wrzesien-2016-wybrane

Recommendations

Info

Obserwowanie wyznaczonego rejonu i niedopuszczenie do niekontrolowanego ruchu osadzonych to główne obowiązki patrolowego Bieszczadzki patrol Agata Pilarska-Jakubczak Wokół góry. Słychać tylko cykanie świerszczy. W dolinie zakład karny. Trzy pawilony mieszkalne dla więźniów, dużo przestrzeni, zmieściłoby się więcej. Gdzieś w oddali szczeka pies. Jeden z funkcjonariuszy ma dyżur w patrolu nocnym. Chodzi, nasłuchuje, patrzy. Monotonia. Chyba że ktoś ma naturę myśliwego. Wtedy bycie czujnym jest we krwi. Zakład Karny w Łupkowie. O godz. 19 na służbę stawił się plutonowy Rafał Lizoń. – Jestem strażnikiem. Gdzie mnie przełożeni wyznaczą do służby, tam idę. Różnie bywa. Czasem w rezerwie, czasem na bramie, jako doprowadzający… Dziś mam nockę w patrolu. Dla mnie nie ma różnicy gdzie – mówi. – Lubię zmiany, pozwalają uniknąć rutyny. Zapada zmrok. Nie- daleko zakładu karnego w blokach dla rodzin funkcjonariuszy słychać śmiech dzieci, jeszcze się bawią w najlepsze. Za murem jest wyjątkowo cicho. Ale więźniowie w celach nie śpią. Nocka Broń na ramieniu, naboje przy pasie. Gaz i kajdanki. Tak wyposażony chodzi nocą wokół parterowych pawilonów. W dłoni trzyma latarkę. Patrzy. Zagląda przez okna do cel. Obserwuje co dzieje się w środku. Wielu więźniów już leży, oglądają telewizję lub drzemią, myślą, o czymś marzą. Pewien człowiek zaciąga się dymem stojąc na końcu korytarza w palarni. Świetlica już pusta. Z obrazka ponętnie patrzy dama namalowana przez jednego ze skazanych. Niedokończona. Pędzle i farby 24 FORUM PENITENCJARNE NR 9 (220) WRZESIEŃ <strong>2016</strong>
czekają na artystę. Jeden z mężczyzn przemyka korytarzem do łazienki. Ktoś przy oknie zapatrzył się w dal. Większość jednak leży w łóżkach. Rozmawiają. O wolności, kobietach, pieniądzach... Patrolowy zatrzymuje się i o coś pyta. Skazani coś odpowiadają. Śmiech. Zmieniają temat. Nie są w stanie przewidzieć, kiedy funkcjonariusz podejdzie pod cele. – Spacerujemy o różnej porze, czasami zawracamy, idziemy ponownie, kierujemy się inną drogą, stajemy, wracamy w miejsce, gdzie zachowanie osadzonych budziło nasze wątpliwości. Może planują coś niedozwolonego? Nie szukamy sensacji, lecz informacji. Po co chodzi, czego szuka? Jedną z najgorszych rzeczy, jaka może się przydarzyć w więzieniu, jest ucieczka skazanego. Już samo słowo „ucieczka” wywołuje dreszcz u funkcjonariuszy i ich przełożonych. Wykrycie w porę przygotowań i skuteczne zapobieżenie ucieczce to sukces całej kadry więziennej. Sukces tak cenny w rzeczywistości murów i krat. Patrolowy wychwytuje też próby przerzucania za ogrodzenie niedozwolonych rzeczy, alkoholu, narkotyków… i może temu wszystkiemu zapobiec. – Obserwowanie wyznaczonego rejonu i niedopuszczanie do niekontrolowanego ruchu osadzonych oraz osób postronnych to jego główne obowiązki, zapisane w przepisach ochronnych – wyjaśnia kpt. Marek Filipowicz, kierownik ochrony. Niedawno patrolowy usłyszał, że jeden z więźniów zamierza „uczcić” swoją ostatnią dniówkę w zatrudnieniu zewnętrznym, po czym miał wyjść na wolność. Funkcjonariusze podjęli działania, by do tego nie doszło. Osadzony pozostał w celi i nie miał okazji do nieodpowiedniego zachowania. Inaczej jak mogłoby się to skończyć? Kto wie. Może uznałyby, że nie warto tej ostatniej nocy spędzać w kryminale? Dzięki czujnej pracy patrolowych pozyskuje się sporo takich przydatnych informacji. się przedstawia. Dziś ma dniówkę. Zaczął o siódmej. – Pierwsze co, to rano sprawdziłem siatkę na ogrodzeniach ochronnych czy nie jest gdzieś poprzerywana, czy odkosy z concertiny się