja, kakor je določena v mednarodnem pravu; 

— obstaja možnost zaprositi za status begunca ter, če je 

ugotovljeno, da je oseba res begunec, pridobiti zaščito 

v skladu z Ženevsko konvencijo. 

POTEK POSTOPKA: 

Zakon o mednarodni zaščiti v 1. odstavku 63. člena določa, 

da se v postopkih nacionalnega in evropskega koncepta 

varne tretje države prošnja prosilca, ki prihaja iz 

varne tretje države, s sklepom zavrže. 

Policisti v postopku s tujcem, pri katerem ugotovijo, da je 

ilegalno vstopil v Republiko Slovenijo in o tem obstajajo 

tudi dokazi (po Protokolu med MNZ RS in MNZ RH o izvajanju 

sporazuma med vlado RS in RH o izročitvi in sprejemu 

oseb, katerih vstop ali prebivanje je nezakonito) obvestijo 

uradne osebe Sektorja za mednarodno zaščito. Kot dokaz, 

da se je tujec nahajal v varni tretji državi, se po prej 

omenjenem Protokolu šteje na primer: razne vozovnice, 

računi, potrdila o menjavi denarja, pretečena dovoljenja 

za prebivanje ali vizumi, fotokopije raznih spisov, ki so 

jih izdali organi Hrvaške, izjava tujca ali izjave prič ter 

druge informacije, ki se lahko preverijo. 

Uradna oseba Sektorja za mednarodno zaščito pride na 

policijsko in izvede postopek varne tretje države. V postopku 

izda sklep, s katerim se prošnja za mednarodno 

zaščito zavrže. Po postopku se tujca preda v nadaljnji postopek 

policistom, ki ga po sporazumu o vračanju vrnejo 

hrvaškim varnostnim organom. Hrvaškim varnostnim organom 

organi Republike Slovenije posredujejo tudi obvestilo, 

da je Republika Hrvaška pristojna za vsebinsko 

obravnavo prosilčeve prošnje za mednarodno zaščito. 

Zoper sklep lahko tujec vloži tožbo v roku 8 dni na Upravno 

sodišče Republike Slovenije. Vložena tožba pa ne zadrži 

tujčeve vrnitve v Republiko Hrvaško. 

POMEMBNO: Ves čas postopka ima tujec možnost predložiti 

osebne razloge, zaradi katerih meni, da v Republiki 

Hrvaški ni varen. O tem ga izpraša tudi uradna oseba, ki 

vodi postopek. Če tujec predložili dokaze o tem, da Republika 

Hrvaška zanj ni varna, pristojni organ oz. uradna 

oseba o tem presodi v postopku. Predložitev konkretnih 

dokazov pa še ne pomeni, da tujec ne bo obravnavan po 

postopku varne tretje države. 

Postopek tretje varne države pa se ne izvaja na policijski 

postaji v primeru mladoletnikov brez spremstva staršev, 

saj je le-te potrebno postaviti pod skrbništvo CSD. 

Glede na postopke vračanja po konceptu varne tretje države 

se je izoblikovalo kar nekaj sodne prakse. Tako je 

na primer Vrhovno sodišče v sodbi št. IU 1388/2011-11z 

dne 6.10.2011 razsodilo, da bo prosilec obravnavan po 

konceptu tretje varne države, če ne bo navedel nič takega, 

iz česar bi se dalo zaključiti, da Hrvaška konkretno 

zanj ni varna država. Pri tem konceptu je pomembno tudi 

to, da ne gre za vračanje v izvorno državo, ampak za predajo 

pristojni državi izven EU, ki izpolnjuje visoke kriterije 

spoštovanja človekovih pravic in s tem tudi azilnega 

prava, predvsem izvajanje Ženevske konvencije in načela 

nevračanja. 

V obdobju od decembra 2010 odkar je Sektor za mednarodno 

zaščito pričel z izvajanjem postopka Republike Hrvaške 

kot varne tretje države je bilo izvedenih leta 2010 

14 postopkov, leta 2011 73 postopkov in v prvih petih 

mesecih letošnjega leta 5 postopkov. 

Peter Škrlj, mag. 

29

IZVODENJE POSTOPKA, KAD STRANAC UĐE 

U REPUBLIKU SLOVENIJU IZ SIGURNE 

TREĆE DRŽAVE I ZAMOLI ZA MEĐUNARUDNU 

ZAŠTITU 

U ovom broju „Glas azila“ smo se odlučili, da predstavimo, 

kako ide postupak primanja molbe za međunarodnu zaštitu, 

kad stranac uđe ilegalno u Republiku Slovenijo i postoji dokazi 

„da se je prije nalazio u sigurnoj trećoj državi“. U posljednjom 

razdoblju se je naglo povećao broj stranaca, koji su ilegalno 

ušli v Republiko Slovenijo iz Republike Hrvatske. Iz svih okolnosti 

je bilo vidljivo, da su se prije nalazili u Hrvatskoj i mnogi 

od njih so tamo već zatražili za međunarodno zaštitu. 

Vlada Republike Slovenije je dana 15. svibnja 2008 Republiku 

Hrvatsku proglasila za sigurno treću državu (Službeni glasnik 

Republike Slovenije, broj 50/2008). U skladu sa 60. članom 

Zakona o međunarodnoj zaštiti je sigurna treća država ta, u 

kojoj se je podnositelj nalazio prije dolaska u Republiku Sloveniju, 

i je zato odgovorna za materijalno rješavanje zahtjeva. 

Pod kakvim uvjetima se država proglasi za sigurno treću državu? 

Za sigurno treću državu se proglasi država, koja zadovoljava 

sljedeće uvjete: 

— život i sloboda nisu ugroženi zbog rase, vjere, državljanstva, 

pripadnosti određenoj društvenoj skupini ali političkom 

uvjerenju; 

— u skladu sa Ženevskom konvencijom poštujemo pravilo 

„non-refoulement“ (ne vračanja); 

— poštuje zabranu uklanjanja (odstranjivanja), koji bi kršili 

zabranu mučenja i krutoga, ne čovječnog i ponižavajućeg 

postupanja, kako je određeno u međunarodno pravu; 

— postoji mogućnost zatražiti za status izbjeglice, ako je 

ugotovljeno, da je osoba zaista izbjeglica, da pridobije zaštitu 

u skladu sa Ženevskom konvencijom. 

TIJEK POSTUPKA 

Zakon o međunarodnoj zaštiti u 1. stavku 63. članaka određuje, 

da se u postupcima nacionalnog i europskoga koncepta 

sigurne treće države zahtjev podnositelja, koji dolazi iz sigurne 

treće države sa odlukom odbaci. 

Policija u postupku sa strancem kod kojega utvrdi, da je ilegalno 

ušao u Republiku Sloveniju i o tome postoji također dokazi „po 

Protokolu između Ministarstva unutarnjih poslova Republike 

Slovenije in Ministarstva unutarnjih poslova Republike Hrvatske 

o izvođenju Sporazuma između Vlade Republike Slovenije i Vlade 

Republike Hrvatske o izručivanju ili vračanju osoba, koje ulaze 

ili borave ilegalnu“ obavijeste službenike Sektora za međunarodnu 

zaštitu. Kao dokaz, da se je stranac nalazio u sigurnoj 

trećoj državi, se po prethodnom protokolu uzme u obzir: razne 

karte, računi, potvrde o mijenjanju novaca, istekla dozvola za 

boravka ili vize, fotokopije raznih dokumenata, koje su izdali 

hrvatski organi, izjava stranca ali izjava svjedoka ili druge informacije, 

koje se lako provjere. 

Službenik Sektora za međunarodnu zaštitu dođe na policijsku 

stanicu i obavi postupak sigurne treće države. U postupku 

izda odluku, s koju se zahtjev za međunarodnu zaštitu odbaci. 

Po postupku se stranac preda u daljnji postupak policiji, koji 

30

ga prema sporazumu o vračanju vrate hrvatskih sigurnosnim 

vlastima. Hrvatskim sigurnosnim vlastima vlasti Republike 

Slovenije predaju i obavještenje, da je Republika Hrvatska odgovorna 

za materijalno rješavanje zahtjeva za međunarodnu 

zaštitu. 

Proti ovog rješenja lako stranac uloži tužbu u roku osam dana 

na Upravni sud Republike Slovenije. Uložena tužba ne sadrži 

strančevo vračanje u Republiku Hrvatsku. 

VAŽNO: Za vrijeme postupka ima stranac mogućnost podnijeti 

osobne razloge, zbog kojih misli, da u Republici Hrvatskoj 

nije siguran. O tom ga ispita službenik , koji vodi postupak. 

Ako stranac uloži dokaz o tome, da Republika Hrvatska za njega 

nije sigurna, nadležno tijelo ili službenik o tome prosudi 

u postupku. Prisutni konkretni dokazi, međutim, ne znače da 

stranac neće biti razmatran po postupku sigurne treće države. 

Postupak treće sigurne države pa se ne izvodi na policijskoj 

stanici u slučaju maloljetnika bez pratnje roditelja, jer im je 

potrebno staviti starateljstvo Centara za socijalni rad. 

Gledajući na postupak vračanja kroz koncept sigurne treće države 

se je formiralo nešto sudske prakse. Tako je na primjer 

Vrhovni sud Republike Slovenije u slučaju, broj I U 1388/2011- 

11 z dana 6. listopada 2011, presudio, da će podnositelj biti 

razmatran po konceptu treće sigurne države, ako ne bude naveo 

ništa drugoga, iz kojega bi se dalo ustanoviti, da Hrvatska 

konkretno za njega nije sigurna država. Kod toga koncepta je 

važno, da ne ide za vračanje u matičnu državu nego za predaju 

nadležnoj državi van Europske Unije, koja ispunjava visoke uvjete 

poštovanja čovjekovih prava i s time također azilskih prava, 

po najprije izvođenje Ženevske konvencije i načela pravila 

„non-refoulement“ (ne vračanja). 

U razdoblju od prosinca 2010, od kat je Sektor za međunarodnu 

zaštitu počeo sa izvođenjem postupka Republike Hrvatske 

kao sigurne treće države, je bilo izvedeno 14 postupaka v godine 

2010, 73 postupaka u godine 2011 in 5 postupka u prvih 

pet mjeseci ove godine. 

(zapisao: Peter Škrlj, mag.) 

PROCEDURE IMPLEMENTED FOR FOREIGNERS 

ENTERING IN THE REPUBLIC OF SLOVENIA 

FROM A SAFE THIRD COUNTRY WHO APPLY 

FOR INTERNATIONAL PROTECTION 

In this issue of the “Voice of Asylum” we decided to present 

the course of the international protection application reception 

procedure when a foreigner illegally enters in Slovenia 

and there is evidence the he stayed before in a safe third country. 

Lately the number of foreigners illegally entering in Slovenia 

from Croatia substantially increased. It can be seen from 

the circumstances that they were staying in Croatia and many 

of them applied for international protection already there. 

On 15. 5. 2008 the Slovene government proclaimed Croatia a 

safe third country (Off. G. RS no. 50/2008). Under Article 60 

of the International protection Act a safe third country is the 

country where the foreigner stayed before arriving in Slovenia 

and is consequently responsible for the examination of 

his application according to the merits. 

On which conditions can a country be proclaimed a safe 

third country? 

This is the country which meets the following requirements: 

— Life and freedom are there not at risk due to race, religion, 

nationality, membership in a particular social 

group or political opinion; 

— The principle of non-refoulement under the Geneva Convention 

is respected; 

— The prohibition of removal is respected if deportation 

violated the prohibition of torture, cruel or inhuman or 

degrading treatment or punishment under the international 

law; 

— There is a possibility to apply for refugee status and if it 

is established that the person is indeed a refugee, protection 

will be provided under the Geneva Convention. 

COURSE OF PROCEDURE: 

Article 63, paragraph 1, of the International Protection Act 

provides that in the procedures of the national and European 

safe third country concept the application filed by a 

foreigner coming from a safe third country shall be rejected 

by decision. 

