Ekspert Budowlany nr 4/2011
Ekspert Budowlany nr 4/2011
Ekspert Budowlany nr 4/2011
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
10 cm<br />
BUDOWA<br />
z masy KMB z izolacją pionową ze szlamu jest<br />
możliwe, choć bardziej pracochłonne i stanowi<br />
dodatkowe trudne miejsce).<br />
Jak wykonać hydroizolację<br />
Podłoże pod uszczelnienie ze szlamu musi<br />
być nośne, równe i lekko porowate, wolne<br />
od gniazd żwirowych, spękań i nadlewek,<br />
kurzu oraz wszelkich materiałów, środków<br />
i warstw (np. pozostałości po środkach antyadhezyjnych,<br />
mleczka cementowego), które<br />
mogą zmniejszyć przyczepność materiału.<br />
Bardzo istotne jest usunięcie wszelkiego rodzaju<br />
zanieczyszczeń pyłowych. Koniecznie<br />
należy również usunąć wystające fragmenty<br />
podłoża oraz wszelkiego rodzaju inne nierówności,<br />
szczególnie o ostrych krawędziach.<br />
Wszystkie ubytki (zwłaszcza spoiny w murach<br />
Wymagane grubości powłok uszczelniających bitumicznych mas KMB w zależności od obciążenia<br />
wilgocią/wodą.<br />
Obciążenie<br />
ceglanych), wyłomy oraz pustki należy uzupełnić<br />
zaprawami odpowiednimi dla rodzaju<br />
podłoża oraz przewidywanych obciążeń.<br />
Wypukłe, ostre naroża należy sfazować. Podłoża<br />
mineralne w momencie aplikacji szlamu<br />
muszą być matowo-wilgotne. Nie dotyczy to<br />
podłoży wrażliwych na wodę i bardzo chłonnych,<br />
jak np. beton komórkowy. Tu niezbędne<br />
może być albo gruntowanie, albo szpachlowanie<br />
specjalną zaprawą (wiążące są wytyczne<br />
producenta).<br />
Gotową do użytku mikrozaprawę należy<br />
nakładać warstwą równomiernej grubości.<br />
Można to zrobić ręcznie pędzlem, szczotką<br />
lub pacą (zależnie od wytycznych producenta)<br />
lub mechanicznie, używając do tego<br />
celu agregatów natryskowych. W przypadku<br />
aplikacji ręcznej istotne jest, aby pierwszą<br />
warstwę starannie wetrzeć (zazwyczaj twardą<br />
szczotką) w przygotowane podłoże. Następną<br />
(wymagane jest położenie przynajmniej<br />
dwóch warstw) nakłada się zgodnie ze wskazówkami<br />
producenta, ale nie wcześniej niż po<br />
związaniu poprzedniej, tak aby nie uległa ona<br />
uszkodzeniu. Ważne jest, aby w jednym przejściu<br />
nie nakładać warstwy grubszej niż 1 mm.<br />
Zignorowanie tego faktu grozi powstaniem na<br />
powierzchni zaprawy rys skurczowych. Przy<br />
nakładaniu należy kontrolować grubość nałożonej<br />
powłoki. Można to robić, porównując<br />
Wykonanie izolacji<br />
Minimalna grubość powłoki<br />
po wyschnięciu<br />
Wilgoć gruntowa 2 warstwy 1) 3 mm<br />
Niezalegająca woda opadowa<br />
2 warstwy 2) + wkładka wzmacniająca<br />
3 mm<br />
w narożach wklęsłych i wypukłych<br />
Woda zalegająca oraz woda pod ciśnieniem 2 warstwy 2) + wkładka wzmacniająca 4 mm<br />
1) Warstwy mogą być nanoszone metodą „świeże na świeże”.<br />
2) Druga warstwa musi być nanoszona po wyschnięciu pierwszej w stopniu uniemożliwiającym jej uszkodzenie.<br />
3<br />
5<br />
4<br />
Rys. 3. Uszczelnienie przejścia rurowego przy<br />
obciążeniu wilgocią: 1 – ściana, 2 – stabilnie<br />
obsadzona rura instalacyjna, 3 – elastyczny<br />
szlam uszczelniający (lub masa bitumiczna KMB),<br />
4 – faseta o promieniu 2 cm i uszczelnienie z bitumicznej<br />
masy KMB, 5 – płyty ochronne/termoizolacyjne.<br />
warto wiedzieć<br />
1<br />
2<br />
ilość zużytego materiału do zaizolowania danej<br />
powierzchni z ilością wynikającą z karty<br />
technicznej produktu. Przerw technologicznych<br />
przy nakładaniu nie wolno wykonywać<br />
w narożach.<br />
Nakładanie mechaniczne (natryskowe)<br />
umożliwia szybkie wykonywanie uszczelnień<br />
dużych powierzchni. Jest to metoda pozwalająca<br />
na znaczną oszczędność czasu i kosztów.<br />
Typy agregatów natryskowych i dysz należy<br />
