PRACA DYPLOMOWA - AGH

Istnieją cztery typy standaryzacji (Eastman, 2006):
Funkcja sigmoidalna („s-kształtna”),
jest najbardziej popularna. Charakteryzują ją cztery punkty przegięcia (a, b, c,
d) wzdłuż osi x regulujące kształt krzywej (a – wzrost powyżej 0, b – osiągnięcie 1,
c – spadek poniżej 1, d – osiągnięcie 0). Cztery warianty funkcji: monotonicznie
rosnąca (a, b=c=d), monotonicznie malejąca (a=b=c, d), rosnąca – malejąca (a, b=c,
d), rosnąca-stała-malejąca (a, b, c, d).
Rys. 3.1 Rodzaje funkcji sigmoidalnej (Eastman, 2006).
Funkcja „J-kształtna”(wykładnicza),
również ma szerokie zastosowanie, choć w większości przypadków
trafniejszym wydaje się zastosowanie funkcji sigmoidalnej. Wymaga podania
położenia wartości czterech punktów: a – wzrost powyżej 0,5, b – osiągnięcie 1, c –
spadek poniżej 1, d – spadek poniżej 0,5.
Wykresy przedstawiają różne warianty funkcji: monotonicznie rosnąca (a, b=c=d),
monotonicznie malejąca (a=b=c, d), rosnąca – malejąca (a, b=c, d), rosnąca – stała –
malejąca (a, b, c, d).
Rys. 3.2 Rodzaje funkcji „j-shaped” (Eastman, 2006).
Funkcja liniowa,
stosowana bardzo często w urządzeniach elektronicznych wykorzystujących
logikę zbiorów rozmytych ze względu na prostotę i wykorzystywanie sygnałów
czujnika – najczęściej liniowego. Warianty funkcji podobne jak w dwóch poprzednich
typach funkcji.
32