Police officers dealing with a foreigner who entered in Slovenia 

and it was also established according to evidence that 

he had entered illegally (under the Protocol between MOI RS 

and MOI RC on implementing the agreement between Slovene 

and Croatian governments on the reception of persons 

whose entry or residence is illegal) must notify the officials 

of the International protection Division. Under the Protocol 

the evidence on the foreigner's stay in a safe third country 

can be for example: various travel tickets, invoices, currency 

exchange office’s certificate, no longer valid residence permit 

or visas, copies of documents issued by Croatian authorities, 

foreigner’s statements, testimony or other verifiable 

information. 

An official from the International Protection Division comes 

to the police station to run the safe third country procedure. 

A decision is issued by which the international protection 

application is dismissed. The foreigner is them handed over 

to officers for further proceedings and is returned to Croatian 

authorities. Slovene authorities also send a note that 

Croatia is responsible for examining his application according 

to the merits. 

The foreigner can file an appeal against this decision in 8 

days with the Administrative Court of Slovenia but the appeal 

does not stay the execution of the deportation to Croatia. 

IMPORTANT: During the procedure the foreigner can explain 

personal reasons why he is not safe in Croatia. This is also a 

question by the official conducting the procedure. If the foreigner 

demonstrates that Croatia is not safe for him the evidence 

will be examined b the competent official. Concrete 

evidence however does not mean that the foreigner will not 

be dealt with under the safe third country procedure. 

31

The procedure never takes place at the police station in case 

of unaccompanied minors who have no parents because they 

must first be placed under the custody of social services. 

The implementation of these procedures has built relevant 

case law or court practice. For example, the Supreme Court 

issued the judgement no. IU 1388/2011-11 on 6.10.2011 

and ruled that the applicant would be dealt with under the 

safe third country principle if he failed to indicate anything 

in support of his statement that Croatia was not a safe place 

for him. The important thing about this concept is also that 

it does not mean returning to the country of origin but extradition 

to the responsible country outside EU that meets 

high criteria on respecting human rights and therefore asylum 

law, particularly the Geneva Convention and the nonrefoulement 

principle. 

Since December 2010 when the International protection Division 

started to implement the above procedure there have 

been 14 procedures conducted in 2010, 73 in 2011 and 5 in 

2012 so far. 

Peter Škrlj, M.Sc. 

گذراندن مرحله قانونی ؛ در صورتیکه شخص خارجی از کشور امن سوم وارد کشور جمهوری اسلوونیا میشود و تقاضای حمایت بین المللی میکند 

در این شماره " گالس ازیل " ( صدای پناهنده ) تصمیم گرفتیم که ؛ معرفی کنیم که چگونه مرحله قانونی پذیرفتن تقاضا برای حمایت بین المللی طی میشود ؛ وقتی که فرد خارجی 

بطور غیر قانونی وارد کشور جمهوری اسلوونیا میشود و دلیل هائی وجود دارند که ؛ شخص قبل از آن در کشور امن سومی بوده است . در مدت اخیر بطور کل تعداد افراد خارجی 

که ؛ بطور غیر قانونی از کشور جمهوری کرواسی وارد کشور جمهوری اسلوونیا شده اند ؛ رو به افزایش میباشد . با توجه به وضعیت؛ مشخص میباشد که ؛ قبل از اینجا در کشور 

جمهوری کرواسی بودند و عده ای از آنها نیز در آنجا تقاضای حمایت بین المللی کرده اند . 

دولت کشور جمهوری اسلوونیا در روز 55. 5. 8002. ؛ کشور جمهوری کرواسی را به عنوان کشور امن سوم معرفی کرد ( قانون اساسی کشور جمهوری اسلوونیا با شماره 

ماده قانون حمایت بین المللی ؛ کشور امن سوم آن کشور است که ؛تقاضا کننده قبل از وارد شدن به کشور جمهوری اسلوونیا در آنجا بوده ؛ و مسئول 

رسیدگی به محتویات درخواست تقاضا کنن ده میباشد . 

) 50/8002 . طبق قانون 00 

- 

- 

- 

طبق چه شرایطی کشوری را بعنوان کشور امن سوم اعالم میکنند ؟ 

برای کشور امن سوم کشوری اعالم میشود که ؛ دارای شرایط بعدی باشد : 

زندگی و آزادی کسی بخاطر نژاد ؛ دین ؛ تابعیت ؛ عضو گروه اجتماعی و گروهی یا گروههای سیاسی ؛ در خطر نباشد ؛ 

- طبق قرارد اد ژنو برنامه برنگرداندن را رعایت کند ؛ 

رعایت کردن ممنوع بودن اخراج کردن به کشوری که در آنجا؛ قانون ممنوع بودن شکنجه و رفتار وحشتناک ؛ غیر انسانی و تحقیر آمیز ؛ همانطوری که در قانون حقوقی بین المللی 

تص ویب شده است . 

داشتن امکان برای دادن تقاضای پناهند گی ؛ در صورتیکه ثابت شود که شخص واقعا پناهنده باشد ؛ طبق قرارداد ژنو از شخص حمایت کنند . 

مراحل گذراندن مرحله قانونی : 

. 

قانون حمایت بین المللی در 5. بخش 06. ماده مشخص میکند که ؛ در مرحله قانونی ملی و اروپائی قرارداد کشور امن سوم ؛ درخواست تقاضا کننده ای را که ؛ از کشور امن سومی 

می آید ؛ میتواند با حکم ؛ آن تقاضا را کنار بگذارد . 

پلیس ها در مرحله قانونی با افراد خارجی که ؛ متوجه شوند که فرد بطور غیر قانونی وارد کشور جمهوری اسلوونیا شده است و در این مورد همینطور دلیلی وجود دارد ( طبق 

قرارداد بین وزارت امور داخلی کشور جمهوری اسلوونیا و وزارت امور داخلی کشور جمهوری کرواسی در باره انجام قرارداد بین کشور جمهوری اسلوونیا و کشور جمهوری 

کرواسی در باره تحویل دادن و پذیرفتن شخصی که بطور غیر قانونی وارد و یا زندگی میکند ) به ماموران اداری بخش امور حمایت بین المللی بعنوان مدرک ؛ که فرد خارجی در 

کشور امن سوم بوده اطالع بدهند ؛ و طبق قراردادهایی که قبال نامبرده شد مدرکهائی از قبیل : بلیت های مختلف ؛ فاکتورها ؛ رسید تعویض پول ؛ بی اعتبار بودن تاریخ اجازه اقامت 

یا ویزا ؛ فتو کپی گزارش های مختلف که ؛ که ماموران کشور کرواسی صادر کرده اند ؛ گزارش فرد خارجی یا گزارش شاهد و همینطور اطالعات دیگری را که ممکن است بر 

روی انها بررسی شود 

. 

.8 

مامور بخش امور حمایت بین المللی به ایستگاه پلیس می آید و مراحل قانونی کشور امن سوم را انجام میدهد . در این مرحله قانونی حکمی صادر میکند که ؛تقاضا برای حمایت بین 

المللی کنار گذاشته شود . بعد از این مرحله قانونی شخص خارجی برای ادامه دنباله مرحله قانونی به پلیس تحویل داده میشود تا طبق قرارداد برگرداندن ؛ به ماموران امنیتی کشور 

جمهوری کرواسی برگردانده شود . ماموران امنیتی کشور جمهوری کرواسی به ماموران امنیتی کشور جمهوری اسلوونیا مشاورت میکنند و اطالع میدهند که ؛ کشور جمهوری 

کرواسی مسئول رسیدگی به درخواست تقاضا کننده برای حمایت بین المللی خواهد بود . 

بر علیه حکم شخص خارجی امکان دارد که در مدت روز در اداره دادگستری کشور جمهوری اسلوونیا ؛ اعتراض کند . اعتراض وارد شده نسبت به تصمیم گرفته شده برای 

برکرداندن شخص خارجی به کشور جمهوری کرواسی را عوض نمیکند 

مهم : در تمام مدت مرحله قانونی شخص خارجی امکان دارد دلیل های شخصی خود را ارائه بدهید ؛ که نشان دهنده آن است که در کشور جمهوری کرواسی امنیت ندارید . در این مورد 

مامور اداری که مسئول رسیدگی به کارهای قانونی او میباشد ؛ از شخص خارجی سئواالتی خواهد کرد . در صورتیکه شخص خارجی مدارکی ارائه بدهد که ؛ در کشور جمهوری 

کرواسی برای او امن نیست ؛ مقام مسئول یا مامور اداری در این مورد تصمیم خواهد گرفت . ارائه دادن مدارکی در این زمینه بمعنی این نیست که ؛ در مورد شخص خارجی مرحله 

کشور امن سوم رعایت نشود . 

مرحله قانونی 

قرار بگیرند . 

کشور امن سوم را در مورد نوجوانان بدون سرپرست ؛ در ایستگاه پلیس انجام نمیدهند ؛ چون برای آنها الزم است که تحت سرپرستی مددکار اجتماعی مرکز اجتماعی 

با توجه به مرحله قانونی برگرداندن طبق قانون کشور امن سوم ؛ چندین تجربه دادگاهی نیز تشکیل شد . اینطور که بعنوان مثال دادگاه عالی در حکم به شماره : ز‎1888/1111-11‎ در 

6. چنین حکمی صادر کرد که ؛ به مرحله قانونی تقاضا کننده طبق قانون کشور امن سوم رسیدگی خواهد شد ؛ در صورتیکه هیچ چیزی ارائه ندهد که ؛ نشان دهنده 

این باشد که ؛ نتیجه گیری شود که چرا کشور کرواسی برای او کشور امن سوم محسوب نمیشود . در این قراردادهمینطور مهم اینست که ؛ موضوع برگرداندن به وطن اصلی نمیباشد ؛ 

بلکه تحویل دادن به کشور مسئول که عضو اتحادیه اروپا نیست ؛ و دارای شرایط عالی رعایت کردن حقوق بشر میباشد و با این همینطور در مورد پناهندگان ؛ قبل از هر چیز قبول 

قرارداد ژنو و برنگرداندن را رعایت کند . 

1111. ؛ 

روز .11 .1111 

از تاریخ دسامبر 1111. یعنی از زمانی که بخش امور حمایت بین المللی شروع به انجام مرحله قانونی در کشور جمهوری کرواسی ؛ بعنوان کشور امن سوم کرد ؛ در سال 

11. مرحله قانونی و در سال 1111. ؛ 11. مرحله قانونی و در سال 1111. ؛ . 8 مرحله قانونی را انجام دادند . 

فوق لیسانس ؛ پتر اشکرلی . 

Peter Škrlj, mag. 

32

Dame in gospodje 

Ladies and gentlemen 

Rad bi vam povedal, kaj se mi je zgodilo, ko sem prišel v 

Slovenijo. Bil sem prestrašen in vesel hkrati. Ko sem hodil 

po ulici, sem srečal dva policista v civilu v avtomobilu. 

Vprašala sta me, kam sem namenjen in če imam osebni 

dokument. Povedal sem jima, da sem brez dokumentov 

in sem prišel z namenom, da zaprosim za azil. Policistka 

mi je povedala da tukaj ne dajejo azila. Ko sem to slišal, 

sem bil šokiran. Vprašal sem se, kam sem prišel. Nato 

sem ju vprašal, v kateri državi sem, povedala sta mi, da v 

Sloveniji. Nato se je policist obrnil k meni in mi rekel, da 

če želim zaprositi za azil, to lahko storim, rekel sem da 

ja, saj je v Somaliji še vedno civilna vojna. Odpeljala sta 

me v Azilni Dom, tam sem srečal mnogo različnih ljudi, 

vprašal sem ju, kdo so ti ljudje, odgovorila sta mi, da so 

to begunci. Navadil sem se na Azilni dom. Slovenija je 

krasna država in ljudje, ki tukaj živijo in delajo v azilnem 

domu, kot Gregor, ki sem ga tam spoznal, so prijazni . 

Hvaležen sem, ker se tukaj počutim dobrodošlega, tukaj 

sem dobil možnost izobrazbe, obiskovanja fakultete in 

če bi lahko prosil še za kaj, bi bilo to, da se naučim kik 

boksa. 

Hvala Slovenija. 

