Başlıksız-1

Kıyametten hemen önce karanlık gecenin
parçaları gibi fitneler var. Kişi o
fitnelerde mü’min olarak sabaha erer,
akşama kâfir olur; mü’min olarak akşama
erer, sabaha kâfir çıkar.
Müslümanların kendilerinden öncekileri
(Yahudi ve hristiyanları) delicesine takip
ettiği bu çağla imanın sabahtan akşama
kaybedildiği çağ aynı çağdır.
Kertenkele deliğinde ise durum farklı.
Kertenkele deliğinin gümrüğünden
geçen her şey ise tam tersine gavurlaşmakta.
Bu noktada ahir zaman müslümanlarına
yaraşan ise Allah rasulünün ikazına
kulaklarını açarak uyanmaktır, yeniden
dirilmektir. Yani içinde bulunduğu
kertenkele deliğinden kendi öz vatanına
hicret etmektir. Kurtuluş vatanımıza
hicrettedir. Tıpkı müşriklerin şirk ile
kuşattığı Mekke’den Medine’ye hicret
eden Peygamber aleyhisselam ve ashabı
gibi hakikate hicret etmektedir. Ve tabii
ardından onlar nasıl Mekkeyi İslam
beldesi kıldı ise kertenkele deliğini İslam
beldesi kılmaktır asıl marifet. Eğer bunu
yapacak nefes bulunamazsa en azından
bu deliği yerle yeksan etmek, Rab olarak
Allah’tan din olarak İslam’dan razı olduğuna
şahitlik eden bizlerin üzerine vazifedir.
Zira artık kızıl elmamız; zaman ve
mekan algımızı alt üst eden tarihin en
büyük darülharb beldesi olan kertenkele
deliğinin kendisidir.
Birisi diğerinin neticesidir. Kertenkele
deliğinde imanı muhafaza edebilmek
elde bir kor tutmak kadar zordur.
Ahmet Hamdi Tanpınar Beş Şehir isimli
eserinde darülharpten Türk yurdunun
başşehrine, İstanbula yani darül islama
giren her nesne için “Gümrükten geçen
her şey Müslümanlaşıyordu” ibaresini
kullanır. Elbette bu ölçü tüm Türk yurdu
için geçerlidir.
7
Abdurrahman Yavuz