You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ฉันจะเป็นพนักงานเสิร์ฟของคุณสำหรับคืนนี้ ลุงสมิทสอนให้ฉันพูด<br />
ตามแบบร้านอาหารฝรั่งทั่วๆ ไปที่เขามีพนักงานหลายคน เพื่อเขา<br />
จะได้รู้ว่า พนักงานคนไหนชื่ออะไรที่จะคอยบริการโต๊ะของเขา และ<br />
หากว่าเขายังต้องการอะไรอีก เขาจะได้เรียกหาพนักงานชื่อนั้นได้ถูก<br />
แต่ในความเป็นจริงแล้ว ร้านบ้านไทยของป้าหวาน ถึงแม้ว่าจะมี<br />
จำนวนที่นั่งถึงหกสิบที่นั่งก็ตาม แต่ฉันก็เป็นพนักงานคนเดียวที่วิ่ง<br />
ทำงานทุกอย่างอยู่หน้าร้าน ตั้งแต่การต้อนรับแขก นำแขกไปนั่งที่<br />
โต๊ะ เอาเมนูอาหารแจกแขก แล้วไปเอาน้ำมาให้แขก หากว่าแขกจะ<br />
สั่งเครื่องดื่ม เช่น โค้ก เบียร์ หรือชาร้อน ก็เป็นฉันอีกนั่นแหละที่<br />
ต้องวิ่งไปจัดหามาให้ แล้วก็รับออเดอร์อาหาร วิ่งเอาออเดอร์นั้นไป<br />
เสียบไว้ในครัวให้ป้าหวานอ่านแล้วทำอาหารออกมา ซึ่งบางครั้ง ถ้า<br />
ฉันเขียนตัวเลขรายการอาหารไม่ชัดเพราะรีบ ลายมือจึงหวัดเกินไป<br />
ป้าหวานอ่านไม่ออก ฉันก็จะได้ยินเสียงของป้าหวานตะโกนดังลั่น<br />
มาจากในครัวว่า “นังสาย แกเขียนตัวเลขอะไรของแกนะ เรียนจบ<br />
สูงเสียเปล่า เขียนอะไรยังกะไก่เขี่ย” หรือถ้าตอนไหนที่ป้าหวาน<br />
อารมณ์เสียมากๆ ฉันก็จะได้ยินเสียงตวาดแว้ดออกมาว่า “แกไม่รู้<br />
หรือไงนังสายว่าฉันไม่ได้เรียนหนังสือสูงอย่างแก จะเขียนอะไรก็<br />
เขียนให้มันชัดหน่อย เลขหนึ่งกับเลขเจ็ดของแกน่ะ ใส่ตัวขีดให้มัน<br />
แน่นอนว่าอยู่ข้างล่างหรืออยู่ตรงกลาง”<br />
ป้าหวานอาจจะปากร้าย แต่พอแขกไปหมดแล้ว ป้าหวานก็<br />
มักจะถามฉันว่า “หิวไหมล่ะสาย จะกินอะไร เดี๋ยวป้าจะผัดให้กิน”<br />
บางคืนมีแขกเยอะ ฉันวิ่งวุ่นอยู่หน้าร้านจนเหนื่อย แล้วยัง<br />
ต้องเก็บเช็ดโต๊ะ แล้วดูดฝุ่นอีก ฉันคิดถึงลูกที่ลุงสมิทช่วยเลี้ยงอยู่<br />
ที่บ้าน ฉันก็จะบอกป้าหวานไปว่า “ขอบคุณค่ะป้า หนูไม่กินหรอก<br />
ไม่หิวค่ะ” ทั้งๆ ที่ฉันหิวเพราะร้านเปิดตั้งแต่ห้าโมงเย็นไปจนปิดร้าน<br />
40
Change language