Wdrażanie Ramowej Dyrektywy Wodnej i Dyrektywy ... - WWF

4. Zagospodarowania terenu, strefowania i oceny ryzyka;
5. Działań technicznych i ich wpływu;
6. Akcji ratunkowych;
7. Zapobiegania rozprzestrzenianiu się zanieczyszczeń.”
Oznacza to w szczególności, że skuteczny program ochrony
przeciwpowodziowej powinien obejmować wszystkie spośród siedmiu wymienionych
rodzajów działań.
2.3. Percepcja Dyrektywy Ramowej i Dyrektywy Powodziowej w
Polsce
Opisane w p. 2.1 i 2.2 nowatorskie podejście do problemu gospodarowania
wodami i ograniczania skutków powodzi traktowane jest w Polsce przez większość
hydrotechników jako szkodliwa działalność ekologów, preferujących interesy żab i
zimorodków w stosunku do interesów społeczeństwa. Świadczą o tym m. in.
zachowania podczas spotkań poświęconych konsultacjom społecznym planów
gospodarowania wodami. Wypowiedzi zwolenników zalecanego przez DR i DP
podejścia do gospodarowania zasobami wodnymi kwitowane były okrzykami „na
drzewo” przy aplauzie zebranych. Dyskusje były zdominowane przez przedstawicieli
niszowych grup interesu, takich jak właściciele barek domagający się „użeglownienia”
rzek. Branżowy periodyk „Gospodarka Wodna” poświęca wiele uwagi żegludze i
analizom absurdalnych z punktu widzenia ekonomii pomysłów w rodzaju budowy
kanału łączącego Odrę z Dunajem i Łabą. Zanim przejdę do wykazania, że
tradycyjne podejście jest wyrazem niekompetencji i szkodliwego dla interesu
społecznego lobbingu marginalnych grup interesów, przedstawię krótką
charakterystykę podejścia tradycyjnego.
Tradycyjne podejście dobrze charakteryzują takie pojęcia jak „zaspokojenie
uzasadnionych potrzeb wodnych”, traktowane jako główny cel gospodarki wodnej
oraz „kształtowanie zasobów wodnych”, traktowane jako główny sposób osiągnięcia
celu. Tego typu sformułowania powtarzają się w oficjalnych dokumentach (ustawie
Prawo wodne, Strategii gospodarki wodnej, ustawie o programie dla Odry 2006,
dokumentach przetargowych) powodując zazwyczaj w działalności praktycznej
podejmowanie działań sprzecznych z zaleceniami prawa europejskiego. Do kategorii
uzasadnionych potrzeb wodnych zalicza się m. in.:
12