trzymają, czy nie są oddzielone od siatki – opowiada kapral Łukaszczyk. – Rano i wieczorem przeglądam też bariery mikrofalowe. Patrzę czy działa alarm. Informuję dowódcę, jest w porządku. Oglądam również murki, w których zatopiona jest dolna część siatki, jeżeli coś pęka, zgłaszam dowódcy zmiany, poprawiają. Mróz, wiadomo. Dzięki temu, że na bieżąco się o nie dba, mamy porządne betonowe podmurówki. Wygrodzenie zewnętrzne nie za wysokie (3,5 m), dlatego musi być w dobrym stanie. Raczej nikt się nie podkopie, ale trzeba sprawdzić czy beton się nie wykruszył… może ktoś coś przygotował pod ucieczkę? Patrzę też, czy gdzieś nie leżą przedmioty, których osadzeni nie powinni mieć, np. noże, butelki z alkoholem, podejrzane pakunki, zawiniątka, narzędzia, którymi można przeciąć siatkę lub kratę, typu brzeszczot, obcęgi, pilnik… Dużo strzelam z wiatrówki – wtrąca mimochodem i zmienia temat. – Ćwiczy człowiek, a trening czyni mistrza. Jako myśliwy mam kontakt z bronią, obycie, to mi pomogło. Bo ciężko dostać się do pracy w Łupkowie. Dopiero za którymś razem się udało. Byłem uparty i konsekwentnie dążyłem do celu. Mundurowa stała praca, zależało mi. a u nas to: patrolowy Na placu spacerowym Dziś upał, trwa spacer. Przed pawilonami siedzą skazani. Grają w karty, warcaby, szachy, kierki. Jak się znudzą, idą do cel. Zachowanie więźniów śledzą umieszczone na pawilonach kamery. Ten rejon dozoruje głównie monitorowy, który pełni służbę w wartowni przed ekranami. A patrolowego bardziej interesuje spacerniak i rejon za oddziałami. Tym razem jest na pasie ochronnym, z którego dokładnie widzi plac spacerowy. Wyposażony podobnie jak w nocy: strzelba, amunicja, gaz, kajdanki. – Obserwuję skazanych, co robią podczas spaceru – opowiada Janek. – Mają zakaz wynoszenia koców i ręczników, mogliby przerzucić je przez odkosy z concertiny i pokonać ogrodzenie. Patrzę czy nie mają rękawiczek, dłoni owiniętych w prześcieradła lub ręczniki, żeby próbować wdrapać się po siatce i pokonać ogrodzenie. Zwracam też uwagę, czy więźniowie nie spacerują w bezpośredniej bliskości siatki, jest taki zakaz określony w porządku wewnętrznym. Osadzeni uprawiają sport, dużo trenują, są sprawni, wspinaczka nie jest dla nich problemem. Cały czas chodzę. Gdyby zdarzyło się, że ktoś podejdzie do ogrodzenia, zwracam uwagę. Może piłuje siatkę? Od razu widzę po skazanym, że coś kombinuje, bo niepewnie się kręci, zerka na nas, odwraca się, nie widać jego ręki, jakby specjalnie się krył, ma usztywnione ciało albo chodzi podekscytowany. Patrolowy jak myśliwy – Jest u nas jeden bardzo wyróżniający się patrolowy, chyba do tego zadania stworzony – mówią przełożeni. Spotykamy się, witamy. Janek zaczyna opowiadać. Jest dopiero kilka lat w służbie. – Nazywam się Łukaszczyk, to góralskie nazwisko, moi dziadkowie pochodzą z Białego Dunajca. Jestem z Bieszczad. Niedawno przeprowadziłem się w pobliże Sanoka – swobodnie – Lubię obserwować, patrzeć co się dzieje. Mam w głowie, że zawsze coś może się stać – mówi kpr. Jan Łukaszczyk FORUM PENITENCJARNE NR 9 (220) WRZESIEŃ <strong>2016</strong> 25
Page 1 and 2: 9 Wrzesień 2016 nr 220, rok XIX IS
Page 3 and 4: spis treści 9 Wrzesień 2016 r. TE
Page 5 and 6: temat miesiąca: edukacja osadzonyc
Page 7 and 8: Nazywa pan więzienie przy Rakowiec
Page 9 and 10: niania pracowników zza muru przez
Page 11 and 12: jeden dzień w... recydywistek prze
Page 13: jętego na siebie zobowiązania. Uj
Page 17 and 18: W wydanym w kwietniu tego roku rozp
Page 19: na sportowo O Wstęgę Dyrektora Ge

wrzesien-2016-wybrane

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?