evzoia (dragged) 1

121
ΤΟ ΤΥΧΑΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΛΑΡΟ...
Και να που τα βήματα μου με έφεραν στην ίδια αποβάθρα…
Να μπαρκάρω πάλι στο πρώτο καράβι, στην τύχη, σαν πάντοτε!
Και να σε βρω πάλι στην ίδια θέση…
Με το ίδιο πράσινο ταγέρ, και τα συναισθήματα κρυμμένα πίσω από τα γυαλιά…
Και σαν σφυρίσει το καράβι, να σου ζητήσω την άδεια να σου κάνω συντροφιά.
Να πούμε για τα γλαροπούλια που ακολουθούν το πλοίο πετώντας…
«Τι άραγε περιμένουν να βρουν;» να ρωτήσεις και να απαντήσω «το πεπρωμένο
τους! Όπως και εμείς!»
Ενώ στο ίδιο λιμάνι θα πεταχτείς «ο προορισμός μου!» θα πεις και θα χαθείς μέσα
στην ομίχλη….
Μέχρι τα βήματα μου πάλι, να με φέρουν στο ίδιο λιμάνι…
Στο ίδιο καράβι…
Και να συμβούν πάλι τα ίδια…
Διότι τίποτα δεν είναι πιο σίγουρο, πιο σταθερό, πιο αιώνιο…
Από το τυχαίο…
Και το χαλαρό…