I would like to tell you what happened to me when I came 

to Slovenia. I was scared and happy at the same time. As 

I was walking down the street I met two policemen wearing 

civilian clothes in their car. They asked me where i was 

going and if I had an identification document. I told them 

that I had no documents and came here in order to apply 

for asylum. The lady officer told me that here they do not 

grant asylum. When I heard this I was shocked. I asked 

them where I arrived and then in which country I was. They 

told me that it was Slovenia. Then the male officer turned 

to me and said that if I wanted to apply for asylum I could 

do it, yes, because in Somalia there is still a civil war. They 

took me to Asylum Centre and there I met a lot of different 

people. I asked them who these people were and they told 

me they were refugees. I got used to Asylum Centre. Slovenia 

is a wonderful country and the people who work and live 

in Asylum Centre, such as Gregor I met, are nice. 

I am grateful because I feel welcome in this place. Here I 

got the possibility for education, attend the college and if 

there were something more to ask for, I would like to learn 

kick boxing. 

Thank you, Slovenia. 

33

Naredimo si bicikel s prostovoljci 

Slovenske filantropije 

Skupina petih prostovoljcev Slovenske filantropije, Christian Benedetti, 

Nina Kozinc, Tereza Kozinc, Katja Strle in Nina Ivančič, je jeseni 

2011 začela projekt Naredi si bicikel, namenjen prosilcem v azilnem 

domu. Želeli smo jim omogočiti brezplačno prevozno sredstvo v center 

mesta, in sicer tako, da bi v Ljubljani in okolici zbrali stara, pokvarjena 

kolesa ter dele koles, ki bi jih lahko prosilci uporabili pri popravilu. Na 

tak način bi se lahko naučili kaj novega, drug drugemu pomagali ter 

se tesneje povezali med seboj in morda na koncu doživeli zadovoljstvo 

ob uspešno opravljenem delu. 

Projekt smo že uspešno izvedli, z njim pa nameravamo tudi nadaljevati. 

Namreč, v azilni dom prihajajo novi prosilci, ki potrebujejo prevozno 

sredstvo in, kar je najpomembnejše, tudi sami so z delom zadovoljni 

ter bi radi še naprej sodelovali z nami. 

S prosilci v azilnem domu smo se lotili tudi drugih »projektov«, kot 

je brezplačno friziranje s frizerko prostovoljko, s katero se je povezala 

Slovenska filantropija, organizirali pa smo tudi delavnico kuhanja 

dan pred afganistanskim novim letom, ki se je zaključil s pojedino 

ob pijači v lokalu Green space v centru Ljubljane. Tam smo v velikem 

številu v sproščenem vzdušju skupaj praznovali in se imeli priložnost 

pogovoriti o njihovih željah, ki bi se jih lahko realiziralo v prihodnosti. 

Zubair, prvak iz kickboksa, in prvi, ki se nam je približal in povabil 

ostale k sodelovanju in ki je nedavno dobil status begunca, pravi, da 

je bila afganistanska skupina prosilcev zelo vesela tega dogodka, saj 

so si dolgo želeli praznovati afganistansko novo leto in z našo pomočjo 

so željo lahko uresničili. Eden izmed prosilcev nam je povedal, da 

je bilo pred našim projektom v azilnem 

domu več nasilja, saj prosilci niso imeli 

prevoznega sredstva v center mesta. 

Morali so prositi Slovensko filantropijo 

za kolesa, česar po našem projektu ni 

več potrebno. Poleg tega so imeli težave 

s popravljanjem koles, sedaj pa 

so sami organizirali delavnice in jim ni 

treba več zapravljati denarja za popravila. 

Počutijo se mirnejši in udobnejši 

s prihodi in odhodi iz azilnega doma 

posebno sedaj v poletnem času. Veseli 

so tudi, da so lahko aktivni in da lahko 

delajo. 

Med drugim nameravamo v prihodnosti 

organizirati športno kulturne aktivnosti, 

za zdaj pa se dogovarjamo o sestavi 

ekipe kriketa, iščemo interesente za 

učenje tenisa, poskušamo zadostiti željam 

po učenju tujih jezikov, imamo pa 

še mnogo drugih idej. 

34

NAPRAVIMO SI BICIKLU“ SA VOLONTERIMA 

SLOVENSKE FILANTROPIJE 

Skupina pet volontera „Slovenske filantropije“ Christian Benedetti, 

Nina Kozinc, Tereza Kozinc, Katja Strle i Nina Ivančič 

u jesen 2011 počeli smo projekt „Napravimo si biciklu“, koji 

je namijenjen podnositeljima, koji stanuju u Azilskom domu. 

Željeli smo im omogućiti besplatno prijevozno sredstvo u centar 

grada, tako da bi u Ljubljani i okolini okupili stara i razbijena 

bicikla te dijelove za biciklu, koje bi podnositelji koristili 

u popravku. Na taj način bi se mogli naučiti nešto novo, 

pomoći jedni drugima te se više povezivati između sobom i 

možda na kraju doživjeti zadovoljstvo nakon uspješnog završenog 

posla. 

Projekt smo uspješno završili, sa radom pa namjeravamo nastaviti, 

jer budući, da v Azilski dom stalno dolaze novi podnositelji, 

koji trebaju prijevozno sredstvo i – što je najvažnije 

– sami so sa radom zadovoljni te željeli bismo nastaviti raditi 

sa nama. 

S podnositeljima u Azilskom domu smo počeli također i druge 

projekte, kao što je besplatno friziranje sa frizerkom-volonterkom, 

s kojom je povezana „Slovenska filantropija“, 

organizirali smo također radionicu kuhanja dan prije afganistanske 

nove godine, koji je zaključio s gozbom i pićem 

u lokalu „Green space“ u centru Ljubljane. Tamo nas je bilo 

puno te smo u opuštenoj atmosferi zajedno slavili i raspravljali 

o njihovim željama, koje bi mogli ostvariti u budućnosti. 

Zubair, prvak iz kickboksa, prvi, koji se nam je približio 

i pozvao i ostale, da se nam pridruže i koji je nedavno dobio 

status izbjeglice, kaže da je bila afganistanska skupina 

podnositelja vrlo sretna ovoga događaja, jer su si dugo željeli 

slaviti afganistansku novu godinu. Uz našu pomoć su želju 

i mogli ostvariti. Jedan između podnositelja nama je kazao 

da je bilo prije naših projekata u Azilskome domu više nasilja, 

jer podnositelji nisu imali prijevoznog sredstva u centar 

grada. Morali su upitati „Slovensko filantropiju“ za bicikle, 

za koje sada više nije potrebno. Osim toga imali su probleme 

sa popravkom bicikla, a sada su sami organizirali radionice i 

više im nije potrebno rasipati novac za popravke. Osjećaju se 

mirnije i udobnije se dolazi i izlazi iz Azilskog doma, posebno 

sada, u ljetu. Sretni su također, da mogu biti aktivni i da 

mogu raditi. 

Među ostaloga namjeravamo i u buduće organizirati sportske 

i kulturne aktivnosti, za sada se dogovaramo o sastavu ekipe 

za kriket, prikupljamo interesente za učenje tenisa, pokušavamo 

udovoljiti željama po učenju stranih jezika. Međutim, 

postoje još mnogo drugih ideja. 

Naredimo si bicikel with volunteers of 

Slovenska filantropija 

In autumn 2011 a group of five volunteers of Slovenska filantopija, 

Christian Benedetti, Nina Kozinc, Tereza Kozinc, Katja 

Strle in Nina Ivančič, started a project called Naredimo si 

bicikel organised for asylum seekers. The five of us wanted to 

enable asylum seekers a free transportation to the centre by 

collecting old and broken bicycles and useful pieces across 

Ljubljana and its surroundings which could be fixed afterwards. 

In that way they could learn something new, they 

could help each other, develop a closer relationship among 

them and maybe at the end get the feeling of satisfaction 

due to their own successful work. 

The project was already carried out successfully and we as a 

group intent to continue working. Indeed new asylum seekers 

that would need a way of transportation are arriving in 

and most importantly the seekers themselves are happy and 

would like to continue working with us. 

We did other »projects« with asylum seekers such as free 

haircut with a hairdresser-volunteer who was contacted by 

Slovenska filantropija. We also organised a cooking workshop 

on the day before Afghan New Year which concluded 

with a diner and drinks in Green space, a bar in the centre of 

Ljubljana. There we celebrated numerously in free spirit and 

were able to talk with them about their wishes that could be 

realized in the future. Zubair, champion of kickboksing that 

recently got the refugee status said that the Afghan group 

of asylum seekers was very happy about the event since they 

were hoping to celebrate the afghan new year for years and 

now with our help they were finally able to. One of the asylum 

seekers told us that before the project there was more 

violence inside the asylum because they did not have transportation 

to the centre. They had to go to Slovenska filantropija 

to ask for bicycles and now there is no need for that. 

Moreover before the project they had problems with fixing 

their bicycles but now they have workshops for that and they 

do not need to spend additional money. They feel calmer and 

are more comfortable with going in and out the asylum especially 

now in the summer. They are happy because they are 

active and can work. 

Among other things in the future we would like to organise 

more sportive-cultural activities and for now we are arranging 

a cricket team, we are collecting those who would like to 

learn to play tennis; we are trying to satisfy wishes for learning 

foreign languages but we have many other ideas. 

35

با داوطلبان فیالنتروپی اسلوونیا دوچرخه بسازیم 

گروهی متشکل از پنج نفر داوطلب از فیالنتروپی اسلوونیا؛ کریستین بندیتی ؛ نینا کوزینس ؛ ترزا کوزینس ؛ کاتیا استرله و نینا ایوانچیچ ؛ باهمدیگر در پائیز سال 1122. پروژه ای 

شروع کردیم که ؛ دوچرخه برای استفاده تقاضا کنندگان در اقامتگاه پناهندگان ‏)کمپ(‏ بسازیم.‏ مایل بودیم که برای آنها امکان استفاده وسیله رفتن به مرکز شهر را بطور مجانی فراهم 

کنیم ؛ و آنهم به این شکل که در لیوبلیانا و اطراف آن دوچرخه های کهنه ؛ خراب وبدون استفاده و همچنین قطعه های آن را جمع کنیم که ؛ تقاضا کنندگان بتوانند برای تعمیر دوچرخه 

استفاده کنند . به این طریق امکان یادگرفتن چیزی جدید ؛ هر کسی به دیگری کمک کند و بین همدیگر رابطه خوبی برقرار کنند و باالخره در آخر کار برای موفق انجام دادن 

کاراحساس رضایت کنند . 

پروژه را با موفقیت به پایان رساندیم ؛ به این کار باز هم ادامه خواهیم داد ؛ بهر حال در اقامتگاه پناهندگان)کمپ(‏ تقاضا کنندگان جدیدی می آیند که ؛ وسیله رفت و آمد الزم دارند و ؛ از 

همه مهمتر اینکه ؛ از کار خودشان راضی هستند و مایل هستند که باز هم در آینده با ما همکاری کنند . 

