Istanbul Tip Fakultesi 93

Bozuk paraların insanı, sivileelerin
Işte öldüm, işte son kadife çiçekleri
Son defneler baldıranlarta kefenlediler beni
Bütün kaçaklar için ince bir melhem oldu benim ölüm üm
Bütün hoşnutsuzluklar yanlarında saklayacak
Benim ölümümden yayılan kırpıntıları
Boğaz tokluğuna çalışanlar
Özenle kilitleyecek göğüslerine
. Benim ölmüş olmarnı
Hiçbir yaprak damarından
Hiçbir su özünden atamayacak beni
Ortaya benim ölümüm sürülecek
Pey akçesi olarak
Tanrıların ölümünü bir üstlenen çıkınca
Amma neler olup bittiğiini hiç bir ayetten
Hiçbir vakit anlamayacak şehrin insanı
Şehrin insanı ,şehrin insanı . şehrin
Pahalı zevklerin insanı ,ucuz cesaretierin
i.ö.
MEHMET ŞAHiN
1970 KAYSERi
Birçok insanın yıllıkları olmasını tükenmiş, çurumuş
ilişkilerini cilalayıp sunmak , o yerde ( lise ,üniversite)
okuduklarını ve çok eğlendiklerini ukala olamayan tarzda
söylemek için istiyorlar sanki. Sınıfımızdaki ya ad
dönemimizdeki kişilere ait yazıları . okuyunca . ne mükemmel
insanlarla okumuşumda farketmemişim diyorsunuz. Halbuki .
sadece diplama almak amacı dışında paylaşlıkları hiçbirşey
olmayan bu insanların dört veya altı yıllık iletişimsizliklerini
görmezlikten gelip . onları ortak bir cilde mahkumiyeiten başka
nedir ki yıllık ? Endişeyle de olsa ,dost hatırı uğruna bu
saçmalık kervanına katılıyorum .
Mehmet lise yıllarından sonra ideolojik farklılaşmalarımız
yüzünden yaşamın her anına birlikte müdahafe olasılğımızın
ortadan kaltığı ; fakat sahip olunan bu dar alanda . her türlü
ayrılığa direnen ,' sırça . canlıbir ilişkinin öznesidir. Sevgiyle
anıyorum . ,
A.Aydın Koçan
Olü;;, cansabile
Ben he büyük dalgınlıkla bakmış olamalıyım ki hayata
Gör "1 edim orda çinko damalar ve plastik sürahilerin
tanrısını
Yerimi yadırgadım
Yerim olmadı zaten kendi mezarımdan başka
Çılgının biri sanılmaktan saklanmaya vaktim olmadı
Durmadan beyaz bir aygırla taşardım derin göllerden
Bir gebe kısrakla kaçardım derin ormaniara
Güneşin zekasıyla doymak isterdim
Kaba solgun kağıtlar sunardı
Şehrin insanı bana
Şehrin insanı, şehrin insanı, şehrin
Kaypak ilgilerin insanı, zarif ihanetierin
Ogün bugün şehri dünyanın üzerine kapatıp bıraktım
Kapattım gümüş maşrapayla yaralanmış ağzımı
Ham elma yemekten göveren dudakalarım
Mırıldanmasın şehrin mutantan ve kirli ağrısını
Azıcık gece alayım yanıma yalnız
Serçelerin uykusuna yetecek kadar gece
Böcekeler için rutubet
Örümcekler için kuytu
Biraz da sabah sisi
Yabani güvercin kanatları renginde
Biz artık bunlar olarak gidiyoruz
Eylesin ne eyleyecekse şehrin insanı
Şehrin insanı ,şehrin insanı, şehrin