dobierać zgodnie z wytycznymi producenta<br />
zaprawy uszczelniającej oraz przewidywanymi<br />
warunkami na terenie budowy. Łączna<br />
grubość nałożonej powłoki uszczelniającej zależy<br />
od obciążenia wodą. Przy obciążeniu wilgocią<br />
i wodą niezalegającą grubość powłoki<br />
powinna wynosić min. 2 mm i konieczne jest<br />
nakładanie zaprawy w dwóch etapach. Przy<br />
obciążeniu wodą zalegającą lub wodą pod ciśnieniem<br />
całkowita grubość związanej powłoki<br />
uszczelniającej nie może być mniejsza<br />
niż 2,5 mm i konieczne jest nałożenie trzech<br />
warstw zaprawy uszczelniającej.<br />
W przypadku stosowania mas KMB również<br />
należy usunąć luźne i niezwiązane cząsteczki<br />
oraz wszelkie substancje mogące pogorszyć<br />
przyczepność. Nieotynkowany, przygotowany<br />
do nakładania masy uszczelniającej<br />
mur powinien być starannie wyspoinowany.<br />
Jest to czynność bardzo istotna, a jej pominięcie<br />
może spowodować albo lokalne pocienienia<br />
powłoki, albo zwiększone zużycie materiału.<br />
Wszelkie ubytki o głębokości powyżej<br />
5 mm muszą być wypełnione zaprawami<br />
odpowiednimi do rodzaju podłoża. Nie należy<br />
stosować tu tylko tradycyjnych zapraw cementowych,<br />
niezbędne jest też użycie jako<br />
modyfikatora emulsji polimerowej. Alternatywą<br />
może być stosowanie gotowych zapraw naprawczo-reprofilacyjnych<br />
na systemowej warstwie<br />
sczepnej. Prace uszczelniające można<br />
przeprowadzać po wyschnięciu materiału reprofilacyjnego.<br />
Jeżeli ubytki nie są głębsze<br />
niż 5 mm, to do reprofilacji można stosować<br />
albo materiał bitumiczny zalecany przez producenta<br />
masy uszczelniającej (zazwyczaj jest<br />
to ta sama masa uszczelniająca typu KMB),<br />
albo zaprawę cementową. Przy tak niewielkich<br />
grubościach nakładanej warstwy stosowanie<br />
tradycyjnej zaprawy cementowej czy<br />
Materiały starszej generacji<br />
Warto powiedzieć jeszcze o wspomnianych na początku materiałach typu emulsje, roztwory czy lepiki. Mogą<br />
być one stosowane tylko jako izolacje przeciwwilgociowe (typu lekkiego), które chronią elementy konstrukcji<br />
budowlanych przed wodą nie wywierającą ciśnienia. Będą to np. fundamenty posadowione powyżej poziomu<br />
wody gruntowej, narażone tylko na działanie kapilarnie podciąganej wilgoci lub wsiąkającej w grunt wody<br />
opadowej, elementy narażone na okresowe zraszanie ich powierzchni wodą itp. Ze względu na niewielką grubość<br />
powłoki uszczelniającej materiały te są bardzo wrażliwe na ewentualne uszkodzenia mechaniczne oraz<br />
zarysowania podłoża. Z tego powodu lepszym rozwiązaniem jest stosowanie mas KMB lub szlamów. I nie<br />
chodzi tu tylko o elastyczność i odporność na uszkodzenia mechaniczne. Izolacje poziome i pionowe trzeba<br />
przecież ze sobą połączyć. W przypadku budynków posadowionych na ławach dochodzi jeszcze konieczność<br />
uszczelnienia dylatacji przy posadzce (izolacja pozioma ław i izolacja pozioma posadzki muszą być połączone),<br />
a grubość powłoki z roztworów i emulsji asfaltowych wynosi 0,2–0,3 mm. Dlatego nie da się tu zastosować<br />
taśmy uszczelniającej. Z kolei minimalna grubość warstwy lepiku dla izolacji przeciwwilgociowej powinna<br />
wynosić min. 2 mm, ale w lepik także nie da się wkleić taśmy. Konieczne jest więc zastosowanie dodatkowych<br />
zabiegów. Podobne problemy może stwarzać uszczelnienie przejść rurowych, dylatacji konstrukcyjnych<br />
oraz innych trudnych i krytycznych miejsc. Poza tym roztwory i emulsje wymagają otynkowanego<br />
podłoża, a masy grubowarstwowe mogą być stosowane na nieotynkowanym, wyspoinowanym podłożu z cegły,<br />
pustaków czy bloczków.<br />
<br />
46<br />
www.ekspertbudowlany.pl<br />
<strong>nr</strong> 4/<strong>2011</strong>
Change language