با تقاضا کنندگان در اقامتگاه پناهندگان ‏)کمپ(‏ پروژه دیگری را شروع کردیم از جمله اصالح کردن موبطور مجانی با کمک آرایشگر داوطلب که ؛ با فیالنتروپی اسلوونیا رابطه برقرار 

کرد ؛ همینطور کالس آشپزی یک روز قبل از سال نو افغانستانی ها را برنامه ریزی کردیم که با خوردن ونوشیدن در رستوران گرین اسپاس در منطقه ای از لیوبلیانا به برنامه خاتمه 

دادیم . در آنجا با تعداد زیادی که بودیم در یک محیط گرم و راحت همه با هم جشن گرفتیم و این امکان پیش آمد که در باره آرزوهای آنها صحبت کردیم که ؛ تا در آینده در صورت 

امکان به واقعیت برسند . زوبیر ؛ شخص اول ورزش کیک بوکس ؛ اولین نفری بود که ؛ به ما پیوست و دیگران را هم دعوت کرد که ؛ آنها هم به ما ملحق بشوند و زوبیر فردی که چند 

مدت پیش عنوان پناهندگی را گرفت ؛ گفت که گروه تقاضا کنندگان افغانستانی این برنامه را خیلی دوست داشتند و از انجام آن خوشحال بودند ؛ چون مدت طوالنی بود که دوست داشتند 

که سال نو افغانستانی را جشن بگیرند ؛ و با کمک ما خواسته آنها حقیقت پیدا کرد . یکی از تقاضا کنندگان به ما گفت که ؛ قبل از این پروژه ما ؛ در اقامتگاه پناهندگان ‏)کمپ(‏ خشونت 

بیشتری بود ؛ چون تقاضا کنندگان وسیله رفت و آمد به مرکز شهر را نداشتند ‏.باید از فیالنتروپی اسلوونیا برای دوچرخه خواهش میکردند ؛ چیزی که بعد از پروژه ما دیگر الزم 

عالوه بر این برای تعمیر دوچرخه مشکل داشتند ؛ حاال خودشان برنامه کارگاهی تشکیل میدهند ودیگر الزم نیست که برای تعمیرات پول خرج کنند . احساس آرامش بیشتری دارند و 

برای رفتن و برگشتن از اقامتگاه پناهندگان ؛ مخصوصا حاال ؛ در فصل تابستان وسیله مناسبی در اختیار دارند . همینطور خوشحال هستند ک ه ؛ فعالیت دارند و میتوانند کار بکنند . 

بین چیز های دیگر تصمیم داریم که در آینده برای فعالیت های ورزشی هنری برنامه ریزی کنیم . در حال حاضر برای تشکیل گروه کریکت باهم برنامه ریزی میکنیم ؛ برای آموزش 

؛ تنیس داوطلب می پذیریم ؛ سعی میکنیم که برای یاد گیری زبان خارجی به اندازه کافی درخواست بگیریم ؛ برنامه های زیادی هنوز داریم . 

نیست . 

––– 

– 

Planinarjenje in pohodništvo - 

JULIJSKE ALPE (alpske doline, slapovi, prelazi) 

Planinarjenje i treking - 

JULIJSKE ALPE (alpske doline, slapovi i prelazi) 

Mountaineering and trekking - 

JULIAN ALPS (alpine valleys, waterfalls, mountaing passes) 

Julijske Alpe premorejo veliko alpskih dolin, ki so večinoma 

ledeniškega izvora, kasneje pa so jih dokončno 

oblikovale reke. Med najpomembnejše alpske doline 

štejemo: doline okrog Triglava, dolino Trente in 

Dolino Triglavskih sedmerih jezer. Vse naštete doline 

pomembno prispevajo k turistični ponudbi Slovenije 

in so del posebej zaščitenega Triglavskega narodnega 

parka. 

Triglavsko pogorje zaključujejo tri doline: Vrata, Kot 

in Krma, iz katerih vodi največ poti na Triglav. Najbolj 

prepoznavna med njimi pa je gotovo dolina Vrat z Aljaževim 

domom, kjer je izhodiščna točka za najpomembnejše 

planinske visokogorske ture v Julijskih Alpah. 

Po njej teče reka Triglavska Bistrica, ki se pri Mojstrani 

izlije v Savo Dolinko. Dolina Vrat je v visoki sezoni, ki 

traja med junijem in septembrom, zelo obiskana, saj 

nudi prijetno osvežitev pred poletno vročino. Glavne 

turistične znamenitosti v dolini so: spomenik padlim 

partizanom gornikom, Dom Jakoba Aljaža ter slap 

Peričnik. Slap Peričnik je uvrščen med najbolj znane 

slovenske slapove. Sestavljata ga zgornji in spodnji 

slap v skupni višini 68 metrov. Najprimernejši čas za 

ogled je v jesenskem in spomladanskem času, ko je zaradi 

pretoka vode najimenitnejši. V zimskem času se 

spremeni v množico ledenih plošč in kapnikov zelene 

in modre barve. Blizu slapa je Koča pri Peričniku. Do 

slapu vodi zavarovana pot, možen pa je tudi sprehod 

za slapom, kar je še posebno doživetje. 

V nasprotju z dolinami okrog Triglava, ki so zaradi 

svoje severne lege bolj kot ne senčne, je dolina Trenta 

zelo sončna, saj je obrnjena v smeri jugozahod. Sonce 

skupaj z reko Sočo, ki se jo je zaradi turkizne barve 

navzelo ime smaragdna reka, tvori idealne pogoje za 

aktivne počitnice na in ob vodi. Vzdolž reke so številni 

kampi in izletniške kmetije, ki kar tekmujejo v ponudbi. 

Poleg planinarjenja so ob reki Soči idealni pogoji 

za kolesarjenje, kopanje, soteskanje in še posebej za 

rafting seveda v organizaciji usposobljenih izvajalcev, 

36

pozimi pa je na bližnji gori Kanin odlično visokogorsko 

smučišče. V dolini Trente se nahaja po podatkih iz Wikipedije 

tudi najveličastnejši slovenski in celo evropski 

slap Boka s skupno višino 144 metrov in največjim 

pretokom vode tudi do 100 m³ na sekundo. 

Ob navajanju vseh lepot Trente in reke Soče pa ne 

smemo prezreti dogajanj med 1. sv. vojno. Prav po dolini 

Soče in okoliškem hribovju je potekala tako imenovana 

soška fronta med italijansko in avstroogrsko 

vojsko. Boji so bili siloviti in zahtevali po nekaterih 

podatkih celo med 1,5 do 2 milijona žrtev. Ostanki 

vojne so vidni tako rekoč na vsakem koraku od rovov, 

bunkerjev, kasarn, pokopališč pa do razpadlega orožja 

in celo kosti nesrečnih vojakov. Še danes po skoraj 

100 letih prihaja do tragičnih nesreč ob nestrokovnem 

ravnanju ob najdbi starih eksplozivnih teles. Vojna 

dogajanja so z nazorno multimedijsko podporo prikazana 

v Kobariškem muzeju, ki je za svojo globoko 

in čutno postavitev prejel več priznanj in bil s strani 

Sveta Evrope za leto 1993 nagrajen z nagrado Evropski 

muzej leta. 

Spomenik padlim partizanom – gornikom 

Aljažev dom v Vratih 

37

Julijske Alpe obuhvaćaju puno alpskih dolina koje so većinom 

ledenog porijekla, kasnije su ih konačno oblikovale rijeke. 

Među najvažnijim alpskih dolinama ubrajamo: dolina oko Triglava, 

dolina Trente i doline Sedam Triglavskih jezera. Sve nabrojane 

doline puno doprinose turističkoj ponudi Slovenije i su 

poseban dio zaštićenog Triglavskog narodnog parka. 

Triglavske gore zaključuju tri doline. Vrata, Kot i Krma iz kojih 

vodi najviše putova na Triglav. Najpoznatija među njima 

pa je dolina Vrata s Aljaževim dom, koja je izlazna točka za 

najvažnije planinske vrhove u Julijskim Alpama. Kroz nju teče 

rijeka Triglavska Bistrica, koja se kod Mojstrane ulijeva u Savu 

Dolinku. Dolina Vrata je u visoki sezoni koja traje između lipnja 

i rujna puno posjećivana jer nudi prijatno osvježenje pred 

ljetnom vrućinom. Glavne turističke znamenitosti u dolini su 

spomenik palim partizanskim alpinistima, Dom Jakoba Aljaža 

i slap Peričnik. Slap Peričnik je uključen među najbolje slovenske 

slapove. Sastavlja ga gornji i donji slap u ukupnoj visini 

68 metara. Najbolje vrijeme za obilazak je u jesenskom i 

proljetnom vremenu koji je zbog protoka visoke vode najljepši. 

U zimskom vremenu se promijeni u više ledenih ploča i stalagmita 

zelene i plave boje. Blizu slapa je Koča pri Peričniku. 

Prema slapu vodi zaštićen put, moguća je šetnja iza slapa što 

je najbolji doživljaj. 

Skozi Trento poteka tudi najkrajša cestna povezava 

med Primorsko in Gorenjsko čez gorski prelaz Vršič 

(1611m). Cesto, ki predstavlja izziv za vsakega slovenskega 

kolesarja, so leta 1915 zgradili ruski vojni 

ujetniki za oskrbovanje soške fronte. Pri gradnji ceste 

je leta 1916 prišlo tudi do največje gorske tragedije na 

slovenskem, saj je pod snežnim plazom umrlo več kot 

300 ljudi. V ta spomin je ob cesti z gorenjske strani 

postavljena idilična ruska kapelica. 

Dolina Triglavskih sedmerih jezer se razteza med Bohinjem 

in dolino Trente v dolžini 8 km na izrazito kraškem 

terenu, za katerega so značilna apnenčasta tla 

s podzemnimi vodnimi pretakanji. Nekako na sredini 

doline se na višini 1685 m nahaja Koča pri Triglavskih 

jezerih, ki je zaradi izjemnih lepot narave priljubljena 

destinacija planincev. Do koče se je pa potrebno kar 

potruditi, saj je do nje potrebno najmanj 3 ure hoje. 

Jezera so različnih velikosti in barv, za kopanje pa zaradi 

mrzle vode niso primerna. 

Toliko v tem prispevku, prihodnjič pa se s prispevkom 

selimo v Kamniško Savinjske Alpe. 

Jurij Zaletel 

Prihodnjič: 

JULIJSKE ALPE (alpske doline, slapovi, prelazi); Avtor: Jurij Zaletel 

Aljažev dom u Vratih 

U suprotnom sa dolinama oko Triglava koji se zbog svoje sjeverne 

strane, koja je više ili manje u sjeni, je dolina Trenta 

jako sunčana jer okrenuta u smjer jugozapad. Sunce skupa s 

rijekom Sočom, koja je zbog tirkizne boje dobila ime „Smaragdna 

rijeka“, čini idealne uvjete za aktivne odmore na i pored 

vode. Uzduž rijeke su mnogobrojni kampovi i brojne farme 

koje se takmiče sa ponudama. Pored planinarenja su kraj 

rijeke Soče idealni uvjeti za biciklizam, kupanje, kanjoning, 

a posebno za rafting, naravno u organizaciji osposobljenih 

izvođača, u zimi je najbliža gora Kanin, odlično visoko gorsko 

skijalište. U dolini Trente se nalazi po podacima iz Wikipedije 

najveličanstveniji slovenski a moguće i europski slap Boka sa 

ukupnom visinom 144 metara i najvećim protokom vode oko 

100 m³ u sekundi. 

O navođenju svih ljepota Trente i rijeke Soče ne smijemo zaboraviti 

događanja u prvom svjetskom ratu. Upravo u dolini 

Soče i okolnim brdima se je izvodila tako imenovana „Soška 

fronta“ među talijanske i austrougarske vojske. Borbe su 

bile silovite i zahtijevale su po nekim podacima oko jedan in 

po do dva miliona žrtava. Ostaci borbe su vidljivi na svakom 

koraku: rovovi, bunkeri, kasarne, groblja, pa sve do raspadajućeg 

oružja pa čak i kosti nastradalih vojnika. Još danas 

- više od sto godina – dolazi do tragičnih nesreća, kada se 

ne strukovno rukuje sa nađenim starim minsko eksplozivnim 

sredstvima. Ratna događanja su pod nazorom multimedijske 

potpore prikazana u Kobariškem muzeju, koji je zbog svoga 

dubinskoga i suosjećajnoga prikaza primio više priznanja te 

od strane Svijeta Europe za ljeto 1993 bio nagrađen sa Nagradom 

evropski muzej godine. 

Kroz Trento prolazi najkraća cestovna veza između Primorske 

i Gorenjske preko gorskog prijelaza Vršič (1611 m). Cesta koja 

predstavlja veliki izazov za svakog slovenskog biciklistu, su 

38

ljeta 1915 izgradili ruski ratni zarobljenici za potrebe Soške 

fronte. Za vrijeme gradnje ceste je ljeta 1916 došlo do najveće 

gorske tragedije na slovenskom području. Tada je pod 

snježnom lavinom umrlo više od 300 ljudi. Za taj spomen je 

pored ceste s gorenjske strane postavljena idilična ruska kapela. 

