Plan urzÄ dzenia lasu dla Nadleśnictwa Brynek - Państwowe ...

7.4. Ochrona bioróżnorodności.Różnorodność na wszelkich poziomach, bogactwo genetyczne, zgodność z warunkamisiedliskowymi, czy rodzime pochodzenie są czynnikami wzmacniającymi trwałość lasu.Ochrona tej bioróżnorodności, gdzie ona występuje i przywracanie jej w miejscach gdziezostała zachwiana, należy do podstawowych działań współczesnego leśnictwa.Od lat siedemdziesiątych gospodarka leśna Nadleśnictwa Brynek podporządkowana jestgłównie utrzymaniu drzewostanów i wzmocnieniu ich odporności, przez ich przebudowę zwprowadzaniem gatunków liściastych bardziej odpornych na szkody przemysłowe.Ochrona różnorodności biologicznej jest realizowana w oparciu o obowiązujące w LasachPaństwowych zarządzenia i instrukcje. Do najważniejszych z nich należą trzy zarządzeniaDyrektora Generalnego Lasów Państwowych: nr 30 z 1994 i nr 5 z 2001, oraz nr 11A z 1999roku.Ochrona różnorodności biologicznej powinna przebiegać na wszystkich poziomach.Na poziomie krajobrazu należy dążyć do zachowania naturalnych form krajobrazu,jakimi są różne typy lasu, śródleśne łąki, bagna, torfowiska, wrzosowiska, twory przyrodynieożywionej itp. Poprzez kształtowanie strefy ekotonowej należy dążyć do harmonizowaniaprzejść pomiędzy różnymi biotopami (formami krajobrazu).Na poziomie ekosystemu należy jak najszerzej chronić i wykorzystywać w hodowli lasuzmienność mikrosiedlisk. Mikrosiedliska zajmujące nieraz bardzo małe powierzchnie, należywykorzystywać do wprowadzenia cennych gatunków domieszkowych. Chronić należy małeekosystemy wilgotne jak młaki, źródliska, bagienka, torfowiska, mszary będące środowiskiemwystępowania rzadkiej flory i fauny.Różnicowanie drzewostanów zgodne z warunkami naturalnymi polega na utrzymaniuodpowiedniej struktury gatunkowej, wiekowej, warstwowej i przestrzennej. Zapewnieniutakiej różnorodności drzewostanów ma służyć odpowiednio prowadzona gospodarka leśna, aszczególnie rębnie złożone dostosowane do siedliska i drzewostanu w taki sposób bystworzyć najlepsze warunki dla odnowienia i rozwoju lasu. Wykonywane cięcia należydostosować do konkretnych warunków lokalnych. Wzbogaceniu różnorodności drzewostanówma również służyć pozostawienie niektórych starych drzew do ich fizjologicznej starości, anawet biologicznej śmierci oraz pozostawienie wybranych drzew martwych (szczególniedziuplastych), jako siedziby licznych organizmów decydujących o bogactwie i procesachsamoregulacji w przyrodzie.Na poziomie gatunkowym ochrona różnorodności może dotyczyć warstwy drzew,krzewów czy runa. W przypadku drzew chodzi głównie o wzbogacenie składu gatunkowegodrzewostanów. Cenne domieszki (np. fitomelioracyjne) korzystnie wpływają na trwałośćlasów, ale przy ich wprowadzaniu należy się kierować wymaganiami siedliskowymi iklimatycznymi poszczególnych gatunków (wykorzystanie mikrosiedlisk). W przypadkurzadkich czy chronionych gatunków krzewów i roślin runa, należy zabiegi hodowlane wdrzewostanie podporządkować ochronie tych stanowisk.W zróżnicowanym środowisku leśnym występuje również większa różnorodnośćgatunków zwierząt. Między innymi bardzo wiele gatunków jest związanych z martwą ibutwiejącą tkanką drzew, stąd korzystne jest pozostawianie pewnej ilości martwych drzew wlesie do ich mineralizacji.Na poziomie genetycznym należy dążyć do zachowania możliwie jak najszerszej puligenowej, co sprzyja zwiększeniu odporności na zmieniające się warunki stresogenne, poprzezrozszerzenie bazy genowej biorącej udział w selekcji naturalnej. Wskazane jest zatem namożliwie jak największych obszarach zachowywanie różnorodności genowej. Można to235