Susan Elizabeth Phillips - Taş Bebek

Taş Bebek
“Bu hafta sonuna ne dersin peki?” diye ısrar etti kasiyer.
“Korkarım olmaz.” Belinda para üstünü aldı ve kasiyeri
sonsuza dek hafif bir iç sızısıyla hatırlayacakmış gibi hüzünlü
bir tavırla gülümsedi. Erkekler üzerinde bu etkiyi bırakmayı
seviyordu. Bunun sıradışı bakışlarından kaynaklandığını sanıyordu
fakat aslında sebebi bambaşkaydı. Belinda erkeklere,
kendilerini olduklarından daha güçlü, daha akıllı ve daha
erkeksi hissettiriyordu. Diğer kadınlar bu gücü kendi lehine
kullanırdı oysa Belinda kendini pek önemsemiyordu.
Bakışları, arka m asalardan birinde oturan genç bir
adama döndü; adam önünde bir fincan kahveyle bir kitabın
üzerine eğilmişti. Bir kez daha hayal kırıklığına uğrayacağını
düşünse de kalp atışlarının hızlandığını hissetti. Adamı o
kadar çok düşünüyordu ki sanki her yerde onu görüyordu.
Bir defasında adamın birini bir buçuk kilometre boyunca
takip etmiş, sonunda hayallerindeki yüze ait olamayacağını
anladığı kocaman, çirkin bir burunla karşılaşmıştı.
İçi heyecan, beklenti ve neredeyse kesin bir hayal kırıklığıyla
dolu, arka masaya yürüdü. Adam bir Chesterfields
paketine uzanırken, Belinda tırnaklarının etine kadar yenmiş
olduğunu gördü. Adam bir sigara çıkardı. Belinda nefesini
tutarak başını kaldırmasını bekledi. Etrafındaki diğer hiçbir
şeyi görmüyordu; adam dışında hiçbir şeyi.
Adam sigarayı dudaklarının arasına yerleştirerek kitabından
bir sayfa çevirdi ve bir kibrit kutusunu açtı. Kibriti çakıp
başını kaldırdığında Belinda neredeyse masaya ulaşmıştı. Ve
Belinda kendini gri bir duman bulutunun arasından James
Dean’in mavi gözlerine bakarken buldu.
O anda İndianapolis’teki Palace Theater’a dönmüş gibiydi.
Cennetin Doğusu oynuyordu. Ekranda bu yüzü gördüğünde
20