Dolina Sedam triglavskih jezera se proteže između Bohinja i 

doline Trente u dužini od 8 km na pretežno kraškom terenu za 

kojega su značajna tla iz vapnenca sa podzemnom vodenim 

protokom. Nekako na sredini doline na visini 1685 metara 

nalazi se Koča kod triglavskih jezera, koja je zaradi izuzetno 

lijepe prirode priljubljena destinacija planinara. Do koče je 

potrebno se potruditi jer do nje je potrebno pješačiti najmanje 

3 sata. Jezera su različite veličine i boje, kupanje zbog 

hladne vode nisu preporučljiva. 

Toliko u ovoj temi, sljedećom temom se selimo u Kamniško 

Savinjske Alpe. 

(zapisao: Jurij Zaletel) 

Julian Alps have a lot of valleys mainly of glacial origin; later 

they were nevertheless definitely shaped by rivers. The 

most important ones are valley round Triglav, Trenta valley 

and the valley of seven Triglav lakes. All these valleys essentially 

contribute to Slovenia’s tourist offer and belong 

to the specially protected Triglav National Park. 

The Triglav mountain chain is closed by three valleys: Vrata, 

Kot and Krma from where the majority of paths lead to Triglav. 

The most visible one of them is certainly Vrata with 

Aljaž home which is a starting point for the most important 

mountain tours in the Julian Alps. The river Triglavska Bistrica 

runs in the valley and in Mojstrana falls into the Sava 

Dolinka. The valley of Vrata is during the high season from 

June and September visited by many people because it offers 

lovely refreshment from summer heat. The main tourist 

landmarks in the valley are a monument to partisans, mountain 

hikers killed in World War Two, home of Jakob Aljaž and 

Peričnik waterfall. Peričnik is classified among the most famous 

Slovene waterfalls. It contains the upper and the lower 

waterfall in the total height of 68 metres. The best time 

to visit the waterfall is between autumn and spring when it 

is truly magnificent because of the water flow. In winter it 

becomes a pile of ice plates and blue or green stalagmites. 

Near the waterfall the mountain hut Koča pri Peričniku is located. 

A secure path leads to the waterfall but it is also possible 

to take a walk behind it which is a special experience. 

Contrary to valleys round that are rather shadowy due to their 

northern location the valley of Trenta is very sunny because it 

is oriented towards southwest. Together with the Soča river 

which is called “Emerald River” due to its turquoise colour 

the sun creates ideal conditions for active holidays on and by 

the water. Along the river there are numerous camping sites 

and tourist farms that compete in their offer. Besides mountain 

hiking Soča provides ideal conditions for cycling, bathing, 

canyoning and especially rafting organised of course by 

qualified operators. On the nearby mountain Kanin there is 

an excellent ski resort. According to Wikipedia there is also 

the most magnificent Slovene if not European waterfall Boka 

the total height of which is 144 metres and the biggest flow 

of even 100 m 3 per second. 

When we speak about the beauties of Trenta and the Soča 

River we must not ignore the events during World War One. 

It was precisely in the Soča and the surrounding mountains 

where the so called “Soča Front” was located between 

the Italian and Austro-Hungarian armies. The fighting 

was fierce and according to certain information caused as 

many as 1, 5 to 2 million casualties or victims. The war relics 

can be seen virtually anywhere from trenches, bunkers, 

barracks, cemeteries to scrap weapons and even bones of 

wretched soldiers. Even today after almost 100 years there 

are tragic incidents when old explosive devices are found 

and dealt with unprofessionally. War events are shown exactly 

through multi media support at the Kobarid Museum 

which was awarded several prises for its emotionally deep 

presentations and was in 1993 also awarded the prize of the 

European Museum of the Year by the Council of Europe. 

Through the Trenta valley runs also the shortest road connection 

between Primorska and Gorenjska regions over the 

mountain pass of Vršič (1611m). The road is also a challenge 

for every cyclist and was built in 1915 by Russian prisoners 

of war to provide supplies for the Soča Front. During the 

Rafting over the rapids of Soča 

Boka waterfall 

39

construction of the road in 1916 the worst mountain tragedy 

in Slovenia occurred as the snow avalanche killed more 

than 300 people. A lovely idyllic Russian chapel stands at 

the road side from Gorenjska as a memory of this tragedy. 

The valley of the seven Triglav lakes stretches between Bohinj 

and the Trenta valley in the length of 8 over a typical 

Karst territory characterised by limestone ground and 

subterranean formations. Somewhere in the middle of the 

valley at the height of 1685 the mountain hut Koča pri triglavskih 

jezerih (Triglav Lakes Hut) is located which is a 

popular destination of mountaineers due to its exceptional 

natural beauties. The path to the hut is quite difficult because 

it takes 3 hours of walking at leas to arrive there- The 

lakes are of different sizes and colours but not suitable for 

swimming because of the cold water. 

Jurij Zaletel 

Kluže fortress 

کوهنوردی و راهپیمائی 

کوههای یولیسکی آلپ ‏)دره های آلپ ؛ آبشارها ؛ مسیرهای کوهستانی ) 

یولیسکی آلپ شامل دره های بزرگ آلپ هستند که ؛ اکثر آنها از نوع یخبندانی هستند که ؛ زمانی بعد از آن رودخانه ها به آن شکل در می آورند . مهمترین دره های آلپ میتوانیم 

بشماریم : دره اطراف تری گالو؛ دره ترنتا و دره تری گالو با هفت دریاچه . تمام دره های نامبرده شده خیلی مهم از نظر جلب توریست برای اسلوونیا میباشند و جزئی از پارک ملی 

محافظت شده تری گالو هستند . 

کوههای تری گالو شامل سه دره میباشد : وراتا ؛ کت ؛ کرما ؛ که از آنها بزرگترین مسیررا بطرف تری گالو هدایت میکند . از بین آنها رامیتوان مهمترین که برای همه آشنا میباشد 

ورات را نام برد که دارای ( آلیاژو دم ‏(جایگاه آلیاژ میباشد . جائیکه نقطه خروجی آن برای مهمترین اوج قله کوهستانی گردش توریستی در یولیسکی آلپ حساب میشود . از آنجا 

رودخانه تری گالو بیستریتسا سرازیر میباشد ؛ که در نزدیکی مویسترانا به رودخانه ساوا دولینکا میریزد . دره ورات در فصل گرما ؛ که بین ماه ژوئن و ماه سپتامبر میباشد ؛ از 

توریست خیلی شلوغ میشود ؛ چون هوای تازه و فرحبخشی در برابر گرمای تابستان به سیاحت کنندگان میدهد . اصل عالمت توریستی در دره از جمله : کشته شدگان پارتیزانهای 

گورنیک ( کوهستانی ) ؛ ( آلیازو دم ) جایگاه یاکوب آلیاژ و همچنین آبشار پریچ نیک میباشند . آبشار پریچ نیک بین معروفترین آبشارهای اسلوونیا قرار داده شده است . آن را آبشارهای 

پائین و باال تشکیل میدهند که رویهم رفته بلندی آنها 86. متر میباشد . مناسب ترین زمان برای دیدن در فصل پائیز و زمان بهار میباشد ؛ که بخاطر سرازیری آب قشنگترین منظره 

بحساب می آید . در فصل زمستان آبها تبدیل به صفحه های یخ به رنگهای سبز و آبی میشوند . در نزدیکی آبشار کلبه کوهی پری پریچنیک میباشد . تا آبشار راهی محافظ مسیر را 

مشخص میکند . همینطور امکان قدم زدن در پشت آبشار میباشد که تفریحی استثنائی حساب میشود . 

411 

بر عکس دره اطراف تری گالو که ؛ بخاطر قرارداشتن خودش در شمال بیشتر کت در سایه میباشد ؛ دره ترنتا خیلی آفتابگیر میباشد ؛ چون بطرف جنوب غربی قراردارد . آفتاب 

بهمراه رودخانه سوچا که بخاطر رنگ فیروزه ای آن به اسم رودخانه اسمراگدنا ( رودخانه فیروزه ای ) نامیده میشود ؛ محلی ایده آل برای فعالیت های تعطیالتی در روی آب و در کنار 

آب میباشد . در طول رودخانه تعداد زیادی کمپ قرار دارد و همینطور منطقه کشاورزی که ؛ کشاورزان برای محصوالت خود که مشتری پیدا کنند ؛ رقابت دارند . عالوه بر 

کوهنوردی در کنار رودخانه سوچا برای دوچرخه سواری ؛ شنا ؛ پیاده روی و مخصوصا برای رفتینگ دارای شرایطی ایده آل میباشد ؛البته با برنامه ریزی متخصصان ؛ در زمستان 

در نزدیکیهای کوهستان کانین در قلعه های آن محل مناسبی برای اسکی بازان میباشد . در تپه های ترنتا طبق اطالعات داده شده از ویکی پدی همینطور قشنگترین در اسلوونیا و حتی در 

اروپا آبشار بوکا همگی با هم با بلندی متر سرازیر میشود و بیشتری فشار آب که همینطور به متر مکعب در ثانیه میرسد . 

411 

با توضیح دادن تمام قشنگیهای ترنته و رودخانه سوچا نباید از اتفاقاتی که بین جنگ جهانی اول اتفاق افتاد چشم پوشی کرد . در حقیقت در تپه سوچا و اطراف کوهستانی آنجا درگیری 

های جنگی به نام ‏"سوچکا فرونتا"‏ بین سربازان ایتالیائی و ارتش اوسترووگرسکو ( اتریشی ها(‏ درگرفت . جنگ خیلی شدید بود و طبق بعضی اطالعات بین تا 2. میلیون کشته 

داده شد.‏ آثار جنگ هنوز در هر قدم از جمله : راههای زیر زمینی ؛ پناهگاهها ؛ پایگاهها ؛ قبرستانها تا اسلحه های از کار افتاده و حتی تکه های استخوان های سربازان کشته شده ؛ 

به چشم میخورند . حتی امروزه بعد از تقریبا سال اتفاقات فجیعی بخاطرکارهای اشتباه در هنگام پیدا کردن مواد منفجره قدیمی ؛ پیش می آید . اتفاقات جنگی توسط رسانه ها 

در موزه کوبارید نشان داده میشود ؛ که بخاطر نشان دادن احساسات عمیقی از طرف کمیسیون اروپا چندین جایزه کسب کرده است ؛ برای سال 1991. با جایزه ای بعنوان موزه سال 

اروپا ؛ برگزیده شد . 

1، 5 

033 

111 

1885 

1111 

نیستند . 

برج کلوژ 

از روی دره ترنتو کوتاهترین مسیر خیابانی بین پریمورسکا و گورنیسکا از مسیر کوهستانی ورشیچ )1111 متر(‏ را بهم وصل میکند . خیابانی که ؛ هر دوچرخه سوار اسلوونیائی را 

دعوت میکند ؛ در سال توسط سربازان اسیر روسی برای مواظبت از سوچکا فرونتا ساخته شد . در زمان ساخت خیابان در سال 1111 منجر به فجیع ترین حادثه کوهستانی در 

اسلوونیا شد ؛ چون در زیر ریزش برف بیشتر از نفر کشته شدند . بخاطر همین حادثه در خیابان از طرف مسیر گورنیسکا معبد بی نظیری بنام روسکا کاپل ساختند . 

دره تری گالو با هفت دریاچه با طولی بین بوخینی و تپه ترنته به طول 8. کیلومتر روی کراشکی ترن که در آنجا به زمین آهکی معروف میباشد که ؛ آبهای زیر زمینی جریان دارند ‏.به 

شکلی در وسط تپه به بلندی متر کلبه ای در کنار دریاچه تری گالو قراردارد که ؛ بخاطر زیبائی بی نظیر طبیعت مقصد مورد عالقه کوهنوردان میباشد . تا کلبه الزم است که 

تالش زیادی بشود ؛ چون برای رسیدن به آنجا حد اقل 1. ساعت راه میباشد . دریاچه ها به رنگها و اندازه های مختلفی میباشند . بخاطر یخ بودن آب انها برای شنا کردن مناسب 

این بود قسمتی ازگزارش ما ؛ در آینده گزارشی از کامنیشکه ساوینسکه آلپ خواهییم داد . 

