Brošura-Revitalizacija neretvanskih endemskih pastrva

PRIRODNA STANIŠTA
NERETVANSKE PASTRVE
Prirodno stanište neretvanske pastrve jesu vode Jadranskog sliva koji
uključuje:
• sliv rijeke Neretve u BiH (zajedno sa slivom Trebišnjice 12750 km 2 ),
• sliv rijeke Trebišnjice,
• te sliv rijeke Cetine u BiH (2300 km 2 ).
Rijeka Neretva izvire ispod Zelengore i svojom dužinom od 225 km
predstavlja najdužu i vodom najbogatiju rijeku bosanskohercegovačkoga
krša. Podijeljena je na gornji, srednji i donji tok. U gornjem toku teče
kanjonom i prima pritoke s desne strane Jasenicu, Rakitnicu, Trešanicu,
Kraljušnicu, Neretvicu i Ramu, a s lijeve Šišticu i Bišticu. U srednjem toku
prima pritoke Doljanku i Drežanku s desne strane, odnosno Prenjsku rijeku
s lijeve. U donjem toku, nizvodno od Mostara, rijeka Neretva formira dolinu.
S desne strane prima pritoke Radobolju, Lišticu s Ugrovačom koja prolazi
Mostarskim blatom, te Jasenicu i nizvodno od Čapljine Trebižat. Lijeve
pritoke rijeke Neretve u donjem toku su Buna s Bunicom, Bregava i Krupa
koja istječe iz Hutova blata. Na rijeci Neretvi su izgradnjom hidrolektrane
stvorene i akumulacije Jablanica, Grabovica, Salakovac i Mostar.
Rijeka Trebišnjica izvire u formi jakog kraškog vrela ispod Bileće, na
nadmorskoj visini od 398 metara i teče nizvodno od Trebinja u pravcu
pružanja Dinarskog masiva kroz Popovo polje. Površina sliva iznosi 2.250
km˛. Trebišnjica je složen sustav površinskih i podzemnih tokova u
Hercegovini, čije je krajnje ishodište Jadransko more, to jest rijeka Ombla
koja se ulijeva u more kod Dubrovnika. Veliki dio voda Trebišnjice ponire, a
izgradnjom hidroenergetskih objekata režim voda je potpuno izmijenjen. Dio
se akumulira u akumulacijama u Bileći i Trebinju, dio se tunelom odvodi
prema moru gdje se energetski koristi u HE Dubrovnik, dok se dio
usmjerava nizvodno i koristi u PHE Čapljina. U tu je svrhu, kroz Popovo
polje, izgrađen kanal koji je u značajnoj mjeri promijenio režim podzemnog
otjecanja voda.
Dio sliva rijeke Cetine, koji pripada BiH, obuhvata kraška polja: Kupreško,
Glamočko, Duvanjsko i Livanjsko. Ova polja leže na 700-1200 m nadmorske visine i
na njima se pojavljuju vrlo snažni izvori kao što su Bistrica, Sturba i Žabljak u
Livanjskom te Šujica u Duvanjskom polju. Vodotoci koji se formiraju od ovih izvora,
uglavnom su kratki i gube se u ponorima te otječu u Cetinu. Danas se vode
navedenih kraških polja, uglavnom, akumuliraju u Buškom blatu. Prema
13