Alojzy Czech_Rektorat i budynek A. Pierwsze własne obiekty Uczelni_internet

Rektorat Uniwersytetu Ekonomicznego
w Katowicach, 2009
Zdjęcie z Archiwum Uniwersytetu
Ekonomicznego w Katowicach.
Miał miejsce jeszcze incydent,
który można określić jako samowolkę
garażową. Ze względu na charakterystyczny
dla realiów nowego systemu
wydłużający się tryb postępowania
urzędowego, przy szybkości realizacyjnej
zanikającego sektora prywatnych
podmiotów rynkowych, warto
ten niechlubny case przytoczyć.
W 1947 roku na podwórzu postawiono
naprędce trzy garaże o łącznej
powierzchni 114 m 2 . Wzniosło je
Przedsiębiorstwo Budowlane „Alfred
Spitzke” pod zarządem państwowym,
ul. Kłodnicka 67, którego
jednym z kierujących był student
uczelni. Pismem z dnia 15 stycznia
1947 roku dr J. Lisak prosił o zezwolenie
na prowadzenie inwestycji „na
realności miasta Katowice” 41 , gdyż
okazało się, że działka pozostawała
nadal w gestii gminy. Uzyskiwanie
pozwoleń się przedłużało, a rozpoczęte
roboty szybko zmierzały do
końca. Prace wykonano z okazyjnie
pozyskanych materiałów poniemieckich,
po kosztach własnych. Dnia 21
maja 1947 roku dr Lisak ponownie
uzasadniał celowość pośpiesznej inwestycji
potrzebami transportowymi
Wyższego Studium Nauk Społeczno-
-Gospodarczych oraz posiadającego
w Studium siedzibę Towarzystwa
Przyjaźni Polsko -Radzieckiej 42 .
41
Archiwum Miejskie, op. cit.
42
Towarzystwo Przyjaźni Polsko -Radzieckiej
w Województwie Śląsko -Dąbrowskim, „Śląsko-
Wobec doświadczeń minionej zimy
szczególnie istotny był terminowy
dowóz koksu własnym środkiem
przywozowym, co okazywało się
i tańsze od przewoźników zewnętrznych,
i bardziej niezawodne z powodu
w różnych punktach dostępnego
reglamentowanego paliwa. Pismo
nie znalazło zrozumienia. Prezydent
miasta Aleksander Willner w imieniu
Miejskiego Nadzoru Budowlanego
nie uznał tego wyjaśnienia i nakazał
garaże rozebrać. Pismem z dnia 27
czerwca 1947 roku dr Lisak domagał
się cofnięcia tej decyzji, ponownie
argumentując jak wyżej, a także
wzrostem wartości terenu z powodu
postawienia garaży. Sprawa
została skierowana do ponownego
rozpoznania, co znów zajęło szmat
czasu. W dniu 11 marca 1949 roku
rektor dr Zygmunt Izdebski niezmiennie
podobnie tłumaczył, że garaże
zostały wybudowane ze względu
na pilną potrzebę trzymania tam
samochodów WSNSG oraz TPPR.
W odpowiedzi z dnia 11 maja 1949
roku miasto przyjęło do wiadomości
to wyjaśnienie, zastrzegając, że
w razie rozwiązania stosunku najmu
garaże przejdą na własność gminną
bez odszkodowania. Tak się nie
stało, ponieważ przyległy teren stał
się własnością uczelni. Nie zmienia
to faktu najistotniejszego: poprzez
-Dąbrowski Przegląd Administracyjny” 1947,
nr 1, s. 179.
postawienie obiektów substandardowych,
w imię doraźnych potrzeb,
zaburzona została perspektywa elewacji
skrzydła południowego. Stan
taki trwa do dziś.
W latach 1958–1959 lokalna placówka
Związku Bojowników o Wolność
i Demokrację spowodowała
zawieszenie na północnej ścianie
skrzydła wschodniego przylegającej
do frontonu budynku tablicy upamiętniającej
bohaterów poległych
w obronie Ziemi Śląskiej w czasie Powstań
Śląskich i II wojny światowej.
Oddanie nowej czytelni w budynku
„A” w końcu lat 60. XX wieku spowodowało
kolejną przeróbkę sali na
drugim piętrze, tym razem na Salę
Senacką. Równocześnie wymieniono
parkiet na podłogach korytarzowych
na wykładzinę ceramiczną. Dnia 19
sierpnia 1978 roku decyzją wojewódzkiego
konserwatora zabytków
rektorat jako dobro kultury został
wpisany na listę zabytków. W uzasadnieniu
napisano, iż „budynek
posiada dużą wartość artystyczną
i historyczną i poważne znaczenie
dla historii i charakterystyki regionu”
43 . W 1993 roku, po przeprowadzonej
ekspertyzie więźby dachowej,
wymieniono dachówkę z cementowej
na ceramiczną karpiówkę w kolorze
czerwonym przekazaną przez
Przedsiębiorstwo Budowlane Jopek
43
Archiwum Miejskie, op. cit.
36
37