یوری زالتل 

40

Ogled Shaolin Kung fu v ljubljanski Hali Tivoli 

Gledano: Shaolin Kung fu u sportskoj dvorani 

VISIT: SHAOLIN KUNG FU in Ljubljana Hala Tivoli 

Uro pred začetkom predstave smo se znašli v precejšnji 

gneči pred halo Tivoli. Stali smo pred ograjo z varnostniki, 

kjer smo čakali, da bi prišli na vrsto za pregled in 

nato hitro zavzeli »ta boljše« sedeže. 

Tukaj sem bil z izbrano skupinico mladoletnih prosilcev, 

samih zagnanih športnikov in ljubiteljev borilnih veščin. 

Vrsta se je počasi pomikala proti glavnemu vhodu 

in rahla vznemirjenost je prešla v napetost, ko sem vzel 

iz nahrbtnika olympus (fotoaparat, ki ga varnostniki 

niso smeli videti) in ga skrivoma predal Aliju, ki ga je 

nemudoma skril v nedrja. Done! Sedeli smo! Zgoraj! Na 

tribuni! Luči so se ugasnile in prestavili smo se nižje, da 

bi bili bližje odru. 

Pred 1500 leti je na Kitajskem zrasel budistični samostan 

Shaolin, v katerem so živeli, trenirali in vadili menihi, 

sprva predvsem spiritualno. Vadba je bila usmerjena 

iskanju poti, kako se rešiti trpljenja. Meditacije so 

bile dolgotrajne in v nepremičnem telesnem stanju. 

Vadeči so si morali oživljati zakrčene, neprekrvavljene 

ude, zato so pričeli redno izvajati jogo. Območje, kjer 

so živeli, je bilo kraj pogostih spopadov, da bi se zavarovali, 

so v templju pričeli razvijati šolo/smer bojevniških 

menihov. Pod vodstvom najsposobnejšega meniha 

so vadili v sočutju in neubijanju, in v to je vodila borilna 

veščina, ki so jo razvili do potankosti. Bila je torej 

vadba za doseganje harmonije med umom in telesom. 

Pričela se je združevati z umetnostjo borilnih veščin in 

vajami za zdravje. 

Glavni cilj shaolinskega kung fuja je razsvetljenje in 

prebujenje duha, ne pa borilna veščina, ki pa jo ljudje 

znajo zlorabiti za nasilje in potrjevanje samih sebe. 

Predstavo so sestavljale vrhunsko obdelane in izvedene 

telesne vaje, ki so večini gledalcev vseskozi oddajale 

nerazumljivo, ampak magično prisotnost nečesa tretjega; 

neko nevidno, znotraj človeka delujočo življenjsko 

energijo. Chi, ki, prana, pnevma. Menihi, starejši, 

41

mlajši in najmlajši izvajalci so se izkazali, kakor rečeno. 

Neaktivnim v tej veščini je bil spektakel paša za oči. Tisti 

pa, ki se ukvarjajo s chi meditacijo, so se napolnili z 

vitalno, pozitivno in iskreno energijo. 

Bojevniški menihi, ki so nastopili v Sloveniji, so del 

shaolina in združujejo tradicionalni shaolin z modernim. 

Potujejo po svetu in širijo vedenje o shaolinu ter 

na svoj nenasilni način zbirajo denar za samostan in 

menihe, za preživetje v sodobnem svetu. 

Boris Smonker 

Sat prije početka predstave, našli smo se pred dvoranom, u 

prevelikoj gužvi, pred ogradom za zaštitari, gdje čekamo, da 

dođemo na vrsto za pregle i da hitno zauzmemo što bolji sjedalo. 

Tu smo sa izabranom skupinom maloljetnih podnositelja 

sami zaigrani sportaši i ljubitelji borilačkih vještina. Vrsta 

se polako pomiče prema glavnom ulazu i postepena uznemirenost 

pređe u napetost, kada iz ruksaka uzmemo „Olympus“ 

fotoaparat, kojega zaštitari ne smiju vidjeti, i sakrivajući ga 

dadem Aliju koji ga kradom sakrije u njedra. Done! Sjedimo 

gore na tribini, svjetla se ugase i prijeđemo na niže, da smo 

bliže odru. 

Prije 1500 godina je u Kini izrastao budistički samostan Shaolin, 

u kojem su živjeli i trenirali, vježbali monasi, iz početku 

uglavnom duhovno. Vježba je bila usmjerena u traženju, 

kako se riješiti patnje. Meditacije su bile dugotrajne, u nepokretnom 

tjelesnom stavu, i vježbajući su morali oživljavati 

zakržljale udove i udove, koji so bili ne prokrvljeni – počeli su 

redovito izvoditi jogu. Područje, gdje su živjeli, je bio mjesto 

čestih sukoba. Da bi se zaštitili, su u hramu počeli izvoditi 

školu - smjer ratnog monaha. Pod vođom najsposobnijega 

monaha su vježbali sažaljenje i neubijanje, i to ih je vodila 

borilačka vještina koju so razradili u detalje. Dakle, s tom 

vježbom so postigli harmoniju medu umom i tijelom i počeli 

kombinirati umjetnost borilačkih vještina i vježbe za zdravlje. 

Glavni cilj Shaolin kung fu je prosvjetljenje i buđenje duha, 

a ne borilačke vještine, koji ljudi znaju zloupotrebljavati za 

nasilje i jačanje ega. 

Predstavu su sastavljale vrhunsko izrađene i izvedene tjelesne 

vježbe, koje su većini publike uvijek odrazile nerazumljivo, 

međutim, nešto čarobno prisutnost još nešto trećega, 

nešto nevidljivo, unutar čovjeka aktivnu životno energijo. 

Chi. Ki. Prana. Pnevma. Monasi – izvoditelji – stariji, mlađi in 

najmlađi, su se pokazali. Kao što je navedeno. Neaktivnim u 

toj vještini bili su spektakl, pašnjak za oči; one, koji pa se zanimaju 

za chi meditacijo, su ispunili s svoju bitnu, pozitivnu 

i iskrenu energiju. 

Ratni monasi, koji so nastupili u Sloveniji, su dio shaolina i 

kombiniraju tradicionalni shaolin smodernim. Putuju oko 

svijeta i proširuju razumijevanje o shaolinu, i na njegov nenasilan 

način prikupljaju novac za samostan i monahe. Za 

preživljavanje u sadašnjem svijetu. 

Boris Smonker 

An hour before the beginning of the performance we find 

ourselves before the hall, in a rather big crowd, waiting 

in the queue to be checked and then we quickly occupy 

'the better' seats. 

Here I am with a chosen little group of minors, international 

protection seekers, all eager sportsmen and amateurs 

of marshal arts. The queue slowly moves towards 

the main entrance and the slight excitement grows into 

tension as I take from the backpack my Olympus (a camera 

that the security guards are not supposed to see) 

and give it secretly to Ali who puts it immediately on his 

breast. Done! We are sitting upstairs on the tribune. The 

lights switch off and we move downstairs to be closer to 

the stage. 

1500 years ago a Buddhist monastery of Shaolin was 

built where monks lived and were trained, at first in a 

spiritual way. The training was focused on finding the 

way to be free from suffering. Meditations were long in 

the still motionless position of the body and the trainees 

had to reinvigorate their stiff limbs lacking blood circulation 

– they started to practice yoga on the regular 

basis. The area where they lived was a venue of frequent 

conflicts and to protect themselves they started to develop 

a school in the temple - warrior monks. Under the 

leadership of the best skilled monk they practiced compassion 

by not killing and this became a marshal art that 

they developed to utmost perfection and detail. Therefore 

the practice to reach harmony between the mind and 

the body was united with the marshal arts and exercises 

for health. 

The chief objective of Shaolin Kung fu is to enlighten the 

spirit and is not a marshal art but people tend to abuse it 

for violence and enhancing their ego. 

The performance was composed of superbly conceived 

and performed physical exercises presenting to the majority 

of the audience all the time an unintelligible yet 

magic presence of something third, something invisible, 

a life energy working within human beings - Chi, Ki, Prana, 

Pneuma. The monks - performers - elderly, young and 

the youngest - distinguished themselves. It has already 

been said. For those who were not active in this discipline 

it was a spectacle, a magnificent sight. Those who 

deal with the chi meditation were filled with its vital positive 

and sincere energy. 

The warrior monks performing in Slovenia belong to 

Shaolin and join the traditional Shaolin with the modern 

age. They travel all over the world spreading the 

knowledge of Shaolin and in their peaceful way collect 

money for the monastery and the monks - to survive in 

this modern world. 

Boris Smonker 

42

دیدار از : شااولین کونگ فو در هال تیوولی لیوبلیانا 

– 

یک ساعت قبل از شروع مسابقه ؛ با وجود شلوغی جلو حصاری که ماموران ایستاده بودند ؛ خودمان را به جلو هال رساندیم ؛ و منتظر ماندیم تا برای بازرسی نوبت ما بشود ؛ و هر چه زودتر 

جایگاه خوبی را بگیریم . اینجا با گروه انتخاب شده از نوجوانان تقاضا کننده هستم ؛ کسانی که ورزشکارند و طرفدار شدید ورزشهای دفاعی میباشند ‏.صف یواش یواش بطرف در اصلی 

ورودی به حرکت در می آید و هیجان به اوج خود میرسد ؛ وقتی از کوله پشتی خود الیمپوس را بر میدارم ‏)دوربین عکاسی را که ؛ ماموران نگهبانی نباید ببینند ) و آن را بطور مخفیانه به علی 

میدهم ؛ واو بالفاصله ؟ آن را در سینه خود مخفی میکند ؛ کار انجام گرفت ! در بالکن باالجا میگیریم و می نشینیم . چراغها خاموش میشوند وخودمان را نزدیکتر به صحنه مسابقه میکنیم . 

0011 سال قبل در کشور چین صومعه بودیستی شااولین ساخته شد ؛ که در آنجا زندگی و تمرین میکردند ؛ کشیشها و راهبه ها در آنجا اموزش میدیدند ؛ در وهله اول قبل از هر چیز تمرین 

های روحانیت بود . تمرینها همه بطرف پیدا کردن راهی بود که ؛ چگونه از سختیها خود را بیرون بکشند ؛ تمرکز حواسهای خیلی طوالنی بودند ؛ بدنها در حالت بیحرکتی کامل ؛ و تمرینها باید 

به جائی کشیده میشد که در نقاط بدن جائی که خون در دست و پا سفت شده به فعالیت در آیند تمرین های دائمی یوگا شروع شدند . در منطقه ای که زندگی میکردند ؛ درگیری های زیادی رخ 

میداد که ؛ تا خود را محافظت کنند ؛ در معبد شروع به گسترش دادن مدرسه / رشته کشیش جنگنده . تحت راهنمائی ماهرترین کشیش تمرین همدردی و نکشتن میکردند ؛ و در این مورد ورزش 

زورآزمائی جلوتر بود که ؛ تا آخرین قدرت جلو میرفت . بنابراین تمرینها برای هماهنگ شدن بین فکر و بدن انجام میشد ؛ و با یکی شدن هنر ورزش زورآزمائی و تمرینهائی برای سالمتی 

شروع شد . 

اصل هدف شااولین کونگ فو اینست که بیدارکردن روح و روشن کردن آن میباشد ؛ نه ورزش های زورآزمائی ؛ در صورتیکه مردم از آن سوء استفاده میکنند و آن را در خشونت و باالبردن 

غرور خود بکار میبرند . 

نمایش شامل تمرینهای خیلی ماهرانه بدنی بود که ؛ خیلی خوب از عهده آن بر می آمدند ؛ برای درک واقعی تمرینها برای بیشتر تماشاگران سخت بود ؛ ولی در هر صورت جادوئی بودند که ؛ 

بچشم دیده نمیشوند ولی انرژی داخل بدن آدمی ؛ قابل حس کردن هستند . چی . کی . پرانا . پنئوما . منیخی برگزار کنندگان ؛ بزرگتران ؛ جوانترها ؛ و کوچکترها ؛ خود را نشان دادند.‏ 

همانطور که الزم بود . در این ورزش ها کسانی که فعالیت نداشتند ؛ نمایش خیلی بی نظیری بود که ؛ برای دیدن عالی بودند ؛ کسانیکه با تمرکز حواس چی کار میکردند ؛ آنجا را با بدن 

متناسب خود ؛ انرژی مثبت و صادقانه ای پر کرده بودند . 

– 

کشیش های جنگنده ؛ که وارد اسلوونیا شدند ؛ قسمتی از شااولین میباشند و شااولین سنتی را با شااولین جدید یکی میکنند . به تمام دنیا سفر میکنند و راههای شااولین را گسترش میدهند ؛ و با 

روش بدون خشونت خود پول برای صومعه ها و کشیش ها و راهبه ها جمع میکنند برای زندگی کردن در زندگی مدرن . 

( بوریس اسمونکر ؛ معلم آموزشی در اقامتگاه پناهندگان ‏)کمپ(‏ در لیوبلیانا ) 

43

Praksa 

Praksa 

Student Practice 

Zaradi zanimanja za človekove pravice in humanitarno 

pravo ter predvsem zaradi interesa za spoznavanje 

načina izvajanja tega pomembnega pravnega področja 

v vsakodnevni resničnosti prakse predvsem s strani 

državnih organov sem se kot študent Pravne fakultete 

Univerze v Ljubljani prijavil na 80-urno prakso na 

Pravni kliniki – pravni svetovalnici za begunce in tujce. 

Pravna klinika je ena izmed mentorskih institucij, 

na kateri je mogoče opravljati prakso. Ostale mentorske 

institucije so: Upravno sodišče RS, odvetnica Maja 

Ramšak, Pravno informacijski center – PIC ter Ministrstvo 

za notranje zadeve RS. Sam sem dobil priložnost 

na MNZ-ju na Sektorju za mednarodno zaščito. Prakso 

sem začel s ogledom azilnega doma in sprejemom pri 

njegovem direktorju Tončku Kopšetu, ki je med drugim 

tudi predstavil delo in pomen azilnega doma pri zagotavljanju 

osnovnih človekovih pravic osebam, ki so jim 

bile te grobo kršene v njihovi matični državi in so zaradi 

tega postali begunci, ki prosijo sedaj za mednarodno 

zaščito. Naslednji del moje prakse v azilnem domu je 

bilo poslušanje osebnih razgovorov s prosilci. Ta del 

prakse mi je bil izredno zanimiv in pretresljiv hkrati, 

saj sem lahko neposredno iz prve roke izvedel in dobil 

vtis o katastrofalnih situacijah, ki se še zmeraj dogajajo 

po svetu. O nepravičnosti in osebnih preizkušnjah, ki 

so jih prosilci morali prestati zgolj zaradi tega, ker so 

se po nečem razlikovali od svojih agresorjev v njihovi 

matični državi ter tudi o njihovi težki poti, ki so jo morali 

opraviti, da so prispeli v Republiko Slovenijo, kjer si 

želijo le spoštovanja njihovih človekovih pravic. Sedaj 

nadaljujem s svojo prakso bolj v pisarniškem smislu, 

spoznavam delo svetovalcev in njihove izzive, s katerimi 

se srečujejo pri svojem delu, predvsem pri odločanju 

o vlogah prosilcev, kar je za prosilce seveda izjemnega 

pomena. Tako da je bil dan, ki sem ga preživel z Gregorjem 

Hartmanom, socialnim delavcem v azilnem domu, 

dobrodošla sprememba, da sem se zopet vrnil k spoznavanju 

resničnega življenja prosilcev za mednarodno 

zaščito. Seznanil sem se z njihovimi problemi in težavami, 

s katerimi se srečujejo pri bivanju v azilnem domu 

in tudi s predlogi, ki jih imajo za izboljšanje. Do sedaj 

je moje sodelovanje s Pravno kliniko zagotovo izpolnilo 

moja pričakovanja in želje, ki sem jih imel pred prijavo 

na prakso. Pridobil sem pomembne izkušnje in realno 

sliko o delovanju humanitarnega prava v praksi kot tudi 

ideje in zamisli, kje je prostor za izboljšave delovanja 

državnih organov na tem področju. Gre namreč za področje, 

kjer nikoli ne bi smeli biti preveč zadovoljni s 

svojim delom in bi vedno morali poskušati najti nove 

rešitve in izboljšave, saj gre za področje, ki se ukvarja 

z najpomembnejšimi pravicami v pravu, to so človekove 

pravice in temeljne svoboščine. 

Zbog zanimanja za čovjekova prava i humanitarno pravo ter 

naročito zbog interesa o spoznavanju načina izvođenja toga 

važnoga pravnog područja u svakodnevnoj stvarnosti praksi, 

naročito s strane državnih tijela, sam se kao student Pravne 

fakultete Sveučilišta u Ljubljani, prijavio na sudjelovanje pri 

Pravnoj klinici – pravnom savjetovanju za bjegunce i strance. 

U sklopu djelovanja pri Pravnoj klinici bilo je i provedba 80 

satne prakse pri jednoj između mentorskih institucija. To su: 

Upravni sud Republike Slovenije, odvjetnica Maja Ramšak, 

Pravno informacijski centar PIC te Ministarstvu unutarnjih 

poslova. Ja sam dobio priliku na Ministarstvu unutarnjih poslova 

Sektoru za međunarodnu zaštitu. Praksu sam započeo 

sa ogledom Azilskog doma i primanjem kod njegovog direktora 

Tončka Kopšeta, koji je među drugima predstavio rad i 

važnost Azilskog doma u pružanju osnovnih čovjekovih prava 

osobama, kojima su bile grubo prekršene u njihovoj matični 

državi i so zbog toga postali bjegunci, koji sada mole za 

međunarodnu zaštitu. Slijedeći dio moje prakse u Azilskom 

domu bilo je saslušanje osobnih razgovora sa podnositeljima. 

Ovaj dio prakse bio mi je vrlo zanimljiv i uznemirujući također, 

kako sam lako neposredno iz prve ruke naučio i dobio 

sam dojam o katastrofalnima situacijama, koje se još događaju 

po svijetu. O nepravdi i osobnim kušnjama, koje su podnositelji 

morali prestati samo zbog toga, jer su se po nečime 

razlikovali od svojih agresora u njihovim matičnim državama. 

To također, o njihovih teškim putovima, koji su ih morali priječi, 

da so došli u Republiko Slovenijo, gdje žele samo poštivanje 

njihovih čovjekovih prava. Sada sam nastavio sa svojom 

praksom, i više u uredu s manje kontakta sa podnositeljima, a 

sada spoznajem rad savjetnika i njihove izazove, s kojima se 

susreću kod svoga rada, naročito u odlučivanju o primjenama 

podnositelja, koji je za same podnositelje od izuzetne važnosti. 

Tako da je dan, koji sam ga proživio sa Gregorjem Hartmanom, 

socijalnom radnikom u Azilskom domu, dobrodošla 

primjena, da sam se ponovo vratio u učenje stvarnog života 

podnositelja za međunarodno zaštitu. Naročito o njihovim 

problemima i poteškoćama, sa kojima se susreću u životu u 

Azilskome domu i također sa prijedlozima, koji ih imaju za 

poboljšanje toga. Do sada je moja suradnja pri Pravnoj klinici 

sigurno ispunila moja očekivanja i želje, koje sam ih imao od 

suradnje, koje sam ih imao prije prijave. Stekao sam važna 

iskustva i realnu sliku na humanitarnom radu u praksi, kao 

također ideje o tome, gdje je prostor za poboljšanje funkcioniranja 

državnih organa na tom području. To je područje, 

gdje ne bi smjeli biti previše zadovoljni sa svojim radom i uvijek 

će morati pokušati pronaći nova rješenja u poboljšanju, 

jer je to područje, koji se bavi sa najvažnijima prava u pravu, 

to je čovjekova prava i temeljna sloboda. 

44

Due to the interest in human rights and humanitarian law 

but above all knowing the way this important legal domain 

is being implemented in everyday reality by the national authorities, 

I applied for the participation in the Legal Clinic 

- legal counselling office for refugees and foreigners, as a 

student of the Faculty of Law at the Ljubljana University. The 

participation includes 80 hour practice in one of the mentor 

institutions. These are: Administrative Court RS, attorney at 

law Maja Ramšak, Legal Information Centre (PIC) and Ministry 

of the Interior. I got the opportunity at the MOI International 

Protection Division and began my student practice 

by visiting Asylum Centre and its director Tonček Kopše who 

also presented the activities and importance of Asylum Centre 

in providing basic fundamental human rights of persons 

whose rights were seriously violated in their home countries 

therefore they became refugees seeking international protection. 

The other part of my practice in Asylum Centre was 

listening to interviews with asylum seekers. This part was 

very interesting and at the same time shocking because I 

was able to learn directly about the catastrophic situation 

still taking place in the world and get an impression of it. 

I learned about the injustice and personal ordeal asylum 

seekers had to endure only because they were in a way different 

from the aggressors in their countries. And also about 

the difficult journey in order to arrive in Slovenia where they 

only wish their human rights would be respected. Now I am 

continuing my work more in the office and am becoming 

familiar with the work of counsellors and their challenges 

they face above all at deciding the asylum claims which is of 

course extremely important for asylum seekers. So the day I 

spent with Gregor Hartman, social worker at Asylum Centre 

is a welcome change for me to come back again and learn 

about the real life of asylum seekers. Especially about their 

problems and difficulties they encounter in Asylum Centre 

and their proposals to improve their life in it. So far my co- 

operation in the legal Clinic has definitely met my expectations 

and wishes I had before I applied. I gained important 

experiences and saw the real picture about humanitarian 

law and how it works in practice. I also got the ideas about 

improving the operations of national authorities in this 

field. This is domain where one should never be too pleased 

with one’s work and we should always try to find new solutions 

because this domain deals with the most important 

rights - fundamental human rights and freedoms. 

بخاطر جالب بودن موضوع حقوق بشر و قانون خدمت به بشریت و مخصوصا بخاطر جالب بودن به آشنا شدن به در 

برگرفتن این قانون مهم برای کاری روزانه ؛ بخصوص از طرف ستزمانهای دولتی ؛ خودرا بعنوان دانشجو از دانشکده 

حقوق از دانشگاه حقوق برای کار کلینیک قانونی – مشاوران حقوقی برای افراد فراری و افراد خارجی معرفی کردم . 

در این مورد کار کردن در کلینیک قانونی در یکی از ادارات آموزشی عملی 08 ساعت کار آموزشی انجام شد . 

ادارات ازاین قرار هستند : اداره دادگستری کشور جمهوری ؛ وکیل خانم مایا رامشاک ؛ مرکز اطالعات حقوقی پی آی 

سی و همچنین وزارت امور داخلی . به من امکان کار کردن در وزارت امور داخلی ؛ بخش امور حمایت بین المللی 

داده شد . کار آموزشی خود را با بازدید از اقامتگاه پناهندگان ‏)کمپ(‏ و پذیرفته شدن به نزد مدیر آنجا آقای تونچک 

کوپشه ؛ شروع کردم . او مرا با با مهم بودن کار اقامتگاه پناهندگان ‏)کمپ(‏ نیبت به رعایت کردن اصل حقوق بشر برای 

افرادی که ؛ در وطن خودشان دچار عذاب شدیدی بودند و بخاطر این فراری شدند ؛ که در حال حاضر تقاضای حمایت 

بین المللی میکنند . تمرین عملی کار بعدی من در اقامتگاه پناهندگان ‏)کمپ(‏ گوش کردن بازجوئی های شخصی با تقاضا 

کنندگان بود ‏.این قسمت از کار برای من خیلی زیاد جالب و همزمان تکان دهنده بود ؛ چون میتوانستن مستقیما دست اول 

اطالع بگیرم و همچنین از وضعیت وحشتناکی که هنوز در دنیا اتفاق می افتد ؛ بر من تاثیر بگذارد . از درست نبودن و 

تجربه شخصی ؛ که تقاضا کنندگان باید تحمل میکردند فقط بخاطر اینکه ؛ در موردی با مهاجمان خود در کشور زادگاه 

خود فرق دارند . و همینطور از سفر سخت و طوالنی که ؛ باید میگذراندند تا اینکه ؛ به کشور اسلوونیا آمده اند ؛ جائیکه 

مایلند تا ؛ رعایت حقوق بشر برای آنها در نظر گرفته شود . حاال با کار آموزشی خود بیشتر در کارهای دفتری ادامه 

میدهم ؛ به کار مشاوران و سئواالت آنها که در هنگام کار کردن برای آنها پیش می آید ؛ قبل از هر چیز در زمان تصمیم 

گرفتن در مورد درخواست تقاضا کننده ؛ که برایخود تقاضا کننده البته خیلی مهم میباشد . اینطور که روزی را که با با 

آقای گرگور هارتمن کارمند مددکار اجتماعیدر اقامتگاه پناهندگان ‏)کمپ(‏ گذراندم ؛ با تغییراتی خوش آیندی که پیش آمد 

؛ دوباره به آشنا شدن با واقعیت زندگی تقاضا کنندگان برای حمایت بین المللی ‏)کمپ(‏ برگشتم . قبل از هر چیز در باره 

مشکالت آنها و ناراحتی هائی که دراقامتگاه برایشان پیش می آید و همینطور با پیشنهاداتی که ؛ چگونه این مشکالت را 

بهتر کنند . تا حاال همکاری من در کلینیک – قانونی بدون شک انتظار و خواسته مرا که ؛ از همکاری کردن داشتم ؛ و 

قبل از نام نویسی داشتم ؛ انجام گرفت . تجربه های مهمی گرفتم و تصویر واقعی از کار ادارات خدماتی درست در 

آموزش عملی که ؛ همینطور فکرجدید و ایده که در کدام منطقه برای بهتر کردن کارهای دولتی در این زمینه ؛ بدست 

آوردم . مربوط به زمینه ای میشود که ؛ هیچوقت نباید از کار خود کامال راضی بود و باید همیشه به دنبال راه حل 

جدیدی و بهتری بود ؛ چون مربوط بهزمینه ای میشود که ؛ به مهمترین حقوق قانونی کار دارد ؛ این ها رعایت حقوق 

بشر هستند و پایه آزادی میباشند . 

45

Program »telovadnica« 

Program »vježbaonice« 

Programme »gymnasium« 

Športna skupina prosilcev za mednarodno zaščito v azilnem 

domu vsako soboto od 14. do 16. ure vzdržuje kondicijo 

in zdrav način življenja s športnim programom v 

telovadnici OŠ Bičevje. 

V sklopu projekta ZABAVA – ZNANJE – VKLJUČITEV, katerega 

izvajalec je Inštitut za Afriške študije v Ljubljani, je 

v sodelovanju z OŠ Bičevje in glede na športne potrebe 

prosilcev azilnega doma sklenil pogodbo najema telovadnice 

za športne aktivnosti. Tako smo lahko formalno 

začeli uporabljati prostore telovadnice od 1. 12. 2012. 

Rekreacija je torej vsako soboto od 14. do 16. Možno se 

je poigravati z odbojko, malim nogometom, košarko ... 

Vse to v veliki telovadnici Osnovne šole Bičevje. 

Mladi redno obiskujejo športni program v telovadnici 

Športnega programa v telovadnici OŠ Bičevje se udeležujejo 

mladoletniki brez spremstva iz Afganistana in odrasli 

samski moški. Izvajalci projekta glede na razpored 

dela spremljamo skupino prosilcev, nudimo pomoč ob 

nejasnostih, težavah, zdravstvenih poškodbah itd. 

Gibanje ni le šport. Gibanje mora postati način življenja. 

Telesna dejavnost namreč v vseh pogledih ugodno vpliva 

na zdravje, prispeva k boljši kakovosti življenja tako v telesnem 

kot v psihosocialnem pogledu. Namen programa 

Telovadnice je spodbuditi in povabiti v še večji meri prosilce 

azilnega doma k bolj aktivnemu načinu življenja. 

Napisala: Željka Kovačević (Inštitut za Afriške študije) 

Sportska udruga podnositelja zahtjeva za međunarodnu 

zaštitu v Azilskom domu svaku suboto, od 14 do 16 sati 

održava kondiciju za zdrav način života sa sportskim programom 

u vježbaonici OŠ Bičevje. 

U sastavu projekta „Zabava – znanje – uključenje“, kojega 

je izvođač Institut za afričke studije u Ljubljani, je 

u suradnji sa OŠ Bičevje i gledano po sportskim potrebama 

podnositelja, koji su nastanjeni u Azilskom domu, 

su sklopili ugovor o zakupu vježbaonice za sportske aktivnosti. 

Tako smo lako i formalno počeli upotrebljavati 

prostore vježbaonice od 01.12.2011. Rekreacija će se 

odvijati svaku suboto u označenom vremenu. Moguće je 

igrati odbojko, mali nogomet i košarko, … Sve to u velikoj 

vježbaonici OŠ Bičevje. Sportskog programa u vježbaonici 

OŠ Bičevje učestvuju maloljetnici bez pratnje iz 

Afganistana i odrasli nezavisni muški. Izvođači projekta 

prema rasporedu rada pratimo skupino podnositelja, 

nudimo im pomoć o nejasnoćama, problemima, medicinskim 

povredama. 

Pokret nije samo sport. Pokret mora postati način života. 

Tjelesna aktivnost je v svakom pogledu povoljan učinak 

na zdravlje, pridonije bolji kvaliteti života i fizički i psihički 

pogled. Svrha programa „Vježbaonice“ je, da ćemo 

potaknuti i i pozvati više podnositelja, koji žive v Azilskom 

domu, na više aktivan stil života. 

(pisala: Željka Kovačević, Institut za afričke studije) 

Boksajo 

The sports group of international protection seekers in Asylum 

Home maintain every Saturday from 14 to16h their fitness 

and a healthy lifestyle through a sports programme in 

the gymnasium at the primary school (PS) Bičevje. 

Within the project titled »FUN - KNOWLEDGE - INTEGRA- 

TION« whose operator is the Institute of African Studies 

46

in Ljubljana and in cooperation with PS Bičevje regarding 

the needs for sports activities of applicants living in Asylum 

Home a contract was stipulated to hire the gymnasium 

for these activities. We could therefore start to formally use 

its facilities since 1.12.2012. The recreation consequently 

takes place every Saturday according to the schedule. It is 

possible to play volleyball, football, basketball - all in the 

gymnasium at the Bičevje primary school. 

The participants of the sports programme are unaccompanied 

minors from Afghanistan and adults - single men. The 

project’s operators monitor the group of participants as 

regards the schedule and provide assistance in explaining, 

solving problems and addressing physical injuries. 

Recreation is not merely a sport. It must become a lifestyle. 

Physical activity namely has namely a good impact on the 

health and contributes to better quality of life both physically 

and psychosocially. The purpose of the programme is 

that we wish to encourage and invite even more international 

protection seekers from Asylum home to assume a 

more active way of living. 

Author: Željka Kovačević (Institute for African Studies) 

برنامه » سالن ورزشی « 

برنامه ورزشی تقاضا کنندگان برای حمایت بین المللی در اقامتگاه پناهندگان ‏)کمپ(‏ هر روز شنبه ؛ از ساعت 41. تا 

ساعت 41. ؛برای قدرت بدنی و روش سالم زندگی برنامه های ورزشی در سالن ورزشی دبستان ابتدائی بی چویه 

برقرار میشود . 

در برنامه پروژه " تفریح – آموزش – عضو شدن ‏"؛ این پروژه از طرف انستیتو برای دانشجویان آفریقائی در 

لیوبلیانا و با همکاری دبستان ابتدائی بی چویه برگزار میشود و با توجه به احتیاجات تقاضا کنندگان در اقامتگاه 

پناهندگان ‏)کمپ(‏ به ورزش ؛ در مورد اجاره این سالن ورزشی برای فعالیت های ورزشی قراردادی انجام گرفت . به 

این طریق توانستیم رسما شروع کنیم از تاریخ 0 02. 2102. از سالن ورزشی استفاده کنیم . بنابراین فعالیت ورزشی 

هر روز شنبه ؛ در ساعت مقرر برگزار میشود . 

بازی والیبال ؛ فوتبال سالنی ؛ بسکتبال 

... همه این بازی ها در سالن ب زرگ دبستان ابتدائی بی چویه امکان داده میشود . 

ازبرنامه ورزشی در سالن ورزشی دبستان ابتدائی بی چویه ؛ نوجوانان بدون سرپرست از کشور افغانستان و مردان 

مجرد استفاده میکنند . مسئوالن این پروژه با توجه به ساعت کار تقاضا کنندگان را بصورت گروهی قبول میکنیم ؛ 

درصورت نامفهوم بودن به آنها توضیحات الزم خواهیم داد ؛ و از نظر مشکالت و آسیب های احتمالی پزشکی کمک 

خواهیم کرد . 

فعالیت داشتن فقط ورزش حساب نمیشود . فعالیت باید روش زندگی قرار بگیرد . فعالیت جسمی از همه دیدی بر 

سالمتی تاثیر خوبی میگذارد ؛ برای کیفیت بهتر زندگی ؛ هم از نظر بدنی و هم از نظر روانی ؛ کمک میکند . منظور 

از برنامه ورزشی ؛ مایلیم که هر چه بیشتر تقاضا کنندگان در اقامتگاه پناهندگان ‏)کمپ(‏ را برای فعالیت های مثبت که 

روش زندگی را بهتر کند ؛ دعوت میکنیم . 

نوشته شده : از طرف خانم ژلیکا کوواچویچ ( انستیتو برای دانشجویا ن افریقائی(‏ 

Napisala:Željka Kovačević (Inštitut za Afriške študije) 

Zahvala 

Hvala 

Thanks 

Mnogi posamezniki, mnoge organizacije in društva 

nam pogosto radi priskočijo na pomoč, ko kaj potrebujemo. 

Med njimi še posebej izstopa Športno društvo, 

upravljalec športne dvorane v Kresnicah, ki nam 

že vrsto let ob praznovanju svetovnega dneva begunca 

vedno priskoči na pomoč s svojim odrom, ki ga potrebujemo 

za izvedbo praznične prireditve. Tokrat želimo 

izkoristiti priložnost, da se jim za nesebično pomoč, še 

posebej pa g. Jožetu Koviču, iz srca zahvalimo. 

Mnogi pojedinci, mnoge organizacije i društva su nam često 

rado pomagali, kada smo što trebali. Među njima najviše se 

ističe Sportski klub, koji upravlja sa dvoranom u Kresnicah, 

koji nam već mnogo godina, kad slavimo Svjetski dan bjegunaca, 

daje pomoć za postavljanje pozornice, koju koristimo 

za izvedbu praznične priredbe. Ovaj put ćemo iskoristiti 

priliku, da se im velikodušnom, na pomoći zahvalimo, a posebno 

gospodinu Jožetu Koviču. 

Many individuals, organisations and societies are often willing 

to help us when we need something. Among them the 

most distinguished one is the Sports Society, manager of 

the sports facility in Kresnice which has offered assistance 

for many years for the celebration of the World Refugee Day 

by setting up the stage that we use for the performance on 

this holiday. We take this opportunity to thank them from 

the bottom of our heart for their generosity, particularly to 

Mr. Jože Kovič. 

تشکر 

خیلی از مردم و خیلی از سازمانها و انجمن ؛ زمانی که چیزی احتیاج داشته باشیم ؛ بطور زیادی آماده 

کمک به ماهستند . از بین آنها خیلی زیاد انجمن ورزشی ؛ مسئوالن سالن ورزشی در کرس نیتسا ؛ که به ما 

چندین سال در جشن روز جهانی پناهنده با در اختیار گذاشتن صحنه ورزشی کمک میکنند تا ما از آنجا 

برای انجام جشنهای خود استفاده کنیم . در اینجا از این امکان استفاده میکنیم تا ؛ از کمک بدون توقع آنها 

مخصوصا آقای یوژه کوویچ از صمیم قلب تشکر کنیم . 

47

JUNIJ 2012 - Ministrstvo za notranje zadeve

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?